Λάμπρος Καλαρρύτης
Η Ελλάδα πρέπει να ετοιμάζεται για νέο γύρο εξελίξεων. Έχουμε γράψει πολλές φορές ότι έχουμε εισέλθει σε μακρά φάση αλληλουχίας γεγονότων που διαμορφώνουν έναν τελείως διαφορετικό χάρτη μέσω νέων συσχετισμών, συμμαχιών, συνεργασιών, συγκλίσεων, ανταγωνισμών, ανατροπών κα συγκρούσεων κάθε διαβάθμισης έντασης.
Εδώ και κάποιο διάστημα έχει ξεκινήσει μία περίοδος επιτάχυνσης και πύκνωσης τέτοιων διεργασιών, η απαρχή των οποίων μπορεί να εντοπιστεί στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1990 μετά την πτώση του Ανατολικού μπλοκ και τον πρώτο πόλεμο του Κόλπου.
Τα επεισόδια τρέχουν πλέον πιο γρήγορα διότι παρότι το αρχικό μεγάλο πλάνο παραμένει, ορισμένες (θεωρούμενες μέχρι πρότινος ως) σταθερές έχουν κλονιστεί και έχει μεταβληθεί η γεωπολιτική γεωμετρία της περιοχής. Επίσης έχουν ωριμάσει και άλλες συνθήκες διότι εντωμεταξύ το σχέδιο έχει προχωρήσει κατά ένα μέρος.
Μία σταθερά η οποία έχει αναιρεθεί, είναι η θέση και η στάση της Τουρκίας η αλλαγή πολιτικής της οποίας επί Ερντογάν μετέβαλε πολλές παραμέτρους. Αλλιώς ήταν η περιοχή και η αρχιτεκτονική ασφαλείας όταν η Τουρκία είχε στρατηγική σχέση με το Ισραήλ η οποία μεταξύ άλλων λειτουργούσε και εις βάρος της Ελλάδας και διαφορετική τώρα που το Ισραήλ αναπτύσσει μία στενή συνεργασία με την Ελλάδα με στρατηγικές προοπτικές και την Τουρκία απέναντι.
Ήταν άλλη η περιοχή με την Τουρκία να θεωρείται η αιχμή του αμερικανικού δόρατος για την ανάσχεση της Ρωσίας και άλλο το σημερινό σκηνικό με την Τουρκία να έχει αναπτύξει ευρασιατικές φιλοδοξίες, να έχει συμπήξει στενή στρατιωτική και γεωπολιτική σχέση με τη Ρωσία, για όσο κρατήσει διότι οι τα στοιχεία δομικού ανταγωνισμού παραμένουν, έχοντας εγκαταστήσει τους S-400 στο (νατοϊκό) έδαφός της και υφιστάμενη εξ αυτού του λόγου αμερικανικές κυρώσεις.
Παρότι οι αμερικανικές προσπάθειες επαναφοράς της Τουρκίας στο ατλαντικό πλαίσιο δεν θα σταματήσουν, πληθαίνουν οι κινήσεις που μαρτυρούν ότι οι ΗΠΑ ετοιμάζονται και για το ενδεχόμενο κάτι τέτοιο να μην καταστεί δυνατό. Εξάλλου ακόμα και αν επιτύχουν κάτι προς αυτήν την κατεύθυνση , μετά από ανατροπή ή βιολογική ή πολιτική έκλειψη του Ερντογάν, είναι μάλλον απίθανο η γείτων να επανακάμψει με όρους του παρελθόντος. Το τζίνι του οθωμανικού μεγαλοϊδεατισμού έχει βγει από το μπουκάλι και έχει σαγηνεύσει με τις υποσχέσεις του το σύνολο του πολιτικού συστήματος και σχεδόν ολόκληρη την κοινωνία της Τουρκίας.
Οι Αμερικανοί άργησαν αλλά έχουν αρχίσει να κατανοούν και να αποδέχονται ότι στην καλύτερη περίπτωση θα έχουν μία Τουρκία οι γεωπολιτικές ορμές της οποίας δεν θα δαμάζονται και θα κοστίζει περισσότερο απ’ όσο παλιά.
Η αύξηση της στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ στην Ελλάδα, η υπό την υπόδειξη και αρωγή τους μορφοποίηση των συνεργασιών στην ευρύτερη περιοχή από τη Μεσόγειο μέχρι τον Κόλπο με κομβικό ενοποιητικό στοιχείο το τρίπτυχο Ελλάδα – Κύπρος – Ισραήλ και απολήξεις από τη Γαλλία μέχρι την Ινδία, καθώς και η στρατιωτική παρουσία και δραστηριοποίησή τους στα εδάφη των Κούρδων, παρά τις ενδιάμεσες παλινωδίες, δείχνουν εξελίξεις. Από αυτές που αλλάζουν χάρτες.
Ειδικά το τελευταίο, οι αμερικανικές κινήσεις σε σχέση με τους Κούρδους, στοιχειώνει τους Τούρκους οι οποίοι καθημερνά προσπαθούν να εξορκίσουν τον μεγαλύτερο εφιάλτη τους κάτι που αποτυπώνεται στα δημοσιεύματα του τουρκικού Τύπου αλλά και σε δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων με τον αντιαμερικανισμό να χτυπάει κόκκινο. Οι ΗΠΑ θεωρούνται ο μεγάλος εχθρός ο οποίος απεργάζεται τον διαμελισμό της Τουρκίας.
Εξάλλου, δύο κουρδικά κρατικά ή περίπου μορφώματα έχουν αναδυθεί στην περιοχή, το ένα παγιωμένο ως ομόσπονδο στο Ιράκ και το άλλο πασχίζει να σχηματοποιηθεί de facto στη Συρία. Οι Τούρκοι έχουν τη φρικτή υποψία ότι οι Αμερικανοί συντονίζουν και προωθούν την ενοποίηση ή τουλάχιστον την απρόσκοπτη επικοινωνία των δύο περιοχών όπου επιπλέον βρίσκει καταφύγιο και το ΡΚΚ…
Το έτερο θέμα που απασχολεί για τον ίδιο λόγο, την ακεραιότητα της χώρας, το τουρκικό σύστημα, είναι η διευρυνόμενη στρατιωτική παρουσία των Αμερικανών στην Ελλάδα, οι όλο και πιο συχνές ασκήσεις με τις ελληνικές ΕΔ από την Αλεξανδρούπολη μέχρι την Κρήτη και οι επίσης διερυνόμενες συμμαχίες της χώρας μας με άλλα κράτη στο μεγάλο προαναφερθέν γεωγραφικό τόξο από τη Μεσόγειο μέχρι την Μέση Ανατολή και τον Ινδικό. Όλο αυτό η Άγκυρα το βλέπει ως αντιτουρκικό άξονα. Μπορεί και να έχει δίκιο. Και να μην έχει, αν έτσι πιστεύει θα κινηθεί για να αποτρέψει αυτό που θεωρεί ως σχέδιο εναντίον της και τότε μπορεί να το κάνει αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Αν έχει δίκιο, και να κινηθεί απλά θα επιταχύνει τα γεγονότα.
Θα ολοκληρώσω με την ίδια φράση που ξεκίνησα το άρθρο: Η Ελλάδα πρέπει να ετοιμάζεται για νέο γύρο εξελίξεων.
Δημοσίευση σχολίου