Του Νίκου Αντωνιάδη* – Νέα Υόρκη
Στο εταιρικό και δημόσιο μάνατζμεντ, ένα από τα πρώτα πράγματα που μαθαίνει κάποιος είναι η ανάλυση SWOT. Μια τέτοια ανάλυση αποσκοπεί στο να εξεταστούν τέσσερα στοιχεία, με απώτερο στόχο, ο οργανισμός και/ή το κράτος να προβούν στις ανάλογες ενέργειες για να μετατρέψουν τις αδυναμίες σε δυνατότητες και τις απειλές σε ευκαιρίες!
Πόσο όμως καταφέρνουμε κάτι τέτοιο σε Κύπρο (αλλά και Ελλάδα); Πόσο καλά μετράμε τις δυνατότητες μας και τις ευκαιρίες που μας παρουσιάζονται; Επίσης, πόσο καλά γνωρίζουμε τις αδυναμίες μας και τις απειλές που αντιμετωπίζουμε;
Δυνατότητες (S-trengths)
Ο πολιτισμός και η Δημοκρατία έχουν τη ρίζα τους σε κάθε τι ελληνικό. Ο φυσικός πλούτος της Ελλάδας και της Κύπρου είναι τεράστιος. Η ψυχή των Ελλήνων δεν μπορεί να αντιγραφεί από κανέναν λαό.
Αδυναμίες (W-eaknesses)
Η γεωπολιτική θέση της Κύπρου (αλλά και της Ελλάδας) δεν επιτρέπουν χαλαρές και επιπόλαιες κινήσεις. Το καζάνι της Τουρκίας, της Συρίας, γενικά της Μέσης Ανατολής από τη μια αλλά και της Ευρώπης από την άλλη αλυσοδένουν κάθε τι ελληνικό και ελληνοκυπριακό.
Ενώ η Ευρώπη αμφισβητεί την αξιοπιστία της Ελλάδας, εν’ τούτοις η ίδια αμφισβητείται ολοένα και περισσότερο, με τα δεξιά κόμματα να ενισχύονται καθημερινά, ακριβώς επειδή δεν κατάφερε να φέρει κοντά τους Ευρωπαίους πολίτες ως μια Ενιαία Ήπειρος (Ευρωπαϊκή Ένωση) αλλά ούτε και “αγκάλιασε” τους πολίτες της. Αντιθέτως, η “ελίτ” της Ευρώπης “έγδαρε” τους μικρούς Ευρωπαίους.
Όσο κι αν αυτό θα μας ενοχλήσει, θα μεταφέρω μια (ειρωνική μεν, αλλά δυστυχώς, μάλλον ισχύουσα σε μεγάλο βαθμό) ερώτηση-τοποθέτηση που έλαβε χώρο σε συνάντηση μελών του Αμερικανικού Συνδέσμου Πολιτικών Συμβούλων: “Γνωρίζουν τι σημαίνει πολιτική στην Ελλάδα και στην Κύπρο;
Ευκαιρίες (O-pportunities)
Η γεωπολιτική θέση της Κύπρου (αλλά και της Ελλάδας), πέραν από “αδυναμίες” προσφέρει και ευκαιρίες συνεργασιών.
Η Τουρκία βάλλεται από παντού. Κούρδοι, Αρμένιοι, και πρόσφατα ΗΠΑ και Ισραήλ έχουν μπει για τα καλά στην “καταδίωξη” της Ερντογανικής προπαγάνδας. Και η Κύπρος, ως μικρός παίχτης με τεράστια πλεονεκτήματα, μπορεί να “τυλιχτεί” στο κολάνι των κοινών συμφερόντων, ειδικά των Αμερικανικών!
Απειλές (T-hreats)
Η Τουρκία, ανέκαθεν φάνταζε ως το μεγαθήριο που δεν ικανοποιούσε ποτέ την πείνα του, θέλοντας να κατασπαράξει κάθε τι ελληνικό.
Η Ευρώπη, ενώ θα έπρεπε να είναι σύμμαχος και αρωγός των προσπαθειών των μελών της, μοιάζει περισσότερο ως τράπεζα που νοιάζεται μόνο για τα επιτόκια που θα επιβάλει στους πελάτες της (ειδικά στα “μη εξυπηρετούμενα δάνεια των πολιτών/πελατών της”).
Όλα τα πιο πάνω αποτελούν μια μικρή ένδειξη της συστηματικής ανάλυσης που καλούμαστε να αξιολογούμε. Πόσο καλά το πράττουμε; Πόσο καλά μετράμε; Πόσο καλά αξιοποιούμε τις δυνατότητες μας; Πόσο αρκετά προσπαθούμε να βελτιώσουμε τις αδυναμίες μας και πόσο καλά αξιοποιούμε συμμαχίες που θα μπορούσαν να μετατρέψουν τις “απειλές σε ευκαιρίες” και τις “αδυναμίες σε δυνατότητες”; Τέτοια στοιχεία αποτελούν τα κομμάτια του παζλ που κτίζεται μια στρατηγική. Με την στρατηγική να έχει ως επίκεντρο τον άνθρωπο, τον πολίτη και την ευημερία αυτού, γι’αυτό ας μην μας εκπλήσσει η παγκόσμια έξαρση των εθνικιστικών κομμάτων. Ούτε και να μας εκπλήσσει η ειρωνεία για “έλλειψη Ελλήνων πολιτικών”. Ας αναλογιστούμε πως στη χώρα που γέννησε την Δημοκρατία (Democracy) και την Πολιτική (Politics) δεν μπορεί να μην έχουν μείνει γερά βλαστάρια, απομεινάρια καλών πολιτικών που θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν τις ικανότητες τους και κυρίως να πατήσουν το κουμπί του Έλληνα. Ένα κουμπί που όταν το πατήσεις θα εκτοξεύσει όλη την ενέργεια. Ένα κουμπί που γράφει μια και μόνο λέξη:
ΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ! (ναι, αυτήν που μας λείπει!)
*Σύμβουλος Πολιτικού Μάρκετινγκ & Επικοινωνίας
(Ανταγωνιστικότητα και Απόδοση)
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου