Του ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ
Πλέον δεν λέω Τουρκία. Λέω Ταγίπ Ερντογάν. Κάνει τη χώρα ό,τι θέλει. Τι άλλο να πω. Γι’ αυτό δεν θα πω «η Τουρκία διέγραψε τον Μουσταφά Ακιντζί και θέλει στη θέση του τον Κουντρέτ Όζερσαϊ».Θα πω ο Ερντογάν τον διέγραψε. Γιατί τον διέγραψε; Πότε τον διέγραψε; Προτού περάσω σε αυτό, θέλω να πω μερικά λόγια στους Ελληνοκύπριους φίλους μου. Στην αρχή ήταν πολύ αισιόδοξοι για τον Ταγίπ Ερντογάν. Μάλιστα, είχε και πολλούς θαυμαστές. Νομίζω ότι έχει ακόμα και τώρα! Τότε θεωρούσαν ότι ο Ερντογάν ήθελε να κάνει θετικά και θαρραλέα βήματα στο Κυπριακό, όμως δεν μπορούσε να τα κάνει επειδή υπήρχε το εμπόδιο του στρατού. Τώρα πρέπει να έχουν καταλάβει ότι έκαναν λάθος.
Ο Ερντογάν έφτιαξε τον δικό του στρατό. Έθεσε τα πάντα υπό τον έλεγχό του. Έγινε ο μόνος κυρίαρχος. Δηλαδή δεν έχει κανένα εμπόδιο. Παρά ταύτα, δεν έκανε αυτό που ήθελαν οι Ελληνοκύπριοι που έλπιζαν σε αυτόν. Δηλαδή, αποδείχθηκαν κενού περιεχομένου όλα όσα έλεγαν εκείνοι που έλεγαν ότι «υπάρχει το εμπόδιο του στρατού». Όμως, οι κάτοχοι αυτών των ανόητων ιδεών ακόμα πουλούν πνεύμα στην κοινότητα σάμπως και δεν έκαναν λάθος. Αν είστε περίεργοι ποιοι είναι, θα κοιτάξετε στα αρχεία. Ο Ερντογάν αποδείχθηκε πιο καταπιεστικός ακόμα και από τις παλιές στρατιωτικές διοικήσεις. Πιο επιθετικός. Πιο ανυποχώρητος. Όμως, παρά το γεγονός ότι είναι έτσι, υπάρχουν ακόμα κάποιοι που δεν έπαψαν να ελπίζουν σε αυτόν. Μάλιστα, υπάρχουν ακόμα και θαυμαστές του που έχουν την αδυναμία να «λατρεύουν την ισχύ»!
Εκείνοι που δεν ξέρουν την ουσία του κυπριακού προβλήματος χασομέρησαν την κοινότητα και με τον Ραούφ Ντενκτάς για ορισμένο χρονικό διάστημα. Είχε βγει το όνομά του ως Mr No. Αδιάλλακτος. Νόμιζαν ότι με την αποχώρηση Ντενκτάς θα έφευγε από τημέση το μεγαλύτερο εμπόδιο που υπήρχε μπροστά στη λύση. Και πέρασαν εκείνα τα χρόνια με αυτήν την παρηγοριά. Πέθανε ο Ντενκτάς. Πέθανε και ο Παπαδόπουλος. Και δεν άλλαξε απολύτως τίποτα. Τα πράγματα έγιναν χειρότερα. Πήγαν άδικα και όσα έλεγαν πάνω σε αυτό το θέμα όσοι πουλούσαν πνεύμα. Όμως, εκείνοι πάλι συνεχίζουν να πουλούν πνεύμα σαν να μην έχουν κάνει κανένα λάθος και να πείθουν όλους ότι ξέρουν.
Γιατί τα θυμήθηκα αυτά τώρα; Επειδή ο λαός μας έχει το ελάττωμα να ξεχνά. Υπάρχουν πολλά άλλα πράγματα που ξεχνιούνται όπως αυτά.Μήπως με εξέπληξε το γεγονός ότι ο Ερντογάν διέγραψε τον Ακιντζί; Δεν με εξέπληξε καθόλου. Όμως, αυτή η διαγραφή δεν οφείλεται στο γεγονός ότι έκανε πράγματα πολύ αντίθετα με τον Ερντογάν. Μόνο σε δύο θέματα μπορεί να έχουν θιγεί. Το πρώτο είναι το γεγονός ότι πρώτη φορά άνοιξε για συζήτηση το θέμα των εγγυήσεων στις διαπραγματεύσεις.
Και το δεύτερο είναι ότι έδωσε χάρτη στην ελληνοκυπριακή πλευρά. Όμως, αυτά δεν είναι ο βασικός λόγος για τη διαγραφή του ονόματός του. Ο βασικός λόγος είναι η 22α Ιανουαρίου 2018. Η επίθεση λιντσαρίσματος κατά της εφημερίδας μας. Ο Ακιντζί εκείνη την ημέρα βγήκε από τη βουλή και επιχείρησε, ως γνωστόν, να επέμβει στον μανιασμένο όχλο. Η διαγραφή εκείνη την ημέρα ρίχτηκε. Ο Ερντογάν είναι μνησίκακος. Δεν συγχωράει! Δεν μπορεί να δεχθεί ποτέ μια τέτοια παρέμβαση προς τους οπαδούς του στην Κύπρο. Υπήρχε ένας και μοναδικός αστυνομικός διευθυντής που έκανε έντιμα το καθήκον του κατά τη διάρκεια του λιντσαρίσματος εκείνη την ημέρα παραβιάζοντας την άνωθεν εντολή και εμπόδισε την αιματοχυσία. Και τιμωρήθηκε και εκείνος γι’ αυτό. Ο διευθυντής του δικανικού τμήματος Αλί Σαβάς Αλτίν. Μετά από τα γεγονότα τέθηκε σε διαθεσιμότητα. Και βρίσκεται μακριά από τα καθήκοντά του εδώ και δύο χρόνια. Αυτά όλα είναι δουλειές του Ταγίπ Ερντογάν και εκείνων που του δηλώνουν υποταγή. Έχει ζήτηση η κολακεία, όχι η εντιμότητα.
Αντιλαμβανόμενος πόσο εξόργισε τον Ερντογάν, ο Ακιντζί δεν αναφέρθηκε ξανά στην 22α Ιανουαρίου 2018. Ο δικαστής Τατζιάν Ρεϊνάρ υπέβαλε παραίτηση.Οι δράστες της επίθεσης, τους οποίους έβαλε φυλακή, αφέθηκαν ελεύθεροι υπό όρους. Δεν κατέστη δυνατόν να συλληφθεί κανένας από τους εννέα καταζητούμενους δράστες της επίθεσης. Η εφημερίδα μας οδηγήθηκε στο δικαστήριο λόγω μιας γελοιογραφίας. Και ο Ακιντζί δεν είπε έστω μία κουβέντα για όλα αυτά. Ονειρεύτηκε άδικα ότι θα συμφιλιωνόταν μαζί του ο Ερντογάν. Μετά από την εκλογή του τήρησε μεγάλες αποστάσεις από την εφημερίδα μας, η οποία κατηγορεί την Τουρκία ότι είναι κατοχική δύναμη. Σιώπησε και κατά τη διάρκεια της εισβολής στο Αφρίν και δεν είπε απολύτως τίποτα. Αλλά πάλι δεν μπόρεσε να καλοπιάσει τον Ερντογάν. Δεν μπόρεσε να σωθεί από τη διαγραφή.Αν ο Ερντογάν του απλώσει το χέρι, είναι έτοιμος να πιάσει αυτό το χέρι, αλλά ο Ερντογάν δεν κάνει κάτι τέτοιο. Και τώρα ο Ερντογάν λέει στην ελληνοκυπριακή πλευρά «άσε τον Ακιντζί, κοίτα τον Όζερσαϊ». Ο Ακιντζί του απάντησε χθες με πολύ ήπιο ύφος. Δεν μπόρεσε να του πει «εσύ ποιος είσαι». Αν τώρα η ελληνοκυπριακή πλευρά εκμεταλλευτεί αυτήν την κατάσταση και παζαρευτεί με τον Ταγίπ Ερντογάν πίσω από κλειστές πόρτες, δεν θα εκπλαγώ καθόλου.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου