Λάμπρος Καλαρρύτης
Είθισται σε κάθε εθνική επέτειο να εκδηλώνεται με συνέπεια αστρονομικού φαινομένου η γνωστή πλέον επιχείρηση απαξίωσής της. Αυτό συμβαίνει κυρίως με την 25η Μαρτίου επειδή η εμβέλεια του γεγονότος είναι μεγάλη και ξεπερνά τα όρια της ελληνικής αναφοράς. Γι’ αυτό και πολεμάται με μεγαλύτερη ένταση.
Ο άθλος της Ελληνικής Επανάστασης είναι κολοσσιαίος και όσοι έχουν έστω ενδεικτικά αλλά με προσοχή ασχοληθεί αντιλαμβάνονται τις αβυσσαλέες διαστάσεις του εγχειρήματος που οδήγησε στην Παλιγγενεσία.
Η Ελληνική Επανάσταση είναι μοναδική ως προς το απολύτως συνειδητό κα συνειδητοποιημένο εθνικο-θρησκευτικό περιεχόμενό της και ως προς τη καθολικότητα της συμμετοχής. Συμμετείχαν οι πάντες ανεξαρτήτως κοινωνικής, οικονομικής, επαγγελματικής, μορφωτικής τάξης και γεωγραφικής περιοχής. Ήταν μία πανελλήνια προσπάθεια ολικής αποκατάστασης και επαναφοράς το Ελληνισμού στο ιστορικό προσκήνιο.
Η Ελληνική Επανάσταση ως γνωστόν πολεμήθηκε από τις Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής ακριβώς επειδή είχαν αντιληφθεί τις προεκτάσεις της για το τότε status quo.
Πέραν του ότι ήθελαν να αποφύγουν την επανάκαμψη του ελληνικού παράγοντα με ανεξάρτητη κρατική υπόσταση στη φυσική γεωγραφική και γεωπολιτική του θέση διότι θα ήταν ανταγωνιστικός απέναντί τους και με προοπτική επικράτησης, η Ελληνική Επανάσταση αποτελούσε θρυαλλίδα διάλυσης των αυτοκρατορικών σχημάτων διότι ήταν εθνική – και όχι ταξική – και εξ αυτού του λόγου αυθεντικά προοδευτική.
Πρόταγμά της ήταν η εθνική και θρησκευτική ελευθερία και η συγκρότηση κρατικής υπόστασης γύρω από αυτούς τους δύο άξονες οι οποίοι στην ελληνική περίπτωση ήταν ταυτόχρονα συμπληρωματικοί και ταυτιζόμενοι. Συμπληρωματικοί διότι η εθνική αναφορά πιστοποιούσε τη αδιάλειπτη συνέχεια του ελληνικού έθνους από την αρχαιότητα μέχρι την περίοδο της εξέγερσης και ταυτιζόμενοι επειδή η θρησκευτική ταυτότητα ήταν η κιβωτός διάσωσης της εθνικής συνείδησης και η γέφυρα σύνδεσης της αρχαίας Ελλάδας τον νεότερο ελληνισμό μέσω της ελληνικής μεσαιωνικής αυτοκρατορίας, το Βυζάντιο.
Γι’ αυτό και το αρχικό σχέδιο, ήταν η δημιουργία ελληνικού κράτους στα όρια της ύστερης βυζαντινής πολιτείας, εκεί δηλαδή που υπήρχαν συμπαγείς ελληνικοί πληθυσμοί. Ένα τέτοιο κράτος θα ήταν ευθέως ανταγωνιστικό για τις Μεγάλες Δυνάμεις και η επόμενη Μεγάλη Δύναμη στην ευρύτερη περιοχή.
Το ελληνικό επίτευγμα, παρότι το σχέδιο δεν πέτυχε στο σύνολό του, δεν έχει ιστορικό προηγούμενο. Οι εξεγερμένοι Έλληνες επιχείρησαν και κατόρθωσαν να αντιπαρατεθούν με μία αυτοκρατορία την οποία σταδιακά οδήγησαν σε διάλυση, έχοντας απέναντί τους όλες ανεξαιρέτως τις υπόλοιπες Μεγάλες Δυνάμεις οι οποίες προσάρμοσαν την πολιτική τους μόνο αφού οι Επαναστάτες είχαν επιβάλλει στρατιωτικά τετελεσμένα.
Η Επανάσταση των Ελλήνων συμβολίζει στην απόλυτη μορφή του ό,τι αποστρέφονται οι γνωστοί εθνο-αποδομητές. Ήταν εθνική, θρησκευτική, πανελλήνια, πανταξική, ηρωική στον υπέρτατο βαθμό με προσωπικότητες οι οποίες κατέστησαν θρυλικές όσο και οι ομηρικοί ήρωες, οι περσομάχοι της κλασικής εποχής και οι βυζαντινοί αυτοκράτορες – πολεμιστές και στρατηγοί. Συμπυκνώνει, συνοψίζει και ανακαινίζει ολάκερη την Ελληνική Ιστορία.
Γι΄ αυτό οι κενοί εθνικού περιεχομένου επιστημονικοφανείς αρνητές δαιμονίζονται και επιχειρούν αναδρομικά να την απαξιώσουν σε μια απέλπιδα προσπάθεια να αποσυνδέσουν τους σημερινούς Έλληνες από το επικών διαστάσεων μεγαλούργημα των παππούδων τους. Η Ελληνική Επανάσταση είναι πολύ νωπή και εξάλλου συνεχίστηκε για τουλάχιστον 100 χρόνια, μέχρι τη Μικρασιατική Εκστρατεία, για αυτό αγωνιούν να την υποβαθμίσουν.
Εμφανίζουν την ίδια περίπου ανησυχία που είχαν οι Τούρκοι όταν είχαν ψυχανεμιστεί ότι οι Έλληνες κάτι ετοιμάζουν. Κάτι διαισθάνονται φαίνεται και οι σημερινοί πνευματικοί κοτζαμπάσηδες και οι σπόνσορές τους. Ίσως αυτό που τους αναστατώνει είναι η όλο και εντονότερη αίσθηση όλο και περισσοτέρων Ελλήνων ότι η Επανάσταση έμεινε ανολοκλήρωτη.
Το μόνο που καταφέρνουν βέβαια είναι να γλιστρούν στη γλίτσα που αφήνουν πίσω τους και να τους εντοπίζει ακαριαία το εθνικό λαϊκό αισθητήριο από τη μπόχα που αναδύουν οι προθέσεις τους.
Δημοσίευση σχολίου