Με άρθρο του καθηγητή Ρόμπερτ Μαρκς (Robert Marks) στο Πανεπιστήμιο Μπεν Γκουριόν, η The Jerusalem Post έρχεται να δείξει ότι η Ελλάδα ίσως πρέπει να στρέψει το βλέμμα της και πιο πέρα από την απογοητευτική ΕΕ, προς Ανατολάς. «Η ΕΕ σήμερα, δεν έχει την δύναμη να δείξει κάποια μορφής αλληλεγγύη στην Ελλάδα, τον ιδρυτή του ευρωπαϊκού πολιτισμού, και τον στρατηγικό νοτιοανατολικό ακρογωνιαίο λίθο της ΕΕ» αναφέρει ο καθηγητής στο άρθρο του.
Η εφημερίδα Jerusalem Post είναι το σημαντικότερο ΜΜΕ στο Ισραήλ καθώς απηχεί την εξωτερική πολιτική της Ισραηλινής κυβέρνησης. Η δημοσίευση του άρθρου γνώμης του Ρόμπερτ Μαρκς προφανώς δεν είναι τυχαία. Στην ανάλυσή του ο Ισραηλινός καθηγητής τονίζει τη μεγάλη σημασία που έχει ο Βόσπορος για το Ισραήλ όπως επίσης και το Σουέζ, καταγράφει αυτά που ενώνουν την Ελλάδα με το Ισραήλ: «Στον σημερινό μας κόσμο, το Ισραήλ βαδίζει προσεκτικά καθώς επιδιώκει την παγκόσμια αποδοχή, συμπιέζεται στην Ανατολική Μεσόγειο ανάμεσα σε δύο στρατηγικές τοποθεσίες, τη διώρυγα Σουέζ, που είναι σημαντική για το παγκόσμιο εμπόριο και τον Βόσπορο, βασικό ναυτικό στενό στον ανταγωνισμό του ΝΑΤΟ με τη Ρωσία» αναφέρει ο Μαρκς.
»Σε μια σαφή πρόκληση κυριαρχίας με την Τουρκία, η μεν Ελλάδα δεν μπορεί να βρει πλήρη αλληλεγγύη από τους εταίρους της. Το δε Ισραήλ, κάθε ελπίδα που είχε για ότι τα ενεργειακά οικόπεδα στη Μεσόγειο θα ήταν ασφαλή, εξανεμίστηκε από τη realpolitik μπορεί που μπορεί να εξελιχθεί απροσδόκητα σε σύγκρουση. Πράγματι, καθώς ούτε οι ισχυρισμοί κυριαρχίας, ούτε η αλληλεγγύη, αρκούν για να υποστηρίξουν την Ελλάδα, ας είναι ένα μάθημα για εμάς στο Ισραήλ. Η Τουρκία επωφελείται από την κατοχή του Βοσπόρου, αλλά τώρα, είναι κατανοητό, αισθάνεται στραγγαλισμένη στην Ανατολική Μεσόγειο.
»Η Τουρκία, αφού "ξύπνησε" καθώς παραδειγματίστηκε από τις διεκδικήσεις της Κίνας στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας και από τις πρόσφατες ανακαλύψεις του φυσικού αερίου από το Ισραήλ, το οποίο μοιράζεται με την Κύπρο, αποφάσισε ότι πρέπει να έχει ένα κομμάτι της πίτας. Αρκεί όμως να ρίξουμε μια ματιά σε έναν χάρτη για να συνειδητοποιήσουμε ότι καθώς η Τουρκία επωφελείται από τον Βόσπορο, είναι η Ελλάδα που θα ωφεληθεί σε μεγάλο βαθμό από την Ανατολική Μεσόγειο Θάλασσα, ενώ εγκιβωτίζει τις φιλοδοξίες της Τουρκίας για πλούτο εξερεύνησης στη θάλασσα.
»Ο διαμοιρασμός της ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας-Κύπρου-Αιγύπτου αφήνει λίγα περιθώρια ελιγμών στην Τουρκία. Η Τουρκία, τα τελευταία χρόνια, παρά την ένταξή της στο ΝΑΤΟ, προέβη σε μονομερείς κινήσεις στη Συρία, και πιο πρόσφατα στη Λιβύη. Η επόμενη κίνηση στη σκακιέρα έγινε από την Αίγυπτο με μια συμφωνία ΑΟΖ με την Ελλάδα. Επομένως, η Τουρκία, προς το παρόν, έχασε πολλές ελπίδες να αποκτήσει αυτά τα πλούτη. Η ιδιότητα μέλους του NATO που απολαμβάνει της δίνει μιας μορφής νομιμοποίηση, την οποία όμως εκμεταλλεύεται άγαρμπα.
Δεν είναι δύσκολο να επιλέξουμε
»Όντας στο σταυροδρόμι των μεταναστευτικών ροών από την Ασία στην Ευρώπη, εκβιάζει ανοιχτά την τελευταία. Καθώς είναι μια υπολογίσιμη δύναμη, η αποφασιστικότητά της φαίνεται να υπερβαίνει εκείνη της ηγεσίας της Ευρώπης, μετατοπίζοντας τον "άρρωστο άνθρωπο της Ευρώπης", έναν τίτλο που κατείχε η ύστερη Οθωμανική Αυτοκρατορία, πίσω στα χέρια της Ευρώπης.
»Παρά τον σαφή χάρτη περί της κυριαρχίας στην περιοχή, ο οποίος θα υποστηριζόταν από ένα δικαστήριο διαιτησίας -Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας- ένας νταής της γειτονιάς προκαλεί ανενόχλητα ένα μέλος της ΕΕ, ενώ το ευρωπαϊκό μπλοκ κλείνει τα μάτια. Αυτό δεν είναι καλό σημάδι για τον αγωγό EastMed. Αυτό δεν αποτελεί καλό σημάδι για την παγκόσμια ειρήνη. Και η Τουρκία το γνωρίζει αυτό.
»Μια ειρηνική γειτονιά πρόκειται να γίνει πυριτιδαποθήκη. Αναρωτιέμαι, αυτό που έχει ειπωθεί αμέτρητες φορές μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο: Τι θα χρειαστεί για κράτη που εξυπηρετούν τα μεμονωμένα συμφέροντά τους, όπως είναι η Γερμανία -που έχει τουρκικό πληθυσμό και ονειρεύεται να γίνει ενεργειακός κόμβος- για να δείξουν κάποιας μορφής ενότητα σε αυτό που λέγεται ΕΕ, που όμως είναι μια μακρινή έννοια σήμερα;
»Μια σύγκρουση μεταξύ Τουρκίας-Ελλάδας πιθανότατα θα προσφέρει κέρδη στην Τουρκία στο Αιγαίο Πέλαγος. Μπορούμε εδώ να αναρωτηθούμε ποιον θα ωφελήσει μια τέτοια σύγκρουση; Μήπως επιστρέφουμε στην παλιά καταπάτηση των Βαλκανίων από τους Οθωμανούς; Το Ισραήλ είναι πιθανώς τυχερό καθώς για μια φορά είναι εύκολο να επιλέξει τίνος μέρος να πάρει, καθώς ο Οθωμανός νταής, –τον οποίο κάποτε αποκαλούσε φίλο του, είχε περάσει κάποτε από τη γειτονιά του, πριν από μερικά χρόνια, προκαλώντας χάος– παραμένει έκτοτε μια μακρινή μεν αλλά ενόχληση δε».
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου