Σε πολύ λίγες ημέρες από σήμερα και πιο συγκεκριμένα στις 20 Μαΐου, το ΝΑΤΟ θα ανακοινώσει την επίσημη ενεργοποίηση της αντιπυραυλικής άμυνας στην Ευρώπης. Η επισημοποίηση θα γίνει κατά τη διάρκεια της Συνόδου του ΝΑΤΟ στο Σικάγο.
Η συμμαχία έφτασε σε αυτή την ημερομηνία ορόσημο της ανάπτυξης της αντιπυραυλικής άμυνας, έπειτα από εκτεταμένες δοκιμές των επιμέρους τμημάτων. Ειδικότερα, για αρκετά χρόνια δοκιμάστηκε η ALTBMD (Active Layered Theatre Ballistic Missile Defese), η MEADS και τα Patriot PAC-3. Ωστόσο, παρά την αρχική πιστοποίηση, θα υπάρξουν και νέα στάδια ανάπτυξης, με την ολοκλήρωση επιμέρους τμημάτων, μηχανολογικά και λογισμικού.
Και ανάμεσα σε όλα αυτά, ο Ρώσος Αρχηγός ΓΕΕΘΑ απείλησε με προληπτικό πλήγμα κατά της αντιπυραυλικής άμυνας του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, προκειμένου να… την αποτρέψει από το να αναχαιτίσει ρωσικά πυρηνικά όπλα.
Όπως ανέφερε ο Α/ΓΕΕΘΑ, Στρατηγός Νικόλα Μακάροφ, τα στάδια 3 και 4 της αντιπυραυλικής άμυνας στην Ευρώπη, παρέχουν την πιθανότητα αναχαίτισης των ρωσικών πυρηνικών όπλων. Το Στάδιο 3, το οποίο θα υλοποιηθεί το 2018, προβλέπει την ανάπτυξη πυραύλων SM-3 στην Πολωνία και το Στάδιο 4 προβλέπει την αναβάθμιση όλων των πυραύλων σε νέες εκδόσεις.
Το ερώτημα είναι αν οι απειλές και η όποια κλιμάκωση βοηθούν σε κάτι. Η απάντηση είναι όχι. Η απάντηση της Ρωσίας εκ πρώτης όψεως κρίνεται υπερβολική. Επιθετικά συστήματα, όπως οι Iskander-M, εις βάρος της αντιπυραυλικής άμυνας… που είναι αμυντικό σύστημα και όχι επιθετικό. Η απειλή της Ρωσίας θα είχε νόημα, αν η Ευρώπη έπαιρνε τη λάθος απόφαση, κατά την άποψή μας, να μπει πάλι σε μια κούρσα πυρηνικού ανταγωνισμού, επανερχόμενη σε ξεπερασμένες λογικές αντιπαράθεσης αντί για συνεργασία.
Από την άλλη πλευρά, η Ρωσία μέχρι σήμερα, δεν είναι σε θέση να αντιπαρατάξει τις απαιτούμενες συμβατικές ικανότητες. Για αυτόν το λόγο, τα δόγματά της εξακολουθούν να προβλέπουν άμεση κλιμάκωση με χρήση πυρηνικών όπλων. Ουσιαστικά το δόγμα της Ρωσίας από μόνο του δείχνει ότι υπάρχει έλλειψη των ενδιάμεσων επιπέδων σε μία κρίση.
Μπορεί να λάβει κανείς σοβαρά τις απειλές της Μόσχας για προληπτικά χτυπήματα; Μάλλον όχι. Η μόνη περίπτωση που θα μπορούσε να ισχύσει μια θετική απάντηση στο ερώτημα αυτό, είναι μόνο σε αυτή που η ρωσική ηγεσία θέλει να πείσει ότι «αφήνει κάτι στην τύχη» (Thomas Schelling) και ότι οι σχέσεις που έχει αναπτύξει με ευρωπαϊκές χώρες, αλλά και οι επενδύσεις που έχει κάνει μέχρι στιγμής, δεν την ενδιαφέρουν καθόλου!
Υπό αυτές τις συνθήκες, οι ρωσικές απειλές περί προληπτικών χτυπημάτων είναι στοιχεία έλλειψης εναρμόνισης με το σύγχρονο διεθνές σύστημα και τις διεθνείς σχέσεις του σήμερα. Ακόμα χειρότερα, η εξαιρετικά πιθανή μη υλοποίηση των απειλών αυτών, θα γελοιοποιούσε στο σύνολο την εξωτερική πολιτική μιας χώρας που θέλει να παίξει σημαίνοντα ρόλο στις διεθνείς σχέσεις. Και είναι πολύ επικίνδυνο για την ηγεσία μιας τέτοιας χώρας να παίζει παιχνίδια με βαλλιστικούς πυραύλους και πυρηνικά σα να είναι… το Ιράν. Γιατί χάνει την αξία της από μόνη της και δίνει χώρο στις άλλες πλευρές να την πιέσουν περισσότερο. Την στιγμή δε, που τεθεί σε κίνδυνο κάποιο από τα ζωτικά της συμφέροντα, πως θα αντιδράσει; Θα είναι ακόμα αξιόπιστη η αποτροπή της; Διότι εάν η αποτρεπτική αξιοπιστία έχει καταστραφεί, τότε η κατάσταση οδηγείται σε ραγδαία αποσταθεροποίηση οδηγώντας σχεδόν νομοτελειακά σε σύγκρουση την οποία υποτίθεται ότι επεδίωκε η χώρα να αποφύγει, γι’ αυτό «έχτιζε» την αποτροπή της…
Τέτοια ερωτήματα είναι πολύ σοβαρά στις διεθνείς σχέσεις. Κι εδώ φαίνεται η σχέση μεταξύ των επιπέδων ανάλυσης της θεωρίας των διεθνών σχέσεων που εισήγαγε ο Kenneth Waltz. Το πως στοιχεία του πολιτικού συστήματος φτάνουν να επηρεάζουν το περιφερειακό και το διεθνές σύστημα ασφαλείας.
Το σίγουρο είναι ότι όλοι έχουν να κερδίσουν περισσότερα από τη συνεργασία και την ομαλότητα. Το αν η ρωσική ηγεσία αισθάνεται αδύναμη και ανήμπορη να αντιδράσει εκλογικευμένα, κατανοώντας το σύγχρονο διεθνές σύστημα είναι ένα ζήτημα. Το άλλο είναι αν έχει τα μέσα να αντεπεξέλθει στις προκλήσεις του. Σε διαφορετική περίπτωση θα πρέπει να αναθεωρήσει ως ανεξάρτητο κράτος, τα μέσα, υλικά και άυλα, που έχει στην κατοχή της, το πως κατανέμει το ΑΕΠ της, αν οι στόχοι είναι σε συνάρτηση με τα μέσα και πολλά άλλα ακόμα.
Ωστόσο, υπάρχουν ενδείξεις ότι η κόντρα που έχει ξεσπάσει δεν είναι απαραίτητο να σημαίνει ότι μια συμφωνία ΝΑΤΟ-Ρωσίας είναι απίθανη. Στο συνέδριο για την αντιβαλλιστική άμυνα που διεξάγεται στη Μόσχα, οι Ρώσοι ξεκαθάρισαν ότι το πανίσχυρο σύστημα ραντάρ που διαθέτουν για τις δικές τους ανάγκες, το Don-2NP, κοντά στη Μόσχα, θα μπορούσε να ενταχθεί στο σύστημα πυραυλικής άμυνας σε περίπτωση συμφωνίας.
Αυτό αποκάλυψε ο αναπληρωτής υπουργός Άμυνας της Ρωσίας, Ανατόλι Αντόνοβ, ενώ οι Ρώσοι εκμεταλλεύτηκαν την ευκαιρία για αν διοργανώσουν μια επίσκεψη για τους συμμετέχοντες στο συνέδριο στην εγκατάσταση. Η Δύση γνωρίζει για την τεράστια ρωσική εγκατάσταση ραντάρ αυτό από τη δεκαετία του 1980. Οι Αμερικανοί το αποκαλούν «πυραμίδα» και στο ΝΑΤΟ είναι γνωστό ως… «κουτί χαπιών» (pill box)…
Πρόβλημα στις αμερικανικές θέσεις για την πυραυλική άμυνα δημιουργεί η Εθνική Ακαδημία Επιστημών των ΗΠΑ που συμβουλεύει την αμερικανική κυβέρνηση σε θέματα επιστήμης και τεχνολογίας, η οποία αμφισβητεί με επιστολή της το κατά πόσον το σύστημα που θα εδρεύει στην Ευρώπη θα προστατεύσει το μητροπολιτικό έδαφος των ΗΠΑ και καλούν για την εγκατάλειψη – μη χρηματοδότηση – κάποιων εκ των τμημάτων του. Αυτό περιπλέκει τις προσπάθειες της κυβέρνησης Ομπάμα να πείσει το Κογκρέσο να εγκρίνει την εκταμίευση των απαραίτητων κονδυλίων…
πηγή
Δημοσίευση σχολίου