Αν και η ελληνική διάσωση ήταν η κύρια είδηση της συμφωνίας της περασμένης Πέμπτης, τα σημαντικότερα αποτελέσματα έχουν να κάνουν με τις δομικές αλλαγές στο ταμείο διάσωσης, το EFSF, που, μεταξύ άλλων, θα μπορεί να χρηματοδοτεί τις τράπεζες των ασθενών οικονομιών, δανείζοντας τις κυβερνήσεις, και αγοράζοντας κρατικά ομόλογα στις δευτερογενείς αγορές. Ακόμη πιο σημαντικά από τα τεχνικά ζητήματα των αλλαγών στο ταμείο, είναι οι συμβολισμοί τους. Μόλις πριν 12 μήνες, η Γερμανία αντιδρούσε σθεναρά σε όποιες τέτοιες αλλαγές.
Το Βερολίνο δεν άλλαξε γνώμη σήμερα εξαιτίας της απειλής για την Ελλάδα. Το έκανε λόγω του φόβου μετάδοσης της κρίσης στην Ιταλία και στην Ισπανία. Και το έκανε για δυο βασικούς λόγους.
Πρώτον, η συμμετοχή του τραπεζικού τομέα στη νέα διάσωση της Ελλάδας προσφέρει όπλα στη φαρέτρα της Angela Merkel, για να αντισταθεί στους ισχυρισμούς των ψηφοφόρων της ότι αυτοί θα πληρώσουν το λογαριασμό. Η καγκελάριος μπορεί τώρα να χαϊδέψει τα αυτιά τους, υποστηρίζοντας ότι οι τράπεζες θα πληρώσουν το τίμημα της ελληνικής σπατάλης, την οποία οι ίδιες επέτρεψαν εξ αρχής.
Δεύτερον και πιο σημαντικό, η Γερμανία άρχισε να συνειδητοποιεί επιτέλους ότι η ηγεμονία έχει και κόστος. Όπως είχαμε πει πριν μερικούς μήνες, «αν η Γερμανία θέλει η ηγεσία της να σημαίνει κάτι και εκτός της Ευρώπης, θα πρέπει να βάλει το χέρι στη τσέπη, πολλές φορές, και πολύ σύντομα». Έτσι, την Πέμπτη που μας πέρασε, το Βερολίνο έδωσε την εντύπωση ότι θέλει να συνεχίσει να ασκεί επιρροή στην Eυρωζώνη. Όποιος λοιπόν επιθυμεί να στοιχηματίσει εναντίον του ευρώ, θα πρέπει να ξέρει ότι στοιχηματίζει και εναντίον της Γερμανίας.
Το πρόβλημα για τη Γερμανία είναι πως η κρίση χρέους δεν είναι η μόνη κρίση στην Ευρώπη. Υπάρχει και μια κρίση εμπιστοσύνης ανατολικά της Γερμανίας. Οι χώρες της Κεντρικής Ευρώπης άρχισαν να αμφιβάλλουν για την δέσμευση του Βερολίνου ως προς την ασφάλειά τους, απέναντι στην ανάδυση της Ρωσίας. Η δυνατότητα του ΝΑΤΟ να παρέχει εγγυήσεις εξασθενεί, και μέχρι στιγμής η Γερμανία διστάζει να καλύψει το κενό αυτό. Το Βερολίνο έδειξε ότι δεν έχει πρόβλημα να πληρώνει προκειμένου να βοηθήσει στο ζήτημα της οικονομικής κρίσης. Το ερώτημα όμως τίθεται στο αν έχει τη διάθεση να πληρώνει και για τα ζητήματα ασφάλειας της ευρωζώνης.
Η επιστροφή της Γερμανίας σε καθεστώς περιφερειακής υπερδύναμης είναι πολύ πρόσφατη. Χρειάζεται να περάσει χρόνος μέχρι οι Γερμανοί να θυμηθούν τα κέρδη και τα κόστη αυτής της ηγεμονίας. Η διατήρηση της ευρωζώνης κοστίζει, και το Βερολίνο ίσως χρειαστεί να επανεξετάσει τις σχέσεις του με τη Μόσχα.
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου