Του Βασίλη Κοψαχείλη*
Σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, η επίσκεψη του Τούρκου Προέδρου Ερντογάν στην Αθήνα πιθανότατα θα πραγματοποιηθεί μέσα στο πρώτο δεκαήμερο Δεκεμβρίου… αν φυσικά δεν αλλάξει μέχρι τότε κάτι που να κάνει την επίσκεψη διπλωματικά και πρακτικά ανέφικτη.
Είχε προηγηθεί πριν μερικές ημέρες η επίσκεψη του Έλληνα υπουργού εξωτερικών, κ. Κοτζιά, στην Τουρκία, αμέσως μετά την επίσημη επίσκεψη του Έλληνα Πρωθυπουργού και των υπουργών του στην Ουάσιγκτον.
Στις δηλώσεις του στην Τουρκία ο κ. Κοτζιάς ουσιαστικά έθεσε το πλαίσιο των ελληνοτουρκικών σχέσεων. «Έχουμε διαφορές», είπε, αλλά «παράλληλα επικοινωνούμε και συζητάμε». Και αυτή ακριβώς, θα λέγαμε, είναι η ουσία της διπλωματίας!
Το θετικό είναι ότι η Ελληνική πλευρά δεν έχει αυταπάτες. Ξέρουμε ότι θα έχουμε να κάνουμε με ένα ταλαντούχο και προκλητικό performer της πολιτικής, ο οποίος αντλεί ισχύ από την γεωπολιτική θέση της χώρας του, την μεγάλη αγορά των περίπου 80 εκατ. πολιτών του, και το απολυταρχικό καθεστώς του που έχει εξαφανίσει κάθε αντιπολιτευόμενη φωνή.
Επίσης, ο πρόεδρος Ερντογάν γνωρίζει καλά ότι Ουάσιγκτον και Βρυξέλλες καίγονται να ξαναδούν την Τουρκία εντός Δυτικής τροχιάς.
Συνεκτιμώντας τα παραπάνω, η Αθήνα επικεντρώνεται σε τρείς στόχους.
Πρώτον, να του περιορίσει το ρόλο που φιλοδοξεί να παίξει – αν τελικά έρθει – ο Τούρκος πρόεδρος στη χώρα. Να μην του δώσουμε έδαφος προς εκμετάλλευση για το αφήγημά του περί Τούρκων και όχι Μουσουλμάνων, περί Λωζάννης, περί αδικιών που σαν καλός «πατερούλης» θα λύσει, κλπ.
Δεύτερον, να θέσουμε όρια και πλαίσιο στον Ερντογάν για το τι σημαίνει καλή γειτονία και συμμετοχή στη Δύση. Και εδώ θα πρέπει να είμαστε κάθετοι! Χωρίς πολλές περιστροφές. Αν δεν συμμορφωθεί να υπάρξουν κυρώσεις που θα τον ενοχλήσουν.
Τρίτον, η Αθήνα θα επιχειρήσει να εντάξει πάλι την Τουρκία σε Δυτική τροχιά. Αν λοιπόν εκπληρωθεί ο δεύτερος στόχος, τότε ο τρίτος στόχος θα πρέπει να συνοδεύεται κι από «δώρα» προς τον Τούρκο Πρόεδρο.
Γνωρίζουμε ότι η Ουάσιγκτον και η Βρυξέλλες περιμένουν από την Αθήνα να ανταποκριθεί ικανοποιητικά σε αυτή την αποστολή. Για να πετύχει όμως η Αθήνα, χρειάζεται απαραίτητα την γενναία στήριξη των ισχυρών εταίρων της, τόσο στα μέτρα εκφοβισμού όσο και στα δώρα προς τον Τούρκο Πρόεδρο.
Εάν εξασφαλίσουμε αυτή τη στήριξη, τότε η Αθήνα οφείλει στο «πακέτο» να εντάξει και τα δικά της ιδιαίτερα συμφέροντα.
Για παράδειγμα, δεν μπορεί το ΝΑΤΟ να εξακολουθεί να σφυρίζει αδιάφορα όταν η Τουρκία προκλητικά και παράνομα αμφισβητεί κυριαρχικά μας δικαιώματα. Και εδώ είναι που θα πρέπει και η Ελλάδα να παίξει καλά το δικό της ρόλο. Αν σκοπός της διπλωματίας είναι να κρατά διαύλους ανοικτούς και να συζητά, σκοπός της αμυντικής ισχύος είναι να ξεκαθαρίζει στον αντίπαλο τα όρια, κάτι το οποίο δεν θα διστάσουμε να κάνουμε. Η ανοχή προς τα παιχνίδια της Τουρκίας περίσσεψε… Όπως ακριβώς περίσσεψε και η ανοχή της Δύσης απέναντι στην Τουρκία!
Και πριν πείσει η Αθήνα τον κ. Ερντογάν ότι είναι προς το συμφέρον του να συμμορφωθεί, οφείλει πρώτα να υπογραμμίσει στους ισχυρούς της εταίρους, ότι η σημερινή αδιάλλακτη Τουρκία είναι το αποτέλεσμα δεκαετιών αδιαφορίας της Δύσης απέναντι στις διαμαρτυρίες της Αθήνας για τον προκλητικό της γείτονα.
Η Ελλάδα μπορεί να συμμορφώσει τον Ερντογάν και να φέρει σε πέρας την αποστολή επανένταξης της Τουρκίας σε Δυτική τροχιά, φτάνει οι ισχυροί εταίροι της Ελλάδας να την στηρίξουν αποφασιστικά.
Αν η ελληνοτουρκική συνάντηση κορυφής αποτύχει, δεν θα είναι ευθύνη της Αθήνας!
*Ο Βασίλης Κοψαχείλης είναι Διεθνολόγος
Δημοσίευση σχολίου