Του Κώστα Στούπα
Η Τουρκία του Ερντογάν δεν έχει καμιά σχέση με την Τουρκία πριν τον Ερντογάν. Η Τουρκία μετά το 2000 βλέπει τον εαυτό της σαν μια σημαντική περιφερειακή δύναμη. Κατ’ αναλογία εκλαμβάνει τον εαυτό της στην περιοχή όπως η Γερμανία και η Γαλλία στην Ε.Ε., η Ρωσία στη ζώνη των χωρών που την περιβάλλουν, οι ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ κλπ.
Υπό αυτήν την έννοια δεν πρέπει να μας εκπλήσσουν δηλώσεις σαν την προχθεσινή του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν περί αναζήτησης "ζωτικού χώρου".
"Μιλώντας πριν από λίγες ώρες, ο Ερντογάν, ως άλλος Αδόλφος Χίτλερ, εξέφρασε την επιθυμία να επεκτείνει τα σύνορα της χώρας του και απείλησε άπαντες όσους θέλουν να αντιταχθούν σε τέτοια σχέδια. Είπε ότι "η Τουρκία δεν μπορεί να περιορίζεται εντός των 780.000 τ.μ. των συνόρων της.
Η Μιζράτα, το Χαλέπι, η Χομς και η Χασάκα είναι εκτός των φυσικών μας συνόρων αλλά είναι εντός των φυσικών και συναισθηματικών μας ορίων. Θα αντιμετωπίσουμε όσους περιορίζουν την ιστορία μας σε μόνο 90 χρόνια".
Αν η Ελλάδα το 2015 είχε καταρρεύσει και βρισκόταν εκτός Ευρωζώνης, ΝΑΤΟ και Ε.Ε., θα ήταν πολιτικά αποσταθεροποιημένη και στα πρόθυρα (ή τα ενδότερα) ενός ανοιχτού ή υφέρποντος εμφυλίου, ενδεχομένως ο φέρελπις "σουλτάνος" να ανέφερε και τα ονόματα μερικών ελληνικών νησιών και πόλεων της Θράκης...
Ο Ερντογάν εκφράζει με πιο ακραίο αλλά και "άτσαλο" τρόπο την θεωρία του "Στρατηγικού Βάθους" που έχει αναλύσει διεξοδικά ο άλλοτε στενός του συνεργάτης και τώρα πολιτικός αντίπαλος Αχμέτ Νταβούτογλου, ήτοι μια ήπια εκδοχή της οθωμανικής αυτοκρατορίας με την Τουρκία στο επίκεντρο.
Η Τουρκία επιδιώκει πλέον την αναθεώρηση των συνόρων τόσο Ανατολικά της όσο και προς τη Μέση Ανατολή και προς Δυσμάς.
Η κυρίαρχη ερμηνεία των τουρκικών επιδιώξεων στην Ν.Α. Μεσόγειο και το Αιγαίο είναι πως η Τουρκία επιδιώκει να της δοθεί μερίδιο στα ενεργειακά αποθέματα της περιοχής και προκειμένου να το πετύχει θα συνεχίσει να κάνει γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ αλλά και σε αμφισβητούμενες περιοχές όπως αυτές νοτίως της Κρήτης.
Σύμφωνα με την ερμηνεία αυτή αν επιτρέψουμε και στην Τουρκία να λάβει μέρος, θα έχουμε μια λύση απ’ όπου όλες οι χώρες της περιοχής θα κερδίζουν και ταυτόχρονα θα μειώσουν την οικονομική αιμορραγία των εξοπλισμών.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως με βάση τα δεδομένα κόστους και οφέλους η προσφορότερη λύση των ελληνοτουρκικών διαφορών είναι η προσφυγή στο διεθνές δικαστήριο και η αποδοχή από τις δύο χώρες της όποιας απόφασης.
Τα ίδια πίστευαν πριν τον πόλεμο και για τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι...
Αν η Τουρκία όμως αισθάνεται περιφερειακή δύναμη η οποία πρέπει να έχει λόγο σε ό,τι συμβαίνει στη Βόρεια Αφρική, τη Μέση Ανατολή, τα Βαλκάνια και τη Νότια Ευρώπη, η υλοποίηση του σχεδίου αυτού περνά από την ισοπέδωση και δορυφοροποίηση της Ελλάδας.
Τούτο προς το παρόν δεν είναι εύκολο.
Η Ελλάδα είναι μέλος της Ε.Ε., του ΝΑΤΟ και αποτελεί το τελευταίο σίγουρο προπύργιο της Δύσης στην περιοχή και εναλλακτική λύση για την περίπτωση που η Τουρκία απομακρυνθεί οριστικά από τη Δύση.
Όσο η Ελλάδα με την Κύπρο ελέγχουν ένα σημαντικό τμήμα του Αιγαίου και διαθέτουν προβολή ισχύος στη Ν.Α. Μεσόγειο η σημασία της Τουρκίας μειώνεται. Η Κύπρος, η Ρόδος και η Κρήτη μοιάζουν με αεροπλανοφόρα που μπορούν να προβάλουν ισχύ μέχρι τον Ευφράτη, τον Περσικό Κόλπο και όλη τη Βόρεια Αφρική.
Το πλέον πιθανό είναι πως αν καταφέρουμε να πείσουμε την Τουρκία να προσφύγουμε στο διεθνές δικαστήριο, σε μια εποχή γεωπολιτικής ρευστότητας, η όποια λύση θα είναι προσωρινή.
Για αυτό, παράλληλα με τις διπλωματικές και νομικές κινήσεις η χώρα πρέπει να θεμελιώσει μια δυναμική στρατιωτική αποτρεπτική ισχύ. Μια ισχύ ικανή να προκαλέσει απαγορευτικές απώλειες σε όποιον της επιτεθεί. Ας μην τρέφουμε αυταπάτες, όμως, μια χώρα με 80 εκατ. κατοίκους και με 900 δισ. ΑΕΠ διαθέτει άλλο μέγεθος προβολής στρατιωτικής ισχύος σε σύγκριση με μια χώρα 10 εκατ. και 200 δισ. ΑΕΠ.
Τα περί ελληνικού DNA και ηρωισμού αποτελούν φληναφήματα για φανατικούς αδαείς. Πάνω κάτω τις ίδιες σχολές του ΝΑΤΟ έχει τελειώσει ο βασικός πυρήνας της στρατιωτικής ηγεσίας των δυο χωρών. Στα ίδια πρωτόκολλα εμπλοκής έχουν εκπαιδευτεί οι περισσότεροι.
Υπό την έννοια αυτή μια θορυβώδης μερίδα που επιζητεί την επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια (ή την ανακήρυξη ΑΟΖ σε αμφισβητούμενες περιοχές) εδώ και τώρα και ας αποτελεί αιτία πολέμου για την Τουρκία επί της ουσίας είναι σαν να επιδιώκει την αυτοκτονική παράδοση της χώρας.
Η Ελλάδα δεν πρέπει να αποδεχθεί τετελεσμένα από την Τουρκία με όποιο κόστος και αν απαιτήσει αυτό, αλλά και να μην προκαλέσει τετελεσμένα μέσω μιας θερμής αναμέτρησης με μια δύναμη που φαίνεται να το επιζητεί...
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Αν η Τουρκία όμως αισθάνεται περιφερειακή δύναμη η οποία πρέπει να έχει λόγο σε ό,τι συμβαίνει στη Βόρεια Αφρική, τη Μέση Ανατολή, τα Βαλκάνια και τη Νότια Ευρώπη, η υλοποίηση του σχεδίου αυτού περνά από την ισοπέδωση και δορυφοροποίηση της Ελλάδας.
Τούτο προς το παρόν δεν είναι εύκολο.
Η Ελλάδα είναι μέλος της Ε.Ε., του ΝΑΤΟ και αποτελεί το τελευταίο σίγουρο προπύργιο της Δύσης στην περιοχή και εναλλακτική λύση για την περίπτωση που η Τουρκία απομακρυνθεί οριστικά από τη Δύση.
Όσο η Ελλάδα με την Κύπρο ελέγχουν ένα σημαντικό τμήμα του Αιγαίου και διαθέτουν προβολή ισχύος στη Ν.Α. Μεσόγειο η σημασία της Τουρκίας μειώνεται. Η Κύπρος, η Ρόδος και η Κρήτη μοιάζουν με αεροπλανοφόρα που μπορούν να προβάλουν ισχύ μέχρι τον Ευφράτη, τον Περσικό Κόλπο και όλη τη Βόρεια Αφρική.
Το πλέον πιθανό είναι πως αν καταφέρουμε να πείσουμε την Τουρκία να προσφύγουμε στο διεθνές δικαστήριο, σε μια εποχή γεωπολιτικής ρευστότητας, η όποια λύση θα είναι προσωρινή.
Για αυτό, παράλληλα με τις διπλωματικές και νομικές κινήσεις η χώρα πρέπει να θεμελιώσει μια δυναμική στρατιωτική αποτρεπτική ισχύ. Μια ισχύ ικανή να προκαλέσει απαγορευτικές απώλειες σε όποιον της επιτεθεί. Ας μην τρέφουμε αυταπάτες, όμως, μια χώρα με 80 εκατ. κατοίκους και με 900 δισ. ΑΕΠ διαθέτει άλλο μέγεθος προβολής στρατιωτικής ισχύος σε σύγκριση με μια χώρα 10 εκατ. και 200 δισ. ΑΕΠ.
Τα περί ελληνικού DNA και ηρωισμού αποτελούν φληναφήματα για φανατικούς αδαείς. Πάνω κάτω τις ίδιες σχολές του ΝΑΤΟ έχει τελειώσει ο βασικός πυρήνας της στρατιωτικής ηγεσίας των δυο χωρών. Στα ίδια πρωτόκολλα εμπλοκής έχουν εκπαιδευτεί οι περισσότεροι.
Υπό την έννοια αυτή μια θορυβώδης μερίδα που επιζητεί την επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια (ή την ανακήρυξη ΑΟΖ σε αμφισβητούμενες περιοχές) εδώ και τώρα και ας αποτελεί αιτία πολέμου για την Τουρκία επί της ουσίας είναι σαν να επιδιώκει την αυτοκτονική παράδοση της χώρας.
Η Ελλάδα δεν πρέπει να αποδεχθεί τετελεσμένα από την Τουρκία με όποιο κόστος και αν απαιτήσει αυτό, αλλά και να μην προκαλέσει τετελεσμένα μέσω μιας θερμής αναμέτρησης με μια δύναμη που φαίνεται να το επιζητεί...
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου