Toy Ανδρέα Θεοφάνους*
Αίσθηση μου προκάλεσαν τις τελευταίες μέρες κάποιες αντιλήψεις, σκέψεις και προβληματισμοί ξένων αναλυτών καθώς και φίλων της Κύπρου οι οποίοι έχουν σημαντικές θέσεις σε χώρες της ΕΕ. Άτομα τα οποία έχουν υποστηρίξει σε διάφορα φόρα την κυπριακή υπόθεση, νοιώθουν τελευταίως ότι υπάρχει μία χώρα σε νάρκωση όπου δεν γίνονται πλήρως αντιληπτές οι προκλήσεις και οι ευκαιρίες. Καυτηριάζουν επίσης το γεγονός ότι δεν φαίνεται να κατανοούνται επαρκώς τα νέα δεδομένα του ευρωπαϊκού και διεθνούς περιβάλλοντος. Άξιον απορίας είναι και η στρεβλωμένη εκτίμηση της κυπριακής ηγεσίας για τον ΟΗΕ και τον ρόλο του. Δεν φαίνεται, λένε, να έχουν κατανοηθεί επαρκώς οι εμπειρίες της περιόδου 2002-2004 σε σχέση με το σχέδιο Ανάν.
Ενώ η Κυπριακή Δημοκρατία πρόκειται να αναλάβει την Προεδρία της ΕΕ δεν γίνονται όλα τα απαραίτητα βήματα. Αναγνωρίζεται η προσπάθεια στο εσωτερικό επίπεδο για συντονισμό των υπηρεσιών όμως δεν φαίνεται να υπάρχει ανάπτυξη συνεργασιών με διάφορα σημαντικά κέντρα αποφάσεων εκτός Κύπρου. Ενώ η Τουρκία οργώνει ποικιλοτρόπως με επαφές, παρουσιάσεις και εκδηλώσεις στις διάφορες πρωτεύουσες και καλλιεργεί ένα συγκεκριμένο κλίμα, από κυπριακής πλευράς δεν υπάρχει καν η στοιχειώδης αντίληψη της σημασίας της δημιουργίας και εδραίωσης ενός δικτύου συμμάχων και φίλων της Κύπρου. Η παραγνώριση βασικών δεδομένων και «παικτών» όπως οι δεξαμενές σκέψεις, τα μέσα μαζικής επικοινωνίας, οι προσωπικότητες προσλαμβάνουν ανησυχητικές διαστάσεις.
Ενώ η Τουρκία δείχνει τις προθέσεις της έναντι της Κυπριακής Δημοκρατίας η κυπριακή πολιτεία επιδεικνύει νωχελικότητα και εκνευριστική απραξία. Αλλά και τα σχόλια για το επίπεδο της ηγεσίας παραπέμπουν σε μια απαράδεκτη επιπολαιότητα. Επισημαίνουν, μεταξύ άλλων, το γεγονός ότι μετά την έκρηξη στο Μαρί κυριολεκτικά κρύφθηκε ο κ. Χριστόφιας και δεν ανέλαβε τις ευθύνες του και ούτε απολογήθηκε στις οικογένειες των θυμάτων. Αντίθετα υπογράμμιζαν παραστατικά ότι ο Τούρκος Υπουργός των Εξωτερικών κ. Νταβούντογλου μετέβη στη Νορβηγία για να παραστεί σε κηδεία νεαρής κοπέλλας τουρκικής καταγωγής που είχε φονευθεί στην επίθεση του ακροδεξιού παρανοϊκού στην οποία έχασαν τη ζωή τους σχεδόν 100 άτομα. Φαιδρή ήταν και η δήλωση του κ. Χριστόφια ότι ένοιωσε «απαιτημένος σύζυγος» επειδή όπως ισχυρίσθηκε ότι δεν είχε επαρκή πληροφόρηση για τα τεκταινόμενα. Κανένας αρχηγός κράτους δεν μιλά έτσι υπογράμμιζαν τα εν λόγω άτομα.
Είτε το θέλουμε είτε όχι ο κόσμος μας παρακολουθεί και μας αξιολογεί. Είναι δυνατό να είμεθα απαρατήρητοι ή να κάνουμε την παρουσία μας εμφανή είτε με επιτεύγματα είτε με γκάφες, ολισθήματα ή/και αποτυχίες. Τον τελευταίο καιρό αρκετά δεδομένα και τα τεκταινόμενα δεν μας τιμούν ιδιαίτερα. Αντίθετα μειώνουν το κύρος της Κυπριακής Δημοκρατίας και δεν συμβάλλουν προς την εκπλήρωση των στόχων της.
Παλαιότερα η Κύπρος διακρινόταν για τις οικονομικές της επιδόσεις και τα επιτεύγματά της. Σήμερα όμως η Κύπρος αντιμετωπίζει πολύ σοβαρά προβλήματα και βρίσκεται ενώπιον του κινδύνου της κατάληξης στον Μηχανισμό Στήριξης. Μια τέτοια αρνητική εξέλιξη δεν θα επηρεάσει αρνητικά μόνο το βιοτικό μας επίπεδο αλλά θα πλήξει μακροπρόθεσμα και την προοπτική της Κύπρου να διακριθεί ως ένα διεθνές οικονομικό κέντρο και να αποτελέσει ένα αξιόπιστο εταίρο της ΕΕ στην ευρύτερη περιοχή.
Ιδιαίτερη μνεία γίνεται και για τη δύναμη των συντεχνιών στον δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα και στην απουσία βούλησης της κυβέρνησης και του πολιτικού συστήματος να αντισταθεί στις υπερβολές. Για παράδειγμα, πως είναι δυνατό να δίνονται αυξήσεις, προσαυξήσεις και ΑΤΑ στον δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα σε συνθήκες ύφεσης, διεθνούς κρίσης και σοβαρών δημοσιονομικών προβλημάτων; Από την άλλη επισημαίνουν ότι θα πρέπει να αντιμετωπισθούν και οι άλλες υπερβολές όπως η φοροδιαφυγή. Ανησυχητικό είναι επίσης το γεγονός ότι ενώ αναζητείται μια αναπτυξιακή προοπτική επιχειρείται μια ιδεολογική επίθεση εναντίον του «πλούτου».
Το πιο εκπληκτικό όμως είναι το γεγονός ότι άτομα που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους αλλά ασχολούνται με τα θέματα της Κύπρου προβαίνουν σε παρόμοιες επισημάνσεις και αναφέρονται στην αβάστακτη ελαφρότητα του επαρχιωτισμού του πολιτικού μας βίου.
•Ο Ανδρέας Θεοφάνους είναι Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας και Πρόεδρος του Κέντρου Ευρωπαϊκών και Διεθνών Υποθέσεων του Πανεπιστημίου Λευκωσίας.
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου