Του Δημ. Σταθακόπουλου
Αναντίρρητα το 2020 ήταν μια χρονιά καμπής ιστορικού χρόνου που θα μνημονεύεται στο μέλλον ως παγκόσμια συλλογική μνήμη .
Κάνοντας μια αναδρομή στην ιστορία θα δούμε κατά κανόνα τέτοια έτη, με πολέμους , δυστυχήματα , καταστροφές, λιμούς, λοιμούς, σεισμούς , καταποντισμούς, πυρκαγιές , πλημμύρες , ηφαίστεια , αεροπορικά , σιδηροδρομικά , ναυτικά , αυτοκινητιστικά , αρρώστιες και πανδημίες με οικονομικές υφέσεις και την πλειοψηφία του πληθυσμού της γης σε φτώχεια και κάτω των ορίων αυτής.
Εν τούτοις , η ανθρωπότητα επιζεί , αυξάνεται πληθυσμιακά και ξεπερνά φυσικά εμπόδια , ή δικά της παθογενή, παρά τις ανισορροπίες , κατακτώντας γνώση και εμπειρία . Ο καθ’ ομοίωση Θεού για τους πιστεύοντες, ή ο πίθηκος που έγινε homo sapiens για άλλους, με την φαντασία , συχνά την περιέργεια και απληστία του, μα κυρίως την πνευματική του ελπίδα ( * μεγάλη συζήτηση τι είναι αυτό ) πορεύεται στο χωροχρονικό συνεχές του , κυρίως μέσα σε φαντασιακό μέχρι να πεθάνει και να συνεχίσουν με την σκυτάλη οι νεώτεροι έως το τέλος του πλανήτη που μας φιλοξενεί περιστρεφόμενος γύρω από το αστέρι του ( ήλιο ). ** σήμερα έκλεισε άλλη μία τέτοια περιστροφή, που γιορτάζεται στην υφήλιο με τοπικά ή διεθνή έθιμα.
Δεν ήμουν ούτε είμαι αισιόδοξος , ούτε όμως απαισιόδοξος. Πραγματιστής / ρεαλιστής είμαι σταθερά: ” όπως τον βρίσκω τον καιρό, έτσι τον αρμενιζω – με μπουνάτσες και μποφώρια ταξιδεύουν τα βαπόρια – ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται ” κλπ . Θα έρθει άλλη μια χρονιά ( 2021 ) που ομοίως θα έχει απ’ όλα , αφού: ” έτσι είναι η ζωή και πως να την αλλάξεις , άλλοι κλαίνε κι ‘άλλοι γελάνε δηλαδή ” ( Β. Μοσχολιού, σε στίχους Γ. Λογοθέτη και μουσική Δ. Μούτση ).
Υπό αυτό το πρίσμα , έχοντας υπόψιν και σεβόμενος τους νεκρούς από τον ιό, τους νοσούντες, τους ψυχικά αδύναμους, την πολυεπίπεδη οικονομική ύφεση και αρρυθμία , την καραντίνα με τα προβλήματα που δημιούργησε , τις θεωρίες συνωμοσίας , καθώς και το ότι όλοι μεγαλώσαμε κατά ένα έτος, άρα είμαστε αναπόφευκτα ένα χρόνο πιο κοντά στον βιολογικό μας θάνατο ( τα μόνα σίγουρα στη ζωή είναι οι φόροι και ο θάνατος, Β. Φραγκλίνος ) , βλέπω τα καλά της χρονιάς που πέρασε:
- 1. Επιζήσαμε όσοι είμαστε εδώ τώρα.
- 2. Συντηρηθήκαμε και αντέξαμε οικονομικά έστω και με απώλειες που συσσωρεύθηκαν σε όσες έχουμε από το 2010. κάποιοι μάλιστα έχουν πλουτίσει απ’ την όλη κρίση, μην το κρύβουμε . Κανόνας των κρίσεων είναι οι ευκαιρίες για κάποιους.
- 3. Η ανθρωπιστική επιστήμη μπόρεσε να κερδίσει πάλι μια μάχη . Έχει δώσει άπειρες, επί χιλιάδες χρόνια και θα δώσει και άπειρες στο μέλλον. Δεν τελειώσαμε. Λάθη και επιφυλάξεις είναι εύλογες , λόγω της φύσης του ανθρώπου. Όμως προτιμώ αυτή την επιστήμη από την επιστήμη στην υπηρεσία του πολέμου.
- 4. Συσφίξαμε τις σχέσεις μας, ενώ διαλύθηκαν όσες δεν είχαν βάσεις ( κοινωνικές , επαγγελματικές, φιλικές , συναισθηματικές ).
- 5. Είμαστε ήδη στην εποχή του homo informaticus , κάτι που πλέον θα είναι ο κανόνας, σε εργασία , επικοινωνία , επιστήμη , συνέδρια, δημοσιεύσεις , ακόμα και σχέσεις , μέχρι πόλεμο & ειρήνη ! Χρειάζεται χρόνος προσαρμογής και ζυγιστάθμιση λαθών για την μη αποξένωση και τη δυνατότητα κατ’ ιδίαν επαφών.
- 6. Δεν ταξίδεύσαμε, μείναμε στον τόπο μας και ” ξαναγνωριστήκαμε ” βρίσκοντας χρόνο να κάνουμε εκείνα που θέλαμε, αλλά ποτέ πριν την καραντίνα δεν βρίσκαμε χρόνο . Θα ξαναταξιδέψουμε, θα ξαναδιασκεδάσουμε μουσικά και ποικιλοτρόπως, θα αθληθούμε πάλι. Θα τα ξεπεράσουμε όλα , έχοντας ν’ αντιμετωπίσουμε τις νέες προκλήσεις που σίγουρα θα έρθουν.
- 7. Όπως λέω και γράφω εδώ και χρόνια, δεν έγινε πόλεμος με την Τουρκία , όπως οι “σειρήνες” σας έχουν τρελάνει , ενώ αρχίσαμε να οικοδομούμε δική μας ατζέντα ( κάλιο αργά παρά ποτέ ) , αντί απλά να προσπαθούμε να αντικρούσουμε την ατζέντα της Τουρκίας.
- 8. Διαλύθηκε κάθε ψευδαίσθηση των ροζ συννεφάκηδων κατευναστών της Γείτονος. Η αντιμετώπιση της Τουρκίας γίνεται μόνο με σοβαρότητα, σθένος και ενότητα αποτρεπτικής χάραξης πορείας . Αρχίζουμε να το καταλαβαίνουμε μέσα από τα παθήματα που μας γίνονται μαθήματα .
- 9. Μάθαμε, κατανοήσαμε, ότι η ανθρωπότητα και η Ελλάδα έχουμε μόνο μια επιλογή: Την αλληλεγγύη . Να παύσει αυτή η μικροψυχία και απέχθεια που νιώθει ο ένας για τον άλλον , πασίδηλα ορατή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης . Μέχρι κι εγώ απέκτησα haters ( μισούντες) , χωρίς να είμαι πολιτικός ή celebrity , απλά και μόνο επειδή με καλούν τα ΜΜΕ να πω την γνώμη μου επί θεμάτων της επιστήμης μου. Μια γνώμη που δεν έχει πολιτικές / οικονομικές συνέπειες επάνω τους, εν τούτοις δεν διαφωνούν απλώς, θέλουν να σε ξεφτιλίσουν με κακόβουλα συκοφαντικά σχόλια. Καταστάσεις που προϋπήρχαν , αλλά με τα social media πλέον έχουν βγει σωρηδόν στην επιφάνεια .
- 10. Για όλα τα παραπάνω θεωρώ ιστορική χρονιά το 2020, που όπως όλα τα σημαντικά στην ιστορία του ανθρώπου είχε ένταση ρήξεις, πόνο, ξεκαθαρίσματα , τομές , χάραξη νέας πορείας , επαναπροσδιορισμό και κυρίως έδωσε ελπίδα πως όλοι μαζί τα καταφέρνουμε , αφού τίποτα δεν είναι δεδομένο και επίπεδο στη ζωή.
Μια νέα χρονιά που δεν μας υπόσχεται – εγγυάται ανεμελιά χαρά και πλούτη, μόνο αγώνα δυσκολίες αρρώστιες και θάνατο , όπως κάθε χρονιά, αλλά μέσα σε όλα θα έχει και άνοιξη που φέρνει αναγέννηση .
” Και με φως και με θάνατον ακαταπαύστως” πορευόμαστε , όπως έγραψε ο Κάλβος .
Αν κάποιοι όλα αυτά τα θεωρείτε πεσιμιστικά , σας εγγυώμαι πως ΔΕΝ είναι/ είμαι.
Ρεαλιστικά Ναι είναι , αλλά συνάμα είναι και η βάση για να πάρουμε δύναμη ( αμπάριζα ) να ” νικήσουμε ” και ας ξέρουμε πως στο τέλος της διαδρομής θα ηττηθούμε με το βιολογικό θάνατό μας , όμως θα έχουμε κερδίσει στο ταξίδι ” του Οδυσσέα ” , αφήνοντας το αποτύπωμά μας , τη σκυτάλη που θα πάρουν οι επόμενοι. Αυτό δεν γίνεται επί χιλιάδες χρόνια ;
Είμαστε ταυτόχρονα σημαντικοί και παραδόξως ασήμαντοι.
Ο κόσμος μας χρειάζεται , αλλά συνεχίζει και χωρίς εμάς.
Σας εύχομαι να βιώσετε αυτό που επιθυμείτε στην ένταση που θέλετε , αρκεί να είναι για το καλό σας και το καλό όλων μας , δηλ. του δημοσίου συμφέροντος .
Δημοσίευση σχολίου