Σύμφωνα με μια αναφορά του 2024 στο περιοδικό Economist, το νησί έχει γνωστά κοιτάσματα για 43 από τα 50 κρίσιμα ορυκτά
Όταν ο Donald Trump προσφέρθηκε για πρώτη φορά να εξαγοράσει τη Γροιλανδία το 2019, αυτό ακούστηκε ευρέως σαν αστείο και τίποτα δεν προέκυψε, εκτός από μια μαιταιωμένη επίσκεψη στη Δανία.
Εξι χρόνια και η ανανεωμένη «προσφορά» του Trump για το μεγαλύτερο νησί του κόσμου επιστρέφει στο τραπέζι προκαλώντας έντονες διπλωματικές αντιδράσεις και παγκόσμια σάλο.
Σε συνέντευξή του στις 7 Ιανουαρίου 2025, ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ αρνήθηκε να αποκλείσει τη χρήση στρατιωτικής ή οικονομικής βίας για να καταλάβει τη Γροιλανδία και έστειλε τον γιο του «και διάφορους εκπροσώπους» εκεί στις 8 Ιανουαρίου 2025, για να υπογραμμίσει τη σοβαρότητα της πρότασής του.
Με τον Elon Musk να συμμετέχει και στο σχέδιο, τα χρήματα μπορεί να μην αποτελούν εμπόδιο σε οποιαδήποτε συμφωνία οραματίζεται ο Trump.
Δεν είναι ο πρώτος Αμερικανός πολιτικός που προσπάθησε να αγοράσει τη Γροιλανδία.
Η παλαιότερη τεκμηριωμένη απόπειρα απόκτησης του νησιού χρονολογείται από το 1868.
Η τελευταία σοβαρή προσπάθεια πριν από τον Trump είναι αυτή της κυβέρνησης του Προέδρου Harry Truman το 1946.
Το ανανεωμένο ενδιαφέρον του Donald Trump για τη Γροιλανδία, επομένως, βρίσκεται σε μια μακρά παράδοση αμερικανικών προσπαθειών εδαφικής επέκτασης στην περιοχή.
Ακόμη και χωρίς αυτό το ιστορικό υπόβαθρο, η τελευταία πρόταση του Trump είναι λιγότερο παράδοξη σήμερα από ό,τι μπορεί να φαινόταν το 2019.
Ο τεράστιος ορυκτός πλούτος
Από τη μία πλευρά, η Γροιλανδία είναι εξαιρετικά πλούσια σε λεγόμενα «κρίσιμα ορυκτά».
Σύμφωνα με μια αναφορά του 2024 στο Economist, το νησί έχει γνωστά κοιτάσματα 43 από τα 50 από αυτά τα ορυκτά.
Σύμφωνα με το Υπουργείο Ενέργειας των ΗΠΑ, αυτά τα ορυκτά είναι απαραίτητα για «τεχνολογίες που παράγουν, μεταδίδουν, αποθηκεύουν και εξοικονομούν ενέργεια» και παρουσιάζουν «υψηλό κίνδυνο διακοπής της εφοδιαστικής αλυσίδας».
Το τελευταίο είναι σίγουρα μια έγκυρη ανησυχία δεδομένου ότι η Κίνα – ένας βασικός προμηθευτής πολλών κρίσιμων ορυκτών στις παγκόσμιες αγορές – έχει αυξήσει τους περιορισμούς στις εξαγωγές της σε αυτές τις πρώτες ύλες ως μέρος ενός εν εξελίξει εμπορικού πολέμου με τις ΗΠΑ.
Η πρόσβαση στους πόρους της Γροιλανδίας θα έδινε στην Ουάσιγκτον περισσότερη ασφάλεια στην εφοδιαστική αλυσίδα και θα περιόριζε κάθε μόχλευση που θα μπορούσε να ασκήσει η Κίνα.
Σύμφωνα με άρθρο του δρος Πέτρου Τζεφέρη, Γεν. Διευθυντή ΥΠΕΝ, δεν είναι μόνο η γεωστρατηγική θέση και οι ναυτιλιακές διαδρομές της Αρκτικής που κέντρισαν το ενδιαφέρον του προέδρου Trump και των λομπιστών συμβούλων του.
Η προσπάθεια των ΗΠΑ να οικειοποιηθούν την στρατηγική και γεωπολιτική σημασία της Γροιλανδίας εμφανίστηκε ήδη από την διάρκεια της γερμανικής κατοχής της Δανίας, όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες αύξησαν την παρουσία τους στη Γροιλανδία για να αποτρέψουν τον έλεγχό της από τον εχθρό, ιδρύοντας στρατιωτικές βάσεις το 1941 και επιπλέον επένδυσαν στην εξόρυξη κρυόλιθου, που χρησιμοποιείται στη μεταλλουργία του αλουμινίου και ήταν τότε ζωτικής σημασίας για την παραγωγή αεροσκαφών.
Ομως δεν πρόκειται μόνο για τον κρυόλιθο, του οποίου άλλωστε τα αποθέματα έχουν εξαντληθεί.
Η Γροιλανδία είναι προικισμένη με τεράστια αναξιοποίητα αποθέματα ορυκτών σπάνιων γαιών (REE) και υδρογονανθράκων κι ακόμη πολλές από τις πρώτες ύλες της ενεργειακής μετάβασης (π.χ. γραφίτη και λίθιο) που ως γνωστόν με το σημερινό status εξόρυξης και επεξεργασίας έχουν σχεδόν μονοπωληθεί από κράτη εχθρικά προς τα συμφέροντα των ΗΠΑ, με προεξάρχουσα την Κίνα.
Περαιτέρω, υπάρχουν τεκμηριωμένα κοιτάσματα από χρυσό, ασήμι, χαλκό, μόλυβδο, ψευδάργυρο, ολιβίνη, μάρμαρο, ουράνιο, πολύτιμα μέταλλα και πολύτιμους λίθους.
Ορισμένα ορυχεία έχουν κλείσει τα τελευταία χρόνια, συμπεριλαμβανομένου του ορυχείου ολιβίνη Seqi κοντά στο Maniitsoq, το οποίο έκλεισε το 2011, και του χρυσωρυχείου Nalunaq κοντά στο Nanortalik, το οποίο παροπλίστηκε το 2013.
Ωστόσο, νέα έργα εξόρυξης έχουν ξεκινήσει, συμπεριλαμβανομένου ενός ορυχείου πολύτιμων λίθων (ρουμπινιών και και ροζ ζαφειριών) κοντά στο Qeqertarsuatsiaat (Fiskenæsset) ενώ αναμένεται και η ανάπτυξη του πρώτου ορυχείου εκμετάλλευσης σπάνιων γαιών και ουρανίου στο Kuannersuit (Kvanefjeld), στο νότιο άκρο της χερσονήσου.
Παρά το γεγονός ότι το Kvanefjeld υποστηρίζεται ότι είναι το δεύτερο μεγαλύτερο κοίτασμα οξειδίων σπάνιων γαιών στον κόσμο (REO) και το έκτο μεγαλύτερο κοίτασμα ουρανίου (U), η ανάπτυξή του κρίνεται πλέον αβέβαιη μετά την απαγόρευση που ετέθη το 2021 για τα ορυκτά που περιέχουν ραδιενεργό ουράνιο
Η Γροιλανδία είναι μια όαση ορυκτών στο μέσω του αρκτικού πελάγους.
Μια τρέχουσα λίστα με τις εκχωρημένες άδειες εξερεύνησης και εκμετάλλευσης βρίσκεται στον ιστότοπο της κυβέρνησης της Γροιλανδίας www.govmin.gl/minerals.
Όταν ο Donald Trump προσφέρθηκε για πρώτη φορά να εξαγοράσει τη Γροιλανδία το 2019, αυτό ακούστηκε ευρέως σαν αστείο και τίποτα δεν προέκυψε, εκτός από μια μαιταιωμένη επίσκεψη στη Δανία.
Εξι χρόνια και η ανανεωμένη «προσφορά» του Trump για το μεγαλύτερο νησί του κόσμου επιστρέφει στο τραπέζι προκαλώντας έντονες διπλωματικές αντιδράσεις και παγκόσμια σάλο.
Σε συνέντευξή του στις 7 Ιανουαρίου 2025, ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ αρνήθηκε να αποκλείσει τη χρήση στρατιωτικής ή οικονομικής βίας για να καταλάβει τη Γροιλανδία και έστειλε τον γιο του «και διάφορους εκπροσώπους» εκεί στις 8 Ιανουαρίου 2025, για να υπογραμμίσει τη σοβαρότητα της πρότασής του.
Με τον Elon Musk να συμμετέχει και στο σχέδιο, τα χρήματα μπορεί να μην αποτελούν εμπόδιο σε οποιαδήποτε συμφωνία οραματίζεται ο Trump.
Δεν είναι ο πρώτος Αμερικανός πολιτικός που προσπάθησε να αγοράσει τη Γροιλανδία.
Η παλαιότερη τεκμηριωμένη απόπειρα απόκτησης του νησιού χρονολογείται από το 1868.
Η τελευταία σοβαρή προσπάθεια πριν από τον Trump είναι αυτή της κυβέρνησης του Προέδρου Harry Truman το 1946.
Το ανανεωμένο ενδιαφέρον του Donald Trump για τη Γροιλανδία, επομένως, βρίσκεται σε μια μακρά παράδοση αμερικανικών προσπαθειών εδαφικής επέκτασης στην περιοχή.
Ακόμη και χωρίς αυτό το ιστορικό υπόβαθρο, η τελευταία πρόταση του Trump είναι λιγότερο παράδοξη σήμερα από ό,τι μπορεί να φαινόταν το 2019.
Ο τεράστιος ορυκτός πλούτος
Από τη μία πλευρά, η Γροιλανδία είναι εξαιρετικά πλούσια σε λεγόμενα «κρίσιμα ορυκτά».
Σύμφωνα με μια αναφορά του 2024 στο Economist, το νησί έχει γνωστά κοιτάσματα 43 από τα 50 από αυτά τα ορυκτά.
Σύμφωνα με το Υπουργείο Ενέργειας των ΗΠΑ, αυτά τα ορυκτά είναι απαραίτητα για «τεχνολογίες που παράγουν, μεταδίδουν, αποθηκεύουν και εξοικονομούν ενέργεια» και παρουσιάζουν «υψηλό κίνδυνο διακοπής της εφοδιαστικής αλυσίδας».
Το τελευταίο είναι σίγουρα μια έγκυρη ανησυχία δεδομένου ότι η Κίνα – ένας βασικός προμηθευτής πολλών κρίσιμων ορυκτών στις παγκόσμιες αγορές – έχει αυξήσει τους περιορισμούς στις εξαγωγές της σε αυτές τις πρώτες ύλες ως μέρος ενός εν εξελίξει εμπορικού πολέμου με τις ΗΠΑ.
Η πρόσβαση στους πόρους της Γροιλανδίας θα έδινε στην Ουάσιγκτον περισσότερη ασφάλεια στην εφοδιαστική αλυσίδα και θα περιόριζε κάθε μόχλευση που θα μπορούσε να ασκήσει η Κίνα.
Σύμφωνα με άρθρο του δρος Πέτρου Τζεφέρη, Γεν. Διευθυντή ΥΠΕΝ, δεν είναι μόνο η γεωστρατηγική θέση και οι ναυτιλιακές διαδρομές της Αρκτικής που κέντρισαν το ενδιαφέρον του προέδρου Trump και των λομπιστών συμβούλων του.
Η προσπάθεια των ΗΠΑ να οικειοποιηθούν την στρατηγική και γεωπολιτική σημασία της Γροιλανδίας εμφανίστηκε ήδη από την διάρκεια της γερμανικής κατοχής της Δανίας, όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες αύξησαν την παρουσία τους στη Γροιλανδία για να αποτρέψουν τον έλεγχό της από τον εχθρό, ιδρύοντας στρατιωτικές βάσεις το 1941 και επιπλέον επένδυσαν στην εξόρυξη κρυόλιθου, που χρησιμοποιείται στη μεταλλουργία του αλουμινίου και ήταν τότε ζωτικής σημασίας για την παραγωγή αεροσκαφών.
Ομως δεν πρόκειται μόνο για τον κρυόλιθο, του οποίου άλλωστε τα αποθέματα έχουν εξαντληθεί.
Η Γροιλανδία είναι προικισμένη με τεράστια αναξιοποίητα αποθέματα ορυκτών σπάνιων γαιών (REE) και υδρογονανθράκων κι ακόμη πολλές από τις πρώτες ύλες της ενεργειακής μετάβασης (π.χ. γραφίτη και λίθιο) που ως γνωστόν με το σημερινό status εξόρυξης και επεξεργασίας έχουν σχεδόν μονοπωληθεί από κράτη εχθρικά προς τα συμφέροντα των ΗΠΑ, με προεξάρχουσα την Κίνα.
Περαιτέρω, υπάρχουν τεκμηριωμένα κοιτάσματα από χρυσό, ασήμι, χαλκό, μόλυβδο, ψευδάργυρο, ολιβίνη, μάρμαρο, ουράνιο, πολύτιμα μέταλλα και πολύτιμους λίθους.
Ορισμένα ορυχεία έχουν κλείσει τα τελευταία χρόνια, συμπεριλαμβανομένου του ορυχείου ολιβίνη Seqi κοντά στο Maniitsoq, το οποίο έκλεισε το 2011, και του χρυσωρυχείου Nalunaq κοντά στο Nanortalik, το οποίο παροπλίστηκε το 2013.
Ωστόσο, νέα έργα εξόρυξης έχουν ξεκινήσει, συμπεριλαμβανομένου ενός ορυχείου πολύτιμων λίθων (ρουμπινιών και και ροζ ζαφειριών) κοντά στο Qeqertarsuatsiaat (Fiskenæsset) ενώ αναμένεται και η ανάπτυξη του πρώτου ορυχείου εκμετάλλευσης σπάνιων γαιών και ουρανίου στο Kuannersuit (Kvanefjeld), στο νότιο άκρο της χερσονήσου.
Παρά το γεγονός ότι το Kvanefjeld υποστηρίζεται ότι είναι το δεύτερο μεγαλύτερο κοίτασμα οξειδίων σπάνιων γαιών στον κόσμο (REO) και το έκτο μεγαλύτερο κοίτασμα ουρανίου (U), η ανάπτυξή του κρίνεται πλέον αβέβαιη μετά την απαγόρευση που ετέθη το 2021 για τα ορυκτά που περιέχουν ραδιενεργό ουράνιο
Η Γροιλανδία είναι μια όαση ορυκτών στο μέσω του αρκτικού πελάγους.
Μια τρέχουσα λίστα με τις εκχωρημένες άδειες εξερεύνησης και εκμετάλλευσης βρίσκεται στον ιστότοπο της κυβέρνησης της Γροιλανδίας www.govmin.gl/minerals.
Απεξάρτηση από την Κίνα
Το 2021, η Κίνα παρήγαγε περίπου το 98% του παγκόσμιου γαλλίου, το 82%του παγκόσμιου φυσικού γραφίτη και το 60% των επεξεργασμένων στοιχείων σπάνιων γαιών.
Αλλά δεν είναι μόνο ο κορεσμός της παγκόσμιας αγοράς ορυκτών από την Κίνα που θέτει σε κίνδυνο την ασφάλεια του εφοδιασμού.
Είναι επίσης ο βαθμός εξάρτησης από τις εισαγωγές των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης που έχει οδηγήσει ένα σύστημα εξαιρετικά ευάλωτο στα σημεία συμφόρησης στον εφοδιασμό και στον γεωπολιτικό εκβιασμό.
Η Κίνα αντιπροσωπεύει το 72 % των αμερικανικών πηγών εισαγωγής για ενώσεις σπάνιων γαιών και το 42 % για τον γραφίτη.
Για την εξάρτηση της Ευρώπης από τις κινέζικες εισαγωγές, το διάγραμμα ειναι απολύτως κατατοπιστικό.
Τόσο η παραγωγή πετρελαίου, όσο και αυτή του φυσικού αερίου δεν είναι σε προχωρημένο επίπεδο, ενώ εκφράζονται διάφορες αντιρρήσεις σχετικά, για περιβαλλοντολογικούς και πολιτιστικούς λόγους.
Παράλληλα, υπάρχει πρόβλημα με την εκμετάλλευση του ουρανίου και των σπάνιων γαιών (τα κοιτάσματά τους περιέχουν συνήθως θόριο και ουράνιο), καθώς ο νόμος που ισχύει στη Γροιλανδία από το 2021 δεν επιτρέπει την εξόρυξη ουρανίου, αν και έχουν γίνει συζητήσεις για σχετικές τροποποιήσεις τα τελευταία χρόνια.
Εξάλλου, τόσο η Ευρώπη όσο και οι ΗΠΑ βασίζονται στις κινεζικές εισαγωγές για περίπου το 100% του εφοδιασμού τους σε βαριές σπάνιες γαίες (ΗRΕΕ).
Αυτή η εξάρτηση αποτελεί απειλή για την εθνική ασφάλεια, καθώς οι γεωπολιτικές εντάσεις θα μπορούσαν να θέσουν σε κίνδυνο την ικανότητα των ΗΠΑ και της ΕΕ να αναπτύσσουν και να υλοποιούν τεχνολογίες απαραίτητες για την ενεργειακή μετάβαση.
Καθώς η Ουάσιγκτον και οι Βρυξέλλες παλεύουν να αντιμετωπίσουν με διάφορους- για την ώρα ανεπιτυχείς -τρόπους την κινέζικη υπεροχή των εφοδιαστικών αλυσίδων, η ζήτηση για κρίσιμα ορυκτά συνεχίζει να αυξάνεται.
Πώς θα μπορούσε να προσφέρει η Γροιλανδία;
Ας πάρουμε για παράδειγμα τον γραφίτη.
Η ανάγκη για γραφίτη αναμένεται να αυξηθεί κατά 25 φορές μόνο λόγω της κατασκευής μπαταριών ηλεκτρικών οχημάτων (EV).
Τα αποθέματα των 6 Mt γνωστών πόρων γραφίτη της Γροιλανδίας από μόνα τους θα μπορούσαν να υπερβούν την προβλεπόμενη ζήτηση για τα EVs για το 2040 (3,5 Mt) και να αντιμετωπίσουν την υπεροχή των ορυκτών της Κίνας.
Η διαφοροποίηση αυτή των πηγών θα μπορούσε να είναι ιδιαίτερα χρήσιμη τόσο για τις ΗΠΑ, που εισήγαγαν το 100% του φυσικού γραφίτη τους το 2023 και προμηθεύονταν το 42% από την Κίνα, όσο και για την ΕΕ, για την οποία τα δεδομένα το 2020 ήταν 98% και 47% αντιστοίχως.
Ωστόσο, η Γροιλανδία, πέραν του γραφίτη, έχει περισσότερα να προσφέρει στον τομέα της ενεργειακής και ψηφιακής μετάβασης.
Τα πιο σημαντικά αποθέματά της είναι στοιχεία σπάνιων γαιών, ελαφριών και βαριών, τα οποία αποτελούν προαπαιτούμενα σε τεχνολογίες που κυμαίνονται από ανεμογεννήτριες έως πυρηνικούς αντιδραστήρες.
Η Γροιλανδία διαθέτει τα αξιολογότερα κοιτάσματα σπάνιων γαιών εκτός Κίνας (Kvanefjeld, Kringlerne, Sarfartôq κλπ, βλ. χάρτη) εντούτοις η κάθετη εκμετάλλευσή τους παρουσιάζει σημαντική υστέρηση.
Επί του παρόντος, η Κίνα κυριαρχεί στον εφοδιασμό, με αποθέματα 44 Mt οξειδίων σπάνιων γαιών (REOs).
Οι εκτιμήσεις δείχνουν ότι η Γροιλανδία θα μπορούσε να προσφέρει μέχρι και 42 Mt REOs.
Εάν αυτό το δυναμικό αξιοποιηθεί, η Γροιλανδία θα έχει το δεύτερο μεγαλύτερο απόθεμα στοιχείων σπάνιων γαιών, ξεπερνώντας το Βιετνάμ, τη Βραζιλία και τη Ρωσία.
Το 2021, η Κίνα παρήγαγε περίπου το 98% του παγκόσμιου γαλλίου, το 82%του παγκόσμιου φυσικού γραφίτη και το 60% των επεξεργασμένων στοιχείων σπάνιων γαιών.
Αλλά δεν είναι μόνο ο κορεσμός της παγκόσμιας αγοράς ορυκτών από την Κίνα που θέτει σε κίνδυνο την ασφάλεια του εφοδιασμού.
Είναι επίσης ο βαθμός εξάρτησης από τις εισαγωγές των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης που έχει οδηγήσει ένα σύστημα εξαιρετικά ευάλωτο στα σημεία συμφόρησης στον εφοδιασμό και στον γεωπολιτικό εκβιασμό.
Η Κίνα αντιπροσωπεύει το 72 % των αμερικανικών πηγών εισαγωγής για ενώσεις σπάνιων γαιών και το 42 % για τον γραφίτη.
Για την εξάρτηση της Ευρώπης από τις κινέζικες εισαγωγές, το διάγραμμα ειναι απολύτως κατατοπιστικό.
Τόσο η παραγωγή πετρελαίου, όσο και αυτή του φυσικού αερίου δεν είναι σε προχωρημένο επίπεδο, ενώ εκφράζονται διάφορες αντιρρήσεις σχετικά, για περιβαλλοντολογικούς και πολιτιστικούς λόγους.
Παράλληλα, υπάρχει πρόβλημα με την εκμετάλλευση του ουρανίου και των σπάνιων γαιών (τα κοιτάσματά τους περιέχουν συνήθως θόριο και ουράνιο), καθώς ο νόμος που ισχύει στη Γροιλανδία από το 2021 δεν επιτρέπει την εξόρυξη ουρανίου, αν και έχουν γίνει συζητήσεις για σχετικές τροποποιήσεις τα τελευταία χρόνια.
Εξάλλου, τόσο η Ευρώπη όσο και οι ΗΠΑ βασίζονται στις κινεζικές εισαγωγές για περίπου το 100% του εφοδιασμού τους σε βαριές σπάνιες γαίες (ΗRΕΕ).
Αυτή η εξάρτηση αποτελεί απειλή για την εθνική ασφάλεια, καθώς οι γεωπολιτικές εντάσεις θα μπορούσαν να θέσουν σε κίνδυνο την ικανότητα των ΗΠΑ και της ΕΕ να αναπτύσσουν και να υλοποιούν τεχνολογίες απαραίτητες για την ενεργειακή μετάβαση.
Καθώς η Ουάσιγκτον και οι Βρυξέλλες παλεύουν να αντιμετωπίσουν με διάφορους- για την ώρα ανεπιτυχείς -τρόπους την κινέζικη υπεροχή των εφοδιαστικών αλυσίδων, η ζήτηση για κρίσιμα ορυκτά συνεχίζει να αυξάνεται.
Πώς θα μπορούσε να προσφέρει η Γροιλανδία;
Ας πάρουμε για παράδειγμα τον γραφίτη.
Η ανάγκη για γραφίτη αναμένεται να αυξηθεί κατά 25 φορές μόνο λόγω της κατασκευής μπαταριών ηλεκτρικών οχημάτων (EV).
Τα αποθέματα των 6 Mt γνωστών πόρων γραφίτη της Γροιλανδίας από μόνα τους θα μπορούσαν να υπερβούν την προβλεπόμενη ζήτηση για τα EVs για το 2040 (3,5 Mt) και να αντιμετωπίσουν την υπεροχή των ορυκτών της Κίνας.
Η διαφοροποίηση αυτή των πηγών θα μπορούσε να είναι ιδιαίτερα χρήσιμη τόσο για τις ΗΠΑ, που εισήγαγαν το 100% του φυσικού γραφίτη τους το 2023 και προμηθεύονταν το 42% από την Κίνα, όσο και για την ΕΕ, για την οποία τα δεδομένα το 2020 ήταν 98% και 47% αντιστοίχως.
Ωστόσο, η Γροιλανδία, πέραν του γραφίτη, έχει περισσότερα να προσφέρει στον τομέα της ενεργειακής και ψηφιακής μετάβασης.
Τα πιο σημαντικά αποθέματά της είναι στοιχεία σπάνιων γαιών, ελαφριών και βαριών, τα οποία αποτελούν προαπαιτούμενα σε τεχνολογίες που κυμαίνονται από ανεμογεννήτριες έως πυρηνικούς αντιδραστήρες.
Η Γροιλανδία διαθέτει τα αξιολογότερα κοιτάσματα σπάνιων γαιών εκτός Κίνας (Kvanefjeld, Kringlerne, Sarfartôq κλπ, βλ. χάρτη) εντούτοις η κάθετη εκμετάλλευσή τους παρουσιάζει σημαντική υστέρηση.
Επί του παρόντος, η Κίνα κυριαρχεί στον εφοδιασμό, με αποθέματα 44 Mt οξειδίων σπάνιων γαιών (REOs).
Οι εκτιμήσεις δείχνουν ότι η Γροιλανδία θα μπορούσε να προσφέρει μέχρι και 42 Mt REOs.
Εάν αυτό το δυναμικό αξιοποιηθεί, η Γροιλανδία θα έχει το δεύτερο μεγαλύτερο απόθεμα στοιχείων σπάνιων γαιών, ξεπερνώντας το Βιετνάμ, τη Βραζιλία και τη Ρωσία.
Στρατηγική αξία
Η στρατηγική θέση της Γροιλανδίας την καθιστά επίσης πολύτιμη για τις ΗΠΑ.
Μια υπάρχουσα αμερικανική βάση, η διαστημική βάση Pituffik, είναι το κλειδί για την έγκαιρη προειδοποίηση και αντυπυραυλική άμυνα των ΗΠΑ και διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο στη διαστημική επιτήρηση
. Η μελλοντική επέκταση της βάσης θα μπορούσε επίσης να ενισχύσει τις ικανότητες των ΗΠΑ να παρακολουθούν τις ρωσικές ναυτικές κινήσεις στον Αρκτικό Ωκεανό και στον Βόρειο Ατλαντικό.
Η κυριαρχία των ΗΠΑ στη Γροιλανδία, εάν επιτευχθεί η συμφωνία του Trump , θα αποτρέψει επίσης ουσιαστικά τυχόν κινήσεις των αντιπάλων, ιδίως της Κίνας, για να αποκτήσουν ερείσματα στο νησί.
Αυτό μπορεί να είναι λιγότερο ανησυχητικό εάν η Γροιλανδία παραμείνει μέρος της Δανίας- μέλοyς του ΝΑΤΟ, η οποία έχει διατηρήσει το νησί οικονομικά αυτάρκες με ετήσια επιχορήγηση περίπου 500 εκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ.
Η ανεξαρτησία της Γροιλανδίας –η υποστήριξη για την οποία αυξάνεται σταθερά– θα μπορούσε να ανοίξει την πόρτα σε περισσότερες και λιγότερο ρυθμισμένες ξένες επενδύσεις.
Σε αυτή την περίπτωση, η Κίνα θεωρείται ιδιαίτερα πρόθυμη να παρέμβει εάν παρουσιαστεί η ευκαιρία.
Προσθέστε σε αυτό την αυξανόμενη συνεργασία για την ασφάλεια μεταξύ Ρωσίας και Κίνας και το γεγονός ότι η Ρωσία έχει γενικά γίνει πιο επιθετική στρατιωτικά, και η περίπτωση του Trump φαίνεται ακόμα πιο αξιόπιστη.
Ούτε είναι ο μόνος που έχει σημάνει τον κώδωνα του κινδύνου: ο Καναδάς, η Δανία και η Νορβηγία έχουν όλες πρόσφατα επισημάνει το αυξανόμενο ρωσικό και κινεζικό αποτύπωμα στην Αρκτική.
Έτσι, το πρόβλημα με την πρόταση του Trump δεν είναι ότι βασίζεται σε μια εσφαλμένη διάγνωση του υποκείμενου ζητήματος που προσπαθεί να αντιμετωπίσει.
Η αυξανόμενη ρωσική και κινεζική επιρροή στην περιοχή της Αρκτικής γενικά είναι ένα πρόβλημα ασφάλειας σε μια εποχή αυξανόμενης γεωπολιτικής αντιπαλότητας.
Σε αυτό το πλαίσιο, η Γροιλανδία αποτελεί αναμφισβήτητα μια ιδιαίτερη και σημαντική ευπάθεια στη στρατηγική ασφαλείας για τις Ηνωμένες Πολιτείες
Τα ελαττώματα στο σχέδιο
Όπως ήταν αναμενόμενο, η Γροιλανδία και η Δανία απέρριψαν τη νέα «προσφορά».
Και οι βασικοί σύμμαχοι, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας και της Γερμανίας, έσπευσαν να υπερασπιστούν τον σύμμαχό τους – μεταφορικά προς το παρόν.
Αντί να ενισχύσει την ασφάλεια των ΗΠΑ, ο Trump αναμφισβήτητα την αποδυναμώνει ουσιαστικά υπονομεύοντας, για άλλη μια φορά, τη δυτική συμμαχία.
Φαίνεται, επίσης, ότι υπάρχει ένα ακόμη πιο θεμελιώδες πρόβλημα που λειτουργεί εδώ, καθώς αυτού του είδους ο εδαφικός επεκτατισμός τύπου του 19ου αιώνα αντανακλά την προτίμηση του Trump στο δόγμα του απομονωτισμού, το γνωστό από το 19ο αιώνα δόγμα Monroe.
Η «ενσωμάτωση» της Γροιλανδίας στις ΗΠΑ πιθανότατα θα τους διασφάλισε από τη διακοπή των κρίσιμων αλυσίδων εφοδιασμού ορυκτών και κρατά μακριά τη Ρωσία και την Κίνα.
Και το να σηματοδοτήσει ότι θα το κάνει με όποιο κόστος είναι μια ένδειξη ότι, πέρα από το είδος της ρητορικής που συνήθως συνδέεται με τον Τραμπ, η προσέγγισή του στην εξωτερική πολιτική θα εξαφανίσει γρήγορα τους διπλωματικούς καλούς τρόπους...
Καμία μεγάλη δύναμη στην ιστορία δεν μπόρεσε να τα πάει μόνη της για πάντα – και ακόμη και η κατάκτηση της Γροιλανδίας, με τη βία ή μέσω deal, είναι απίθανο να το αλλάξει αυτό.
Η στρατηγική θέση της Γροιλανδίας την καθιστά επίσης πολύτιμη για τις ΗΠΑ.
Μια υπάρχουσα αμερικανική βάση, η διαστημική βάση Pituffik, είναι το κλειδί για την έγκαιρη προειδοποίηση και αντυπυραυλική άμυνα των ΗΠΑ και διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο στη διαστημική επιτήρηση
. Η μελλοντική επέκταση της βάσης θα μπορούσε επίσης να ενισχύσει τις ικανότητες των ΗΠΑ να παρακολουθούν τις ρωσικές ναυτικές κινήσεις στον Αρκτικό Ωκεανό και στον Βόρειο Ατλαντικό.
