Γιώργος Σκαφιδάς
Το μπαράζ των τουρκικών υπερπτήσεων της 27ης Απριλίου (θα έπρεπε να μας) προβληματίζει, όχι μόνο λόγω έντασης (41 υπερπτήσεις και 168 παραβιάσεις του ελληνικού εθνικού εναέριου χώρου σε μια μέρα), ούτε μόνο λόγω της προκλητικά συκοφαντικής ρητορικής μέσα από την οποία η Τουρκία επιχείρησε να το νομιμοποιήσει.
Αυτό το μπαράζ των τουρκικών υπερπτήσεων θα έπρεπε να μας προβληματίσει ακόμη περισσότερο λόγω συγκυρίας.
Ο εκπρόσωπος του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών, Τανζού Μπιλγκίτς, επιχείρησε στις 28 Απριλίου να αντιστρέψει την πραγματικότητα, υποστηρίζοντας πως είναι η ελληνική πολεμική αεροπορία εκείνη που «κλιμακώνει την ένταση» και πραγματοποιεί «προβοκατόρικες πτήσεις κοντά στις ακτές της Τουρκίας παραβιάζοντας κατ’ επανάληψη τον τουρκικό εναέριο χώρο», σε αντίθεση με την Τουρκία που «προωθεί τις σχέσεις καλής γειτονίας» και «συνδιαλέγεται με ειλικρίνεια» «σεβόμενη το διεθνές δίκαιο».
Σύμφωνα με το ΥΠΕΞ της γείτονος, οι Τούρκοι το μόνο που έκαναν στις 27 Απριλίου ήταν να «απαντήσουν» στις «ελληνικές προκλήσεις» που είχαν προηγηθεί.
Η τουρκική ρητορική έχει, δυστυχώς, πάψει προ πολλού να εντυπωσιάζει.
Το στοιχείο που θα έπρεπε ωστόσο να μας προβληματίσει ακόμη περισσότερο, πια, είναι το γεωπολιτικό – διεθνοπολιτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο τοποθετείται πλέον αυτή η κλιμακούμενη προκλητικότητα εκ μέρους της γείτονος.
Διότι το μπαράζ των τουρκικών υπερπτήσεων της 27ης Απριλίου συνέπεσε χρονικά και με μια σειρά από άλλες, μάλλον «κολακευτικές» για την ίδια την Τουρκία, εξελίξεις:Με το δημόσιο τιτίβισμα του συμβούλου εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ, Τζέικ Σάλιβαν, που ευχαρίστησε μέσω twitter την Τουρκία δηλώνοντας μάλιστα «ευγνώμων» για τον ρόλο που εκείνη διαδραμάτισε στην απελευθέρωση του Αμερικανού πρώην πεζοναύτη Τρέβορ Ριντ και την επιστροφή του πίσω στις ΗΠΑ (ο Τρέβορ Ριντ κρατείτο στη Ρωσία από το 2019).
Με την τηλεφωνική συνομιλία Πούτιν – Ερντογάν, μια συνομιλία στο πλαίσιο της οποίας ο Ρώσος ηγέτης παρουσιάστηκε και εκείνος να ευχαριστεί την Τουρκία για τον ρόλο που εκείνη διαδραμάτισε στην απελευθέρωση και επιστροφή πίσω στη Ρωσία του Ρώσου πιλότου Κονσταντίν Γιαροσένκο που κρατείτο στις ΗΠΑ ήδη από το 2010 (Αμερικανοί και Ρώσοι συμφώνησαν να ανταλλάξουν τον Ριντ με τον Γιαροσένκο, ως φαίνεται με τουρκική διαμεσολάβηση).
Με τη διήμερη επίσκεψη Ερντογάν στη Σαουδική Αραβία, την πρώτη που πραγματοποιεί εκεί ο Τούρκος πρόεδρος έπειτα από σχεδόν πέντε άκρως επεισοδιακά χρόνια (βλ. δολοφονία Τζαμάλ Κασόγκι, κρίση στις σχέσεις των Σαούντ με το Κατάρ κ.ά.).
Αλλά και με την επίσκεψη του γενικού γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, Αντόνιο Γκουτέρες, στην Άγκυρα και τη συνάντηση που εκείνος είχε στην τουρκική πρωτεύουσα με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Όλα τα παραπάνω έγιναν μέσα σε λίγα 24ωρα, τις περασμένες ημέρες.
Η Τουρκία της «Γαλάζιας Πατρίδας», του τουρκολιβυκού μνημονίου, του Κυπριακού, των εκβιασμών, του αντιδυτικισμού και των υπερπτήσεων έχει, με άλλα λόγια, πλέον βγει για τα καλά από την «απομόνωση» στην οποία εκείνη είχε βρεθεί τα περασμένα χρόνια.
Πλέον, η Άγκυρα ξαναπαίζει μπάλα στην κεντρική σκηνή της διεθνούς πολιτικής κομίζοντας αξιώσεις περιφερειακής δύναμης, εάν όχι με τις πλάτες των «έξω» τότε οπωσδήποτε με την ανοχή τους.
Και καθώς εκείνη επιστρέφει σε αυτήν την κεντρική σκηνή, την ίδια ώρα κλιμακώνει έναντι Ελλάδας και Κύπρου… στέλνοντας έτσι το μήνυμα πως θα επιχειρήσει να εκμεταλλευτεί τον όποιο ενισχυμένο διεθνώς ρόλο της προκειμένου να επιβάλει τα «θέλω» της σε βάρος Αθήνας και Λευκωσίας… εάν όχι με τις πλάτες των «έξω» τότε οπωσδήποτε με την ανοχή τους…
Δημοσίευση σχολίου