Η εκεχειρία δεν είναι νίκη, αλλά αποτυχία της ανθρωπότητας.

Η εκεχειρία που ανακοινώθηκε στη Γάζα έρχεται μετά από 15 μήνες ανελέητης βίας, καταστροφής και ανθρωπιστικής κρίσης. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί νίκη, αλλά μόνο υπενθύμιση της αποτυχίας της ανθρωπότητας.

Εικόνες από κατεστραμμένα κτίρια, θρήνος στις οικογένειες των θυμάτων, εκατοντάδες χιλιάδες νεκροί και εκτοπισμένοι, είναι η μακάβρια πραγματικότητα. Έπρεπε να ισοπεδωθεί η Γάζα και να θυσιαστούν χιλιάδες ανθρώπινες ζωές για να φτάσουμε σε αυτήν την εκεχειρία; Να χαρούμε; Να κλάψουμε από… χαρά; Βιασμένη χαρά, μόνο χαρά δεν είναι. Υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο, είναι!

Η λωρίδα της Γάζας ισοπεδώθηκε, μετατράπηκε σε ένα ερειπωμένο τοπίο, με τη διεθνή κοινότητα να μένει θεατής, αδύναμη να παρέμβει έγκαιρα. Ενώ οι μεγάλες δυνάμεις μιλούσαν για «δικαίωμα στην αυτοάμυνα» ή «ανθρωπιστική βοήθεια», η πραγματικότητα ήταν διαφορετική: ένα ανθρωπιστικό δράμα εξελισσόταν καθημερινά μπροστά στα μάτια μας.

Νοσοκομεία, σχολεία και καταφύγια αμάχων έγιναν στόχοι. Η πλειοψηφία των θυμάτων ήταν γυναίκες και παιδιά, και οι επιζώντες βρίσκονται αντιμέτωποι με μια ζωή μέσα στα ερείπια.

Η εκεχειρία που ήρθε αργά

Η εκεχειρία, όπως όλες οι προηγούμενες, έχει τη σφραγίδα συμφερόντων. Κάθε πλευρά έχει τα δικά της κίνητρα για την κατάπαυση του πυρός. Οι μεν ισχυρίζονται ότι εξάλειψαν στρατιωτικές απειλές, οι δε διακηρύσσουν τη νίκη της «αντίστασης». Στο μεταξύ, οι μεγάλοι «παίκτες» της περιοχής και οι διεθνείς δυνάμεις ήδη συζητούν τη «διανομή των ιματίων» της κατεστραμμένης Γάζας.

Ανοικοδόμηση, ξένοι επενδυτές, έλεγχος ανθρωπιστικής βοήθειας και νέες πολιτικές ισορροπίες είναι τα θέματα στην ατζέντα, αμέσως την επόμενη κιόλας ημέρα. Πίσω από κάθε απόφαση όμως, βρίσκονται τα συμφέροντα – όχι η ανθρώπινη ζωή.

Άξιζε να θυσιαστούν τόσες ζωές και να καταστραφούν ολόκληρες κοινότητες για να φτάσουμε σε αυτό το σημείο; Κάθε συμφωνία ειρήνης, όταν έρχεται μετά από αιματοχυσία, μοιάζει περισσότερο με προσωρινή ανακωχή παρά με μόνιμη λύση. Οι ιατρικές υποδομές βρίσκονται σε πλήρη κατάρρευση, με τις βασικότερες υποδομές να είναι εκτός λειτουργίας.

Αυτό που χρειάζεται η Γάζα, και ολόκληρη η Μέση Ανατολή, δεν είναι μια ακόμα εκεχειρία που θα ανακοινωθεί στα μέσα ενημέρωσης. Απουσιάζει ένα πραγματικό σχέδιο που να δίνει προτεραιότητα στην ανθρώπινη ζωή και την αξιοπρέπεια. Η λέξη “ειρήνη” καταπατήθηκε και κοσμούσε μόνο τους τόνους μελάνι που χύθηκε σε γραπτά μαζί με κροκοδείλια δάκρυα. Και αναλύσεις! Χιλιάδες αναλύσεις και λογίδρια κενού περιεχομένου για το αν θα έπρεπε ή οχι να γίνει, πως έγινε και ποιοί φταίνε.

Τι “χαιρέτισε” χθες ο πλανήτης? Ότι 15 μήνες σκότωνε παραμένοντας θεατής πτωμάτων? Για τι πανηγύρισε ακριβώς?

“Και μετά τι”;

Στοιχειώνει κάθε σύγκρουση, κάθε πόλεμο, κάθε συμφωνία που έρχεται αργά, πάνω στα ερείπια και στα πτώματα. Δεν θα δικαστεί κανένας για εγκλήματα; Δεν θα λογοδοτήσει κανένας, πουθενά σε δικαστήριο; Δεν θα αποδοθεί δικαιοσύνη, για να βρουν δικαίωση τα χιλιάδες κορμιά τυλιγμένα σε σάβανα; Τόση υποκρισία;

Όταν τα όπλα σωπάσουν, ο κόσμος στρέφει το βλέμμα του αλλού, και η τραγωδία συνεχίζεται σιωπηλά. Η Γάζα δεν είναι εξαίρεση. Για τη Γάζα, το «μετά» σημαίνει να επιβιώσουν μέσα στις στάχτες. Άνθρωποι που έχασαν τα πάντα πρέπει να βρουν τροφή, νερό και στέγη. Νοσοκομεία χωρίς υποδομές και γιατρούς προσπαθούν να φροντίσουν τραυματίες. Τα παιδιά που γλίτωσαν από τις βόμβες μένουν με ψυχολογικά τραύματα που κανείς δεν ξέρει πώς θα επουλωθούν.

Οι διεθνείς οργανώσεις θα στείλουν ανθρωπιστική βοήθεια, ε και; Η εμπειρία μας λέει ότι αυτή συχνά δεν φτάνει ποτέ στους πιο αδύναμους. Αντίθετα, γίνεται εργαλείο πολιτικής και ελέγχου. Και πάλι οι άμαχοι θα είναι αυτοί που θα πληρώσουν το τίμημα.
Σκάκι στις πλάτες αθώων

Για τους ισχυρούς, το «μετά» σημαίνει επανατοποθέτηση δυνάμεων. Ποιος θα κυριαρχήσει στη Γάζα; Ποιανού τα συμφέροντα θα προωθηθούν; Η ανοικοδόμηση γίνεται συχνά ευκαιρία για πολιτικό και οικονομικό κέρδος. Οι υποσχέσεις για «ειρήνη και ανάπτυξη» συνήθως εξυπηρετούν εκείνους που έκαναν τα περισσότερα για να διατηρήσουν τη σύγκρουση ζωντανή.

Αν δεν αλλάξει κάτι ριζικά, το «μετά» θα είναι απλώς η προετοιμασία για την επόμενη σύγκρουση. Οι ίδιες αιτίες που προκάλεσαν αυτή την τραγωδία – η κατοχή, ο αποκλεισμός, η έλλειψη δικαιοσύνης – παραμένουν ανέγγιχτες. Όσο δεν υπάρχει πραγματική πολιτική λύση που να σέβεται τα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια όλων των πλευρών, ο κύκλος της βίας δεν θα σπάσει.

Το «μετά» μπορεί να είναι μια νέα αρχή, αλλά μόνο αν η ανθρωπότητα επιλέξει να μάθει από τα λάθη της. Διαφορετικά, θα συνεχίσουμε να βλέπουμε την ίδια τραγωδία να επαναλαμβάνεται, κάθε φορά με άλλο όνομα, σε άλλο τόπο, αλλά με τα ίδια θύματα: τους αδύναμους και τους αθώους.

Η εκεχειρία δεν είναι νίκη. Είναι απλώς μια υπενθύμιση της αποτυχίας μας να προστατεύσουμε τη Ζωή. Ασέβεια και υποκρισία όσων πανηγυρίζουν για το αυτονόητο δικαίωμα στη ζωή.

πηγή


Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.