Προ των πυλών η ανάπτυξη στρατευμάτων στην Μέση Ανατολή.
Στην τελική ευθεία οι παγκόσμιες εξελίξεις…
του Κίμωνα Γεωργακάκη
Από τον Φεβρουάριο, όταν, με αφορμή την αρχή τότε της κρίσης στην Ουκρανία, έγραψα το άρθρο «Όλο και πιο κοντά μια σύγκρουση «γιγάντων»», οι εξελίξεις προχώρησαν αρκετά. Αυτό που ξεκίνησε στην Ουκρανία, επεκτείνεται, όπως είχα εκτιμήσει, προς τον Νότο μέσα στα όρια του άξονα «Μαύρη Θάλασσα (συμπεριλαμβανομένου και του Καυκάσου) – Στενά – Αιγαίο – Κύπρος – Μέση Ανατολή».
Στόχος της Δύσης είναι τώρα η ανάπτυξη στρατευμάτων στην Μέση Ανατολή. Ο Ομπάμα ανακοίνωσε για αρχή αεροπορικές επιδρομές σε Ιράκ και Συρία, προκειμένου, όπως επίσης σας είχα προϊδεάσει, να εξαλειφθεί υποτίθεται ο κίνδυνος των ισλαμιστών, τους οποίους εξόπλισαν τα ίδια κέντρα, τα οποία τώρα θα τους «χτυπήσουν».
Συγκεκριμένα, είχα αναφέρει τον Ιούλιο ;oτi «κατά την ταπεινή μου άποψη, οι ισλαμιστές χρησιμοποιούνται
1. Για να αποδυναμωθούν και να διαμελιστούν χώρες της Μέσης Ανατολής, ειδικά η Συρία και το Ιράν
2. Για να δημιουργηθούν αναταραχές στα νότια της Ρωσίας και...
3. για να δοθεί αφορμή παρέμβασης στην περιοχή από το ΝΑΤΟ.»
Η Ρωσία, αν και γεωγραφικά βρίσκεται μακριά από την περιοχή, είχε καταφέρει πριν έναν χρόνο να εμποδίσει τον βομβαρδισμό της Συρίας από τις Η.Π.Α. Ωστόσο τώρα έχει απέναντί της έναν παγκόσμιο συνασπισμό 40 χωρών, όπως τον ονόμασε ο Αμερικανός ΥΠΕΞ, Τζον Κέρι. Οι παγκοσμιοποιητές της Ουάσινγκτον το δούλεψαν καλά τόσον καιρό. Ενώ την πρώτη φορά δεν είχαν επαρκείς αφορμές για να πείσουν την κοινή γνώμη για επέμβαση, στην συνέχεια, και ενώ είχαν ενισχύσει τις ισλαμιστικές μισθοφορικές δυνάμεις εναντίον του Άσαντ αλλά και αμάχων πληθυσμών και δη χριστιανών, τώρα παρουσιάζονται ως εγγυητές της ασφάλειας, «πατώντας» στην απόγνωση των θυμάτων της χατζάρας. Επιπρόσθετα τον «ειρηνικό» στρατό του ΝΑΤΟ θα καλωσορίσουν πιθανότατα και οι Παλαιστίνοι, οι οποίοι έχουν περάσει τα πάνδεινα από το Ισραήλ και, γιατί όχι, θα επιβληθεί λύση ακόμα και για τα Ιεροσόλυμα.
Έτσι, στην παρούσα φάση η Μόσχα αδυνατεί μακριά από τα σύνορά της να εμποδίσει την πολυεθνική νατοϊκή επέμβαση, η οποία θα αρχίσει με αεροπορική επιδρομή και μετά από κάποιο καιρό, ως είθισται, θα συνεχιστεί με χερσαίες επιχειρήσεις και άρα ανάπτυξη στρατευμάτων. Παρ” όλα αυτά το Κρεμλίνο δεν παρέλειψε να προειδοποιήσει την Δύση ότι το εν λόγω εγχείρημα θα προκαλέσει κλιμάκωση της έντασης στην Μέση Ανατολή, όπου η Ρωσία διατηρεί την μοναδική της ναυτική βάση στην Μεσόγειο (Συρία).
Πλέον είναι φανερό: Οι σύγχρονοι «σταυροφόροι» θέλουν την Μέση Ανατολή υπό τον πλήρη έλεγχό τους. Ως εγγυητές «ειρήνης» ενδεχόμενα επιδιώξουν από την πολύπαθη εκείνη περιοχή της τεράστιας γεωπολιτισμικής σημασίας, που με δική τους ευθύνη έχει βυθιστεί στο αίμα, να στείλουν μήνυμα-πρόκληση παγκόσμιας κυριαρχίας, εδραιώνοντας μια νέα περιφερειακή τάξη πραγμάτων στην Μέση Ανατολή, όπως δήλωσε πρόσφατα ο Χένρι Κίσινγκερ.
Ταυτόχρονα ανοίγουν κόντρα στην Ρωσία, τον βασικό αντίπαλο στον δρόμο της απόλυτης παγκοσμιοποίησης και της δημιουργίας ενός κέντρου αποφάσεων στον πλανήτη, ένα ακόμη μέτωπο πέραν της Ουκρανίας (Συρία) και λογικά έπεται συνέχεια (Πολωνία-Βαλτική/ αντιπυραυλική ασπίδα, Γεωργία, Στενά κτλ.).
Η σύγκρουση γιγάντων λοιπόν όχι απλά πλησιάζει, αλλά επιδιώκεται από αυτούς που δεν δύνανται να αντιμετωπίσουν σε άλλους τομείς την Ρωσία. Και επειδή η «Αρκούδα» γύρω από τα σύνορα της είναι ανίκητη λόγω των εξαιρετικών αμυντικών εξοπλισμών της αλλά και την δυνατότητα ανεφοδιασμού εις βάρος του εχθρού, ο «παγκόσμιος συνασπισμός» της Δύσης σύρει μακριά από αυτά και μάλλον αργά ή γρήγορα θα το καταφέρει, εξέλιξη που θα φέρει μαζί της ένα νέο ανατολικό ζήτημα, για το οποίο έχω προβλέψει.
Κίμων Γεωργακάκης, Πολιτικός Επιστήμων
πηγή
Δημοσίευση σχολίου