Πως το γκριζάρισμα του Αιγαίου και η διεκδίκηση της ελληνοκυπριακής ΑΟΖ από τη Τουρκία συνδέονται με τη συνθήκη του Μοντρέ

Αποστρατικοποίηση του Αιγαίου και συμφωνίες της Τουρκίας με άλλες χώρες για ΑΟΖ, θα αποβούν ολέθριες για την Ελληνισμό.

Γράφει η Χρυσούλα Μπουκουβάλα
Κάθε σκεπτόμενος Έλληνας πολίτης που αγαπά τη πατρίδα του και που μελετά τις κινήσεις των διεθνών παικτών το τελευταίο διάστημα στην Ανατολική Μεσόγειο (όσες βέβαια αφήνουν να φαίνονται επίσημα), σε συνδυασμό με την αναντιστοιχία των δηλώσεων της ελληνικής κυβέρνησης με τις πράξεις της, τους χάρτες των δύο συμφωνιών Τουρκίας–Λιβύης και Ελλάδας–Αιγύπτου, τη πρόθεση της Τουρκίας να ανακηρύξει ΑΟΖ ακόμα και με την …Παλαιστίνη, και την απαίτηση της Τουρκίας για αποστρατικοποίηση του Αιγαίου, οδηγείται σε απρόσμενα ευρήματα που προοιωνίζουν κάτι πολύ άσχημο εις βάρος του ελληνισμού.

Αφορμή της συγγραφής αυτού του άρθρου υπήρξε το γεγονός ότι η οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας – Αιγύπτου σταματάει σε ένα συγκεκριμένο σημείο στα ανατολικά της Ρόδου και όχι σε κάποιο άλλο.

Γιατί η συμφωνία Ελλάδας – Αιγύπτου σταματά σ’ αυτό ειδικά το σημείο; Γιατί η Τουρκία διεκδικεί τις ΑΟΖ Ελλάδας – Κύπρου και ζητάει αποστρατικοποίηση τώρα; Γιατί το πολιτικό μας προσωπικό αδρανεί τόσο προκλητικά;
Αυτά τα ερωτήματα οδήγησαν στην αναζήτηση της Μεγάλης Εικόνας, διερευνώντας δύο προβληματισμούς:
1. Ποιος ωφελείται από την αποστρατικοποίηση των νησιών μας και τη μη επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 μίλια, πέραν της Τουρκίας;
2. Τι συμβαίνει με τα κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου και της Κρήτης;
Υπάρχει και κάποιος άλλος που θα μπορούσε να έχει συμφέροντα στην ευρύτερη περιοχή, κάτι που θα εξηγούσε ίσως γιατί η συμφωνία Ελλάδας – Αιγύπτου δεν επεκτείνεται ανατολικότερα;
Ο γρίφος λύθηκε ως δια μαγείας όταν η γράφουσα είχε την ιδέα να βάλει πάνω στο χάρτη με τις δύο υπάρχουσες συμφωνίες, τους χάρτες τριών ακόμα δυνητικών συμφωνιών οριοθέτησης ΑΟΖ, που η Τουρκία έχει επίσημα προτείνει σε αντίστοιχες χώρες εδώ και χρόνια:
Μίας φημολογούμενης συμφωνίας Τουρκίας – Ισραήλ, μίας συμφωνίας Τουρκίας – Παλαιστίνης και τέλος, μίας συμφωνίας Τουρκίας – Λιβάνου.
Απάντηση βρέθηκε επίσης όταν τέθηκαν επί τάπητος οι επιπτώσεις που θα υπάρχουν αν το Αιγαίο γκριζαριστεί. Ας δούμε κατά πόσον μπορεί να υλοποιηθούν αυτά τα σενάρια και πού αποσκοπούν τελικά.

Τα ενεργειακά κοιτάσματα της Κρήτης
Στη χώρα μας, πέραν της ανακάλυψης των κοιτασμάτων φυσικού αερίου του Ιονίου Πελάγους, άλλα κοιτάσματα που μπορεί να γίνουν εκμεταλλεύσιμα και να μας κάνουν ενεργειακά αυτόνομους, είναι το σύμπλεγμα κοιτασμάτων Τάλως, που πήρε το όνομά του από τον χάλκινο ιπτάμενο μηχανικό γίγαντα, που κατά την αρχαιότητα προστάτευε τη Κρήτη από τους εχθρούς της ως ακοίμητος φρουρός.
Ο Τάλως που βρίσκεται δυτικά και νοτιοδυτικά της Κρήτης, εντός της ελληνικής ΑΟΖ, εκτιμάται, αν επιβεβαιωθεί, ότι περιέχει περίπου 10 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια φυσικού αερίου και που όταν θα γίνει εκμεταλλεύσιμος θα καλύψει τις ανάγκες της εγχώριας αγοράς για 70 χρόνια, αποδεσμεύοντάς μας από κάθε ξένη εξάρτηση.
H πλήρης έκταση του Τάλω δεν έχει ακόμα διερευνηθεί και υπάρχουν ενδείξεις ότι απλώνεται και μέσα στη λιβυκή ΑΟΖ, όπου υπάρχουν άλλα δύο κοιτάσματα τα οποία εκτιμώνται ως το δεύτερο μεγάλο κοίτασμα βιογενούς φυσικού αερίου στον κόσμο.

Στην αριστερή εικόνα το σύμπλεγμα Τάλως που έχει αδειοδοτηθεί για έρευνες. Στη δεξιά εικόνα η περιοχή νοτιοανατολικά της Κρήτης που δεν έχει ακόμα αδειοδοτηθεί. Γράφημα: Καθημερινή.

Οι εταιρείες που έχουν σύμβαση για έρευνες στον Τάλω είναι μία κοινοπραξία της Exxon Mobil, της Total και των ΕΛΠΕ (Ελληνικά Πετρέλαια).
Ωστόσο, πέραν του Τάλω, υπάρχουν ενδείξεις και για άλλες δομές φυσικού αερίου και σε οικόπεδα νοτιοανατολικά της Κρήτης, που δεν έχουν ακόμα αδειοδοτηθεί, ακριβώς μέσα στη περιοχή που εμβολίζει η τουρκο-λιβυκή συμφωνία.

Αυτά τα κοιτάσματα εξηγούν γιατί, μεταξύ άλλων, η Τουρκία έσπευσε να συνάψει τη παράνομη συμφωνία με τη Λιβύη, που αν ποτέ νομιμοποιηθεί, η Τουρκία θα υφαρπάξει και τα δικά μας και τα λιβυκά κοιτάσματα και μετά θα μας πουλάει το φυσικό αέριο που θα μας έχει ληστέψει.

Τα ενεργειακά κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου και η Τουρκία
Εκτός από τα δικά μας, βρέθηκαν εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα φυσικού αερίου σε περιοχές που ανήκουν στη Κύπρο, στη Συρία, στο Λίβανο, στo Iσραήλ, στη Λωρίδα της Γάζας (Παλαιστίνη) και στην Αίγυπτο. Πρόκειται για έναν κολοσσιαίο ενεργειακό ταμιευτήρα.
Με τα κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου η Ευρώπη θα μείωνε κατά πολύ την ενεργειακή της εξάρτηση από τη Ρωσία, κάτι που επιθυμούν διακαώς και διαχρονικά η Ουάσινγκτον και το ΝΑΤΟ.
Παράλληλα, η Τουρκία θεωρώντας τον εαυτό της ως συνεχιστή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δεν μπορεί να αποδεχτεί ότι όλος αυτός ο αμύθητος πλούτος δεν της ανήκει, καθώς για να ξανακάνει ανασύσταση της νεο-οθωμανικής αυτοκρατορίας, όπως ονειρεύεται, έχει ανάγκη ζωτικού θαλάσσιου χώρου.

Οι ευρω-ατλαντικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις χρωστούν όμως παλαιόθεν στην Τουρκία πολλές εκδουλεύσεις, αναμένουν απ΄ αυτήν να φέρει εις πέρας ένα έργο μείζονος γεωπολιτικής σημασίας, όπως θα δούμε, έχουν μαζί της συναλλαγές στρατιωτικού εξοπλισμού και μεγάλα εμπορικά συμφέροντα και δεν θέλουν σε καμμία περίπτωση να τη δουν να φεύγει από το ΝΑΤΟ, όπως απειλεί, συμπαρασύροντας μαζί της και το Πακιστάν.
Γι’ αυτό της επιτρέπουν να παραβιάζει συστηματικά το διεθνές δίκαιο. Άλλωστε και αυτές το ίδιο κάνουν.

Ο αγωγός East Med και ο Λεβιάθαν
Από τα κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου που έχουν μεγάλο εμπορικό ενδιαφέρον, στη Κύπρο ανήκει αληθινό χρυσωρυχείο: τα κοιτάσματα Αφροδίτη, Ονησιφόρος, Γλαύκος και Καλυψώ. Στην Αίγυπτο ανήκει το γιγαντιαίο Ζορ και πολλά άλλα, ενώ στο Ισραήλ το επίσης γιγαντιαίο Λεβιάθαν, το Ταμάρ και κάποια μικρότερα που άλλαξαν εντελώς τις γεωπολιτικές ισορροπίες της περιοχής.

Κοιτάσματα της Κύπρου, του Ισραήλ και της Αιγύπτου. Και ο Λίβανος έχει τα δικά του (που δεν απεικονίζονται εδώ), αλλά μέρος τους διεκδικεί το Ισραήλ. Πηγή: Bloomberg.

Το Λεβιάθαν είναι τόσο μεγάλο που το Ισραήλ έπρεπε να το εξάγει για να το αξιοποιήσει. Μάλιστα δε, για να ολοκληρωθούν οι γεωτρήσεις είχε κάνει έκκληση στους απανταχού Εβραίους να επενδύσουν, με αποτέλεσμα η εκμετάλλευση του Λεβιάθαν να είναι το μεγαλύτερο επενδυτικό εγχείρημα στην ιστορία του κράτους του Ισραήλ από την εποχή της ίδρυσής του.
Το διακύβευμα η Ευρώπη να εφοδιάζεται ενεργειακά από το Ισραήλ είναι μείζονος γεωπολιτικής σημασίας. Αντικαθιστώντας τη Ρωσία το Ισραήλ θα μπορούσε να αμβλύνει και τις εντυπώσεις της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης σε ορισμένους χειρισμούς του Παλαιστινιακού αλλά και σε σχέση με το Ιράν.
Επομένως οι προκλήσεις που θέτει το Λεβιάθαν είναι σημαντικότατες. Ωστόσο, το Ισραήλ πρέπει να αντιμετωπίσει ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον ήδη γεμάτο με φτηνό πετρέλαιο και φυσικό αέριο, όπως της γειτονικής Αιγύπτου, και πάνω απ’ όλα της Ρωσίας, και το κυριώτερο, να λύσει το πρόβλημα της ασφάλειας στη περιοχή της άντλησης και της επεξεργασίας του.
Με δεδομένες τις πιέσεις της Ουάσινγκτον προς το Βερολίνο για απεξάρτηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τη Ρωσία και ευρέσεως και άλλων παρόχων ενέργειας, το σχέδιο ήταν το φυσικό αέριο του Λεβιάθαν να εξαχθεί στην Ευρώπη μαζί με αυτό της Κύπρου μέσω του πολυδιαφημισμένου αγωγού East Med.

Για λόγους ασφαλείας δε το τερματικό του αγωγού θα έπρεπε να βρίσκεται εκτός χωρικών υδάτων Ισραήλ. Ο αγωγός East Med από μία πλωτή εξέδρα του Ισραήλ θα έφτανε υποθαλάσσια στα Βασιλικά της Κυπριακής Δημοκρατίας για να πάρει και το δικό της αέριο, από εκεί θα έφτανε στην Ελλάδα διασχίζοντάς τη, για να φτάσει εν συνεχεία στην Ιταλία, και από εκεί στην υπόλοιπη Ευρώπη.

Σχέδιο διαδρομής του αγωγού East Med.

Μάλιστα δε η σχετική συμφωνία υπογράφτηκε στις 2 Ιανουαρίου 2020 στην Αθήνα μεταξύ τριών πρωθυπουργών: του Ισραήλ, της Κύπρου και της Ελλάδας. Μέχρι σήμερα η συμφωνία έχει επικυρωθεί και από τα τρία κοινοβούλια, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι έχει ξεκινήσει οιαδήποτε κατασκευή. Η Ιταλία που ήταν άμεσα εμπλεκόμενη, δεν υπέγραψε καν τη συμφωνία, προφασιζόμενη δήθεν αντιδράσεις περιβαλλοντικών οργανώσεων.
Ο East Med όμως είχε εξ αρχής ένα μεγάλο πρόβλημα: το κατασκευαστικό και μεταφορικό κόστος ήταν οικονομικά και διαχειριστικά ασύμφορο σε σχέση με άλλες επιλογές.

Το αιγυπτιακό αέριο είναι φθηνότερο, ενώ υπάρχει ήδη αγωγός που συνδέει το Ισραήλ με την Αίγυπτο, και η Τουρκία διαθέτει ήδη ενεργειακές εγκαταστάσεις για την επεξεργασία και τη μεταφορά του. Επιπροσθέτως, η Ρωσία θέλει να αποτρέψει την είσοδο νέων μεγάλων πηγών φυσικού αερίου προς την Ευρώπη και θα μπορούσε να μειώσει την τιμή του φυσικού της αερίου για να εμποδίσει τις επενδύσεις.

Στα παραπάνω προβλήματα είχε προστεθεί και το ότι αρκετά ευρωπαϊκά κράτη, είχαν εκφράσει δισταγμούς στη προοπτική να εφοδιάζονται από έναν αγωγό που το αέριό του θα προερχόταν μερικώς από μια χώρα που δεν αναγνωρίζει η Τουρκία (Δημοκρατία της Κύπρου) και που διεκδικεί μεγάλα τμήματα των ΑΟΖ της Ελλάδας και της Κύπρου δημιουργώντας επικίνδυνες εντάσεις στη περιοχή.
Μ’ άλλα λόγια, το Ισραήλ θα μπορούσε να προτιμήσει να εξάγει το αέριό του μόνο του, είτε μέσω Αιγύπτου, είτε μέσω Τουρκίας, είτε από πλωτές πλατφόρμες και κατόπιν υγροποίησης ώστε να μεταφέρεται από δεξαμενόπλοια που θα διασχίζουν τη Μεσόγειο.
Μόνο που για να φτάσει στη Τουρκία μέσα από υποθαλάσσιο αγωγό, πρέπει αναγκαστικά να περάσει από τα Κατεχόμενα, κάτι που θα προϋπέθετε λύση του Κυπριακού.

Ωστόσο, το Ισραήλ επέλεξε τη συνεργασία μέσω Κυπριακής Δημοκρατίας και Ελλάδας. Είχε τότε λάβει υπόψιν του ότι όλες οι παράμετροι μπορούσαν να αλλάξουν ανά πάσαν στιγμήν με βάση τις κινήσεις των υπολοίπων περιφερειακών παικτών; Είχε λάβει διαβεβαιώσεις για λύση του Κυπριακού; Απ’ ό,τι φαίνεται, ναι.
Εφόσον όμως ο αγωγός είναι ακόμα στα σχέδια, το Ισραήλ, όπως και κάθε συμβαλλόμενο μέρος, έχει δικαίωμα ανά πάσαν στιγμήν να οπισθοχωρήσει. Γι’ αυτό άλλωστε οι συμβατικές υποχρεώσεις των κρατών που υπογράφουν τη σχετική συμφωνία έχουν καταγγελθεί ως ασαφείς.
Επομένως, ποια διαδρομή θα επιλέξει τελικά το Ισραήλ, εξαρτάται από τα γεωστρατηγικά συμφέροντα που διακυβεύονται και από την αλλαγή των κυβερνητικών σχηματισμών στο εσωτερικό του, ανεξαρτήτως αν έχει υπογράψει συμφωνία.

Μήπως αν διάλεγε τη Τουρκία θα απάλλασσε την ΕΕ και το ίδιο από τις δαπάνες του έργου, που τελικά θα μπορούσαν να πληρώσουν οι “χρήσιμοι ηλίθιοι” (Ελλάδα και Κύπρος), με τρόπο που θα κάλυπτε και τα συμφέροντα της Τουρκίας με την οποία το Ισραήλ δεν θέλει να έχει κακές σχέσεις;
Τουρκο-ισραηλινή συμφωνία εν όψει;

Εικάζουμε λοιπόν ότι το Ισραήλ και η Τουρκία, κάποια στιγμή που δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε χρονικά, εισήλθαν σε συζητήσεις προκειμένου το φυσικό αέριο του Λεβιάθαν να περάσει στην Ευρώπη μέσω Τουρκίας.
Η Τουρκία έχει ήδη έτοιμες σύγχρονες εγκαταστάσεις επεξεργασίας φυσικού αερίου στις νότιες ακτές της, στο λιμάνι του Τσεϊχάν, στις οποίες καταλήγει ήδη ο αγωγός από το Μπακού και τη Τυφλίδα που παρακάμπτει το ρωσικό και το ιρανικό αέριο, ενώ διατίθενται και οι εγκαταστάσεις στη Μερσίνη (πόλη στη νότια Τουρκία) που έχει δυνατότητες για τέτοια εγχειρήματα. Επομένως, μία διαδρομή Λεβιάθαν-Κατεχόμενα-Τσεϊχάν-Μερσίνη θα ήταν η πιο συμφέρουσα λύση.

Ιδού λοιπόν η ευκαιρία για την Τουρκία για μία εσπευσμένη “λύση” του Κυπριακού, διότι ο αγωγός δεν μπορούσε να περνάει από ένα μόρφωμα μη αναγνωρισμένο από την ΕΕ.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο η Τουρκία θα συνέβαλε μεν οικονομικά στον East Med μειώνοντάς το κόστος κατά πολύ εις όφελος της ΕΕ και του Ισραήλ, αλλά στη πραγματικότητα, Τουρκία και Ισραήλ θα έκαναν απόσβεση της δαπάνης τους, χάρη στα θαλάσσια οικόπεδα της Κυπριακής Δημοκρατίας που θα περιέρχονταν στον έλεγχό τους.
Γι’ αυτούς τους λόγους ήταν απαραίτητη μία συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ μεταξύ τους που θα εξαφάνιζε ταχυδακτυλουργικά τα περισσότερα θαλάσσια οικόπεδα της Κυπριακής Δημοκρατίας, με τρόπο που απεικονίζεται στον παρακάτω χάρτη:

Πιθανολογούμενη συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ Τουρκίας-Ισραήλ που εξαφανίζει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας μέσα στα ήδη αδειοδοτημένα θαλάσσια οικόπεδά της.
Μα τότε μπορεί κανείς να αναρωτηθεί, προς τι η υπογραφή του East Med; Η απάντηση μπορεί ενδεχομένως να αναζητηθεί στους συνήθεις διπλωματικούς ελιγμούς προς δημιουργία ψευδών προσδοκιών.
Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφερθεί ότι ο ορκισμένος εχθρός του ελληνισμού, Χένρυ Κίσινγκερ −του οποίου μέχρι τώρα οι υποδείξεις σε γεωστρατηγικό επίπεδο έχουν επαληθευτεί πλήρως− είχε δηλώσει στην εφημερίδα Wall Street Journal ότι «μετά την αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από το Ιράκ και το Αφγανιστάν, η Τουρκία μπορεί να υποκαταστήσει σημαντικό μέρος του κενού που άφησαν οι ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή, αρκεί να μη θίξει τα ζωτικά συμφέροντα της Ουάσινγκτον.» (Kissinger Sees Greater Role for Turkey, 12 Oκτωβρίου 2011).
Και πράγματι αυτό ακριβώς θα κάνει η Τουρκία όπως θα διαπιστώσουμε. Θα τα ενισχύσει. Διότι όλοι γνωρίζουμε την υποστήριξη του Ισραήλ από την Ουάσινγκτον.

Κατά την άποψη της γράφουσας λοιπόν, η Τουρκία, επί της ουσίας ως επιστάτης των συμφερόντων των προαναφερθέντων στην ευρύτερη περιοχή, μόλις επιβεβαιώθηκε η αξία των ισραηλινών και των λιβανέζικων κοιτασμάτων (υπάρχουν και λίγα που αναλογούν στη Παλαιστίνη), άδραξε την ευκαιρία.
Μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια ο υφυπουργός Εξωτερικών της, Γιαβούζ Σελίμ Κιράν δήλωσε πρόσφατα ότι «η Τουρκία είναι έτοιμη να διαπραγματευτεί για οριοθέτηση ΑΟΖ όχι μόνο με το Ισραήλ, αλλά και με τον Λίβανο».

Πιθανολογούμενη συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ Τουρκίας-Λιβάνου που εξαφανίζει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας μέσα στο ήδη αδειοδοτημένο θαλάσσιο οικόπεδο 3, αλλά και στα βορειοανατολικά όπως φαίνεται στον χάρτη της επαλληλίας πέντε πιθανών συμφωνιών που παρατίθεται παρακάτω.
Έβαλε δε τον Φαγιέντ Μουσταφά, «πρεσβευτή» της Παλαιστινιακής Αρχής στην Άγκυρα, να δηλώσει σε συνέντευξή του ότι η Παλαιστίνη επιθυμεί και αυτή να υπογράψει συμφωνία ΑΟΖ με τη Τουρκία.
Αυτές όμως οι κινήσεις εμπίπτουν στα πλαίσια της στρατηγικής που είχε αναλύσει εκτενώς ο αρχιτέκτονας της συμφωνίας Τουρκίας-Λιβύης, αντιναύαρχος Τζιχάτ Γιαϊτζί, στη περιβόητη μελέτη του με θέμα «Το πρόβλημα της οριοθέτησης των θαλάσσιων περιοχών στην Ανατολική Μεσόγειο και η Τουρκία» (Dogu Akdeniz’de Deniz Yetki Alanlarinin PaylasIlmasi Sorunu ve Türkiye).

Αν όλα αυτά δεν συναντήσουν σφοδρές αντιστάσεις, μην απορήσετε όταν η Ελλάδα και η Κύπρος δεχτούν στο τέλος να οριοθετήσουν ΑΟΖ με τη Τουρκία με απεχθείς όρους, και η Κύπρος να αναθεωρήσει τις οριοθετήσεις της με το Ισραήλ (2010) και με τον Λίβανο (2007) που είναι βασισμένες στον κανόνα των μέσων αποστάσεων, είτε κατόπιν πολεμικών επεισοδίων, είτε όχι.
Παράλληλα, να επισημάνουμε ότι όπως ισχυρίζεται και η ισραηλινή εφημερίδα Jerusalem Post που αντικατοπτρίζει τις απόψεις της ισραηλινής κυβέρνησης, η παρουσία ρωσικών πλοίων που συνοδεύουν τις έρευνες για το φυσικό αέριο του Λιβάνου στο θαλάσσιο σύνορο με το Ισραήλ, έχει αρχίσει να γίνεται πολύ ενοχλητική.

Και τούτο, διότι μέσω της Νovatek, ενεργειακής εταιρείας που ανήκει σε δύο Ρώσους δισεκατομμυριούχους που έχουν απ’ ευθείας δεσμούς με τον πρόεδρο Πούτιν, η ρωσική κυβέρνηση έδωσε στρατιωτική χροιά στις έρευνες, στέλνοντας στη πραγματικότητα κατασκοπευτικά πλοία σε απόσταση αναπνοής από τη Χάιφα.
Η εφημερίδα καταλήγει ότι «η ρωσική τακτική είναι γνωστή: σε πρώτο στάδιο τα ρωσικά πλοία συνοδεύουν απλώς τη νέα πλατφόρμα γεώτρησης στα οικονομικά ύδατα του κράτους που εξέδωσε την άδεια για έρευνα, αλλά στη συνέχεια, εάν εμφανιστεί ξαφνικά μια απειλή για την ασφάλεια της πλατφόρμας, η παρουσία του ρωσικού ναυτικού γίνεται μόνιμη. Επομένως, το Ισραήλ πρέπει να διαμορφώσει μια συνεκτική θαλάσσια στρατηγική σχετικά με την ΑΟΖ του στη Μεσόγειο και μία πλήρη εθνική νομοθεσία γι’ αυτήν (δεδομένου ότι δεν έχει υπογράψει τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας)».

Μάλιστα δε τα στρατιωτικά συμφέροντα της Τουρκίας (αλλά και του Ισραήλ και του ΝΑΤΟ), και τη προστασία των ενεργειακών πόρων της περιοχής θα εξυπηρετούσε και η κατασκευή μιας μεγάλης στρατιωτικής βάσης στην Αμμόχωστο ή στο Τρίκωμο, που θα ανεφοδίαζε τα πολεμικά πλοία και αεροπλάνα που δραστηριοποιούνται στην Ανατολική Μεσόγειο.

Η μερική συμφωνία με την Αίγυπτο μπορεί να κρύβει άλλες τρεις
Τούτων δοθέντων, να γιατί η συμφωνία Ελλάδας – Αιγύπτου σταματάει την οριοθέτηση ΑΟΖ στο συγκεκριμένο σημείο της Ρόδου και όχι σε κάποιο άλλο, και γιατί εξαφανίζει εντελώς το σύμπλεγμα του Καστελλόριζου.

Αποτύπωση της ΑΟΖ που διεκδικεί η Τουρκία στη περιοχή μας. Προσέξτε τα σημεία F και Ε.

Ο χάρτης ΑΟΖ Ελλάδας – Αιγύπτου όπως δόθηκε στη δημοσιότητα. Προσέξτε τα σημεία Α και Β του χάρτη διότι είναι επάλληλα με τα σημεία F και E της τουρκικής ΑΟΖ όπως εμφανίζεται στη παράνομη τουρκο-λιβυκή συμφωνία και συγκρατείστε το σημείο που σταματάει η οριοθέτηση της ΑΟΖ μας στη Ρόδο.
Επικαιροποιημένος χάρτης ΑΟΖ Τουρκίας – Λιβύης, όπως κατατέθηκε στον ΟΗΕ. Με την επικαιροποίηση η Λιβύη παίρνει ακόμα μεγαλύτερο τμήμα της ελληνικής ΑΟΖ, και ουσιαστικά εκείνο στο οποίο βρίσκονται τα μεγάλα ενεργειακά κοιτάσματα.

Αν η Τουρκία, υπογράψει οριοθέτηση ΑΟΖ με το Ισραήλ, τη Παλαιστινιακή Αρχή και τον Λίβανο κατά παράβασιν της οριοθέτησης Κύπρου – Ισραήλ και Κύπρου – Λιβάνου, και η οριοθέτησή τους γίνει αποδεκτή, Ελλάδα και Κύπρος θα απωλέσουν μεγάλα τμήματα της εθνικής τους κυριαρχίας.

Αποκαλυπτικός χάρτης. Εάν τοποθετήσουμε τους χάρτες πέντε συμφωνιών σε επαλληλία, δηλαδή της Τουρκίας με τη Λιβύη, της Ελλάδας με την Αίγυπτο (όπως απεικονίζεται παραπάνω), και τους χάρτες τριών ακόμα υποθετικών συμφωνιών με τη Παλαιστίνη, το Ισραήλ και τον Λίβανο, ιδού τι αναδύεται: το σημείο οριοθέτησης της ελληνικής ΑΟΖ στη Ρόδο σταματάει ακριβώς εκεί που επικαλύπτεται από μία πιθανή τουρκο-ισραηλινή συμφωνία. Ο χάρτης μιας συμφωνίας Τουρκίας – Ισραήλ εφαρμόζει τόσο καλά πάνω στο χάρτη της συμφωνίας Ελλάδας – Αιγύπτου, που θάλεγε κανείς ότι σχεδιάστηκαν από την ίδια υπηρεσία που θέλει ακρωτηριασμό Ελλάδας – Κύπρου.

Ελληνική ΑΟΖ με βάση το Σύμφωνο για το Δίκαιο της Θάλασσας του ΟΗΕ των μέσων αποστάσεων. Αν εφαρμοστούν αυτά που ζητάει η Τουρκία, η εθνική ζημία για την Ελλάδα και τη Κύπρο, είναι ανυπολόγιστη.

Εάν Ελλάδα και Κύπρος δεν αντιδράσουν δυναμικά και δεν κερδίσουν στρατιωτική στήριξη μέσω άλλων συμμαχιών που τα συμφέροντά τους δεν εξυπηρετούνται από όλα αυτά, δεν θα αποφύγουν τον ακρωτηριασμό.
Μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια, δεν μπορούμε να μην επισημάνουμε ότι το Ισραήλ δεν υπέγραψε τη πενταμερή Κοινή Διακήρυξη μεταξύ Κύπρου, Ελλάδας, Γαλλίας, Αιγύπτου και Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων στις 11.5.2020 που καταδίκαζε τη «πειρατική» συμπεριφορά της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο.

Επισήμως το Ισραήλ διαψεύδει τη πιθανότητα υπογραφής τουρκο-ισραηλινής συμφωνίας για ΑΟΖ ως αβάσιμες φήμες, κάτι που όμως δεν έχει κάνει ούτε ο Λίβανος, ούτε η Παλαιστινιακή Αρχή.
Η περίκλειση της Ρωσίας και η νέα διώρυγα της Κωνσταντινούπολης
Παράλληλα, τα ρώσικα πολεμικά πλοία και αεροπλάνα έχουν μόνιμη παρουσία έξω από τις συριακές ακτές δεδομένης της ναυτικής βάσης που έχουν στο λιμάνι της Ταρτούς και στην αεροπορική βάση της Χμέιμιμ, κατόπιν σύναψης διμερούς συμφωνίας με τη συριακή κυβέρνηση.
Αυτά όμως δεν αρέσουν καθόλου στο Ισραήλ, στην Ουάσινγκτον και στο ΝΑΤΟ, που ψάχνει πάντα να βρει έναν τρόπο να στείλει τα αεροπλανοφόρα του στη Μαύρη Θάλασσα.
Προκειμένου λοιπόν να μη μπορούν να γίνουν συγκρούσεις πολεμικών πλοίων και αερομαχίες πολεμικών αεροσκαφών στο Αιγαίο, και να μπορούν να διέρχονται «φορτία» παντός είδους προς τη Μαύρη Θάλασσα και όταν κατασκευαστεί η νέα διώρυγα της Κωνσταντινούπολης να περνούν απ’ αυτήν αεροπλανοφόρα, υπό τις πιέσεις της Ουάσινγκτον, η Ελλάδα πρέπει να υποχρεωθεί να απεμπολίσει το δικαίωμα να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια, τα νησιά μας να αφοπλιστούν, και το αρχαιόθεν ελληνικό Αιγαίο ΜΑΣ να γίνει ουδέτερη ζώνη (green area).
Έτσι εξηγείται και το ενδιαφέρον του ΝΑΤΟ να αγοράσει το λιμάνι της Καβάλας, της Αλεξανδρούπολης και πιθανόν και του Βόλου, μέσω του αμερικανικού επενδυτικού ταμείου Black Summit Financial Group που ελέγχεται από τον κρατικό οργανισμό αναπτυξιακής χρηματοδότησης DFC.

Διότι αν κατασκευαστεί η διώρυγα της Κωνσταντινούπολης που θα παρακάμπτει τη Συνθήκη του Μοντρέ 1 και την οποία έχει ήδη προαναγγείλει ο Ερντογάν, τα νατοϊκά αεροπλανοφόρα θα φθάνουν άνετα στην αυλή του Πούτιν και οι ναύτες τους θα του κουνούν ειρωνικά το μαντήλι τους.
Συμφωνίες με όρους αυτοκτονικούς για τον ελληνισμό
Οι ανακαλύψεις των νέων ενεργειακών κοιτασμάτων στην νοτιοανατολική Μεσόγειο, σε συνδυασμό με την εμφύλια πολεμική σύρραξη στη Συρία, θέτουν σε κίνδυνο τη μελλοντική μόνιμη παρουσία της Ρωσίας στην περιοχή.
Όπως είδαμε, το διακύβευμα της τροφοδοσίας της Ευρώπης με φυσικό αέριο από το Ισραήλ είναι τεράστιας γεωπολιτικής σημασίας με παγκόσμιες προεκτάσεις. Η Τουρκία που μέχρι τώρα εισάγει αέριο κυρίως από τη Ρωσία, και το υπόλοιπο από το Αζερμπαϊτζάν, το Ιράν, την Αλγερία και τη Νιγηρία για τις ανάγκες της, αν καταφέρει να ελέγξει τα κοιτάσματα της ελληνοκυπριακής ΑΟΖ και να εισάγει αέριο από το Ισραήλ, θα αλλάξει εντελώς τις γεωπολιτικές ισορροπίες με τη Ρωσία και το Ιράν.

Παράλληλα, η χώρα μας μετατρέπεται πλέον σε μια τεράστια στρατιωτική εγκατάσταση και σε πεδίο ασκήσεων του ΝΑΤΟ.
Γι’ αυτό και μας ζητούνται τα παρακάτω:

• Αποστρατικοποίηση 28 νησιών του Αιγαίου και γκριζάρισμα, ώστε να ακολουθήσει σε επόμενο στάδιο η κατοχή τους,
• Απαγόρευση ανακήρυξης 12 μιλίων στο Αιγαίο και στη Κρήτη.
• Λύση του Κυπριακού όπως τη θέλει η Τουρκία, το Λονδίνο και η Ουάσινγκτον ώστε να γίνει και μεγάλη νατοϊκή βάση στη Κύπρο.
•  Ανεξαρτησία της Θράκης με κατασκευασμένα επεισόδια.

Η γράφουσα εικάζει ότι ο Ερντογάν ως αντάλλαγμα των υπηρεσιών της Τουρκίας για τη διώρυγα της Κωνσταντινούπολης, της «επιστασίας» και της βοήθειάς του σε επιχειρήσεις στη Συρία, στο Ιράκ και στο Ιράν, και για τον κατευνασμό της Χεζμπολάχ και της Χαμάς, απέσπασε την υπόσχεση από Ουάσινγκτον και Βερολίνο να λάβει εις βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου, τα εξής:

Να υποχρεωθεί να μην αντιδράσει η ελληνική κυβέρνηση και να αποδεχτεί:

• να υπογράψει συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ με τη Τουρκία με τους κατάπτυστους όρους που απαιτεί
• να δεχτεί την αποστρατικοποίηση του Αιγαίου και να ορίσει χωρικά ύδατα μέχρι 6 μίλια το ανώτερο
• να υπογράψει συμφωνία παράδοσης των τριών τετάρτων της Κρήτης, ώστε η Τουρκία να υφαρπάσει τα κοιτάσματά της

⇒ Να υποχρεωθεί να μην αντιδράσει η κυπριακή κυβέρνηση και να αποδεχτεί:

•  να υπογράψει συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ με τη Τουρκία με τους κατάπτυστους όρους που απαιτεί
•  να αναθεωρήσει τις συμφωνίες οριοθέτησης ΑΟΖ με το Ισραήλ και το Λίβανο.

⇒ Τέλος, προφανώς απαίτησε και απουσία οικονομικών κυρώσεων απέναντί της, και ποιος ξέρει τι άλλο.
Οπότε, όλα τα ανωτέρω ερμηνεύουν και την περίεργη δήλωση του Ρόι Γκιλάντ (Roey Gilad) της Ισραηλινής πρεσβείας στην Τουρκία και υπεύθυνου για την Ανατολική Μεσόγειο, σε συνέντευξή του σχετικά με τη δυνατότητα εκτροπής του East Med στην Τουρκία στο τουρκικό πόρταλ Dogu Akdeniz Politik που ανέβηκε μόλις στις 15.8.2020, ότι «ο East Med είναι μόνο μία από τρεις εναλλακτικές του Ισραήλ για τη μεταφορά του Λεβιάθαν στην Ευρώπη, αλλά με βάση τα τωρινά δεδομένα δεν μπορεί να υπάρξει συμφωνία μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας. Για να υπάρξουν συμφωνίες μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ θα πρέπει να εξομαλυνθούν οι σχέσεις ανάμεσά τους πριν από όλα. Θα ομαλοποιήσουμε πρώτα τις σχέσεις μας και μετά θα προχωρήσουμε σε άλλα στάδια».
Εξηγεί επίσης γιατί οι Ιταλοί δεν υπέγραψαν για τον East Med και όχι φυσικά εξ αιτίας των αντιδράσεων των περιβαλλοντικών οργανώσεων.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, ό,τι φληνάφημα και να προφασίζεται, δεν καταφέρνει πλέον να πείσει τη μεγαλύτερη μερίδα των πολιτών ότι υπερασπίζεται τα κυριαρχικά δικαιώματα των Ελλήνων και όχι τα συμφέροντα ξένων δυνάμεων, και βεβαίως των μεγάλων επενδυτικών ταμείων που κατέχουν σχεδόν όλα τα περιουσιακά στοιχεία του κόσμου, όπως η Black Rock που τυγχάνει να είναι ο κοινός ιδιοκτήτης πλείστων πετρελαιϊκών εταιρειών όπως οι Total, Exxon Mobil, Shell που δραστηριοποιούνται στα ελληνοκυπριακά θαλάσσια οικόπεδα.

Aν γίνει πραγματική σύρραξη Ελλάδας – Τουρκίας και όχι «γιαλαντζί», θα ανοίξει το κουτί της Πανδώρας και όλη η Ανατολική Μεσόγειος θα αναφλεγεί. Είναι προς το συμφέρον μας κάτι τέτοιο; Τι είναι λοιπόν προς το συμφέρον μας; Όλα αυτά που υπογείως έχουν συμφωνηθεί εις βάρος μας; Αναμφισβήτητα όχι. Εδώ που φτάσαμε, πρέπει υποχρεωτικά να αμυνθούμε με νύχια και με δόντια, διότι και θα μας κομματιάσουν και θα μας τα πάρουν όλα. Κανείς δεν εκτιμάει τους δειλούς.
Η κατάσταση είναι πολύ επικίνδυνη και υπεύθυνοι γι’ αυτό είναι όλοι οι Έλληνες πρωθυπουργοί, οι υπουργοί Εξωτερικών και Εθνικής Άμυνας, που δεν φρόντισαν τόσα χρόνια να μη φτάσουμε ποτέ εδώ.

Δεν ξεχνάμε δε ότι ενώ οι Ένοπλες Δυνάμεις μας έχουν αποψιλωθεί, το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας ξοδεύει λεφτά των Ελλήνων φορολογουμένων για να ταΐζει από το προϋπολογισμό του τους λαθρομετανάστες, αντί να τις εξοπλίζει με τα απαραίτητα για περίπτωση επίθεσης των Τούρκων.
Εγκλήματα πριν από τη διάλυση;
Το πως προσδοκούν οι ΗΠΑ, οι «εταίροι» μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η Τουρκία, το Ισραήλ και ο Λίβανος να γίνουν ανεκτά όλα αυτά εις βάρος του ελληνισμού, χωρίς να υπάρχει στρατιωτική αντίδραση από άλλες δυνάμεις, χωρίς να προκαλέσουν κύμα αντιδράσεων από την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη και μεγάλο κύμα αντιτουρκισμού, αντιμουσουλμανισμού και αντισημιτισμού, αποτελεί τροφή για σκέψη.

Μήπως διότι γνωρίζουν ότι υπό την εκτίναξη της παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης λόγω κορωνοϊού, οι ΗΠΑ, η Γερμανία και η Ευρωπαϊκή Ένωση οδεύουν προς διάλυση και όποιος προλάβει, αρπάζει ωμά ό,τι μπορεί στη περιοχή;
Μήπως γιατί στη πραγματικότητα οι ζώνες επιρροής είναι μοιρασμένες ανάμεσα στις μεγάλες δυνάμεις και κανείς τους δεν θα μας συνδράμει στρατιωτικά; Η Ιστορία ωστόσο, έχει διαψεύσει τέτοιες βεβαιότητες.

Σήμερα δε δεν υπάρχουν πια μόνο δύο μεγάλες δυνάμεις αλλά αναδυόμενοι πόλοι, και σίγουρα η αποστρατικοποίηση του Αιγαίου, ο ακρωτηριασμός της ελληνοκυπριακής ΑΟΖ και η κοσοβοποίηση της Ελλάδας θίγουν αντίπαλα συμφέροντα. Ακόμα και αν κανείς δεν μας βοηθήσει σε μία στρατιωτική επίθεση εναντίον μας, ακόμα και αν υποστούμε τρομερές απώλειες, αυτές δεν θα κρατήσουν για πολύ. Να υπενθυμίσω μόνο το περίφημο Γερμανο-σοβιετικό Σύμφωνο Μη Επίθεσης γνωστό ως σύμφωνο Μολότωφ – Ρίμπεντροπ του 1939 όπου κατέληξε στη μάχη του Στάλινγκραντ και στη πανωλεθρία των Γερμανών. Βέβαια, μετά από κάποια εκατομμύρια θύματα ένθεν κακείθεν.
To αν όλα αυτά είναι παράλογες ανησυχίες της γράφουσας που βλέπει τη πατρίδα της να κινδυνεύει με μια δεύτερη Άλωση, θα δείξει μόνο το αποτέλεσμα. Και αυτό θα φανεί πολύ σύντομα.

Το ιερό χρέος των Ενόπλων Δυνάμεων
Οι συμφωνίες των μυστικών υπηρεσιών των μεγάλων δυνάμεων με τη Τουρκία για τη περικύκλωση της Ρωσίας, και οι ανομολόγητες ομερτά μεταξύ πετρελαιϊκών εταιρειών και ντόπιων ελίτ για την υφαρπαγή των ενεργειακών πόρων, απειλούν τη παγκόσμια ασφάλεια και μετατρέπουν την ανακάλυψη ενεργειακών πόρων σε κατάρα για τους λαούς.
Στο σημείο όμως που έχει φτάσει η πατρίδα μας μετά το συνεχόμενο σφυροκόπημά της με «ασύμμετρες» απειλές εδώ και 12 χρόνια, οι Έλληνες δεν έχουν πια τίποτε να περιμένουν ούτε από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ούτε από το ΝΑΤΟ ούτε από την ανακάλυψη φυσικού αερίου, που υπό τη παρούσα κυβέρνηση δεν πρόκειται ποτέ να απολαύσουν τα ωφέλη από την εκμετάλλευσή του.

Η Ελλάδα μπορεί να πολεμήσει, ακόμα και αν πίσω από το τούρκικο θεριό που βρυχάται κρύβονται ακόμα μεγαλύτερες στρατιωτικές μηχανές. Και πρέπει να το κάνει, διότι διαφορετικά η σφαγή της είναι προδιαγεγραμμένη.

Η πολιτική ηγεσία της Ελλάδας έχει διαχρονικά αποδείξει ότι μισεί τη μητέρα Ελλάδα. Επομένως, εφόσον η διπλωματία μας παράγει καταστρεπτικά αποτελέσματα, οι μόνες που μπορούν να διασώσουν την ιστορική συνέχεια και τα κυριαρχικά δικαιώματα της πατρίδας μας είναι τελικά οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν πρόκειται να ενεργοποιήσει ποτέ το άρθρο 42 της Κοινής Πολιτικής Ασφάλειας και Άμυνας για να υπερασπίσει στρατιωτικά την Ελλάδα. Μέχρι τώρα αποδείχτηκε περίτρανα ότι η περιβόητη Ευρωπαϊκή Αλληλεγγύη είναι ανύπαρκτη, όπως είναι και η νατοϊκή στήριξη.
Η ΕΕ και το ΝΑΤΟ παίρνουν ανοιχτά το μέρος της Τουρκίας, ενός κράτους που όχι μόνο δεν είναι μέλος της ΕΕ, αλλά οπλίζει τζιχαντιστές, έχει διαπράξει αναγνωρισμένες γενοκτονίες πολλών λαών και παραβιάζει τα κυριαρχικά δικαιώματα ενός κράτους-μέλους της ΕΕ, στέλνοντας ορδές λαθροεισβολέων και πιέζοντας την Ελλάδα να της παραδώσει την εθνική της κυριαρχία.
Πρόκειται για ανήκουστη, επονείδιστη και ανάδελφη στάση, που αν είχαμε πατριώτες πολιτικούς θα έπρεπε να θέσουν ζήτημα εξόδου και από τους δύο οργανισμούς, Ευρωπαϊκή Ένωση και ΝΑΤΟ, καθώς και από την ευρωζώνη, στάση πληρωμών του χρέους και άμεση αναζήτηση νέων συμμαχιών.

Μολών λαβέ
Αντί λοιπόν να προχωρήσουμε στην ομαδική μας αυτοκτονία, ας απαντήσουμε με ένα Μολών Λαβέ, με ένα νέο Αποθανέτω η ψυχή μας μετά των αλλοφύλων, τόσο μεγάλο, όσο ολόκληρο το Αιγαίο, που λυσσωδώς θέλουν να μας αφαιρέσουν.

Διότι η Ελλάδα και οι Έλληνες είναι συνυφασμένοι με το πανάρχαιο λίκνο τους: το μυθικό Αιγαίο μας και τα νησιά του. Η σημειολογική και μεταφυσική αξία του Αιγαίου είναι τόσο μεγάλη για τον Έλληνα, που αν του το αφαιρέσουν, η ίδια η ύπαρξή του τίθεται υπό αμφισβήτηση.
Μας ζητείται αποστρατικοποίηση των νησιών μας σε πρώτη φάση. Σε δεύτερη, οι Ένοπλες Δυνάμεις μας θα παίζουν ρόλο μόνο ορντινάτσας του ΝΑΤΟ σε αποστολές εκτός έδρας και αντιμετώπισης της εγκληματικότητας μέσα στα ΚΥΤ.

Διότι τα ΚΥΤ μετατρέπονται σε μικρά Κόσοβα, σε ολόκληρους μουσουλμανικούς θύλακες που θα εκδιώξουν τον ελληνικό γηγενή πληθυσμό στα σημεία επιρροής τους.
Διότι η Ελλάδα θα έχει γίνει και με τη βούλα, ακόμα ένα failed state στη περιοχή, ένα αποτυχημένο κράτος γεμάτο με νατοϊκές βάσεις, ανάχωμα προς τη Ρωσία, χωρίς να έχει λάβει το παραμικρό αντάλλαγμα.

Αποστρατικοποίηση 28 νησιών και κάτω από 6 μίλια ζητούν οι Τούρκοι. Θα την αποδεχτούμε;
Μας αξίζει μια τέτοια τύχη μέσα στο ίδιο μας το λίκνο; Αναμφισβήτητα όχι. Η Κύπρος, η Θράκη, τα Δωδεκάνησα, οι Κυκλάδες, το σύμπλεγμα του Καστελλόριζου και η Κρήτη μας, δεν κείνται μακράν. Όλα όσα ζητούν οι εχθροί μας να μας κόψουν είναι μέλη του ίδιου σώματος: του ελληνισμού.
Τα τρία τέταρτα της Κρήτης και όλα τα νησιά της μεταξύ των οποίων και η Γαύδος και νήσος Χρυσή, ζητάει η Τουρκία μέσω εκατό τουρκικών Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων. Θα τα δώσουμε;
Το ΝΑΤΟ δεν φυτεύει τυχαία μικρά Κόσοβα στα Βαλκάνια. Μπορούμε εμείς να αποτελέσουμε εξαίρεση; Ναι, μπορούμε. Διότι οι Έλληνες δεν είμαστε ένα οποιοδήποτε έθνος.
Είμαστε αυτοί που έδωσαν τα φώτα της Δημοκρατίας στην οικουμένη και έχουμε ιερό χρέος να αποτρέπουμε τέτοιες ανομίες εις βάρος μας. Η Ελλάδα είναι πνευματικό σύμβολο, δεν μπορεί να μετατρέπεται σε έναν εξαθλιωμένο «χώρο» στον οποίο «ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι».
Οι Έλληνες είναι φορείς της ελληνικότητας και των αρχών της δημοκρατίας σε όλο τον κόσμο και δεν επιτρέπεται να ανεχθούν να τους συμπεριφέρονται κατ’ αυτόν τον εξευτελιστικό τρόπο. Ως εδώ!

Aνεξάρτητη Θράκη ζητάει το DEB (Κόμμα Ισότητας, Ειρήνης και Φιλίας) και απόσυρση του ελληνικού στρατού ενώ η κυβέρνηση αδρανεί. Θα το επιτρέψουμε;
Μια στρατιωτική σύγκρουση Ελλάδας – Τουρκίας θα διέλυε την ετοιμόρροπη και διεφθαρμένη ΕυρωπαΪκή Ένωση, θα άνοιγε το κουτί της Πανδώρας σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο και θα τράνταζε το «εγκεφαλικά νεκρό» ΝΑΤΟ που μας φέρεται τόσο ανάδελφα.
Αν το πολιτικό μας προσωπικό υπογράψει όλα όσα προαναφέρθηκαν και οι Ένοπλες Δυνάμεις μας παραμείνουν απαθείς, όταν θα έρθει η στιγμή που θα ορθωθούν οργισμένοι οι υγιείς και φιλόπατρεις παράγοντες της ελληνικής κοινωνίας και θα συναφθούν νέες συμμαχίες, να φροντίσουν όλοι όσοι συναίνεσαν σε τέτοια εγκλήματα, να έχουν βρει από τώρα σε ποια βαθιά λαγούμια θα κρυφτούν. Αν προλάβουν.

πηγή



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.