Ενώ η Κροατία βρίσκεται στην τελική φάση των διαπραγματεύσεων για ένταξη στην Ε.Ε. η Τουρκία τα βρίσκει «μπαστούνια» λόγω της στάσης έναντι της Κύπρου και όχι μόνο
Στην ετήσια έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την πρόοδο των χωρών που φιλοδοξούν να καταστούν μέλη της Ένωσης, αναφέρει ότι μόνο μία από τις επτά υποψήφιες χώρες είναι κοντά στον στόχο της, η Κροατία.
Η Τουρκία όμως κατηγορείται πλέον ανοικτά για το αυτονόητο:
ότι αρνείται να ανοίξει τα λιμάνια και τα αεροδρόμιά της στην Κυπριακή Δημοκρατία, επί της ουσίας να αναγνωρίσει ένα κράτος μέλος της Ε.Ε. μιας Ένωσης της οποίας φιλοδοξεί να καταστεί μέλος!
Όσον αφορά στην Τουρκία, παρότι ξεκίνησε προ πενταετίας τις διαπραγματεύσεις με την Ε.Ε. η πρόοδος που έχει επιτευχθεί είναι απλώς… ανεπαρκής.
Βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση αποτελούν η προσπάθεια αφαίρεσης εξουσίας από το στράτευμα και κάποια βελτίωση στον τομέα της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Έχει μείνει όμως πίσω, πάντα σύμφωνα με την έκθεση της Κομισιόν, στην ελευθερία του Τύπου, στην ελευθερία της έκφρασης και τη θρησκευτική ελευθερία, τα δικαιώματα των γυναικών και των εργατικών συνδικάτων, καθώς επίσης και την ενσωμάτωση της κουρδικής μειονότητας στην τουρκική κοινωνία.
Η «ευρωπαϊκή κοινωνία» έχει πλέον αρχίσει αν συνειδητοποιεί, ότι η Τουρκία των 72 εκατομμυρίων κατοίκων, ένα μέγεθος που θα την κατέτασσε στη δεύτερη θέση από πληθυσμιακής απόψεως μεταξύ των χωρών-μελών της Ένωσης, θα κατείχε μεγάλη ισχύ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και θα είχε ειδικό βάρος στη διαδικασία λήψης αποφάσεων, γενικώς…
Ο ευρωπαϊκός προβληματισμός φαίνεται και από το ότι ενώ αίρονται οι περιορισμού για να ταξιδεύουν πολίτες από την Αλβανία και τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη στην Ευρωπαϊκή Ένωση (βίζα), για την Τουρκία οι περιορισμοί συνεχίζουν να υφίστανται, με αποτέλεσμα να ακούγονται πλέον φωνές διαμαρτυρίας από διάφορες πλευρές στην Τουρκία. Οι δηλώσεις των γραφειοκρατών των Βρυξελλών που σχολιάζουν τη νέα – επιθετική – εξωτερική πολιτική του Αχμέτ Νταβούτογλου, αντανακλούν επίσης αυτό τον προβληματισμό, αν και οι διατυπώσεις παραμένουν εξαιρετικά προσεκτικές: «…είναι ‘όπλο’ για την Ευρωπαϊκή Ένωση, υπό την προϋπόθεση ότι αναπτύσσεται συμπληρωματικά με την ενταξιακή διαδικασία της Τουρκίας και σε συντονισμό με την Ε.Ε.»…
Στην ετήσια έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την πρόοδο των χωρών που φιλοδοξούν να καταστούν μέλη της Ένωσης, αναφέρει ότι μόνο μία από τις επτά υποψήφιες χώρες είναι κοντά στον στόχο της, η Κροατία.
Η Τουρκία όμως κατηγορείται πλέον ανοικτά για το αυτονόητο:
ότι αρνείται να ανοίξει τα λιμάνια και τα αεροδρόμιά της στην Κυπριακή Δημοκρατία, επί της ουσίας να αναγνωρίσει ένα κράτος μέλος της Ε.Ε. μιας Ένωσης της οποίας φιλοδοξεί να καταστεί μέλος!
Όσον αφορά στην Τουρκία, παρότι ξεκίνησε προ πενταετίας τις διαπραγματεύσεις με την Ε.Ε. η πρόοδος που έχει επιτευχθεί είναι απλώς… ανεπαρκής.
Βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση αποτελούν η προσπάθεια αφαίρεσης εξουσίας από το στράτευμα και κάποια βελτίωση στον τομέα της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Έχει μείνει όμως πίσω, πάντα σύμφωνα με την έκθεση της Κομισιόν, στην ελευθερία του Τύπου, στην ελευθερία της έκφρασης και τη θρησκευτική ελευθερία, τα δικαιώματα των γυναικών και των εργατικών συνδικάτων, καθώς επίσης και την ενσωμάτωση της κουρδικής μειονότητας στην τουρκική κοινωνία.
Η «ευρωπαϊκή κοινωνία» έχει πλέον αρχίσει αν συνειδητοποιεί, ότι η Τουρκία των 72 εκατομμυρίων κατοίκων, ένα μέγεθος που θα την κατέτασσε στη δεύτερη θέση από πληθυσμιακής απόψεως μεταξύ των χωρών-μελών της Ένωσης, θα κατείχε μεγάλη ισχύ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και θα είχε ειδικό βάρος στη διαδικασία λήψης αποφάσεων, γενικώς…
Ο ευρωπαϊκός προβληματισμός φαίνεται και από το ότι ενώ αίρονται οι περιορισμού για να ταξιδεύουν πολίτες από την Αλβανία και τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη στην Ευρωπαϊκή Ένωση (βίζα), για την Τουρκία οι περιορισμοί συνεχίζουν να υφίστανται, με αποτέλεσμα να ακούγονται πλέον φωνές διαμαρτυρίας από διάφορες πλευρές στην Τουρκία. Οι δηλώσεις των γραφειοκρατών των Βρυξελλών που σχολιάζουν τη νέα – επιθετική – εξωτερική πολιτική του Αχμέτ Νταβούτογλου, αντανακλούν επίσης αυτό τον προβληματισμό, αν και οι διατυπώσεις παραμένουν εξαιρετικά προσεκτικές: «…είναι ‘όπλο’ για την Ευρωπαϊκή Ένωση, υπό την προϋπόθεση ότι αναπτύσσεται συμπληρωματικά με την ενταξιακή διαδικασία της Τουρκίας και σε συντονισμό με την Ε.Ε.»…
Δημοσίευση σχολίου