Καθ' όλη τη διάρκεια του πολέμου στην Ουκρανία, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής των ΗΠΑ προσπάθησαν να περπατήσουν σε τεντωμένο σχοινί: Από τη μία πλευρά, τουλάχιστον μετά την αρχική συμβουλή του Συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας Τζέικ Σάλιβαν στον Ουκρανό πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι να φύγει, η κυβέρνηση Μπάιντεν υποστήριξε την Ουκρανία με όπλα για να επιτρέψει τον αγώνα της. Από την άλλη, ο φόβος του Λευκού Οίκου ότι ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν μπορεί να επιτεθεί οδήγησε τις Ηνωμένες Πολιτείες να περιορίσουν το βεληνεκές και την ακρίβεια των όπλων που παρέχονται στο Κίεβο.
Κάθε τρεις και λίγο Πούτιν ή οι πληρεξούσιοί του εγείρει την προοπτική πυρηνικού πολέμου μόνο και μόνο για να διασφαλίσει ότι οι υποστηρικτές της Ουκρανίας δεν παρέχουν στο Κίεβο καμία πλατφόρμα που θα μπορούσε να επιτρέψει στην Ουκρανία να μεταφέρει τον αγώνα στη Ρωσία ή σε εδάφη που η Ρωσία διεκδικεί παράνομα, όπως η Κριμαία.
Για τον Πούτιν, απομονωμένο στη Μόσχα, το παλάτι του στη Μαύρη Θάλασσα ή το καταφύγιό του στα Ουράλια, είναι μια καλή στρατηγική: Μπορεί να συνεχίσει τη βία κατά της Ουκρανίας και να δει τι λειτουργεί, χωρίς να ανησυχεί ότι θα πληρώσει ένα κόστος που ακόμη και όσοι είναι παγιδευμένοι σε μια ρωσική φούσκα προπαγάνδας δεν μπορούν να αγνοήσουν.
Η Ρωσία δίνει το παράδειγμα με τη «Στρατηγική Στρατιωτική Επιχείρησή» της
Οι Αμερικανοί διπλωμάτες είναι συχνά αντιδραστικοί και προσεγγίζουν τις κρίσεις με μυωπία. Αυτό που συμβαίνει στην Ουκρανία όμως δεν μένει στην Ουκρανία. Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ή το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας σπάνια εξετάζουν πώς τα προηγούμενα που δημιουργούν μπορούν να μειώσουν το κόστος της επιθετικότητας αλλού.
Σκεφτείτε την Τουρκία: Τις τελευταίες ημέρες, ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει απειλήσει επανειλημμένα να εκτοξεύσει βαλλιστικούς πυραύλους στην Αθήνα, εκτός εάν η Ελλάδα συμβιβαστεί με την κυριαρχία της στο Αιγαίο Πέλαγος. Οι απειλές του Ερντογάν ήταν τόσο προβλέψιμες, δεδομένου του «bothsiderism» του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, όσο και δεδομένου του τρόπου με τον οποίο έχει δει το βομβαρδιστικό έργο του Πούτιν.
Οι απειλές του Ερντογάν κατά της Ελλάδας προϋπήρχαν της κυβέρνησης Μπάιντεν. Τόσο οι πρόεδροι Ομπάμα όσο και Τραμπ ήταν άνισοι στην καλύτερη περίπτωση όσον αφορά την Τουρκία και διαλλακτικοί στη χειρότερη. Ωστόσο, καθώς ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν προσπάθησε να κατευνάσει την Τουρκία, οι απειλές έχουν επιδεινωθεί. Οι απαιτήσεις του Ερντογάν από την Ελλάδα είναι τόσο παράλογες και αρπακτικές, όσο και οι απειλές του Πούτιν κατά της Ουκρανίας. Ο πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας Μπομπ Μενέντεζ έχει δίκιο όταν δηλώνει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να καταστήσουν τον Ερντογάν υπόλογο για τις πράξεις του. Ο Ερντογάν λειτουργεί με την ψευδαίσθηση ότι δεν θα υπάρξει κόστος για την γκάφα του, επειδή έχει δει τον Λευκό Οίκο και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ να ανοσοποιούν αποτελεσματικά τους ομολόγους του που, όπως ο Ερντογάν, θέλουν να ανατρέψουν τη φιλελεύθερη τάξη μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Αντί να αμφιταλαντευόμαστε, ο καλύτερος τρόπος για να προχωρήσουμε είναι να δείξουμε στην Τουρκία ότι η επιθετικότητα δεν είναι ακίνδυνη. Οι απειλές που κάνει τώρα ο Ερντογάν θα πρέπει να αρκούν για τον τερματισμό όλων των στρατιωτικών πωλήσεων και της συνεργασίας με την Τουρκία. Ακριβώς όπως ο πρόεδρος Ρόναλντ Ρέιγκαν επέβαλε κάποτε εμπάργκο στην Κύπρο, σήμερα είναι καιρός ο Μπάιντεν –ή το Κογκρέσο αν ο Μπάιντεν δεν παρέμβει– να επιβάλει εμπάργκο στην Τουρκία. Ούτε θα πρέπει να υπάρξουν άλλοι ελλιμενισμοί ή κοινές ασκήσεις. Η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ θα πρέπει να μετεγκατασταθεί από το Ιντσιρλίκ. Φανταστείτε το στρατιωτικό ισοδύναμο των Baltimore Colts που αναχωρούν για την Ινδιανάπολη στη μέση της νύχτας.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να εγγυηθούν τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο ένα ποιοτικό στρατιωτικό πλεονέκτημα. Η καλύτερη επίθεση είναι μια ισχυρή άμυνα: Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να αναπτύξουν αντιπυραυλικά και αντι-drones συστήματα στην Ελλάδα και την Κύπρο σήμερα, και όχι μετά από οποιοδήποτε ατύχημα ή χτύπημα. Ομοίως, ο καλύτερος τρόπος για να αποτραπεί ένας ασταθής δικτάτορας στην Τουρκία από το να επιτεθεί στη μεγαλύτερη πόλη και πρωτεύουσα της Ελλάδας είναι να διασφαλιστεί ότι η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να ανταποδώσει σε είδος. Τέλος, είναι σημαντικό να διευκρινιστεί ότι ο Ερντογάν μπορεί να θέλει να αποσπάσει την προσοχή των Τούρκων από την οικονομική κακοδιαχείρισή του μιλώντας για αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης και της Σύμβασης του Μοντρέ, αλλά οποιαδήποτε αλλαγή δεν θα είναι υπέρ της Τουρκίας.
Ο καλύτερος τρόπος για να διασφαλίσουμε την ειρήνη είναι να αυξήσουμε το κόστος του πολέμου. Το πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπίσει ο Λευκός Οίκος είναι ότι έχει πείσει τους δικτάτορες ότι μπορούν να δράσουν χωρίς κόστος. Όσο ο Πούτιν, ο Σι ή ο Ερντογάν πιστεύουν ότι είναι απρόσβλητοι από τις συνέπειες της επιθετικότητας, τότε μια επίθεση γίνεται πιο πιθανή.
Η κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο γίνεται όλο και πιο επικίνδυνη καθημερινά. Ο Λευκός Οίκος και το Πεντάγωνο δεν μπορούν πλέον απλώς να εύχονται την αλαζονεία και την επιθετικότητα του Ερντογάν.
Δημοσίευση σχολίου