Είναι νωρίς ή αργά;
του Ν. Τόσκα
Το βασικό ερώτημα στη διεξαγωγή των μεγάλων αγώνων είναι το πότε. Είναι νωρίς ή αργά;
Όπως στις πολεμικές μάχες αν επιτεθείς νωρίς θα είσαι απροετοίμαστος και θα φας τα μούτρα σου. Αν επιτεθείς αργά θα έχει φύγει ο αντίπαλος ή θα έχει δυναμώσει πολύ και πάλι θα ηττηθείς.
Στη περίπτωσή μας το κυβερνητικό τόξο μεθοδεύει καθημερινά μέτρα τα οποία μας ευθυγραμμίζουν με τις κατευθύνσεις της λιτότητας, όπως καθορίζονται από τα ευρωπαϊκά κέντρα εξουσίας και το ΔΝΤ. Τρέχει να υλοποιήσει βασικά μέτρα που δεν θα επιτρέπουν την ανατροπή τους απο μια προοδευτική κυβέρνηση. Η αντιπαράθεση πρέπει να λαμβάνει υπόψη τον παράγοντα του χρόνου. Πως εξελίσσεται η κυβερνητική πορεία. Πως διαμορφώνονται οι διεθνείς συγκυρίες. Πως προχωράει η αντιπολίτευση και πως μειώνονται οι κοινωνικές αντοχές.
Το ζήτημα της αντίδρασης στα μέτρα που υλοποιούνται έχει σχέση με το χρόνο. Ας δούμε λοιπόν ποιά θα είναι η εξέλιξη αν η σημερινή κυβέρνηση συνεχίσει να κυβερνά όπως μέχρι τώρα. Φαίνεται ότι θα δοθεί παράταση αποπληρωμής του χρέους και μείωση επιτοκίων καθώς και ένα μικρό δάνειο αλλά στη συνέχεια είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα ακολουθήσουν μέτρα υπο μορφή μνημονίου, άσχετα πως θα ονομάζονται. Θα αυξηθεί η ανισότητα, με αποτέλεσμα να παγιωθεί η τάση που υπάρχει για αύξηση των κερδων του 1% του πληθυσμού που κατέχει τον πλούτο και να συρρικνωθεί περαιτέρω το 99%. Η μεσαία τάξη μαζί με την πάλαι ποτέ εργατική τάξη συμπιέζονται και θα δημιουργηθεί μια μεγάλη μάζα με ελάχιστες παροχές, ελάχιστη αγοραστική δύναμη και ελάχιστη κοινωνική κάλυψη στα θέματα υγείας, παιδείας, προστασίας. Ουσιαστικά η διαχωριστική γραμμή έχει μεταφερθεί ανάμεσα στους πλούσιους και σε μια μερίδα της ανώτερης μεσαίας τάξης που τους ακολουθεί και στον υπόλοιπο κόσμο που συγκροτεί μια μάζα που βρέθηκε στο περιθώριο. Η μαζική κοινωνική εξαθλίωση επεκτείνεται μια και οι τιμές των καταναλωτικών αγαθών που απορροφά αυτή η μάζα δεν μειώνονται επειδή ελέγχονται από μονοπώλια. Το ίδιο συμβαίνει με την υγεία και την ασφάλιση. Η ιδιωτικοποίησή τους αφαιρεί απο τους χαμηλόμισθους και άνεργους τη στοιχειώδη κάλυψη. Η κατάσταση αυτή χωρίς τη μεσαία τάξη που δημιουργήθηκε μεταπολεμικά μοιάζει με την Αίγυπτο και τις άλλες τριτοκοσμικές χώρες, όπου υπάρχει μια μικρή κατηγορία με πρόσβαση στην εξουσία και ο υπόλοιπος λαός είναι εξαθλιωμένος και υποφέρει.
Στο ερώτημα πως μπορεί να λειτουργήσει ο καπιταλισμός χωρίς εσωτερική αγορά μάλλον έχει σχεδιαστεί η λύση από την γερμανική ηγεμονία. Στοχεύουν να σταθεροποιήσουν το κέντρο του σύστήματος σε βάρος της περιφέρειας. Επιδιώκουν να γίνουμε η φάρμα τους, τα ορυχεία τους, τα αιολικά και φωτοβολταϊκά τους πάρκα, τα πηγάδια ενέργειας (φυσικού αερίου και πετρελαίου) και οι παραλίες για τις διακοπές των εργαζομένων τους (όλων των τάξεων). Είδατε με πόση προθυμία η γερμανική σοσιαλδημοκρατία στήριξε την πολιτική της καγκελαρίου Μέρκελ; Αναζητούν παροχές για τους δικούς τους εργαζόμενους ώστε να εξασφαλίσουν τη δική τους κοινωνική σταθερότητα. Έτσι θα έχουν και τα κέρδη και τη σταθερότητα.
Τι θα γίνει αν αντιδράσουμε και απορρίψουμε αυτή την πορεία; Μας απειλούν ότι θα γίνουμε τριτοκοσμική χώρα και θα απομονωθούμε. Όμως δείξαμε παραπάνω ότι ακριβώς η λύση που μας προτείνουν οδηγεί στην μεγαλύτερη εξαθλίωση.
Αν αντιδράσουμε και διαλέξουμε την απομάκρυνση απο τα μνημόνια το σχέδιό τους θα κλονισθεί. Έχουν μάθει να δουλεύουν εκ του ασφαλούς. Είναι πολύ πιθανό να μη τολμήσουν αντιπαράθεση που θα οδηγήσει σε καταστάσεις ντόμινο και διάλυση του ευρωπαϊκού ΄΄φρουρίου΄΄.
Οι νέες γεωπολιτικές εξελίξεις με το μεγάλο βαθμό απροσδιοριστίας στις χώρες της Μ. Ανατολής, την Αφρική, την Ουκρανία αλλά και την Τουρκία, τους αναγκάζει σε αναζήτηση συνοχής και συμπόρευσης. Τους αναγκάζει σε αναζήτηση πηγών ενέργειας εντός του ΄΄κάστρου΄΄ή τουλάχιστον σε ελεγχόμενες και σχετικά ασφαλείς περιοχές. Η αναζήτηση αγορών εκτός Ευρώπης φάνηκε ότι για με την Ασία δεν απέδωσε τα αναμενόμενα ενώ για την Αφρική οι προσδοκίες φάνηκαν πρόωρες. Ακόμη το 40% των γερμανικών εξαγωγών έχει προορισμό την Ευρώπη. Άρα η αντικατάσταση των ευρωπαϊκών αγορών με κάποιες άλλες για την ώρα δεν αποδίδει.
Η πολιτική λιτότητας δεν έχει αποδώσει. Έχει απορριφθεί δε από τα μεγαλύτερα καπιταλιστικά κράτη όπως οι ΗΠΑ και η Ιαπωνία και οι μεγάλες χώρες της BRICS. Έχει γίνει αντιληπτό ότι η αυστηρή λιτότητα χωρίς κοινωνικό κράτος και επενδύσεις έχει περιορισμένο χρόνο ζωής. Ήδη άρχισαν και βάζουν νερό στο κρασί τους οι κυρίαρχες χώρες για τους δικούς τους εργαζόμενους. Η έλλειψη ζήτησης στις αγορές της Δύσης δεν μπορεί να συνεχιστεί επ΄αόριστον.
Μήπως είναι προτιμότερο να περιμένουμε καλύτερες μέρες όταν θα έχει αρχίσει να λυγίζει η εμμονή τους στη λιτότητα; Το θέμα είναι ότι τότε μπορεί να είναι αργά για την επιβίωσή μας. Θα έχει πουληθεί το μεγαλύτερο μέρος του δημόσιου πλούτου, θα έχει ολοκληρωθεί η εξαθλίωση και επιπλέον τίποτα δεν χαρίζεται χωρίς κοινωνικούς αγώνες.
Και αν τολμήσουμε να αντιδράσουμε και αποτύχουμε και μας επιτεθούν όλοι οι αντίπαλοι; Για τους λόγους που είπαμε παραπάνω αυτό είναι απο τη μεριά του αντιπάλου μια κίνηση μεγάλου ρίσκου. Θα διακινδυνεύσει μεγάλες ρήξεις. Όμως οφείλουμε να είμαστε έντιμοι. ΄΄Βασιλική οδός΄΄, στρωμμένη με κόκκινα χαλιά προς την νίκη των κοινωνικών αγώνων δεν υπάρχει. Αναγκαία προϋπόθεση για την αλλαγή της πολιτικής λιτότητας είναι η συμπαράταξη του μεγαλύτερου μέρους της κοινωνίας που υποφέρει με την όποια προοδευτική κυβέρνηση προκύψει. Χωρίς αυτή μόνο από πάνω και ερήμην της κοινωνίας αλλαγές δεν γίνονται. Είναι δεδομένο ότι χαμένοι είναι μόνο οι κοινωνικοί αγώνες που δεν δόθηκαν ποτέ.
Στα σίγουρα λοιπόν, δεν είναι νωρίς αλλά ούτε και αργά. Είναι η ώρα να αποφασίσουμε ποια πορεία θα ακολουθήσουμε. Την ανηφόρα ή την κατηφόρα. Αρκεί να έχουμε πυξίδα, σχέδιο και βούληση.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου