Ιωάννης Χάρχαρης
Οι ΗΠΑ, που βλέπουν το Αφγανιστάν ως ένα σκαλοπάτι σχεδιάζουν την δημιουργία Κουρδικού Κράτους-Σχέδιο διακανονισμού στην Κεντρική Ασία
Οι ΗΠΑ, φαίνεται να έχουν «πατήσει το κουμπί» για να ολοκληρωθεί η ημιτελής επιχείρηση στη Συρία. Ωστόσο, ο πρωταρχικός τους στόχος, δεν είναι να ανατρέψουν τον Άσαντ, αλλά να φθείρουν την Τουρκία και να αποσταθεροποιήσουν τα σύνορά της. Στη συνέχεια, θα προσπαθήσουν να δημιουργήσουν ένα αυτόνομο κράτος στη Βορειοανατολική Συρία.
Τις προηγούμενες εβδομάδες, μέλη της κουρδικής οργάνωσης YPG, η οποία συνεχίζει να υπάρχει στη Συρία, και οι εκπρόσωποι των λεγόμενων συριακών δημοκρατικών δυνάμεων, πραγματοποίησαν κάποιες συναντήσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες και έλαβαν υπόσχεση υποστήριξης από τον Μπάιντεν. Αμέσως μετά από αυτές τις συναντήσεις, ο αμερικανικός στρατός άρχισε να παρέχει βαριά όπλα στα μέλη της οργάνωσης YPG/PKK.
Τους τελευταίους μήνες του τρέχοντος έτους, σημειώθηκε αύξηση της πολιτικής και στρατιωτικής δραστηριότητας στη Συρία. Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν πέτυχαν τους στόχους της εξωτερικής πολιτικής τους, τους οποίους επιδιώκουν με το σύνθημα του «εκδημοκρατισμού και της καταπολέμησης της παγκόσμιας τρομοκρατίας», ούτε στο Αφγανιστάν ούτε στη Μέση Ανατολή, και ως αποτέλεσμα, αποφάσισαν να αποσυρθούν από το Αφγανιστάν.
Νέα στρατηγική των ΗΠΑ
Μετά από είκοσι χρόνια του αφγανικού πολέμου, η αμερικανική αυτοκρατορία έχασε, όπως και η βρετανική και η σοβιετική αυτοκρατορία. Άρα, θα τελειώσει η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ μετά το 2001 επειδή απέτυχε στο Αφγανιστάν μετά από 20 χρόνια; Φυσικά και όχι.
Μια νέα στρατηγική, θα γίνει σίγουρα με βάση τους λόγους αυτής της αποτυχίας. Ο σημαντικότερος ρόλος στην αποτυχία των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν και τη Συρία είναι η Ρωσία, η Κίνα. Είναι η στάση χωρών, όπως το Ιράν και η υποστήριξη μιας χώρας -μέλους του ΝΑΤΟ όπως η Τουρκία, ενάντια στον αμερικανικό επεκτατισμό που βασίζεται στα δικά της σύνορα υπερασπίζοντας την περιοχή. Με άλλα λόγια, αυτός ο τομέας της άμυνας και της συνεργασίας, εμπόδισε την υλοποίηση των αμερικανικών στρατηγικών στόχων που αναπτύχθηκαν στο πλαίσιο του έργου Greater Middle East, το οποίο ξεκίνησε στις 11 Σεπτεμβρίου 2001.
Η αμερικανική εξωτερική πολιτική, δεν έλαβε την υποστήριξη που περίμενε και ήλπιζε από την Τουρκία. Κατά συνέπεια, ένα καθεστώς στην Τουρκία που είναι συμβατό με την αμερικανική εξωτερική πολιτική, θα μπορούσε να διευκολύνει τους στόχους των ΗΠΑ, όπως η δημιουργία ενός διαδρόμου που θα συνδέει το Βόρειο Ιράκ με τη Μεσόγειο μέσω της Βόρειας Συρίας, λόγω αυτής της στρατηγικής.
Προκειμένου αυτές οι στρατηγικές να επιτύχουν τους στόχους τους, το τέλος του καθεστώτος Άσαντ στη Συρία ήταν σημαντικό. Ωστόσο, το γεγονός ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, δεν μπόρεσαν να επιτύχουν τους στόχους που αναφέρθηκαν στη Συρία, κατέστησε χωρίς νόημα την παραμονή στο Αφγανιστάν.
Κατά συνέπεια, η αμερικανική εξωτερική πολιτική στρέφει τη συγκέντρωσή της πίσω στη Συρία, προκειμένου, να επιτύχει τόσο τον στόχο της να είναι στο Αφγανιστάν όσο και αυτό που δεν μπορούσε να κάνει στη Συρία. Αυτή η κατάσταση, θα ενισχύσει επίσης την αντιτουρκική εξωτερική πολιτική που ακολουθεί η Ουάσινγκτον στην περιοχή.
Στο σημείο που φτάσαμε σήμερα, υπό το φως όλων αυτών των εξελίξεων, μπορούμε να πούμε ότι οι υπεύθυνοι χάραξης εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, «πίεσαν το κουμπί» για να ξεκινήσει μια νέα διαδικασία στη Συρία. Ωστόσο, η πραγματική κατάσταση στη Συρία, αποτελείται από εξαιρετικά πολύπλοκες εξισώσεις. «Παίκτες» που δεν μπορούν να συμφωνήσουν μεταξύ τους σε οποιοδήποτε θέμα στη Συρία. Μπορούμε να πούμε ότι η Τουρκία, η Ρωσία, το Ιράν και η Αμερική, αντιμετωπίζουν η μία την άλλη ταυτόχρονα, σε ένα «ρινγκ» όπου ο αγώνας δεν έχει ξεκινήσει.
Κατά συνέπεια, η αμερικανική εξωτερική πολιτική στρέφει τη συγκέντρωσή της πίσω στη Συρία, προκειμένου, να επιτύχει τόσο τον στόχο της να είναι στο Αφγανιστάν όσο και αυτό που δεν μπορούσε να κάνει στη Συρία. Αυτή η κατάσταση, θα ενισχύσει επίσης την αντιτουρκική εξωτερική πολιτική που ακολουθεί η Ουάσινγκτον στην περιοχή.
Στο σημείο που φτάσαμε σήμερα, υπό το φως όλων αυτών των εξελίξεων, μπορούμε να πούμε ότι οι υπεύθυνοι χάραξης εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, «πίεσαν το κουμπί» για να ξεκινήσει μια νέα διαδικασία στη Συρία. Ωστόσο, η πραγματική κατάσταση στη Συρία, αποτελείται από εξαιρετικά πολύπλοκες εξισώσεις. «Παίκτες» που δεν μπορούν να συμφωνήσουν μεταξύ τους σε οποιοδήποτε θέμα στη Συρία. Μπορούμε να πούμε ότι η Τουρκία, η Ρωσία, το Ιράν και η Αμερική, αντιμετωπίζουν η μία την άλλη ταυτόχρονα, σε ένα «ρινγκ» όπου ο αγώνας δεν έχει ξεκινήσει.
Η αύξηση των επιθέσεων, κατά των περιοχών που βρίσκονται υπό τον έλεγχο της Τουρκίας τις τελευταίες ημέρες και οι στρατιωτικές συσσωρεύσεις που πραγματοποίησαν οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις στην περιοχή, δεν είναι τυχαίες εξελίξεις.
Ένα άλλο ζήτημα που επιβεβαίωσε αυτή την κατάσταση, είναι ότι το καθεστώς Άσαντ, κατεύθυνε τις πολύ οπλισμένες μονάδες του στην επαρχία Ιντλίμπ, ταυτόχρονα με τη λειτουργία της ρωσικής αεροπορίας. Ρωσία και Άσαντ στο Ιντλίμπ της Συρίας, φαίνονται ξεκάθαρα ότι είναι αποφασισμένοι, να λάβουν τα κατάλληλα μέτρα για να εξασφαλίσουν τον έλεγχο. Μια στρατιωτική επιχείρηση και των δύο χωρών στο Ιντλίμπ, θα δημιουργήσει πολλούς νέους κινδύνους για την Τουρκία, ειδικά νέα μετανάστευση. Θα οδηγήσει επίσης σε απώλειες ζωών στον τουρκικό εθνικό στρατό, που υποστηρίζεται από την Τουρκία.
Η Αμερική, μια άλλη δύναμη που θα επηρεάσει αυτήν την εξίσωση, στοχεύει να αυξήσει την αποτελεσματικότητά της στην περιοχή μετά το Αφγανιστάν, στο πλαίσιο των προαναφερθέντων στόχων. Επιπλέον, συνεχίζει να περικυκλώνει/πολιορκεί την Τουρκία, με τις στρατιωτικές συσσωρεύσεις στην Αλεξανδρούπολη και χρησιμοποιεί την Ελλάδα ως «δορυφορικό» κράτος με αυτή την έννοια. Επιπλέον, η πρόσφατη αποστολή των ΗΠΑ 15 αεροσκαφών F-15 στην Ελλάδα για την κοινή άσκηση με τα Ελληνικά γεράκια, θα πρέπει να ερμηνευθεί ως μια προσπάθεια ενίσχυσης της πολιορκίας στην οποία βρίσκεται η Τουρκία.
Ωστόσο, δεδομένου ότι οι ΗΠΑ δεν μπόρεσαν να αλλάξουν το καθεστώς στη Συρία από το 2011, διατηρούν σύμμαχο τις τρομοκρατικές οργανώσεις PKK-YPG. Αλλά η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, υιοθετεί μια ρεαλιστική προσέγγιση. Συνεχίζει τις διαπραγματεύσεις και με τις δύο πλευρές της αντιπολίτευσης, για τον λόγο ότι οι ΗΠΑ, ενοχλούνται από την παρουσία φιλοτουρκικών Σύριων στην πολιτική σκηνή της χώρας.
Εχθρός ορίστηκε η Τουρκία και όχι ο Άσαντ
Δεν πρέπει να αγνοηθεί, ότι ο σκοπός αυτών των επιθέσεων εναντίον των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων ή συνδεδεμένων στοιχείων, είναι να φθείρει και να κουράσει την Τουρκία. Στοχεύει στο να στρέψει την κοινή γνώμη ενάντια στο κράτος, δημιουργώντας αναβρασμό στην τουρκική κοινωνία, ειδικά με τα νέα για απώλειες στρατιωτών.
Εδώ, η Τουρκία, άμα δεν θέλει να αντιμετωπίσει προβλήματα με την εδαφική της ακεραιότητα, θα αναγκαστεί να χτυπήσει τις κουρδικές ομάδες στην Συρία, οι οποίες αποτελούν τη μεγαλύτερη απειλή για την ίδια. Ο Ερντογάν, δήλωσε ότι η Τουρκία θα αναλάβει τη στρατιωτική πρωτοβουλία λέγοντας, «δεν έχουμε πλέον υπομονή», λόγω επιθέσεων σε περιοχές που ελέγχονται από την Τουρκία σε τακτά χρονικά διαστήματα.
Μένει να δούμε αν οι Τούρκοι θα πραγματοποιήσουν όσα λένε, ή αν ΗΠΑ και Ρωσία έχουν ήδη αποφασίσει για το μέλλον της Συρίας, δίνοντας στους Κούρδους ένα μεγάλο βαθμό αυτονομίας, και έναν μεγάλο πονοκέφαλο στην Άγκυρα.
Δημοσίευση σχολίου