Μια επίσκεψη υψηλής, πραγματικής αλλά και συμβολικής, σημασίας πραγματοποιεί από σήμερα και μέχρι την ερχόμενη Πέμπτη στο Ισραήλ, ο Αρχηγός ΓΕΑ, αντιπτέραρχος (Ι) Βασ. Κλόκοζας, όπως ανακοίνωσε το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας. Η επίσκεψη πραγματοποιείται μετά από πρόσκληση που του απηύθυνε ο Ισραηλινός ομόλογός του.
Η επίσκεψη πραγματοποιείται σε μια συγκυρία όπου οι διμερείς σχέσεις των δυο χωρών εξελίσσονται καλά. Κίνητρο, προφανώς, τα κοινά συμφέροντα με έμφαση στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και η αξιοποίηση των αποθεμάτων υδρογονανθράκων, μια κατάσταση που διαπλέκει τα συμφέροντα των δυο χωρών με τρόπους στους οποίους έχει κατ’ επανάληψη αναφερθεί το «defencepoint.gr».
Δύο όμως είναι οι τομείς που εάν απασχολήσουν τους αρχηγούς, θα φέρουν τον Έλληνα αρχηγό σε δύσκολη θέση:
Ο πρώτος είναι ο προαναφερθείς που συνδέεται με την ΑΟΖ, αφού, υπενθυμίζεται, εάν κάποιος εκ των Ισραήλ, Κύπρου και Ελλάδας δεν ολιγωρήσει (τονίζουμε τη λέξη επειδή γνωρίζουμε ότι ενοχλεί στην Αθήνα) τότε η Δύση θα έχει εξασφαλίσει έναν ενεργειακό διάδρομο εναλλακτικής (ο έτερος είναι μέσω Ρωσίας) τροφοδοσίας με πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Τι θα απαντήσει άραγε ο αρχηγός ΓΕΑ εάν στις επαφές του κάποιος εγείρει το ζήτημα εκφράζοντας την απορία πως είναι δυνατόν να μην κατανοούν τη γεωστρατηγική πραγματικότητα οι κυβερνώντες στην Ελλάδα;
Προφανώς το θέμα δεν θα τεθεί με αυτό τον άκομψο ομολογουμένως τρόπο, ωστόσο, η διατύπωση αποδίδει το ουσιαστικό νόημα όσων θα ήθελαν να ρωτήσουν μπας και έπαιρναν μια «λογική» απάντηση από ελληνικής πλευράς. Εκτός κι αν θεωρηθεί ως «λογική απάντηση» είτε το «είμαστε ειρηνιστές εμείς», είτε το «φοβόμαστε και κατευνάζουμε»…
Το δεύτερο ζήτημα που θα εγερθεί, είναι αυτό του συστήματος αυτοπροστασίας των F-16. Ουδείς λογικός άνθρωπος θα ήθελε να βρίσκεται στη θέση του Έλληνα αρχηγού. Θα κληθεί να απαντήσει τη στιγμή που παρενέβη εισαγγελέας για τη διερεύνηση μιας υπόθεσης που πλέον χαρακτηρίζεται σκάνδαλο. Και – ώ τι έκπληξη – δημοσιογραφικές πένες γράφουν τα εντελώς αντίθετα από όσα έγραφαν στο παρελθόν!
Τι θα μπορούσαν άραγε να ρωτήσουν οι Ισραηλινοί; Θα απαντήσουμε πάλι με… χιουμοριστική διάθεση:
«Πως τα καταφέρατε εσείς στην Ελλάδα, ένα σύστημα που μας έχει βγάλει εμάς ασπροπρόσωπους εναντίον των ανατολικής και δυτικής προέλευσης οπλικών συστημάτων, να το βγάλετε στην αξιολόγηση σκάρτο; Ένα ψηφιακό σύστημα τέταρτης και πλέον γενιάς να το βγάλετε… κακής ποιότητας και να επικρατήσει ένα σύστημα δεύτερης και κάτι γενιάς; Εσείς είσαστε ικανοί να αξιολογήσετε το Phantom και το Eurofighter και να βγάλετε καλύτερο το πρώτο!» Διότι αυτή είναι η αναλογία.
Που να φανταστούν οι άνθρωποι, ότι οι… «ειδικοί» που χειρίστηκαν την υπόθεση είχαν βάλει τον ανώτερο δυνατό πολλαπλασιαστή (μια κλίμακα που χρησιμοποιείται στην αξιολόγηση) σε ερώτημα «εάν το σύστημα υφίσταται στην Πολεμική Αεροπορία», ή κάπως έτσι. Δηλαδή, για να κατανοηθεί το επιχείρημα, εάν υπήρχε το εκπληκτικό αυτό «κριτήριο», τότε εάν αξιολογούσαν οι ίδιοι Dakota και C-17, προφανώς θα επέλεγαν… τη Dakota!
Που να φανταστούν οι Ισραηλινοί ότι θα υπήρχαν πρόσωπα που δέχτηκαν τις «διαβεβαιώσεις» κάποιων που υποστήριζαν: «τι κολοκύθια ψηφιακό σύστημα λέτε το ισραηλινό, σιγά το πράγμα, μια πλακέτα θέλει και γίνεται ψηφιακό». Ιδού όμως που σε ένα σύστημα αυτοπροστασίας η «καρδιά» της αρχιτεκτονικής του είναι το αποκαλούμενο DRFM (Digital Radio Frequency Memory) και όχι μια απλή «πλακέτα» που υποστήριζαν…
Τώρα αν επιλέξουν να ρωτήσουν τι πιστεύει η ελληνική Αεροπορία όταν πάνω από μια δεκαετία μετά την έγερση της ανάγκης, τα ελληνικά F-16 δεν διαθέτουν την προστασία που θα έπρεπε να διαθέτουν, η απάντηση είναι ακόμα πιο δύσκολη. Διότι αποκλείεται να μην θυμούνται στο ΓΕΑ ότι τους προσφερόντουσαν και οι «πηγαίοι κώδικες», δηλαδή η ικανότητα να προγραμματίζουν το σύστημα όπως ήθελαν.
Πρόκειται για ένα θέμα που οδήγησε σε ρήξη τις σχέσεις των ΗΠΑ με την Τουρκία, αφού οι Αμερικανοί έχουν το γνωστό πρόβλημα απαγόρευσης αποδέσμευσης των πηγαίων κωδικών και η Τουρκία σε τέτοια θέματα δεν είναι Ελλάδα, δυστυχώς.
Ακόμα θυμόμαστε τις δηλώσεις του Γιάννου Παπαντωνίου μόλις τελείωσε το ΚΥΣΕΑ και επέλεξε το «αμαρτωλό» σύμφωνα πλέον με τους εισαγγελείς ASPIS II, να λέει ότι επελέγη λόγω «μηδενικού ρίσκου», αφού είτε δεν καταλάβαινε είτε παρίστανε ότι δεν το είχε καταλάβει ότι το ASPIS II ουδεμία σχέση είχε με το ASPIS I, το οποίο, καλώς-κακώς, με τα προβληματάκια του και τους περιορισμούς του, έκανε τη δουλίτσα του. Τουλάχιστον είχαν κάτι οι αεροπόροι μας, από το μεγαλοπρεπές τίποτα του σήμερα. Άλλο ένα σημείο αυτό για το οποίο θα μπορούσαν να μας κάνουν πλάκα…
Και καλά, το πολιτικό πρόβλημα και τις επιπτώσεις από την ακύρωση της διμερούς συμφωνίας το αντιμετωπίσαμε (ο πολιτικός συμβολισμός της συγκεκριμένης προμήθειας ήταν πολύ ουσιαστικότερος από το όχι και δυσθεώρητο ύψος της προμήθειας), το πρόβλημα με τα συστήματα πότε θα λήξει;
Αφήστε που φαίνεται ότι και οι αμερικανικές εταιρίες το μετάνιωσαν. Διότι, όταν έπιασαν το νόημα στο ΓΕΑ και τις στρίμωξαν, ήταν θέμα χρόνου όχι μόνο να μη βρίσκουν λύση, όχι μόνο να μην υπάρχει δυνατότητα αποκόμισης κέρδους από το συμβόλαιο, αλλά και να έχουν «μπει μέσα» κάτι εκατομμύρια δολάρια. Δεν τους φταίει κανείς, ας πρόσεχαν τις διαβεβαιώσεις που έδιναν, ή για να είμαστε πιο ακριβείς, ας είχαν τη διορατικότητα να κατανοήσουν ότι η «πολιτική διευθέτηση» προβληματικών συμβάσεων έχει ημερομηνία λήξης.
Εν κατακλείδι, το ταξίδι του αντιπτέραρχου Βασ. Κλόκοζα έχει εξ ορισμού ενδιαφέρον και διότι έρχονται κοντά δυο από τις κορυφαίες αεροπορικές δυνάμεις του κόσμου, και δεν κάνουμε καθόλου πλάκα. Και δεν πρόκειται να γίνει τίποτε, το διπλωματικό πρωτόκολλο αλλά και η νέα γεωπολιτική πραγματικότητα εξασφαλίζει ότι ο αξιόλογος Έλληνας αρχηγός θα γίνει δεκτός με τιμές που σπάνια συνάντησε μέχρι στιγμής στην καριέρα του.
Η μόνη διαφορά ανάμεσα στις δυο αεροπορικές δυνάμεις Ελλάδας και Ισραήλ, είναι ότι η μία διαθέτει κάθε υποστήριξη από την πολιτική ηγεσία της χώρας που εκπροσωπεί, ενώ η άλλη αγωνίζεται με λύσσα – και επιτυχία μέχρι στιγμής, μέχρι πότε όμως (;) – να τα βγάλει πέρα σε συνθήκες απαράδεκτες πλέον (τα ίδια ισχύουν και για τους άλλους κλάδους), τις οποίες φρόντισε να εξασφαλίσει η πολιτική ηγεσία της χώρας που εκπροσωπεί.
Ενδεχομένως, είναι η συνείδηση αυτής της αδράνειάς τους, υπό την κάλυψη της οικονομικής κρίσης, η οποία οδηγεί ορισμένους σε… κατευναστικό παροξυσμό, τον οποίο και ονομάζουν κακοποιώντας τις έννοιες για λόγους εσωτερικής επικοινωνιακής κατανάλωσης, «στρατηγική ψυχραιμία».
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου