THE NATIONAL INTEREST
Παρά την πρόσφατη έκκληση του ηγέτη του ΡΚΚ, Abdullah Ocalan, προς τους Κούρδους μαχητές για να δοθεί τέλος στον ένοπλο αγώνα η επίτευξη μιας συμφωνίας ειρήνευσης είναι λιγότερο πιθανή από ποτέ και αυτό συνάδει τόσο με τις επιδιώξεις του ΡΚΚ, όπως και της τουρκικής κυβέρνησης.
Αυτό επισημαίνουν οι Aliza Marcus, ειδικός σε θέματα ΡΚΚ και συγγραφέας του βιβλίου «Blood and Belief: the PKK and the Kurdish Fight for Independence» και Halil Karaveli, ειδικός ερευνητής και εκδότης του ‘Turkey Analyst’, στο Central Asia-Caucasus Institute & Silk Road Studies Program Joint Center, σε ανάλυσή τους στο THE NATIONAL INTEREST με τίτλο «How the Kurds’ Power Play Backfired in Turkey».
Όπως επισημαίνεται, μεταξύ άλλων, ο Πρόεδρος της Τουρκίας, Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν, δεν μιλάει πλέον για παραχώρηση περισσότερων δικαιωμάτων προς τους Κούρδους, όπως συνταγματικές αλλαγές που θα κατοχυρώνουν τα εθνοτικά τους δικαιώματα και κάποιας μορφής αυτονομία. Αντίθετα ο Ερντογάν επικεντρώνεται στην αποφυγή παραχωρήσεων διεκδικώντας υποσχέσεις για τον αφοπλισμό και τη διάλυση του ΡΚΚ.
Το νόμιμο επίσης φιλοκουρδικό κόμμα σκέφτηκε ότι η ανακοίνωση του Οτσαλάν για μια διάσκεψη που θα έθετε τέλος στις εμπόλεμες διαμάχες θα βελτίωνε την εικόνα του κόμματος προ των εκλογών. Οι υπολογισμοί τους ήταν διαφορετικοί από εκείνους του Ερντογάν. Το HDP χρειάζεται το 10% των ψήφων για να εισέλθει στο Κοινοβούλιο και δεν επαρκούν αυτές των Κούρδων για να το πετύχει. Γι’ αυτό αναμορφώνει το κόμμα ώστε να καταστεί ελκυστικό τόσο στους Κούρδους όπως και στους φιλελεύθερους Τούρκους. Το μήνυμα του Οτσαλάν φάνηκε να εξυπηρετεί αυτές τις επιδιώξεις, αλλά το κουρδικό κόμμα φαίνεται ότι προέβη σε λάθος υπολογισμούς, καθώς δεν άρεσε καθόλου στους φιλελεύθερους Τούρκους και αριστερούς η εικόνα των Κούρδων αξιωματούχων δίπλα στους σημαντικότερους εκπροσώπους του Ερντογάν.
Οι Κούρδοι μαχητές επίσης, τα στρατόπεδα των οποίων βρίσκονται στα βουνά Καντίλ, στο βόρειο Ιράκ, δεν βιάζονται για την επίτευξη συμφωνίας. Από την εποχή που ο Οτσαλάν συμφώνησε για κατάπαυση του πυρός με το τουρκικό κράτος, πριν από δύο χρόνια, το ΡΚΚ κατέστη πολύ πιο ισχυρό. Το φιλοκουρδικό κόμμα διοικεί τους περισσότερους δήμους στις κουρδικές περιοχές της ΝΑ Τουρκίας, ενώ οι υπέρμαχοι του ΡΚΚ ακτιβιστές, στην de facto κουρδική πρωτεύουσα, το Ντιγιαρμπακίρ, ιδρύουν τοπικό Κοινοβούλιο και άλλους θεσμούς ενός κουρδικού κράτους.
Η εικόνα του ΡΚΚ και η νομιμοποίησή του έχουν επίσης ενισχυθεί τα τελευταία δύο χρόνια εξαιτίας του αγώνα του ΡΚΚ κατά του Ισλαμικού Κράτους στο Ιράκ και στη Συρία. Οι μαχητές του ΡΚΚ και οι μαχητές από το σύμμαχο συριακό κουρδικό κόμμα PYD έχουν αναδειχθεί ως οι κρίσιμοι σύμμαχοι της Δύσης στον αγώνα κατά των βίαιων εξτρεμιστών του αποκαλούμενου Ισλαμικού Κράτους.
Είναι σαφές ότι οι Κούρδοι μαχητές δεν ακολουθούν πιστά τον ηγέτη τους. Δεν υπάρχει ρήξη μεταξύ του ΡΚΚ και του Οτσαλάν αλλά έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που ο Οτσαλάν μπορούσε να διατάζει από το αρχηγείο του στη Δαμασκό. Ο Cemil Bayik, που είναι μαζί με τον Οτσαλάν από την ίδρυση του ΡΚΚ, το 1978, απάντησε στο μήνυμα του Κούρδου ηγέτη ότι το ΡΚΚ χρειάζεται να δει τις πολιτικές αλλαγές να υλοποιούνται. «Για να τεθεί τέλος στον ένοπλο αγώνα θα πρέπει να προβεί σε ορισμένα βήματα το τουρκικό κράτος και η κυβέρνηση» δήλωσε.
Η απάντηση του ΡΚΚ στην έκκληση του Οτσαλάν προειδοποιεί τον Ερντογάν ότι δεν μπορεί να επιβάλλει την θέλησή του στους Κούρδους με τον ίδιο τρόπο που την επιβάλλει στην υπόλοιπη χώρα. Οι μαχητές δεν πρόκειται να αποδεχθούν το αίτημα για διάλυση του ΡΚΚ χωρίς μια συμφωνία που θα παρέχει στους Κούρδους τα βασικά τους δικαιώματα, όπως την διδασκαλία στην μητρική τους γλώσσα, την προστασία της δημοκρατίας για όλους τους πολίτες και την εγκαθίδρυση ενός πλαισίου αυτονομίας για τους Κούρδους. Αυτό απέχει πολύ από το όραμα του Ερντογάν για ένα ολοένα πιο ελεγχόμενο από τον ίδιο κράτος, όπου δεν υπάρχει χώρος για διαφωνίες και διάλογο. Οι σοβαρές διαπραγματεύσεις ειρήνευσης αντιβαίνουν στους πολιτικούς στόχους του Ερντογάν.
Ένα δημοκρατικό Σύνταγμα που θα παρείχε κάποια μορφή αυτονομίας στους Κούρδους δεν είναι πιθανό. Δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι ο Ερντογάν είναι έτοιμος να δεχτεί ένα φιλελεύθερο περιβάλλον στο οποίο Κούρδοι ή Τούρκοι θα είναι ελεύθεροι να μιλούν και να κρίνουν.
Το κουρδικό κίνημα στην Τουρκία βρίσκεται ενώπιον μιας ιστορικής επιλογής. Μπορεί είτε να καταστεί μια δύναμη που θα συμβάλλει στη διάσωση της τουρκικής δημοκρατίας ελέγχοντας την εξουσία του Ερντογάν, είτε η δύναμη που θα στηρίξει την εξουσία του. Μέχρι στιγμής υπήρξαν λανθασμένοι πολιτικοί υπολογισμοί εκ μέρους του κόμματος, συμπεριλαμβανομένου του μηνύματος που έστειλε ο Οτσαλάν χωρίς να ζητήσεις ανταλλάγματα εκ μέρους της Τουρκίας, οι οποίοι το μόνο που κατόρθωσαν ήταν να ενισχύσουν τις απόψεις του Ερντογάν ότι δεν χρειάζεται να κάνει τίποτα για να τεθεί τέλος στις εμπόλεμες διαμάχες και ότι οι Κούρδοι συντάσσονται με τις απόψεις του. Πρόκειται για ένα ιστορικό μήνυμα περισσότερο χρήσιμο στον Ερντογάν παρά στους Κούρδους.
Η προσπάθεια του HDP να αναμορφωθεί σε μια νέα φιλελεύθερη δύναμη για τους Τούρκους και τους Κούρδους απέτυχε, θέτοντας σε κίνδυνο το ενδεχόμενο νίκης και εισόδου στο Κοινοβούλιο. Εάν το HDP δεν εισέλθει στο Κοινοβούλιο, στις εκλογές του Ιουνίου, τότε δεν θα υπάρχουν πολλοί για να αποτρέψουν την μετατροπή της Τουρκίας σε απόλυτα αυταρχική. Ενώ χωρίς εκπροσώπηση στο Κοινοβούλιο οι Κούρδοι θα σχεδιάσουν το δικό τους μέλλον χωρίς την Τουρκία.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου