GuidePedia

0

Μεγάλη ταραχή προκάλεσε η είδηση του ενδιαφέροντος Rheinmetall για την ΕΛΒΟ, διαταράσσοντας τον δημοσιογραφικό προγραμματισμό του DP, καθώς όλα δείχνουν ότι η υπόθεση έχει πολύ «ψωμάκι», οπότε ξαμολυθήκαμε… Τη συντήρηση της εικόνας του κοινής αποδοχής πολιτικού επεδίωξε στη χθεσινή κοινοβουλευτική του εμφάνιση ο Νίκος Δένδιας, με μία ομιλία που έκανε αίσθηση πολιτικά για την ψυχραιμία της, εν μέσω μιας πλημμυρίδας από τοξικότητα. Προς το παρόν όμως, μαδάμε μαργαρίτες -κάτι έχει αρχίσει να εμφανίζεται καθώς η άνοιξη μας επισκέπτεται σιγά σιγά αν και είχε μείνει μια μαραμένη σε βάζο- για να διαγνώσουμε εάν οι δυο θυσιαστέντες είχαν… «mandate ΜΜ» για την επίσκεψη στον ενοχλητικό οικονομικό παράγοντα. Και τέλος, μια απίθανη ιστορία που ενώ μοιάζει βγαλμένη από τα ελληνικά ’60s, κατεγράφη πρόσφατα.

ΠΩΛΕΙΤΑΙ Ή ΟΧΙ Η ΕΛΒΟ;
Αίσθηση μεγαλύτερη του αναμενομένου -στο DP- φαίνεται πως προκάλεσε η είδηση της πρότασης από τον γερμανικό κολοσσό της αμυντικής βιομηχανίας Rheinmetall. Η δημοσιοποίηση της είδησης οδήγησε στην εισροή σημαντικού όγκου πληροφοριών τις οποίες ελέγχουμε και προφανώς θα επανέλθουμε. Το ενδιαφέρον βέβαια για την ΕΛΒΟ, δεν μπορεί παρά να αξιολογηθεί ως -καταρχήν- θετικό. Ωστόσο, όπως είναι γνωστό, η ελληνική εταιρία έχει περάσει στα χέρια Ισραηλινών.

Άρα, εικάζεται εύσχημα, ότι τελούν σε γνώση της διαδικασίας. Πώς αλλιώς; Δεν είναι σαφές εάν είναι διατεθειμένοι να πουλήσουν και να «ξεφορτωθούν» την εταιρία και με ποιο οικονομικό αντάλλαγμα. Βέβαια, ας σημειωθεί ότι η περιρρέουσα ατμόσφαιρα τους θέλει δυσαρεστημένους με την εξέλιξη της παρουσίας τους στη χώρα, κάνοντας λόγο για υποσχέσεις που δεν τηρήθηκαν. Δεν είναι οι μόνοι, ενώ παρόμοιες καταστάσεις έχουν ανακύψει και στο παρελθόν με άλλες εταιρίες… Το ερώτημα που θα έθετε κάθε καλόπιστος παρατηρητής, είναι εάν οι υποσχέσεις αυτές συμπεριλαμβάνουν και ντοκουμέντα.

Κρατάς κρυμμένα μυστικά και…
Σε αυτή την περίπτωση υφίσταται ένα ζήτημα με πολλαπλές διαστάσεις. 1) Είναι, τυπικά, θεμιτό ως εμπορική πρακτική, να υπάρχουν τέτοιες συναλλαγές που να συνοδεύονται από «υποσχέσεις»; 2) Δικαιούται μια κυβέρνηση να παρέχει τέτοιου είδους «κίνητρα», από τη στιγμή που για σχεδόν τα πάντα, η κείμενη νομοθεσία προβλέπει διαγωνιστικές διαδικασίες; Ρητορικό είναι το ερώτημα… και ίσως παρακαταθήκη για το μέλλον! Μη μας περάσουν και για αφελείς. 3) Μπορούν να οδηγήσει σε νομικές περιπέτειες η ύπαρξη σχετικών εγγράφων; Εάν βέβαια οι υποσχέσεις ήταν προφορικές, η εμπειρία υπαγορεύει ότι είναι απλώς σαν να μην υπάρχουν…

Ένα θέμα που ενδεχομένως θα μπορούσε να εγερθεί, είναι (γεω)πολιτικής φύσεως, στο μέτρο που η ΕΛΒΟ αποτέλεσε μέρος του ευρύτερου πλαισίου ανάπτυξης της ελληνοϊσραηλινής στρατηγικής συνεργασίας. Όμως, δεν είναι και λίγα τα προγράμματα που έχουν ανατεθεί σε ισραηλινές εταιρίες σε πολλούς τομείς. Από το Διεθνές Κέντρο Αεροπορικής Εκπαίδευσης στην Καλαμάτα και τα UAV, έως συστήματα εξουδετέρωσης «αντι-drone» και αντιαρματικά.

Υπάρχουν και άλλα που βρίσκονται στο στάδιο της συμβασιοποίησης. Μια τρίτη κατηγορία, αφορά τομείς στους οποίους ήδη διαφαίνεται ένα σημαντικό προβάδισμα για Ισραηλινούς υποψήφιους προμηθευτές. Αεράμυνα (συστήματα α/α και ραντάρ) και αεροφερόμενα όπλα, είναι οι βασικοί τομείς που έρχονται αυτομάτως στη σκέψη, χωρίς όμως να έχει εξαντληθεί η σχετική λίστα. Όμως, από τη στιγμή που εμπλέκονται ιδιώτες, ακόμα και… διαγαλαξιακή να ήταν μια συμφωνία, την τσέπη τους θα κοιτάξουν. Το ζητούμενο είναι εάν τα πηγαίνουν καλά ή όχι, στον τομέα της τεκμηρίωσης… των «claims».

Ο… ΔΙΑΚΟΜΜΑΤΙΚΟΣ ΥΕΘΑ ΔΕΝΔΙΑΣ
Εντυπωσίασε η ομιλία του υπουργού Εθνικής Άμυνας στη Βουλή στο πλαίσιο της συζήτησης της πρότασης μομφής κατά της κυβέρνησης. Τα αν ήταν σε θετική ή αρνητική κατεύθυνση, καθορίζεται από την οπτική γωνία και τις προδιαθέσεις ενός εκάστου… Διότι ενώ ο Νίκος Δένδιας μίλησε με τρόπο που να προσπαθεί να μειώσει το χάσμα που χωρίζει την κυβέρνηση Μητσοτάκη από την αντιπολίτευση, παράλληλα απέφυγε να ταυτιστεί με τη στρατηγική του Μεγάρου Μαξίμου που είχε σαλπίσει φουλ επίθεση σε βάρος της αντιπολίτευσης.

Για παράδειγμα, παρόλο που ήταν ηλίου φαεινότερη η «γραμμή» αξιοποίησης της τραγωδίας στο Μάτι, ο υπουργός Άμυνας απέφυγε επιμελώς να εγείρει το θέμα. Παράλληλα, κατέβαλε προσπάθεια να μην εμφανιστεί προσβλητικός απέναντι στον οποιονδήποτε πολιτικό αντίπαλο. Σε αντίθεση με το γενικότερα τοξικό κλίμα που επικράτησε στη διήμερη συζήτηση και τις βαρύτατες εκφράσεις και προσβλητικές αναφορές που επιστρατεύθηκαν με στόχο την πόλωση, που συχνά οδηγεί συσπειρωτικά για τον… βαλλόμενο αμυνόμενο, ο Δένδιας εμφανίστηκε ως «ειρηνοποιός».

Εν αναμονή της επόμενης μέρας
Από τη μία αυτό θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως προσπάθεια αποκατάστασης ενός επιπέδου «πολιτικού πολιτισμού» στο Κοινοβούλιο. Οι πιο πονηροί όμως, μέσα από τη βαθιά πολιτική υπουργική τοποθέτηση, ανακάλεσαν στη μνήμη τους τα σενάρια περί διαδοχής του Κυριάκου Μητσοτάκη και την πάγια επιδίωξη του Νίκου Δένδια, να προβάλει τον εαυτό του ως μια πολιτική προσωπικότητα που συγκεντρώνει ευρύτερες συναινέσεις. Με ό,τι αυτό θα μπορούσε να συνεπάγεται σε μελλοντικό χρόνο. Ως ουσία όμως παραμένει, ότι ενώ τυπικά δεν παρέκαμψε την κομματική γραμμή, ο Δένδιας διαφοροποιήθηκε επί της ουσίας.

ΟΙ ΝΕΕΣ «ΙΦΙΓΕΝΕΙΕΣ» ΤΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ
Συνέχεια θα μπορούσε να δοθεί και στην υπόθεση των δυο συνεργατών του Κυριάκου Μητσοτάκη. Οι Παπασταύρου και Μπρατάκος θυσιάστηκαν για να μείνει άθικτος πρωθυπουργός της χώρας. Με το άδειασμά τους από το Μέγαρο Μαξίμου, εμφανίστηκαν ως ιδιώτες επισκέπτες στην οικία του Βαγγέλη Μαρινάκη, χωρίς οποιαδήποτε γνώση και διάθεση συναλλαγής προς αναζήτηση διεξόδου από το αδιέξοδο από την πλευρά της κυβέρνησης. Δηλαδή, η έλευσή τους εκεί είχε ως αποκλειστικό στόχο να του ευχηθούν για την ονομαστική του εορτή, καθώς ξημέρωνε του Ευαγγελισμού.

Αυτό όμως κρίθηκε απαράδεκτο και οδήγησε στην απομάκρυνσή τους, τη στιγμή που ο εφοπλιστής – επιχειρηματίας είχε εξαπολύσει μετωπική επίθεση κατά της κυβέρνησης, μέσω κορυφαίας εφημερίδας που τελεί υπό τον έλεγχό του. Φυσικά, αυτά δεν αποδεικνύουν ότι δεν πήγαν στο σπίτι του Βαγγέλη Μαρινάκη σε «ειδική αποστολή». Απλά δεν τους βγήκε και οδηγήθηκαν στο κομματικό θυσιαστήριο.

Μήπως κούρασε πια το «μοτίβο»…
Το τι ισχύει δεν είναι εύκολο να καθοριστεί. Το μόνο βέβαιο ότι έχουμε τον λόγο της μιας πλευράς απέναντι στον λόγο της άλλης. Άρα, μηδέν εις το πηλίκον. Διασώθηκε όμως άραγε ο «πρίγκιπας», ή το συγκεκριμένο μοτίβο αντίδρασης της κυβερνητικής πλειοψηφίας, σταμάτησε να παράγει πολιτικά αποτελέσματα; Θα δείξει. Όμως η ποικιλία των ζητημάτων που χρησιμοποίησε ο Κυριάκος Μητσοτάκης έδινε την αίσθηση επιδίωξης «πετάγματος της μπάλας στην εξέδρα». Μαζί με το ισχυρό εκνευρισμό που εξέπεμπε…

Η… «ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ» ΤΩΝ ΕΑΣ
Σε υψηλά επίπεδα αυτοματοποίησης και αποτελεσματικότητας έχει φθάσει η κυβέρνηση την πρόσληψη προσωπικού τουλάχιστον στις κρατικά ελεγχόμενες εταιρίες. Αυτό αποδεικνύει και από το ακόλουθο περιστατικό που αλιεύσαμε στο Facebook -από πηγή που έχει λόγους να γνωρίζει- και στη συνέχεια το επιβεβαιώσαμε.

Πριν μερικά 24ωρα, σε παραθαλάσσιο εργοστάσιο της Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα (ΕΑΣ), πρωινές ώρες, νεαρός, συνοδευόμενος από μεγαλύτερης ηλικίας κύριο (πιθανώς ο πατέρας του), εμφανίστηκε στη είσοδο του εργοστασίου δηλώνοντας την ετοιμότητα του να αναλάβει εργασία. Τελικά το ζήτημα κατέληξε στον αρμόδιο ο οποίος εξήγησε στον νεαρό ότι δεν γίνονται προσλήψεις. Όμως στην πρόοδο της συζήτησης, πληροφορήθηκε από τον νεαρό, ότι τον είχε στείλει στο εργοστάσιο ο ιδιαίτερος υψηλόβαθμου κυβερνητικού αξιωματούχου. Πλέον ο νεαρός εργάζεται στην ΕΑΣ.

Έτι δεόμεθα υπέρ «μετάστασης»…
Δυστυχώς όμως, δεν καταγράφονται παρόμοιες κυβερνητικές επιδόσεις και σε ό,τι αφορά την παραγωγική δραστηριότητα της κρατικής εταιρίας. Ενώ σε όλη τη Δύση η βιομηχανία παραγωγής πυρομαχικών βιώνει περίοδο οργιώδους ανάπτυξης, η Ελλάδα κατάφερε να μετατρέψει τη μία και μοναδική κρατική εταιρία σε υποκατασκευαστή – φασόν και μάλιστα με τιμές εξευτελιστικά χαμηλές και ο Ελληνικός Στρατός στο μέλλον να προμηθεύεται εισαγόμενα πυρομαχικά μεγάλων διαμετρημάτων.

Διδάγματα Ουκρανίας
Την ίδια στιγμή η Τουρκία εκμεταλλεύεται στον έπακρον την ευκαιρία. Όπως δε εύστοχα σημείωσε φίλος του DP, εφόσον οι προμήθεια των πρώτων υλών δεν διαταραχθεί, σε περίπτωση σύγκρουσης, η Τουρκία θα μπορεί να παράγει τεράστιο όγκο πυρομαχικών. Αυτό σημαίνει (πέραν του ότι θα τα ρίξει… στα κεφάλια μας), πως θα έχει τη δυνατότητα να διεξάγει «παρατεταμένες επιχειρήσεις» και «πόλεμο φθοράς» (war of attrition), με την ελληνική πλευρά, απλά να μην μπορεί να ακολουθήσει.

πηγή


Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.

Δημοσίευση σχολίου

 
Top