Κι όμως, η τουρκική αντιπολίτευση έχει προτίμηση στις εξελίξεις στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος… Τον Αμπντουλάχ Γκιουλ αντί του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν φέρεται να υποστηρίζει ο ηγέτης της αντιπολίτευσης Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου αναφορικά με τη κατάληψη του αξιώματος του προέδρου της χώρας.
Ο Κ. Κιλιτσντάρογλου είναι προφανές πως με τη κίνηση αυτή επιδιώκει δύο πράγματα. Πρώτον, να ρίξει το κοινοβουλευτικό βάρος του κόμματός του προς τη πλευρά που πιστεύει πως είναι πιο εύκολα διατηρήσιμη ως πολιτικός αντίπαλος, δηλαδή προτιμάει την επανεκλογή του Α. Γκιουλ από το να έχει τον Ρ. Τ. Ερντογάν πρόεδρο και πολιτειακό ηγέτη της χώρας. Δεύτερον, ακόμα και εάν ο Γκιουλ δεν υπερισχύσει του Ερντογάν, είναι σίγουρο πως το ΑΚΡ αλλά και οι δύο άντρες θα κονταροχτυπηθούν, με αποτέλεσμα το χάσμα μεταξύ Γκιουλ και Ερντογάν να ανοίξει ακόμα περισσότερο κάτι το οποίο ο ηγέτης της αντιπολίτευσης πιστεύει πως θα το εκμεταλλευτεί πολιτικά.
Να υπενθυμίσουμε πως η κόντρα του Α. Γκιουλ με τον Ρ. Τ. Ερντογάν δεν είναι κάτι το καινούργιο, αφού αυτοί οι δύο αποτέλεσαν τα ηγετικά μέλη της τριανδρίας που δημιούργησε το ΑΚΡ, ενώ υπενθυμίζεται πως το πρώτο διάστημα της ανάρρησης του ΑΚΡ στην εξουσία στα τέλη του 2002, όταν ο Ρ. Τ. Ερντογάν δεν μπορούσε να ανέλθει στην πρωθυπουργία, ο Α. Γκιουλ εκτέλεσε χρέη πρωθυπουργού. Παρά το γεγονός πως επισήμως οι δύο άντρες φαίνεται να είχαν μοιράσει τους θώκους, την εξουσία και τη… δόξα, η υποβόσκουσα αντιπαλότητά τους παραλίγο να στοιχίσει στη Τουρκία έναν πόλεμο, αλλά σίγουρα της στοίχησε τη δημιουργία ενός κουρδικού κράτους, και εξηγούμαστε:
Είμαστε στον Μάρτιο του 2003, λίγες ημέρες πριν ο Α. Γκιουλ παραδώσει την πρωθυπουργία στον Ρ. Τ. Ερντογάν (14 Μαρτίου 2003), είχε ξεκινήσει ο δεύτερος πόλεμος του Κόλπου με τον οποίο οι Αμερικανοί τελείωσαν ότι είχαν αρχίσει μισοτελειωμένο το 1991 με τον πρώτο πόλεμο του Κόλπου. Η Ουάσιγκτον είχε ζητήσει τη δημιουργία του βορείου μετώπου μέσω της χρησιμοποίησης του εδάφους της Τουρκίας, ενώ δεκάδες χιλιάδες Αμερικανοί περίμεναν στα πλοία τους στην ανατολική Μεσόγειο, για να λάβουν το πράσινο φως να αποβιβαστούν σε τουρκικό έδαφος, οι δύο άντρες στην Άγκυρα είχαν τελείως αντίθετες απόψεις για το τι θα έπρεπε να ακολουθήσει η χώρα τους ως πολιτική στο θέμα.Το τεράστιο «κρέμασμα» των ΗΠΑ από την Τουρκία, το οποίο οι Ρεπουμπλικάνοι δεν της συγχώρησαν ποτέ, ήρθε όταν ο Ρ. Τ. Ερντογάν διαβεβαίωσε τόσο τη στρατιωτική ηγεσία όσο και τους Αμερικανούς πως η Τουρκία θα έδινε την άδεια διέλευσης των στρατευμάτων για να εισβάλουν στο Ιράκ από βορρά, ενώ την τελευταία στιγμή το Κοινοβούλιο απέρριψε το σχέδιο, κατόπιν πίεσης του Α. Γκιουλ ο οποίος είχε απειλήσει την σταθερότητα της κυβέρνησης μέσω των… Γκιουλικών βουλευτών, οι οποίοι θα απέσυραν την εμπιστοσύνη τους από τον νέο πρωθυπουργό ο οποίος δεν είχε προλάβει καν να αναλάβει καθήκοντα.
Αποτέλεσμα της σύγκρουσης: H Τουρκία απέφυγε μία απευθείας πολεμική αντιπαράθεση, «κέρδισε» όμως τη δημιουργία ενός κουρδικού κράτους στο βόρειο Ιράκ το οποίο δεν ελέγχει και σήμερα είναι ένα βήμα πριν την ανεξαρτησία. Όλα τα υπόλοιπα είναι Ιστορία.Ο ηγέτης του Ρεπουμπλικανικού κόμματος, βασιζόμενος στην προϊστορία των δύο ανδρών φαίνεται να έχει αποφασίσει να επενδύσει σε αυτή, αφού για την ώρα δεν υπάρχει και κάποιος άλλος από το δικό του κόμμα να υποστηρίξει. Σε κάθε περίπτωση ο αγώνας για την απόλυτη εξουσία στη Τουρκία αναμένεται να έχει μεγάλο ενδιαφέρον, πολλές απώλειες και αρκετά επεισόδια… κάτι σαν ένα τουρκικό σίριαλ.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου