Ο Ταγίπ Ερντογάν είναι ένας επικίνδυνος άνθρωπος για τα συμφέροντα της Ελλάδας. Θρασύς, αναξιόπιστος, προσβλητικός. Ωστόσο, αποδείχτηκε η καλύτερη δυνατή λύση για τις… ελληνοτουρκικές σχέσεις! Επί των ημερών του παραλίγο και να πιστέψουμε ότι ήμασταν κοντά σε έναν ιστορικό συμβιβασμό. Οι διάδοχοι του Ερντογάν θα είναι, άραγε, καλύτεροι; Φοβάμαι ότι σας έχουμε άσχημα νέα! Οι πιθανοί διάδοχοι του Ερντογάν συναγωνίζονται ήδη μεταξύ τους ποιος θα χρησιμοποιήσει πιο σκληρή γλώσσα σε βάρος της Ελλάδας.
Το πραγματικό πρόβλημα με την Τουρκία είναι ότι υπάρχει πραγματικό πρόβλημα στις σχέσεις μας με τη γειτονική χώρα. Δεν πρόκειται για ένα παιδί της συγκυρίας ούτε για εμμονή ενός κάποιου πολιτικού ανδρός. Είναι η φυσική κατάληξη μιας εθνικής πολιτικής που ξεκίνησε εδώ και δεκαετίες και η οποία προβλέπει το μεγαλείο της Τουρκικής Δημοκρατίας και η οποία (εθνική πολιτική) ακολουθείται πιστά από όλα τα κόμματα της δεξιάς και της αριστεράς. Όσοι αναζητούν απεγνωσμένα μία διεθνιστική αγκαλίτσα στην τουρκική αριστερά, θα βρουν μόνο ανθρώπους πεπεισμένους για την αναγκαιότητα της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο.
Η πορεία που έχει πάρει η Τουρκία μοιάζει με έναν πύραυλο που έχει εκτοξευτεί και οι χειριστές του έχουν χάσει τους κωδικούς ανάκλησής του. Η σύγκρουση με την Ελλάδα είναι αναπόφευκτη. Το ερώτημα είναι το πότε και τι ακριβώς μορφή θα έχει αυτή. Το να ζητά όμως κάποιος από την σημερινή Τουρκία να αλλάξει πολιτική θα είναι σαν να της ζητάει να αναιρέσει τα βασικά στοιχεία της ταυτότητάς της. Μία Τουρκία που θα σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα και τους γείτονές της, θεωρεί η ίδια ότι θα θέσει σε κίνδυνο την ίδια την υπόστασή της και ότι θα ανοίξει έτσι τον δρόμο για τον πιθανό της διαμελισμό στο μέλλον.
Ο Ταγίπ Ερντογάν κατάφερε για ένα διάστημα να αναχαιτίσει την επιθετικότητα των κεμαλιστών σε βάρος της Ελλάδας. Μέχρι που και ο ίδιος ακολούθησε, τελικά, το ρεύμα. Περί αυτού πρόκειται! Για ένα ρεύμα που αν δεν του δοθεί διέξοδος θα πνίξει το εσωτερικό της χώρας. Χτες ήταν η Συρία, προχτές οι Κούρδοι, αύριο θα είναι η Ελλάδα! Ο διάδοχος του Ερντογάν δεν θα είναι απαραίτητα καλύτερος από τον Ερντογάν κι αυτό θα πρέπει να είναι ένα από τα δεδομένα που θα πρέπει να έχει η Αθήνα…
Ναι, θέλουμε τον διάλογο. Ακόμη και τα ενεργειακά θέματα μπορούν να διευθετηθούν σε επίπεδο Ανατολικής Μεσογείου, με όλες τις χώρες να έχουν συμμετοχή στα κέρδη ενός μεγάλου project. Πριν όμως μιλήσουμε για συνεκμετάλλευση θα πρέπει να καθορίσουμε ποια ακριβώς είναι τα δικαιώματα του κάθε ενός εταίρου και αυτό απαιτεί με την σειρά του καθορισμό των θαλάσσιων ζωνών και σεβασμό στο διεθνές δίκαιο. Είναι μεγάλη η διαδρομή μέχρι να φτάσουμε εκεί! Αυτό που έχουμε στο μεταξύ να αντιμετωπίσουμε είναι μια νευρική Τουρκία που θέλει να επιβεβαιώσει την αναθεώρηση και την αναβάθμιση του ρόλου της στην περιοχή. Το όνειρο της υπερδύναμης δεν είναι μία φαντασίωση του Ερντογάν, είναι η εξέλιξη μιας χώρας με μεγάλη παραγωγική βάση που αναζητά νέες αγορές.
Στην Ελλάδα θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αυτά τα δεδομένα και να μην αφήσουμε τα πράγματα να εξελιχτούν στην τύχη. Οι συμμαχίες που επιδίωξε και πέτυχε ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ένα θέμα. Η προετοιμασία του λαού για την ώρα εκείνη που θα απαιτηθούν θυσίες απ’ όλους μας είναι ένα άλλο θέμα. Και η χάραξη εθνικής στρατηγικής είναι πάντοτε το ζητούμενο.
Το βέβαιο είναι ότι η αλλαγή ηγεσίας στην Τουρκία δεν θα μας λύσει τα προβλήματά μας. Το πιο πιθανό είναι να τα αυξήσει!
Δημοσίευση σχολίου