. Εντούτοις, η διαπίστωση είναι αδυσώπητη. Αφενός, ο βαθμός αποτυχίας είναι απίστευτα απογοητευτικός και αφετέρου, αρκετοί «αποτυχημένοι» έχουν σήμερα βαρύνοντα λόγο στην διαχείριση των ελληνικών θεμάτων.
Τα πιο πάνω θυμηθήκαμε με αφορμή την επίσκεψη Δ. Δρούτσα στην Κύπρο (με την ανάληψη των καθηκόντων του ως νέου ΥΠΕΞ της Ελλάδας) και την δημόσια επιβεβαίωση ανάμεσα σε αρμόδιους Κύπρου-Ελλάδας ότι υπάρχει αμοιβαία ταύτιση σε όλα, ακόμη και στις ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ για το παρόν και το μέλλον του ελληνισμού. Κι επειδή το παρόν και το μέλλον δεν έχουν κριθεί ακόμη, μπορούμε να βασιστούμε στο παρελθόν. Εκεί, όπου, το συμπέρασμα είναι καταθλιπτικό, με «επιφανείς» πολιτικούς να έχουν αποτύχει πλήρως στις εκτιμήσεις τους. Μάλιστα, οι εν λόγω «επιφανείς» πολιτικοί έχουν αποτύχει στις εκτιμήσεις τους, σε αντίθεση με την πλειοψηφία της κοινωνίας -αποτελούμενη από απλούς πολίτες- που εκτιμούσε διαφορετικά τα πράγματα. Εν ολίγοις, εκεί που οι πολυπράγμονες και επαγγελματίες πολιτικοί απέτυχαν, επαληθεύτηκαν οι απλοί πολίτες. Κι επιπλέον, αρκετοί από αυτούς τους «αποτυχημένους» επαγγελματίες βρίσκονται σε ενεργό πολιτική δράση γύρω από το κυπριακό και τα υπόλοιπά εθνικά θέματα!
Τα παραδείγματα είναι πολλά. Σε προηγούμενη αρθογραφία μας εξηγήσαμε τον παραλογισμό να προβάλλει ως επίδοξος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, πολιτικός που κατ΄επανάληψην είχε θέσεις στην λανθασμένη πλευρά της Ιστορίας, ξεκινώντας από τα γεγονότα του 1974 ως το 2004, αλλά και με την μετέπειτα στάση του. Και ενώ σήμερα, ο ίδιος ομολογεί ξανά την αποτυχία της πολιτικής που στήριζε, ταυτόχρονα θεωρεί τον εαυτό του ικανό για επόμενο Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ειδικότερα όμως, η παρουσία του Δ. Δρούτσα, επαναφέρει στην μνήμη τις εκτιμήσεις που διαλαλούσαν τα «εκσυγχρονιστικά» Σημιτικά φερέφωνα μετά τα Ίμια. Αμέσως μετά τα συμβάντα στα Ίμια, ξεκίνησε μια μεταστροφή που κορυφώθηκε το 1999 στην λεγόμενη πολιτική του Ελσίνκι (με την υπογραφή της σχετικής συμφωνίας), πριν περίπου 10 χρόνια. Τότε, ΥΠΕΞ της Ελλάδας δεν ήταν ο σημερινός. Ωστόσο, ο σημερινός ΥΠΕΞ ήταν πιστός ακόλουθος και προαγωγός της πολιτικής του Ελσίνκι, με την οποία όπως εκτιμούσαν τότε, «θα προχωρήσουμε στην επίλυση του κυπριακού» και «στην πλήρη εξομάλυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων». Και επέμεναν ότι, με αφετηρία την συμφωνία του Ελσίνκι το 1999, η ελληνική πρωτοβουλία για προώθηση της Τουρκίας στην Ε.Ε. θα εξάλειφε και θα επίλυε τα προβλήματα σ΄ όλο το μέτωπο της αντιπαλότητας με την Τουρκία. Αυτά εκτιμούσαν τότε, με την σαφή δέσμευση ότι με την πολιτική του Ελσίνκι μέχρι το τέλος του 2004 θα είχαν ρυθμιστεί όλα τα προβλήματα (Κύπρος - Αιγαίο), διαφορετικά η πορεία της Τουρκίας θα τερματιζόταν.
Ήταν τόσο κατηγορηματικοί στις εκτιμήσεις και τόσο σαφής η δέσμευσή τους, που δεν αξίζουν σήμερα της σημερινής επιείκειας. Θα την άξιζαν, αν έστω και σήμερα αξιολογούσαν την κατάσταση και υιοθετούσαν την άποψη της κοινωνίας που είναι σαφής: η πολιτική κατευνασμού της Τουρκίας μέσα από την προώθηση της ενταξιακής της πορείας, χωρίς ουσιαστικά όρους και προϋποθέσεις, έχει καταρρεύσει. Οι τουρκικές παραβιάσεις αυξήθηκαν πέραν του 650%, το βάθος εισχώρησης τουρκικών πλοίων έφτασε μέχρι το Σούνιο, το σκάφος «Πίρι Ρέις» επανήλθε στο Αιγαίο μαζί με άλλα και αμφισβητούν ξανά την ελληνική κυριότητα, οι πτήσεις τουρκικών αεροπλάνων πάνω από ελληνικά νησιά είναι καθημερινές, το δικαίωμα καθορισμού και εκμετάλλευσης της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης Ελλάδας και Κύπρου αμφισβητείται όσο ποτέ άλλοτε, το Κυπριακό έχει χειροτερεύσει σοβαρά και η επιδείνωση συνεχίζεται χωρίς τελειωμό.
Κώστας Μαυρίδης
http://syndesmos71.blogspot.com/
Δημοσίευση σχολίου