Κατά πόσο μπορούν να συμβιώσουν αρμονικά η προεδρία και οι νέοι, μόνιμοι εκπρόσωποι της ΕΕ; Τη νέα χρονιά θα υπάρξει μια πρωτόγνωρη κατάσταση σε ό,τι αφορά τη διαχείριση των πολιτικών εξελίξεων στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο λόγος για τη «συγκατοίκηση», όπως αποκαλεί δημοσίευμα της ιστοσελίδας της Deutsche Welle («DW»), το μοίρασμα της εξουσίας μεταξύ της επικείμενης ισπανικής προεδρίας με τον μόνιμο πλέον πρόεδρο της ΕΕ και την εκπρόσωπό της για την Εξωτερική Πολιτική......Τα νέα πρόσωπα - οι αξιωματούχοι που προβλέπονται από τη Συνθήκη της Λισαβόνας - που θα παίξουν το ρόλο τους στην ευρωπαϊκή σκηνή, είναι ο Χέρμαν βαν Ρομπέι και η Κάθλιν Άστον. Κι ακριβώς επειδή κάτι ανάλογο συμβαίνει για πρώτη φορά, το δημοσίευμα της «DW» θέτει και το σχετικό ερώτημα: πόσο αρμονική μπορεί να είναι αυτή η «συγκατοίκηση»; Θα πάνε όλα καλά; Ή μήπως υπάρξουν τριβές στη διαχείριση της εξουσίας;
Εύλογο ερώτημα, καθώς μέσα στο τελευταίο εξάμηνο έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι της ευρωπαϊκής ιστορίας. Αυτό γίνεται εύκολα αντιληπτό, εάν κάποιος φέρει στη μνήμη του τις δηλώσεις της Σουηδής υπουργού Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, Σεσίλια Μάλμστρεμ, όταν τον περασμένο Ιούνιο παρέθετε τις προτεραιότητες της σουηδικής προεδρίας: «Σε όλους μας είναι σαφές, ότι πρόκειται για μια εξαιρετικά δύσκολη προεδρία», είχε πει τότε και είχε προσθέσει:
«Το νεοεκλεγέν Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ετοιμάζεται να συγκροτηθεί σε σώμα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αλλάζει, υπάρχει ασάφεια με το πλαίσιο των θεσμών μας, εξαιτίας του νέου δημοψηφίσματος στην Ιρλανδία και έχουμε βέβαια τη χρηματοπιστωτική κρίση».
Σήμερα, η χρηματοπιστωτική κρίση σοβεί μεν, αλλά δεν έχει τις δραματικές διαστάσεις που είχε τότε και ο μεγαλύτερος αστάθμητος παράγοντας, που ήταν η τύχη της Συνθήκης της Λισαβόνας, έχει εξαλειφθεί.
Η συνθήκη μπήκε σε ισχύ από τις αρχές Δεκεμβρίου και η ισπανική προεδρία θα είναι η πρώτη, η οποία πρέπει να συνεργαστεί με τον Χέρμαν βαν Ρομπέι, τον μόνιμο πρόεδρο της ΕΕ και την Κάθριν Άστον, υπουργό Εξωτερικών της ΕΕ. Ορισμένοι αναλυτές εκτιμούν πως, με την ανάληψη των καθηκόντων από τους δύο αξιωματούχους, υπάρχει το ενδεχόμενο η ισπανική προεδρία να χάσει τη σημασία της και να «κρυφτεί» στη σκιά των δύο νέων πολιτικών.
Ωστόσο, η κυβέρνηση της Μαδρίτης είναι διατεθειμένη να συνεργαστεί μαζί τους εποικοδομητικά. Μάλιστα, ο Ισπανός υπουργός Εξωτερικών, Μιγκέλ Άνχελ Μορατίνος, τόνισε πως τίθεται εξ ολόκληρου στη διάθεση της κυρίας Άστον. Όπως είπε, μπορεί να της φανεί χρήσιμος σε τομείς, όπου για λόγους ιστορίας, εμπειρίας και γεωγραφικής εγγύτητας έχει περισσότερη εμπειρία. «Σ’ αυτούς τους τομείς μπορούμε να συνεργαστούμε», επισήμανε.
Διεύρυνση και ανεξαρτητοποιήσεις
Σε ό,τι αφορά, μάλιστα, το Μεσανατολικό, ο Ισπανός υπουργός Εξωτερικών πήγε πιο μακριά. «Η άποψή μου, το όνειρο και οι προσπάθειές μου θα κατατείνουν στη δημιουργία, μέχρι το τέλος του 2010, ενός ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους, που να συμβιώνει με ειρήνη και ασφάλεια με το Ισραήλ. Γιατί να περιμένουμε κι άλλο;», είπε χαρακτηριστικά.
Οι Ισπανοί, όμως, επείγονται να προχωρήσουν οι διαδικασίες και σ’ έναν άλλο τομέα: στη διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Συγκεκριμένα, κατά τη διάρκεια της προεδρίας τους επιδιώκουν να κλείσει η ένταξη της Κροατίας στην ΕΕ. Την ισπανική προεδρία, όμως, «ευλογούν» και οι Σέρβοι.
Αυτό διότι η Μαδρίτη είναι μία από τις λίγες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες που δεν έχουν αναγνωρίσει ακόμα την ανεξαρτησία του Κοσόβου. Έτσι, το Βελιγράδι, που υπέβαλε χθες επίσημα αίτηση ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση, χαίρεται όλως ιδιαιτέρως που η Ισπανία θα είναι εκείνη η οποία θα χειριστεί αρχικά την υπόθεσή του.
Βέβαια, ο Ισπανός υπουργός Εξωτερικών στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε στις Βρυξέλλες, ένιωσε κάπως αμήχανα, όταν τέθηκε το σχετικό ερώτημα. «Εμείς οι Ισπανοί, κρατήσαμε εποικοδομητική στάση, με εξαίρεση τη μη αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Κοσόβου», διευκρίνισε και πρόσθεσε: «Έχουμε τους δικούς μας, νομικούς λόγους αλλά σήμερα δεν είναι η κατάλληλη μέρα για μια τέτοια συζήτηση».
Οι λόγοι που επικαλέστηκε αλλά δεν θέλησε να αποκαλύψει ο κ. Μορατίνος είναι γνωστοί, όπως σημειώνεται στο δημοσίευμα: η Ισπανία διακατέχεται από το φόβο τυχόν αναγνώρισης ενός ανεξάρτητου βασκικού ή καταλανικού κράτους. Το ίδιο ισχύει και με τη μεταναστευτική πολιτική. Όπως είπε, οι νότιες χώρες της ΕΕ επιβαρύνονται από το φαινόμενο της μετανάστευσης, γι’ αυτό και χρειάζονται την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη.
Δημοσίευση σχολίου