Η ελληνική διπλωματία αντιμετωπίζει στη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. στις 13 Δεκεμβρίου την «τυχαία σύμπτωση» της αναβίωσης του Σκοπιανού, ταυτόχρονα με το -πάντα σκληρό- κλίμα μετά τις αποφάσεις του Eurogroup.
Τι πιο φυσικό -θα αναρωτηθεί κανείς- από τον σχεδιασμό του αντιπάλου να εκμεταλλευτεί τη συγκυρία, όταν βρίσκεσαι σε θέση αδυναμίας; Η άποψη αυτή φωτογραφίζει σε κάποιον βαθμό την τακτική του πρωθυπουργού της ΠΓΔΜ Ν. Γκρούεφσκι, αλλά για την πλήρη απεικόνιση της (παρασκηνιακής) διπλωματικής πραγματικότητας θα πρέπει να αναλυθούν οι κινήσεις φιλικών κυβερνήσεων, όπως των ΗΠΑ, της Βρετανίας και της Γερμανίας.
Στην Ουάσινγκτον, οι μέσοι γραφειοκράτες του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, που κατά τ’ άλλα κόπτονται υπέρ της κορυφαίας χρησιμότητας της Ελλάδας στη ΝΑ Μεσόγειο, έχουν εγκαταλείψει την πρόσφατη (και λογικότατη) εκτίμησή τους ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν πρέπει να επιβαρύνεται από πρόσθετα προβλήματα. Επιστρέφοντας στη δεκαετία του ’90, η αμερικανική πλευρά αναχαράζει μια τακτική που δεν απέδωσε και, κυρίως, δεν θα αποδώσει τίποτα ούτε στην πρόοδο των Βαλκανίων ούτε στην επίλυση της διμερούς διαφοράς Αθήνας - Σκοπίων.
Ο νυν πρεσβευτής στην Αθήνα Ντ. Σμιθ, που αποκατέστησε τη σοβαρότητα που είχε εκλείψει επί του προκατόχου του Ντ. Σπέκχαρντ, θα ήταν χρήσιμο να αναθέσει στους υφισταμένους του να ξεσκονίσουν τα αρχεία. Για να κρίνει πότε ήταν καλύτερα τα πράγματα για όλους τους εμπλεκομένους: με τις υπερβολές του -μακαρίτη- Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ και του «μαθητή» του (επιτετραμμένου και μετά πρέσβη) Τομ Μίλερ ή με τη μετριοπάθεια των Μ. Ολμπράιτ - Κ. Πάουελ και την ευελιξία του πρεσβευτή Νίκολα Μπερνς;
Οποιες κι αν είναι οι νέες προτεραιότητες των ΗΠΑ στα Βαλκάνια, η 22ετής εμπειρία του Σκοπιανού και, ταυτόχρονα, η απλή λογική δείχνουν ότι δεν εξυπηρετούνται με την καταπάτηση της πολιτικής της Ελλάδας. Επίσης, όσο κι αν δέχεται κανείς ότι για τη διαμόρφωση της πολιτικής των ΗΠΑ, σε οποιοδήποτε θέμα, προηγείται πραγματική αντιπαράθεση εισηγήσεων μεταξύ των συναρμόδιων φορέων, παρατηρείται μια πρωτοφανής αντίφαση: ενώ ο Λευκός Οίκος και το υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ μάχονται για το μείζον (την παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη), το Στέιτ Ντιπάρτμεντ τη διακινδυνεύει για το έλασσον, την ΠΓΔΜ!
Παρόμοιες αντιφάσεις παρουσιάζουν το βρετανικό Φόρεϊν Οφις και το γερμανικό Auswärtiges Amt. Ο Βρετανός πρεσβευτής Ντ. Λάντσαμ, που λογικά θα στήριζε την Αθήνα ως πρώτη (πολιτική) γραμμή άμυνας απέναντι στις συνέπειες του εμφυλίου πολέμου στη Δαμασκό, των ταραχών στο Κάιρο, του ανερχόμενου ισλαμισμού (με την κρυφή ατζέντα Ερντογάν) στην Αγκυρα και της τρομοκρατίας της Τεχεράνης, θέλει να γείρει η πλάστιγγα υπέρ των Σκοπίων; Είναι πιο χρήσιμη η περίκλειστη και ασθενής ΠΓΔΜ;
Οσο για την πολιτική του Βερολίνου, πραγματικά, σηκώνει κανείς τα χέρια ψηλά! Ενώ η κρίση στην Ελλάδα θα κυριαρχεί -διακομματικά- ως τις γερμανικές εκλογές του Σεπτεμβρίου, ο πρεσβευτής Β. Ντόλντ συνηγορεί στη διπλωματική απόψυξη της ΠΓΔΜ;
πηγή
Δημοσίευση σχολίου