Του Γ. Αγγέλη
Ο κ. Ντράγκι έχει πράγματι αλλάξει τα πράγματα με τις αποφάσεις του σε σχέση με το 2012, αλλά όχι τόσο που να ακυρώνει την “μετάδοση” του ελληνικού ...κινδύνου στην υπόλοιπη Ευρωζώνη.
Αν και η αντίδραση των αγορών χθες στο εκλογικό αποτέλεσμα της Ελλάδας έδειχνε σε πρώτη ανάγνωση ότι οι αγορές κεφαλαίου δεν ανησυχούν σφόδρα για το πως θα μπορούσαν οι εξελίξεις στο ελληνικό πρόβλημα να επηρεάσουν την Ευρωζώνη, εν τούτοις σε δεύτερη ανάγνωση τα πράγματα είναι διαφορετικά σε δύο επίπεδα.
Και τα δύο έχουν να κάνουν με τον κ. Ντράγκι και τις πρόσφατες αλλαγές στην ευρωπαϊκή νομισματική πολιτική.
Το εκλογικό αποτέλεσμα στην Ελλάδα και η ανάδειξη της νέας κυβέρνησης συνεργασίας Σύριζα/ΑνΕλ. έχει δρομολογήσει τις διαδικασίες για την έναρξη διαπραγμάτευσης που αφορούν στην 5η και τελευταία αξιολόγηση του προγράμματος με πρώτο βήμα, όπως φάνηκε από τις δηλώσεις που ακολούθησαν το Eurogroup, μία νέα “τεχνική” παράταση μέχρι τον Ιούνιο.
Η διαπραγμάτευση αυτή θα αφορά το τρίπτυχο μεταρρυθμίσεις/πρωτογενές πλεόνασμα/χρέος.
Και στο τρίπτυχο αυτό θα κριθεί το κατά πόσο ένα “ατύχημα” στο ελληνικό πείραμα είναι ακόμα στο τραπέζι.
Το πρώτο επίπεδο “κινδύνου” όπως παραδέχονται στελέχη της ομάδας διαπραγμάτευσης έχει να κάνει με το γεγονός ότι η απόφαση της ΕΚΤ για το πρόγραμμα “ποσοτικής χαλάρωσης” έτσι όπως έχει διατυπωθεί διατηρεί την μεταβλητή του εθνικού ρίσκου για όλες τις χώρες της Ευρωζώνης σε ποσοστό 80%. Και αυτό γιατί οι αγορές ποσοτικής χαλάρωσης δεν αποτελούν αποκλειστική πράξη της ΕΚΤ και δεν “μοιράζουν” (αμοιβαιοποιούν) τον κίνδυνο μεταξύ πλεονασματικών και υπερχρεωμένων μελών της Ευρωζώνης. Κατά συνέπεια η ανάληψη ρίσκου από τις αγορές σε πράξεις που θα ακολουθούν τις κεντρικές τράπεζες στις αγορές κρατικών και εταιρικών ομολόγων είναι ακόμα αμφίβολες.
Πολύ περισσότερο που δεν έχει ακόμα ξεκαθαριστεί το κατά πόσο οι κεντρικές τράπεζες θα προηγούνται στην διασφάλιση έναντι του κινδύνου των ιδιωτών ή όχι και με ποιούς όρους.
Με άλλα λόγια η “ποσοτική χαλάρωση” αλά Ευρωπαϊκά διαφέρει ακόμα σε κεντρικές παραμέτρους από εκείνη των ΗΠΑ ώστε να περιμένει κανείς τα ίδια αποτελέσματα και να μπορούν οι αγορές να “ποντάρουν” στον αποκλεισμό της μετάδοσης του κινδύνου από ατυχήματα σε κάποιο από τα μέλη, όπως π.χ. στην περίπτωση της Ελλάδας.
Το δεύτερο επίπεδο κινδύνου έχει να κάνει με τις περιπέτειες στην διάρκεια της διαπραγμάτευσης ακόμα και αν αυτές παραμένουν διασφαλισμένα εντός των ορίων του ευρώ.
Τι θα συμβεί για παράδειγμα στην περίπτωση που οι διαπραγματεύσεις τραβήξουν σε μάκρος και ο κίνδυνος της ταμειακής ασφυξίας δημιουργήσει τάσεις εξόδου των κεφαλαίων όχι από τις τράπεζες αλλά από την χώρα; Η συζήτηση που έχει ανοίξει μεταξύ αναλυτών σε διάφορα ευρωπαϊκά Think tank ...νομιμοποιεί το ενδεχόμενο λήψης προσωρινών μέτρων περιορισμού της κίνησης κεφαλαίων μέχρι την ομαλοποίηση της κατάστασης.
Ένα τέτοιο ενδεχόμενο όμως δεν είναι όπως την πρώτη φορά με την Κύπρο.
Όπως παρατηρούν ήδη κάποιοι αναλυτές, το ενδεχόμενο να επαναληφθεί για δεύτερη φορά μία τέτοια εμπειρία στο εσωτερικό της Ευρωζώνης, αυτομάτως θα οδηγήσει τις αγορές κεφαλαίου σε ισχυρές αντιδράσεις σε άλλες χώρες καθώς θα διαψεύδει τον ευρωπαϊκό ισχυρισμό ότι αυτό που έχει στην Κύπρο δεν μπορεί να επαναληφθεί για δεύτερη φορά.
Με άλλα λόγια οι αγορές υπάρχει ισχυρή ανησυχία ότι θα προεξοφλήσουν τον κίνδυνο αυτό και σε άλλες χώρες (π.χ. Ισπανία, Ιταλία) με απρόβλεπτες και διαλυτικές συνέπειες για την Ευρωζώνη και όχι μόνο στην συναλλαγματική ισοτιμία του Ευρώ, ανατρέποντας τους στόχους του κ. Ντράγκι...
Στο δια ταύτα δηλαδή είναι μεν αλήθεια ότι το 2012 με αφορμή και πάλι την Ελλάδα ο κ. Ντράγκι είχε “προφυλάξει” το ευρώ με την δήλωση ότι “θα κάνει ότι χρειασθεί”, ενώ τώρα έχει αρχίσει να κάνει ότι ...χρειασθεί.
Με την διαφορά όμως ότι οι αγορές εξακολουθούν να διατηρούν επιφυλάξεις αν αυτό που παρουσίασε υπό τις γερμανικές πιέσεις ως πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης είναι αυτό που χρειάζεται η Ευρωζώνη για να αποκλείσει τον κίνδυνο μετάδοσης στο εσωτερικό της Ευρωζώνης.
Στο Νταβός τουλάχιστον οι επισημάνσεις αυτές έδειξαν ότι οι αγορές κεφαλαίου διατηρούν τις επιφυλάξεις τους για το κατά πόσο η Ευρωζώνη έχει αυτό που ...μπορεί να της χρειασθεί.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου