Του Σενέρ Λεβέντ
Ναι, θα αποφέρει μια νομιμότητα στο πειρατικό κράτος, το οποίο βρίσκεται στον βορρά, η άρση του εμπάργκο μέσω της Τύμπου και του λιμανιού Αμμοχώστου και το άνοιγμα προς τον κόσμο. Αυτά τα λιμάνια δεν θα θεωρούνται πλέον παράνομα. Κανένας ξένος καπετάνιος δεν θα συλλαμβάνεται πλέον επειδή ήρθε σε αυτά τα λιμάνια. Ο φόβος να χάσει το Βαρώσι ήταν αυτός που ανάγκασε την ελληνοκυπριακή πλευρά να κάνει αυτό το βήμα. Όμως, νομίζω ότι δεν είναι μόνο αυτό. Υπάρχει και το ζήτημα των δύο κρατών. Αναμφίβολα, το άνοιγμα αυτών των λιμανιών θα είναι ένα πολύ σοβαρό βήμα προς την κατεύθυνση των δύο κρατών στο νησί. Άραγε, αυτό σκεφτόταν ο Αναστασιάδης υποβάλλοντας αυτές τις προτάσεις; Επειδή είναι υπέρ των δύο κρατών; Θέλει πράγματι δύο κράτη;
Όσοι στην τουρκική πλευρά θέλουν δύο κράτη, έπρεπε να το αρπάξουν στον αέρα αυτό. Όμως, όχι μόνο δεν το άρπαξαν στον αέρα, θυμώνουν και στον Αναστασιάδη επειδή υπέβαλε αυτές τις προτάσεις. Το ότι τις απορρίπτει η τουρκική πλευρά σημαίνει ότι τις απορρίπτει η Άγκυρα. Αν δεν τις απέρριπτε η Άγκυρα, ο Τατάρ δεν θα μπορούσε να ανοίξει καν το στόμα του για να τις απορρίψει.
Καλά, γιατί τις απορρίπτει η Άγκυρα; Μήπως είναι δυνατόν από τη μια να ζητάς δύο κράτη και από την άλλη να απορρίπτεις το άνοιγμα αυτών των λιμανιών; Δεν είναι δυνατόν. Τότε τι; Τότε συμβαίνει το εξής: Είναι μπλόφα και η πρόταση της Άγκυρας για δύο κράτη. Και αυτή δεν θέλει δύο κράτη. Τότε γιατί το θέτει στο τραπέζι αυτό;
Είναι πολύ απλό. Επειδή λογαριάζει ότι δεν θα το αποδεχτεί ποτέ η ελληνοκυπριακή πλευρά. Τη βολεύει να θέτει στο τραπέζι μιαν πρόταση που δεν θα μπορούσε ποτέ να γίνει αποδεχτή. Έτσι, διασφαλίζει το μπλοκάρισμα των διαπραγματεύσεων. Έτσι, βρήκε τον τρόπο να συνεχίσει την υφιστάμενη κατάσταση χωρίς να διεξάγει διαπραγματεύσεις.
Ναι, είναι μπλόφα η θέση για δύο κράτη. Μια ανοησία. Γιατί να θέλει δύο κράτη η Άγκυρα, άλλωστε; Το μέρος αυτό είναι έδαφος το οποίο κρατάει στα χέρια της εδώ και 48 χρόνια. Είναι αποικία της. Κατάφερε να εκθρέψει υπαλλήλους, οι οποίοι πιστεύουν ότι υπάρχει ένα πραγματικά ανεξάρτητο κράτος σε αυτήν την αποικία. Αν υπάρξουν λίγο πιο άσχημες παρεμβάσεις, αυτοί οι υπάλληλοι ξεχνούν ότι είναι αποικιακοί υπάλληλοι και αρχίζουν να παραπονιούνται με αστείο τρόπο, λέγοντας «μην αναμειγνύεσαι στις υποθέσεις μας».
Δεν τους λαμβάνει σοβαρά υπόψη και κάνει αυτό που ξέρει, όμως. Τελικά, δεν υπάρχει κάτι που την ενοχλεί σε αυτήν την αποικία. Τότε, συνεχίζεται το πειρατικό οικοδόμημα. Είναι πολλά τα κέρδη του πειρατικού οικοδομήματος. Μήπως θέλει ποτέ να κερδίσει νομιμότητα για την αποικία και να στερηθεί τα αγαθά της πειρατείας; Στο τέλος, μήπως και τα δύο κράτη δεν σημαίνουν νομιμοποίηση;
Μήπως δεν σημαίνει να επιστρέψει στο σπίτι του ο κατοχικός στρατός και να αγκαλιάσει πιο πολύ η Ευρωπαϊκή Ένωση αυτό το μέρος; Η αποδοχή των δύο κρατών σημαίνει επιπλέον ότι θα χάσει η Τουρκία το ατού της Κύπρου, που χρησιμοποιεί κάμποσο διεθνώς. Επίσης, θα χάσει και τους όμηρους Τουρκοκύπριους στην αποικία.
Μπορεί να στερηθεί ακόμα και του δικαιώματός της να διεξάγει γεωτρήσεις στα κοιτάσματα φυσικού αερίου της Κύπρου. Όμως, το σημαντικότερο είναι ότι δεν θα μπορεί να επωφελείται όσο επωφελείται τώρα από αυτήν την επαρχία που είναι φωλιά μαύρου χρήματος.
Ο Ταγίπ Ερντογάν υπολογίζει. Τι θα κερδίσει άμα επιστρέψει το Βαρώσι; Τι θα πάρει; Το Βαρώσι είναι το λάφυρο των λαφύρων. Ονειρεύεται να κερδίσει μεγάλα λεφτά από εκεί. Μην κοιτάτε που ακόμα δεν προχώρησε πέρα από μερικές παραλίες που άνοιξε. Μπορεί να το κάνει και αυτό. Δεν θα διστάσει καθόλου αν ενταθεί λίγο πιο πολύ ο πόλεμος Ρωσίας-Ουκρανίας. Δεν θα γυρίσει καν να κοιτάξει το Βαρώσι ο δυτικός κόσμος που είναι έξω φρενών με τη Ρωσία.
Το έγραψα και προηγουμένως. Η Τουρκία δεν θέλει απολύτως καμία λύση στο νησί. Ουδέποτε θέλησε λύση. Πάντα ακολουθούσε την πολιτική ότι «η μη λύση είναι λύση». Διότι, κάθε είδους λύση σημαίνει τερματισμό της κατοχής εδώ. Ούτε ομοσπονδία θέλει, ούτε συνομοσπονδία. Ούτε και δύο κράτη.
Δεν θέλει και επιστροφή στις συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου, δηλαδή στην Κυπριακή Δημοκρατία. Και δεν θα θελήσει ποτέ χωρίς να της ασκηθούν σοβαρές διεθνείς πιέσεις. Θα συνεχίσει την παρουσία της σε αυτήν την αποικία όσο μπορεί. Αν εμείς οι Κύπριοι μπορέσουμε να αντλήσουμε διδάγματα από αυτά που ζήσαμε και να συστήσουμε ένα κοινό μέτωπο αγώνα, θα μπορέσουμε να αντισταθούμε και να σωθούμε.Όμως, ακόμα δεν βάλαμε μυαλό. Οι Τουρκοκύπριοι ονειρεύονται μιαν καλύτερη μάντρα και όχι να απαλλαγούν από αυτήν τη μάντρα. Οι δε Ελληνοκύπριοι ονειρεύονται μιαν πιο ασφαλή και ευημερούσα ζωή στην περιοχή που θεωρούν «ελεύθερη περιοχή».
Δεν τους λαμβάνει σοβαρά υπόψη και κάνει αυτό που ξέρει, όμως. Τελικά, δεν υπάρχει κάτι που την ενοχλεί σε αυτήν την αποικία. Τότε, συνεχίζεται το πειρατικό οικοδόμημα. Είναι πολλά τα κέρδη του πειρατικού οικοδομήματος. Μήπως θέλει ποτέ να κερδίσει νομιμότητα για την αποικία και να στερηθεί τα αγαθά της πειρατείας; Στο τέλος, μήπως και τα δύο κράτη δεν σημαίνουν νομιμοποίηση;
Μήπως δεν σημαίνει να επιστρέψει στο σπίτι του ο κατοχικός στρατός και να αγκαλιάσει πιο πολύ η Ευρωπαϊκή Ένωση αυτό το μέρος; Η αποδοχή των δύο κρατών σημαίνει επιπλέον ότι θα χάσει η Τουρκία το ατού της Κύπρου, που χρησιμοποιεί κάμποσο διεθνώς. Επίσης, θα χάσει και τους όμηρους Τουρκοκύπριους στην αποικία.
Μπορεί να στερηθεί ακόμα και του δικαιώματός της να διεξάγει γεωτρήσεις στα κοιτάσματα φυσικού αερίου της Κύπρου. Όμως, το σημαντικότερο είναι ότι δεν θα μπορεί να επωφελείται όσο επωφελείται τώρα από αυτήν την επαρχία που είναι φωλιά μαύρου χρήματος.
Ο Ταγίπ Ερντογάν υπολογίζει. Τι θα κερδίσει άμα επιστρέψει το Βαρώσι; Τι θα πάρει; Το Βαρώσι είναι το λάφυρο των λαφύρων. Ονειρεύεται να κερδίσει μεγάλα λεφτά από εκεί. Μην κοιτάτε που ακόμα δεν προχώρησε πέρα από μερικές παραλίες που άνοιξε. Μπορεί να το κάνει και αυτό. Δεν θα διστάσει καθόλου αν ενταθεί λίγο πιο πολύ ο πόλεμος Ρωσίας-Ουκρανίας. Δεν θα γυρίσει καν να κοιτάξει το Βαρώσι ο δυτικός κόσμος που είναι έξω φρενών με τη Ρωσία.
Το έγραψα και προηγουμένως. Η Τουρκία δεν θέλει απολύτως καμία λύση στο νησί. Ουδέποτε θέλησε λύση. Πάντα ακολουθούσε την πολιτική ότι «η μη λύση είναι λύση». Διότι, κάθε είδους λύση σημαίνει τερματισμό της κατοχής εδώ. Ούτε ομοσπονδία θέλει, ούτε συνομοσπονδία. Ούτε και δύο κράτη.
Δεν θέλει και επιστροφή στις συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου, δηλαδή στην Κυπριακή Δημοκρατία. Και δεν θα θελήσει ποτέ χωρίς να της ασκηθούν σοβαρές διεθνείς πιέσεις. Θα συνεχίσει την παρουσία της σε αυτήν την αποικία όσο μπορεί. Αν εμείς οι Κύπριοι μπορέσουμε να αντλήσουμε διδάγματα από αυτά που ζήσαμε και να συστήσουμε ένα κοινό μέτωπο αγώνα, θα μπορέσουμε να αντισταθούμε και να σωθούμε.Όμως, ακόμα δεν βάλαμε μυαλό. Οι Τουρκοκύπριοι ονειρεύονται μιαν καλύτερη μάντρα και όχι να απαλλαγούν από αυτήν τη μάντρα. Οι δε Ελληνοκύπριοι ονειρεύονται μιαν πιο ασφαλή και ευημερούσα ζωή στην περιοχή που θεωρούν «ελεύθερη περιοχή».
Δημοσίευση σχολίου