Το πάντα έγκυρο ρεπορτάζ του γνωστού ανταποκριτή των ΗΠΑ Μιχάλη Ιγνατίου στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του καναλιού OPEN TV, έδωσε νέα διάσταση στο θέμα του τουρκικού αιτήματος για την προμήθεια νέων και την αναβάθμιση παλαιοτέρων μαχητικών F-16 στη διαμόρφωση Block 70/72, δηλαδή την “V” που έχει επιλέξει η ελληνική Πολεμική Αεροπορία αλλάζοντας τις αεροπορικές ισορροπίες στο Αιγαίο, μαζί φυσικά με την προμήθεια των γαλλικών Rafale. Πριν μερικές ώρες, το διεθνές ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters επιβεβαίωσε κι επίσημα την ύπαρξη του θέματος και ήταν λογικό να ξεκινήσει η αναπαραγωγή του. Μετά τη διαρροή, οι Τούρκοι δεν είχε νόημα να επιχειρούν να καθυστερήσουν τη δημοσιοποίηση.
Του ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Το DP δεν πρόκειται να ασχοληθεί διεκδικώντας “πρωτιά” για το ποιος έβγαλε πρώτος το θέμα. Γνωρίζουμε καλά πως το πληροφορηθήκαμε και τον κύκλο επαφών που πραγματοποιήσαμε με στόχο να το επιβεβαιώσουμε. Γνωρίζουμε τι ώρα βγήκαμε όχι απλώς ειδησεογραφικά αλλά ταυτόχρονα και με μακροσκελή ανάλυση. Έκτοτε, με την παρούσα, είναι η τέταρτη αναλυτική αναφορά στο θέμα.
Πάμε στην ουσία τώρα. Περί της ανάλυσης του θέματος έχουν ειπωθεί σχεδόν τα πάντα. Παρακάτω θα υπάρξει παραπομπή στη συνέντευξη στελέχους του DP στον ραδιοσταθμό “ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ” και τον γνωστό δημοσιογράφο Λάμπρο Καλαρρύτη, μια ελεύθερη συζήτηση στην οποία λέγονται περισσότερα ακόμα και από αυτά που έχουν γραφτεί τις τελευταίες ημέρες.
Η αντίδραση του γνωστού Γερουσιαστή Ρόμπερτ Μενέντεζ, επικεφαλής της πανίσχυρης Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της αμερικανικής Γερουσίας (Senate “Foreign Relations Committee”) δεν αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας στους Τούρκους, εάν εξακολουθούν να ελπίζουν ότι μπορούν να διατηρήσουν τα συστήματα S-400 στο οπλοστάσιό τους, έστω και αποθηκευμένα.
Θα μπορούσαν να επιδιώκουν να υπενθυμίσουν την παρουσία τους στις ΗΠΑ και τον κόσμο τις παραμονές της υπογραφής της διμερούς αμυντικής συμφωνίας ΗΠΑ-Ελλάδας (MDCA). Είναι πιθανό στο παρασκήνιο οι Τούρκοι να έχουν περάσει έμμεσα μηνύματα στις ΗΠΑ ότι θα υπάρξει “διαχείριση” του θέματος των S-400, αφήνοντας ανοικτό το ενδεχόμενο απομάκρυνσής του από το τουρκικό έδαφος, ώστε να κερδίσουν χρόνο…
Επειδή αποδείχθηκε δύσκολο, τουλάχιστον στη χώρα μας, να γίνει πιστευτό ότι είναι δυνατό αξιόπιστες πληροφορίες έφτασαν στα αυτιά ελληνικών μέσων ενημέρωσης και μόνο με καθυστέρηση μερικών ημερών στα κορυφαία διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία, θα επιχειρηθεί να εξηγηθεί η φυσιολογική διαδρομή του αιτήματος των Τούρκων.
Την έναρξη της διαδικασίας με στόχο την υλοποίηση της προμήθειας και του προγράμματος αναβάθμισης, μέσω διακρατικής συμφωνίας, με τη γνωστή ως “συμφωνία FMS” (Foreign Military Sales). Διότι φαίνεται ότι στην Ουάσιγκτον έχει παιχτεί ένα παιχνίδι ανάμεσα στους κατά νόμον εμπλεκόμενους – αρμόδιους στην πορείας προς την έγκριση, πυλώνες εξουσίας του συστήματος. Ιδού λοιπόν…
Η τουρκική Αεροπορία (ΤΗΚ) ή η αντίστοιχη υπηρεσία της ελληνικής ΓΔΑΕΕ έστειλε το αίτημα στην αμερικανική πρεσβεία στην Άγκυρα, η οποία προώθησε το αίτημα στον SAF/IA (Secretary of the Air Force / International Affairs), τον Αμερικανό υπουργό Αεροπορίας και το Τμήμα Διεθνών Υποθέσεων του υπουργείου.
Επόμενη κίνηση ήταν να ενημερωθεί η κατασκευάστρια εταιρία Lockheed Martin, με σκοπό να ετοιμάσει μια απάντηση-draft στο τουρκικό αίτημα (LoR: Letter of Request) που παίρνει τη μορφή εγγράφου στο οποίο αποτυπώνεται η προσφορά της αμερικανικής πλευράς, με τη “σφραγίδα” της αμερικανικής Αεροπορίας (USAF), εφόσον πρόκειται για διακρατική συμφωνία, για την αποδοχή ή μη της οποίας (LOA: Letter of Offer and Acceptance) θα πρέπει να απαντήσει η Τουρκία
Σε μια φυσιολογική πορεία, αφού ετοιμαζόταν η απάντηση, θα έπρεπε να επιστραφεί στο Πεντάγωνο το οποίο θα έστελνε το αίτημα στην αρμόδια Επιτροπή της Γερουσίας (στο Κογκρέσο) και το State Department για να λάβει τις απαραίτητες – προβλεπόμενες εγκρίσεις. Άρα, η πορεία που ακολούθησε το τουρκικό έγγραφο αίτημα είναι σωστή. Υπάρχει όμως μια ειδοποιός διαφορά…
Στην περίπτωση της Τουρκίας, το αίτημα συνεργασίας αφορά μια χώρα που τελεί υπό τις κυρώσεις του νόμου CAATSA, εξαιτίας της προμήθειας των συστημάτων S-400 από τη Ρωσία. Οπότε, η πιθανότητα απόρριψης του αιτήματος προσεγγίζει -ή και ταυτίζεται με- τα όρια τη νομοτέλειας εάν δεν εκλείψουν οι λόγοι επιβολής των κυρώσεων.
Άρα, το λογικό θα ήταν, ειδικά για αυτή την περίπτωση, να σταλεί το αίτημα της Τουρκίας ώστε ΠΡΩΤΑ να λάβει έγκριση από όσους προβλέπεται, αφού με τα τωρινά δεδομένα δεν υπάρχει δυνατότητα υπογραφής τέτοιας συμφωνίας, καθώς θα αποτελούσε παραβίαση του νόμου και μετά να ξεκινήσει η γραφειοκρατική διαδικασία. Η διαδικασία απάντησης στο τουρκικό αίτημα από την κατασκευάστρια, είναι πολυδάπανη σε όρους εργατοωρών και της οικονομικής επιβάρυνσης που αυτές αντιστοιχούν.
Από την αδιαφορία γι’ αυτή την παράμετρο, δικαιούται κανείς να υποπτευθεί τουλάχιστον, ότι το Πεντάγωνο που έλαβε μέσω του υπουργού Αεροπορίας το αίτημα, πιθανόν να επιχείρησε να καλυφθεί πίσω από την πάγια διαδικασία και να την ακολουθήσει, αντί να δείξει έμπρακτα ότι αντιλαμβάνεται πως η περίπτωση της Τουρκίας είναι διαφορετική, λόγω του καθεστώτος των κυρώσεων.
Επέλεξε να εκτελεστεί πρώτα μεγάλο μέρος της γραφειοκρατικής δουλειάς, ώστε να πρόκειται για ένα έτοιμο και ώριμο, τιμολογημένο πρόγραμμα, που θα αναμένει μόνο την έγκρισή του. Με τον τρόπο αυτό, το Πεντάγωνο “νίπτει τας χείρας του” απέναντι στην Τουρκία, την οποία δεν έχει κρύψει ότι τη θεωρεί -ελέω γεωγραφίας- πολύτιμη σύμμαχο. “Κάναμε ό,τι μπορούσαμε, αλλά…”, θα ήταν σαν να της απαντάει.
Τα ίδια περίπου θα ίσχυαν και για το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, που επίσης κατηγορείται συχνά πυκνά ότι η γραφειοκρατία του δεν μπορεί να απαλλαγεί από το σύνδρομο θεώρησης της Τουρκίας ως της πιο κομβικής παρουσίας στην αμερικανική γεωστρατηγική προσέγγιση στον πλανήτη.
Αυτή η θεώρηση είναι που προκαλεί τόσο μεγάλη καχυποψία στην Ελλάδα για την ταχύτητα και το περιεχόμενο της αμερικανικής παρέμβασης σε περίπτωση ελληνοτουρκικής κρίσης. Εκτός κι αν τελικά η ερμηνεία βρίσκεται στον αυτοματισμό τήρησης των υφιστάμενων διαδικασιών στο πλαίσιο μιας γραφειοκρατικής δομής. Χωρίς να αποκλείεται και ο συνδυασμός των δυο…
Ακόμα κι αν βρέθηκε κάποιος που θα επεσήμανε ότι η τουρκική περίπτωση είναι διαφορετική, είναι γνωστό πως υπάρχει έκφραση αντίστοιχη με το ελληνικό “ωωωχ αδερφέ μου” και στην αγγλική…
Δημοσίευση σχολίου