Η κυριαρχία των ΗΠΑ στη Γροιλανδία, εάν επιτευχθεί η συμφωνία του Trump , θα αποτρέψει επίσης ουσιαστικά τυχόν κινήσεις των αντιπάλων, ιδίως της Κίνας, για να αποκτήσουν ερείσματα στο νησί.
Αυτό μπορεί να είναι λιγότερο ανησυχητικό εάν η Γροιλανδία παραμείνει μέρος της Δανίας- μέλοyς του ΝΑΤΟ, η οποία έχει διατηρήσει το νησί οικονομικά αυτάρκες με ετήσια επιχορήγηση περίπου 500 εκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ.
Η ανεξαρτησία της Γροιλανδίας –η υποστήριξη για την οποία αυξάνεται σταθερά– θα μπορούσε να ανοίξει την πόρτα σε περισσότερες και λιγότερο ρυθμισμένες ξένες επενδύσεις.
Σε αυτή την περίπτωση, η Κίνα θεωρείται ιδιαίτερα πρόθυμη να παρέμβει εάν παρουσιαστεί η ευκαιρία.
Προσθέστε σε αυτό την αυξανόμενη συνεργασία για την ασφάλεια μεταξύ Ρωσίας και Κίνας και το γεγονός ότι η Ρωσία έχει γενικά γίνει πιο επιθετική στρατιωτικά, και η περίπτωση του Trump φαίνεται ακόμα πιο αξιόπιστη.
Ούτε είναι ο μόνος που έχει σημάνει τον κώδωνα του κινδύνου: ο Καναδάς, η Δανία και η Νορβηγία έχουν όλες πρόσφατα επισημάνει το αυξανόμενο ρωσικό και κινεζικό αποτύπωμα στην Αρκτική.
Έτσι, το πρόβλημα με την πρόταση του Trump δεν είναι ότι βασίζεται σε μια εσφαλμένη διάγνωση του υποκείμενου ζητήματος που προσπαθεί να αντιμετωπίσει.
Η αυξανόμενη ρωσική και κινεζική επιρροή στην περιοχή της Αρκτικής γενικά είναι ένα πρόβλημα ασφάλειας σε μια εποχή αυξανόμενης γεωπολιτικής αντιπαλότητας.
Σε αυτό το πλαίσιο, η Γροιλανδία αποτελεί αναμφισβήτητα μια ιδιαίτερη και σημαντική ευπάθεια στη στρατηγική ασφαλείας για τις Ηνωμένες Πολιτείες
Τα ελαττώματα στο σχέδιο
Όπως ήταν αναμενόμενο, η Γροιλανδία και η Δανία απέρριψαν τη νέα «προσφορά».
Και οι βασικοί σύμμαχοι, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας και της Γερμανίας, έσπευσαν να υπερασπιστούν τον σύμμαχό τους – μεταφορικά προς το παρόν.
Αντί να ενισχύσει την ασφάλεια των ΗΠΑ, ο Trump αναμφισβήτητα την αποδυναμώνει ουσιαστικά υπονομεύοντας, για άλλη μια φορά, τη δυτική συμμαχία.
Φαίνεται, επίσης, ότι υπάρχει ένα ακόμη πιο θεμελιώδες πρόβλημα που λειτουργεί εδώ, καθώς αυτού του είδους ο εδαφικός επεκτατισμός τύπου του 19ου αιώνα αντανακλά την προτίμηση του Trump στο δόγμα του απομονωτισμού, το γνωστό από το 19ο αιώνα δόγμα Monroe.
Η «ενσωμάτωση» της Γροιλανδίας στις ΗΠΑ πιθανότατα θα τους διασφάλισε από τη διακοπή των κρίσιμων αλυσίδων εφοδιασμού ορυκτών και κρατά μακριά τη Ρωσία και την Κίνα.
Και το να σηματοδοτήσει ότι θα το κάνει με όποιο κόστος είναι μια ένδειξη ότι, πέρα από το είδος της ρητορικής που συνήθως συνδέεται με τον Τραμπ, η προσέγγισή του στην εξωτερική πολιτική θα εξαφανίσει γρήγορα τους διπλωματικούς καλούς τρόπους...
Καμία μεγάλη δύναμη στην ιστορία δεν μπόρεσε να τα πάει μόνη της για πάντα – και ακόμη και η κατάκτηση της Γροιλανδίας, με τη βία ή μέσω deal, είναι απίθανο να το αλλάξει αυτό.
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου