Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Ποιο ακριβώς ήταν χθες το απαράδεκτο πολεμικό μήνυμα του Ταγίπ Ερντογάν; Το οποίο, χαρακτηρίστηκε «προειδοποίηση», ενώ οι ορθές λέξεις που πρέπει να χρησιμοποιηθούν είναι «ευθεία τελευταία απειλή»;
Πρέπει να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους. Και να λέμε την αλήθεια στους πολίτες. Οι καλά πληροφορημένοι πολίτες είναι ισχύς για ένα ηγέτη.
Πρώτα απ’ όλα θα συμφωνήσω ότι όσα εκστόμισε ο πρόεδρος της Τουρκίας είναι το ανώτατο στάδιο απειλής. Η επόμενη κίνηση του Ερντογάν είναι αυτή που καταλαβαίνει ο καθένας.
Αντιλαμβάνομαι ότι έτσι το εκλαμβάνει και η ελληνική κυβέρνηση, και η Λευκωσία. Και κάποιες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Απ’ εκεί και πέρα το χάος…
Εύχομαι να έφτασε το αισχρό μήνυμα του προέδρου της Τουρκίας, ότι θα επιτεθεί στην Ελλάδα, και στην έδρα του φιλοτουρκικού ΝΑΤΟ, και στο Λευκό Οίκο -έχει σημασία που γράφω και στο Λευκό Οίκο- αλλά και στη Μόσχα.
Είναι προσωπική μου γνώμη: ότι ο κ. Πούτιν επηρεάζει περισσότερο από τον καθένα τον κ. Ερντογάν. Θα μπορούσε να τον συνετίσει αλλά δεν θα τον κάνει. Η αναταραχή στο ΝΑΤΟ τον συμφέρει και τον εξυπηρετεί.
Οι Αμερικανοί διπλωμάτες ανησυχούν. Είναι βάσιμη η πληροφορία μου. Άρα το Στέιτ Ντιπάρτμεντ είναι στα κάρβουνα για το ενδεχόμενο η Τουρκία να επιτεθεί στην Ελλάδα. Είναι κάτι που απεύχεται. Έτσι απλά το καταγράφω: ΔΕΝ το θέλει. Και το άκουσα με τα αυτιά μου.
Δεν γνωρίζω, όμως, κατά πόσο ανησυχούν στο Λευκό Οίκο. Διότι ο πρόεδρος Τραμπ είναι βυθισμένος σε θάλασσα προβλημάτων. Δεν πιστεύω ότι καταλαβαίνει καν τα θέματα της Ανατολικής Μεσογείου. Και αυτό είναι το μείζον πρόβλημα για την Ελλάδα και την Κύπρο.
Αλλά συμβαίνει και κάτι άλλο, πολύ ανησυχητικό. Ο κ. Τραμπ κάθεται και ακούει τις μπούρδες του Ερντογάν και τον πιστεύει. Η υπόθεση της προδοσίας των Κούρδων είναι χαρακτηριστική της επιρροής του προέδρου της Τουρκίας στον κ. Τραμπ. Και πρέπει να θυμόμαστε αυτή την προδοσία και να καθοδηγεί την ανάλυσή μας.
Άλλωστε, ο Ερντογάν εξαπέλυσε την άνευ προηγουμένου φραστική επίθεση εναντίον της Ελλάδας μετά το τηλεφώνημά του με τον Αμερικανό πρόεδρο. Δεν συνδέω ακόμα τα δύο γεγονότα. Διότι όσο και αν είναι ο πρόεδρος της Αμερικής ένας …Τραμπ, δεν μπορεί να είναι και στην πόρτα του φρενοκομείου…
Χθες π Ερντογάν προσπαθούσε να τον πείσει ότι τα επεισόδια στην Αμερική και τις διαδηλώσεις εναντίον του κ. Τραμπ οργάνωσαν οι Κούρδοι της Τουρκίας και της Συρίας. Και το αναφέρει στην επίσημη ανακοίνωση του ο θρασύς Σουλτάνος. Και όμως: Μπορεί ο κ. Τραμπ να λάβει υπόψη την ψεύτικη «πληροφορία» που του έδωσε ο Ερντογάν. Μπορεί να τη δεχθεί ως αληθινή.
Γράφοντας τα παραπάνω πρέπει να προσθέσω ότι το κλίμα στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ είναι διαφορετικό. Άκουσα ότι σημαντικοί πρέσβεις ζητούν πραγματική αμερικανική παρέμβαση για να σταματήσει ο Ερντογάν. Πληροφορήθηκα ότι από πρεσβείες στην Αθήνα και ευρωπαϊκές άλλες πρωτεύουσες φτάνουν μηνύματα στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ για την ανάγκη «παρέμβασης κορυφής».
Το βασικό τους επιχείρημα -πέραν του ότι η Ελλάδα είναι ένας γνήσιος σύμμαχος- είναι ότι μία επίθεση της Τουρκίας εναντίον της χώρας μας:
Θα εξυπηρετήσει μόνο τη Ρωσία,
Θα τινάξει στον αέρα τη νότια πτέρυγα του ΝΑΤΟ και όχι μόνο, και
Θα πλήξει τα αμερικανικά συμφέροντα στην ανατολική Μεσόγειο.
Θυμίζω μία κουβέντα του Τζον Μπόλτον, που ήταν σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας του προέδρου Τραμπ. Με την ευκαιρία αναφέρω και την πληροφορία ότι το επίμαχο βιβλίο του, που μπλόκαρε ο Λευκός Οίκος, μπορεί να κυκλοφορήσει στις 22 Ιουνίου. Μου λένε ότι θα σειστεί το πολιτικό σκηνικό στην Αμερική και στο εξωτερικό με τις αποκαλύψεις του. Μακάρι. Αλλά φοβάμαι ότι η λογοκρισία έκοψε πολλές από αυτές τις αποκαλύψεις.
Είπε, λοιπόν, μία μεγάλη κουβέντα ο κ. Μπόλτον: ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ έχει προσωπικά και επιχειρηματικά συμφέροντα στην Τουρκία. Δεν τον αντέκρουσε ο λαλίστατος κατά τα άλλα κ. Τραμπ.
Τέλος, για να είμαι δίκαιος, καταγράφω ότι δεν γνωρίζουμε με ακρίβεια τι ειπώθηκε στο τηλεφώνημα των προέδρων της Αμερικής και της Τουρκίας. Δεν θα αποκλείσω να ακολούθησε ο κ. Τραμπ τις συμβουλές των αμερικανικών πρεσβειών: ότι, δηλαδή, πρέπει η Ουάσιγκτον να σταματήσει τον Ερντογάν. Δεν το γνωρίζουμε όμως σίγουρα. Και υποθέσεις, για τόσο σοβαρά θέματα, δεν μπορούμε να κάνουμε.
Αυτό που σίγουρα γνωρίζουμε, είναι ότι μίλησαν πολύ για τη Λιβύη. Οι Αμερικανοί εκφράζουν φόβους για ανάμειξη στον εμφύλιο της Αιγύπτου και άλλων χωρών. Υπήρξε επικοινωνία και με το Κάιρο -καθότι ο κ. αλ Σίσι είναι και αυτός φίλος του κ. Τραμπ- και με άλλες πρωτεύουσες που έχουν ανάμειξη στον εμφύλιο της Λιβύης.
Μπορεί να κομπάζει ο κ. Ερντογάν ότι νίκησε στη Λιβύη, αλλά του έχω νέα: Δεν τραγούδησε ακόμα η χονδρή τραγουδίστρια… Και ως γνωστό, τίποτα δεν έχει τελειώσει μέχρι να τραγουδήσει…
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου