Αποκωδικοποιώντας το Ουκρανικό ως μια ευρύτερη συστημική συγκρουσιακή διεργασία.
Κ.ΚυριακόπουλοςΤο Ουκρανικό, ΔΕΝ ορίζεται ως μια παραδοσιακή διμερής σύγκρουση που λόγω της φύσης και της θέσης της, αποκτά συγκυριακά και ένα γενικότερο περιφερειακό ενδιαφέρον. Είναι μια ευρύτερη συστημική συγκρουσιακή διεργασία, όχι τόσο στο πεδίο όσο κυρίως στην στρατηγική των πραγμάτων προσέγγιση, και η τελική έκβασή της θα τροποποιήσει ριζικά την φυσιογνωμία του σύγχρονου κόσμου…
Οι κρίσιμες απαντήσεις για τις εξελίξεις των επόμενων ημερών, δεν βρίσκονται και δεν θα πρέπει να αναζητούνται στα επίσημα ανακοινωθέντα και στις δηλώσεις των εμπλεκομένων συμπρωταγωνιστών.
Η Ρωσική αποφασιστικότητα, κατέστησε μονόδρομο για τους Αμερικανούς την διευθέτηση της αξιοπρεπούς απεμπλοκής τους από την Ουκρανική σκακιέρα και την ουσιαστική εγκατάλειψη των επεκτατικών τους σχεδιασμών. Από αυτήν την άποψη, το φαντασμαγορικό σκηνικό των απειλών, των δηλώσεων, των αντιδηλώσεων και των λοιπών πολεμοκάπηλων ταρατατζούμ, δεν είναι παρά ένας ελεγχόμενος τακτικισμός που επιστρατεύεται για να διευκολύνει επικοινωνιακά αυτήν την εξέλιξη…
Η Ουκρανία σε κάθε περίπτωση θα είναι ο μεγάλος χαμένος και η Ουκρανική κοινωνία θα παραδοθεί στην περιδίνηση ενός πρωτόγνωρου διχασμού…
Στο Ευρωπαϊκό τοπίο οι αντιθέσεις και οι υποβόσκοντες ανταγωνισμοί θα διευρυνθούν… Οι φυγόκεντρες τάσεις θα δυναμώσουν… Νέου τύπου αντιθέσεις θα παραλάβουν την σκυτάλη από την παραδοσιακή αντίθεση Βορρά – Νότου, ενώ η προσπάθεια των ισχυρών οικονομικών κύκλων να αναζητήσουν καινούρια επίπεδα ισορροπίας στην νέα κατάσταση που διαμορφώνεται, θα τροποποιήσουν δραματικά την επίπλαστη εικόνα της Ευρωπαϊκής ενοποίησης…
Το νέο Ευρωαμερικανικό συμμαχικό περιβάλλον, θα μετεξελίσσεται σταδιακά σε περιβάλλον δυο ταχυτήτων και ως προς το εύρος των προσεταιρισμών αλλά και ως προς το περιεχόμενο των στόχων που θα το ετεροπροσδιορίζουν.
Η αδόκιμη πρόκληση του Ζελένσκι ο οποίος ζήτησε αποδείξεις από τους Αμερικανούς για την επικείμενη επίθεση της Ρωσίας, είναι ίσως η πιο σημαντική παράμετρος μέσα σε αυτόν τον ορυμαγδό των δηλώσεων, η οποία επιπροσθέτως είναι μεταξύ όλων των άλλων και αποκαλυπτική, για όλα όσα διαδραματίζονται στο παρασκήνιο.
Ο κλόουν της Ουκρανίας, γνωρίζει καλά ότι οι Πούτιν και Μπάιντεν αυτήν την στιγμή δεν διαχειρίζονται ένα δυσεπίλυτο πρόβλημα αλλά την επικοινωνιακή διευθέτηση μιας εν πολλοίς συμφωνημένης λύσης. Το γνωρίζει και ανησυχεί. Το γνωρίζει καθ’ όλη την διάρκεια αυτής της διαδρομής γι’ αυτό και αμφισβητεί δημόσια τις μεγαλοστομίες των Αμερικανών, από τις πρώτες κιόλας ημέρες εκδήλωσης της κρίσης.
Προφανώς το γνωρίζει και ο Μακρόν, και με την σχετικά αυτονομημένη – από τους Αμερικανούς και τους λοιπούς Ευρωπαίους – διαχείριση την οποία ασκεί, επιδιώκει να πλασαριστεί, σε ρόλο πρωταγωνιστικό στις Ευρωπαϊκές εξελίξεις της επόμενης μέρας.
Η Ελλάδα όφειλε να σταθμίσει καλύτερα τα πράγματα… Να μην εγκλωβιστεί στις Αμερικανικές προτροπές που ουσιαστικά την εκθέτουν σε προσαυξημένους κινδύνους… Και φυσικά όφειλε να κρατήσει μια στάση ισορροπημένη, που θα μπορούσε να της εξασφαλίσει την δυνατότητα μιας διαφορετικής διαχείρισης ως προς την υπεράσπιση της αμιγώς εθνικής της ατζέντας, η οποία «τρέχει» παράλληλα. Δυστυχώς δεν το έπραξε και αυτό θα έχει κόστος.
Η χώρα μας γι’ ακόμη μια φορά επιβεβαίωσε το σοβαρό έλλειμμα στρατηγικής σκέψης, που καθηλώνει την Εξωτερική της πολιτική σε πρακτικές διαχείρισης της μιζέριας, του παρασιτισμού και της ουσιαστικής παραίτησης από την διεκδίκηση ενός ρόλου που θα αναβάθμιζε συνολικά την θέση της έναντι πάντων.
Δημοσίευση σχολίου