Στα δύο πρώτα μέρη του αφιερώματος μας εδώ και εδώ , είχαμε αναλύσει τα νέα Αντιαεροπορικά (Α/Α) συστήματα των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων (ΤΕΔ), από τα Α/Α πυροβόλα 20mm και άνω μέχρι και τα Α/Α πυραυλικά συστήματα μικρού προς μέσου βεληνεκούς (extended range) όπως το HISAR-O+ (25km). Στο τρίτο μέρος θα αναλύσουμε τα A/A συστήματα μέσου βεληνεκούς Hawk XXI και S-125 καθώς και τα συστήματα μεγάλου βεληνεκούς HISAR-U, SIPER και S-400.
Α/Α Συστήματα Μέσου Βεληνεκούς (MRAD)
α. HAWK XXI:
Οι ΤΕΔ το 2005 απέκτησαν 48 εκτοξευτές Hawk XXI (οκτώ πλήρη συστήματα, δλδ οκτώ πυροβολαρχίες με έξι τριπλούς εκτοξευτές έκαστη) καθώς και 175 βλήματα της έκδοσης MIM-23B μέγιστου βεληνεκούς 40 χιλιομέτρων και διάρκεια ζωής έως το 2020.
Τα συστήματα αυτά αποτελούσαν και συνεχίζουν να αποτελούν τη μεσαία διαστρωμάτωση του Α/Α πλέγματος της γείτονος και ήταν αυτά που αναπτύχθηκαν στη Λιβύη. Οι ανοιχτές πληροφορίες που αναφέρονται στην ανάπτυξη δυο πυροβολαρχιών σε ολόκληρη τη Λιβύη, είναι σε διάσταση με τις επίσημες αναφορές των Παρατηρητών του ΟΗΕ που μιλούν για ανάπτυξη τριών.
Πάνω: Στοιχεία HAWK XXI που αναπτύχθηκε στο ΑΔ της Τρίπολης και
κάτω: HAWK στην ΑΒ Al Watiyah.
Το πόσοι από τους δεκαοχτώ εκτοξευτές που αναπτύχθηκαν στη Λιβύη καταστράφηκαν εκείνο το βράδυ, ίσως να μην το μάθουμε ποτέ. Πάντως πλέον οι ΤΕΔ δεν διαθέτουν οκτώ συστήματα Hawk.
Πάνω: Patch των τουρκικών δυνάμεων αεράμυνας που αναπτύχθηκαν στη Λιβύη με τα Hawks (πηγή: defencepoint.gr). Τη νύχτα της 4ης Ιουλίου τα γεράκια μάλλον κοιμήθηκαν…ή δεν πρόλαβαν να αντιδράσουν.
Για σκοπούς σύγκρισης σε ότι αφορά το βεληνεκές μπορούμε να αναφέρουμε η Εθνική Φρουρά στην Κύπρο (αν θεωρήσουμε ότι ΤΕΔ θα μπορούσαν δυνητικά να μεταφέρουν πυροβολαρχίες Hawk XXI) διαθέτει το αυτοκινούμενο πυραυλικό σύστημα BUK M1-2 (φωτογραφία πάνω) με μέγιστη εμβέλεια εμπλοκής τα 42 Km απόσταση. Περισσότερα για το σύστημα BUK M1-2 της Ε.Φ μπορείτε να βρείτε εδώ.
β. S-125:
Η προμήθεια του S-125 από την Ουκρανία (κατά πάσα πιθανότητα πρόκειται για την αναβαθμισμένη έκδοση το S-125-2D Pechora με βεληνεκές τα 40 km) είναι άλλη μια υπόθεση που κρατήθηκε μυστική.
Το πιθανότερο είναι οι γείτονες να ήθελαν να αναπτύξουν αυτά τα συστήματα στη Λιβύη και τη Συρία, διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το 2019 που υπογράφτηκαν τα ψευδομνημόνια με την κυβέρνηση του Σάρατζ, ήδη ήταν σε εξέλιξη οι αμερικανικές αντιδράσεις για την προμήθεια των S-400 και οι ζυμώσεις για εμπάργκο. Εξάλλου οι ΤΕΔ είχαν την εμπειρία πιέσεων από τη Γερμανική κυβέρνηση για τη χρήση των Leopard 2A4 στη Συρία, (αν και προσωπικά πιστεύουμε πως περισσότερο έκαιγε τους Γερμανούς ότι στη Συρία αποδομείται το brand του Leo, καθώς τα Kornets των Κούρδων έκαναν πάρτι, παρά η χρήση τους εναντίων αμάχων) και ασφαλώς ήθελαν να αποφύγουν μια ίδια κατάσταση.
Λόγω όμως κάποιων καθυστερήσεων , οι Τούρκοι αναγκάστηκαν να εμπλέξουν τα αμερικανικά συστήματα στη Λιβύη, αντί των S-125.
Α/Α Συστήματα Μεγάλου Βεληνεκούς (LRAD)
α. HISAR-U και SIPER:
Ομολογουμένως δυσκολευτήκαμε αρκετά να ξεδιαλύνουμε την κατάσταση που επικρατεί στα δύο προγράμματα Α/Α βλημάτων μεγάλου βεληνεκούς τουρκικής κατασκευής, καθώς το ένα εισέρχεται στα νερά του άλλου. Άλλοι αναφέρουν πως αποτελούν δύο ξεχωριστά προγράμματα (Hisar-U και Siper) ενώ κάποιοι άλλοι, ότι το ένα μετεξελίχθηκε σε υποπρόγραμμα του άλλου ( Hisar-U = Siper Block1).
Το γεγονός πάντως είναι ότι τρέχει ήδη και μάλιστα προσφάτως πραγματοποιήθηκε δοκιμαστική βολή για το SIPER το πολλά υποσχόμενο μεγάλου βεληνεκούς βλήμα. Τα τεχνικά χαρακτηριστικά που δίδονται από τους κατασκευαστές μέχρι στιγμής είναι:
Μέγιστο Βεληνεκές: 70 – 100 km
Μέγ. Ύψος Εμπλοκής: 65.000 ft
Πυραυλοκινητήρας διπλού παλμού με αποσπώμενο προωθητή (booster) όμοιος με σύστημα Atmaca
Πολεμική κεφαλή τιτανίου
Οι δοκιμές θα συνεχιστούν εντός του 2022 και είναι προγραμματισμένο να ενταχθεί σε υπηρεσία το 2023.
Η βαρύτητα του προγράμματος αυτού είναι μεγάλη καθότι υπάρχουν φωνές στη γειτονική χώρα που πιέζουν ώστε οι S-400 να παραμείνουν αποθηκευμένοι και όταν το Siper καταστεί επιχειρησιακό, αυτοί να μετακινηθούν σε μια από τις συμμαχικές χώρες, ώστε με τον τρόπο αυτό να μπορέσουν οι Τούρκοι να συμφωνήσουν με τις ΗΠΑ την άρση του εμπάργκο. Ποιες είναι δυνητικές τους επιλογές, θα το αναλύσουμε στην παράγραφο για τους S-400.
Πάντως, επιχειρησιακά πάντα μιλώντας, εισαγωγή του Siper με ταυτόχρονη αφαίρεση του συστήματος S-400 θα μείωνε τις δυνατότητες της νέας τουρκικής αεράμυνας σε μέγιστο βεληνεκές μέχρι τα 100 χιλιόμετρα. Αυτό όμως λύνει τα χέρια για τα ναυτικά προγράμματα τα οποία έχουν καθυστερήσει κατά πολύ κυρίως λόγω του εμπάργκο στους VLS.
Πάνω: η διάρθρωση του SIPER ενταγμένο σε Link-16 και
Κάτω: απεικόνιση της αρχιτεκτονικής της τουρκικής αεράμυνας βασισμένη στα Α/Α συστήματα που προαναφέραμε στις τρείς συνέχειες της ανάλυσής μας.
Πιο κάτω ακολουθεί το βίντεο από την δοκιμαστική εκτόξευση του SIper που έλαβε χώρα την 7η Νοεμβρίου του τρέχοντος έτους ( επιλέξτε αγγλικούς υποτίτλους).
Σύμφωνα με τον επικεφαλής της Διεύθυνσης Αμυντικών Βιομηχανιών της Τουρκικής Προεδρίας, Ismail Demir το Siper θα αρχίσει να παραδίδεται στις ΤΕΔ το 2023 αντικαθιστώντας το HAWK XXI. Το επόμενο βήμα θα είναι η κατασκευή ενός βλήματος που θα αντικαταστήσει το S-400 (βεληνεκές 150 km+).
Δημοσίευση σχολίου