Η Τουρκία σε επικίνδυνα μονοπάτια και ο ηγέτης-σουλτάνος, Ταγίπ Ερντογάν «απειλεί» την Ευρώπη!
Επιμέλεια: Πολύδωρος ΠαπαδόπουλοςΜέρος ενός σχεδίου όλο αυτό το σκηνικό που στήνει η Άγκυρα τους τελευταίους μήνες; Αιτία το δημοψήφισμα για συνταγματική μεταρρύθμιση στην Τουρκία; Αν περάσει αυτό τότε θα οδηγήσει στη θεσμοθέτηση της εκτελεστικής προεδρίας, ενισχύοντας τις εξουσίες του προέδρου Ταγίπ Ερντογάν! Αυτό θέλει ο… Σουλτάνος;
Η πολιτική των απειλών είναι διαχρονική και οι επιθέσεις του σε όλη την Ευρώπη διαδοχικές. Αλλωστε, τους τελευταίους μήνες... κάτι τρέχει με τους Δίπλα!
«Είναι τα απομεινάρια των ναζί, είναι φασίστες. Μπορείτε να απαγορεύσετε στον υπουργό Εξωτερικών μας να πετάξει, αλλά στο εξής να δούμε πώς θα προσγειώνονται οι πτήσεις σας στην Τουρκία» ήταν το μήνυμα του Ερντογάν στην Ολλανδία, αφού η Κυβέρνηση ανακάλεσε την άδεια για να προσγειωθεί στη χώρα το αεροπλάνο του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών.
«Γερμανοί, δεν έχετε καμία απολύτως σχέση με τη δημοκρατία και θα πρέπει να γνωρίζετε ότι οι τρέχουσες ενέργειές σας δεν ξεχωρίζουν από αυτές της ναζιστικής περιόδου. Όταν τα λέμε αυτά ενοχλούνται. Γιατί ενοχλείστε;» φώναξε ο Ερντογάν, τονίζοντας πως η Μέρκελ είναι αναξιοπρεπής.
«Έχουμε πει καθαρά και στην Κύπρο και στην Ελλάδα ότι δεν θα πρέπει να αναμένουν λύση χωρίς την Τουρκία ως εγγυήτρια. Θα είμαστε εκεί για πάντα» ανέφερε ο Τούρκος πρόεδρος, οδηγώντας έτσι σε ναυάγιο τις συζητήσεις.
«Είδαμε αυτά που έλαβαν χώρα στη Συρία. Είδαμε δυστυχώς στα χέρια των τρομοκρατών τα όπλα χωρών που είναι σύμμαχοί μας στο ΝΑΤΟ. Και δεν πρόκειται για ελαφρύ, αλλά για βαρύ οπλισμό. Το ίδιο και στο Ιράκ. Στην περίπτωση αυτή και βέβαια θα λάβουμε τα μέτρα μας. Το ότι είμαστε μέλος του ΝΑΤΟ δε σημαίνει ότι δεν έχουμε ανεξαρτησία» απασφάλισε ο Ερντογάν βάζοντας έτσι τρομερούς πονοκεφάλους στο ΝΑΤΟ!
«Εμείς δεν μπαίνουμε σε μια κούρσα με τέτοια λογική. Δεν χρειάζεται να κάνουμε επίδειξη ισχύος. Το τι μπορεί να κάνει ο τουρκικός στρατός όταν πρέπει, το ξέρουν καλύτερα εκείνοι. Η κυβέρνηση. Να τα πουν και σε εκείνο το κακομαθημένο (παιδί) και να μην δοκιμάζουν την υπομονή μας» απείλησε την Ελλάδα ο… άνθρωπος του προέδρου, Τσαβούσογλου.
Εκλεγμένος σουλτάνος ή Ισλαμιστής δημοκράτης;
Ο ισχυρός άνδρας του τουρκικού κράτους επιμένει να λέει πως η χώρα του δεν έχει βρεθεί ποτέ ξανά σε τόσο καλή περίοδο. Όμως ο πόλεμος στη Συρία, τα οικονομικά προβλήματα και το μεγάλο ερωτηματικό για το «Κουρδικό» τον θέτουν σε αμφισβήτηση.
Ολοι προσπαθούν να αποκωδικοποιήσουν το... φαινόμενο Ερντογάν και τις προεκτάσεις του. Ο Τούρκος ηγέτης αρέσκεται πολλές φορές στο να μιλάει έχοντας πίσω του το πορτραίτο του και δίπλα εκείνο του Κεμάλ Ατατούρκ. Οι πολέμιοί του θεωρούν πως θέλει να μιμηθεί τον Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ και να γίνει μία τέτοια προσωπικότητα και ενώ είναι προφανές πως δεν μπορεί. Πως δεν έχει τις ικανότητες και τις προδιαγραφές για κάτι τέτοιο...
Ο Ερντογάν λειτούργησε κατ' αυτόν τον τρόπο στην ομιλία του προς το AKP, το νεοϊσλαμιστικό κίνημα. Για περισσότερες από δυο ώρες επιχείρησε να περάσει τα δικά του μηνύματα κάνοντας συγκρίσεις με το παρελθόν. Ήθελε να δείξει πως το παρόν είναι ο ίδιος και διαρκώς απαριθμούσε τα επιτεύγματά του. Σύμφωνα με τον ίδιο η χώρα του είναι πιο καλά από ποτέ... Είναι; Μάλλον όχι!
«Πριν ανέβουμε στην εξουσία το 2002 δεν υπήρχε στην χώρα μας οικονομική σταθερότητα, ασφάλεια και δεν είχαμε Δημοκρατία. Η εποχή με τα πραξικοπήματα ανήκει στο παρελθόν. Στην χώρα αυτή που η πλειοψηφία είμαστε Μουσουλμάνοι κυριαρχεί η Δημοκρατία στην πιο εξελιγμένη μορφή της και αποτελούμε παράδειγμα για τις άλλες ισλαμικές χώρες», θα πει ο Ερντογάν.
Υπάρχει περίπου ένα 50% των Τούρκων που το βλέπει έτσι. «Ο Ερντογάν είναι πολύ σίγουρος για τον εαυτό του και θέλει να έχει όλες τις εξουσίες πάνω του. Η στάση του και η συμπεριφορά του είναι επικίνδυνη για την Τουρκία και τον κόσμο», σχολιάζει ο επικεφαλής του CHP, του Κόμματος των Ρεπουμπλικανών, Σελζίν Τανκρικουλού.
«Ζούμε στην εποχή της δημιουργίας μίας σχεδόν cult προσωπικότητας. Ο Ερντογάν είναι σαν ένας εκλεγμένος σουλτάνος. Η συγκέντρωση του κόμματός του έχει γίνει σόου για έναν. Νομίζει πραγματικά πως είναι ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να στήσει και να σχεδιάσει το μέλλον και την μοίρα και την πορεία της χώρας. Υποφέρει από σύνδρομο... ύβρεως», τονίζει ο αρθρογράφος της Milliyet και ακτιβιστής των ΜΜΕ, Καντρί Γκουρσέλ.
Άλλη... όψη βγάζουν για τον Ερντογάν τα λόγια της Νουρσούνα Μεμεκάν, μέλος του κόμματός του και φίλη του. «Δεν είναι αυταρχικός. Είναι προσανατολισμένος, δίνει βάρος στην λεπτομέρεια και στην σωστή διαχείριση σαν μάνατζερ. Σε αυτό το μέρος του κόσμου που είμαστε μετράει πολύ η εκπροσώπηση και η παρουσία. Πρώτα την έχεις και μετά προβλέπεις. Σε μία περίοδο αναμόρφωσης μίας χώρας πρέπει να ηγηθείς. Παίρνει αποφάσεις και φροντίζει ώστε τα πράγματα που πρέπει να γίνονται», λέει σχετικά.
Είτε τον μισείς είτε τον λατρεύεις πρέπει να παραδεχθείς πως αυτός ο άνθρωπος κυριαρχεί στο πολιτικό σκηνικό της Τουρκίας κι έχει ταράξει τα λιμνάζοντα ύδατα της πολιτικής. Για τους φανς του είναι δυναμικός μία νέα, φρέσκια και μοντέρνα δύναμη. Για τους αντιπάλους του είναι ένας επιβλητικός, αυταρχικός και απειλητικός άνθρωπος. «Το AKP δεν είναι πια κόμμα. Είναι το κέντρο εξουσίας του Ερντογάν. Υπάρχει πολύ μεγάλη πόλωση στην χώρα», θα πει ο Σενγκίζ Ακτάρ, δημοσιογράφος και συγγραφέας.
Τι πραγματικά είναι ο Ερντογάν σήμερα; Δικτάτορας ή δημοκράτης, οραματιστής ή κακοποιός, ένας αγροίκος που εκβιάζει κόσμο ή ένας χαρισματικός αναμορφωτής;
Επίσης ένα ακόμα σημαντικό ερώτημα είναι για πόσο θα μπορέσει να κρατήσει την εξουσία του ο Ερντογάν. Είναι ήδη κυρίαρχος την τελευταία δεκαετία. Τα προβλήματα έχουν συσσωρευτεί και για πρώτη φορά δείχνει τόσο ευάλωτος και στριμωγμένος... Ο Τούρκο ηγέτης προσπάθησε να κερδίσει την εύνοια των αραβικών χωρών, αλλά και της Αφρικής. Οταν είχε βρεθεί σε Αίγυπτο και Τυνησία είχε αποθεωθεί ως ήρωας. Η συνέχεια... εφιαλτική, αφού είναι το κόκκινο πανί για τους Αιγύπτιους.
Ο πόλεμος σε Συρία
Ο εμφύλιος πόλεμος στην Συρία και τα προβλήματα με τα σύνορα στην Τουρκία αποτέλεσαν ένα πολύ ισχυρό χτύπημα για τον Ερντογάν και την ηγεσία της χώρας. Οι προσπάθειες του να βρει σημείο επαφής και επικοινωνίας με τον Πρωθυπουργό Μπασάρ Αλ Ασάντ έπεσαν στο κενό. «Υποτίμησε την δύναμη του Ασάντ ο Ερντογάν. Η κρίση στην Συρία είναι και μεγάλη και επικίνδυνη. Όχι μόνο για Τουρκία αλλά και επειδή εξαπλώθηκε και σε Λίβανο και Ιορδανία. Όσο συνεχίζεται τόσο το χειρότερο για τον Ερντογάν», λέει ο Φουάτ Κειμάν, επικεφαλής του Κέντρου Αστυνόμευσης στην Κωνσταντινούπολη.
Ο Ερντογάν σίγουρα έχει κάνει έναν μεγάλο δρόμο από έναν απλό και αφοσιωμένο Μουσουλμάνο σε έναν σκληρό και ισχυρό άνδρα, μεγαλωμένος σε εργατική συνοικία της Κασίμπασα. Αφότου τελείωσε το ισλαμικό σχολείο και το Πανεπιστήμιο του Μαρμαρά, έγιναν επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και μετά ενεπλάκη στην πολιτική. Αναδείχθηκε Δήμαρχος στην Κωνσταντινούπολη το 1994, μετά επικεφαλής του νεο-ισλαμιστικού κόμματος και μάλιστα πέρασε και από φυλακή για λίγο επειδή προσπάθησε να ανατρέψει τα πολιτικά δεδομένα και τις καταστάσεις σε Τουρκία.
Το 2001 αφότου παύθηκε το κόμμα που ήταν ο Ερντογάν βοήθησε στην ίδρυση του ΑΚP, σχηματισμένο από ισχυρές μάζες και δυνατούς πυρήνες της κοινωνίας της Τουρκίας. Στις εκλογές του 2002 ήταν το πλέον δυνατό κόμμα. Το 2003 αφότου παύθηκαν οι όποιες απαγορεύσεις για εκείνον έγινε Πρωθυπουργός.
Έκανε ένα διστακτικό ξεκίνημα. Πάλεψε αρχικά με όλες τις νομικές ενέργειες κατά του κόμματός του. Προσπάθησε να έχει πολύ καλές σχέσεις με τις ΗΠΑ στην διάρκεια της εισβολής στο Ιράκ. Το κόμμα του αρχικά κατηγορήθηκε ότι επιχείρησε να φέρει το Ισλάμ σε όλη την κοινωνία της Τουρκίας. Στην συνέχεια επιχείρησε να κάνει πιο εύκολη την ζωή των γυναικών στην χώρα σχετικά με τους περιορισμούς και ειδικά στα ρούχα τους. Ωστόσο Γερμανία και Γαλλία μπλόκαραν την... υποψηφιότητα της Τουρκίας για να μπει στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Μέσα όμως από την σκληράδα του και κάποιες καλά υπολογισμένες και φαινομενικά μοντέρνες αλλαγές ο Ερντογάν όχι μόνο επιβίωσε αλλά έγινε πολύ ισχυρός. Ο πολιτικός του σύμμαχος και πρώην Πρωθυπουργός, Αμπντουλάχ Γκιούλ, έγινε πρόεδρος. Τα ΜΜΕ είτε τον στήριζαν είτε σιωπούσαν διότι είχαν φόβο. Η κάποτε παντοδύναμη στρατιωτική δύναμη της Τουρκίας μετατράπηκε σε κάτι σαν σώμα προστασίας των πολιτών και της πολιτικής και σε κάτι ουδέτερο. Υπήρξαν άλλωστε ένα... σωρό δίκες σε ανθρώπους που φέρονταν να είχαν επιχειρήσει πραξικοπήματα. Ο Ερντογάν ήθελε να γίνει ο αντίστοιχος Πούτιν. Για να συμβεί αυτό έπρεπε να πάει στην άκρη ο Γκιούλ, όπως είχε γίνει με τον Μεντβέντεφ.
Δύο βασικά... αγκάθια
Η αίσθηση που υπήρχε στα media είναι πως ο Ερντογάν ήταν τόσο δημοφιλής που δεν θα είναι πρόβλημα στο να εκλεγεί πρόεδρος. Το πρόβλημά του ήταν άλλο. Ήθελε να ισχυροποιηθεί και άλλο μέσω Νόμων και αυτό απαιτούσε αλλαγή και σαφή τροποποίηση του συντάγματος. Ωστόσο του έλλειπαν τα ποσοστά που ήθελε για να περάσει κάτι τέτοιο.
Ακόμα και ο Γκιούλ δεν φαινόταν να συναινεί σε κάτι τέτοιο. Ένα άλλο βασικό πρόβλημά του ήταν τα οικονομικά της χώρας που δεν φαινόταν να είναι σε καλή κατάσταση. «Υπάρχει ένα πολύ σοβαρό ενδεχόμενο η οικονομία να πάρει για τα καλά τα κάτω της στην Τουρκία και τότε όλα θα αλλάξουν», προέβλεψε ένας αναλυτής.
Το σοβαρό κουρδικό πρόβλημα
Ο Ερντογάν επλήγη σοβαρά κι από το πρόβλημα με τους Κούρδους. Υποσχέθηκε να το λύσει, όμως παραμένει εκεί και είναι πιο έντονο από ποτέ. Η προσπάθεια για παύση των επιθέσεων των κουρδικών δυνάμεων δεν κατέστη εφικτή. Οι επιθέσεις ειδικά προς τα νοτιοανατολικά της Τουρκίας αυξήθηκαν. Την ίδια στιγμή υπάρχει κατακυραγή για τους χιλιάδες εκλεγμένους πολιτικούς Κούρδους που έχουν φυλακιστεί, τους δημοσιογράφους και τους Ακαδημιακούς, αλλά και τους ακτιβιστές.
Εκτός αυτού πολλοί εξ αυτών έχουν καταφύγει σε απεργία πείνας, τραβώντας πολλά βλέμματα πάνω τους και εκτός Τουρκίας. Για όλα αυτά ο Ερντογάν ούτε λύσεις έχει αλλά ούτε και απαντήσεις.
Ο Ερντογάν επλήγη σοβαρά κι από το πρόβλημα με τους Κούρδους. Υποσχέθηκε να το λύσει, όμως παραμένει εκεί και είναι πιο έντονο από ποτέ. Η προσπάθεια για παύση των επιθέσεων των κουρδικών δυνάμεων δεν κατέστη εφικτή. Οι επιθέσεις ειδικά προς τα νοτιοανατολικά της Τουρκίας αυξήθηκαν. Την ίδια στιγμή υπάρχει κατακυραγή για τους χιλιάδες εκλεγμένους πολιτικούς Κούρδους που έχουν φυλακιστεί, τους δημοσιογράφους και τους Ακαδημιακούς, αλλά και τους ακτιβιστές.
Εκτός αυτού πολλοί εξ αυτών έχουν καταφύγει σε απεργία πείνας, τραβώντας πολλά βλέμματα πάνω τους και εκτός Τουρκίας. Για όλα αυτά ο Ερντογάν ούτε λύσεις έχει αλλά ούτε και απαντήσεις.
Οι υποψίες για πρόσωπα και οργανώσεις
Για το κόμμα του υπάρχουν σοβαρές υποψίες πως σχετίζεται με την Αδελφότητα των Μουσουλμάνων και την Χαμάς σε Γάζα. Οι ειδικοί επιμένουν πως υπάρχει μυστικός σκοπός και σχέδιο να ανατραπεί η υπάρχουσα κατάσταση στην Τουρκία για ένα νέο ισλαμικό κράτος. Η Μεμεκάν απαντάει πως δεν υπάρχει καμία βάση σε όλα αυτά. Ότι πρέπει να σταματήσουν οι φήμες για όλα όσα του αποδίδονται.
Τέλος πολλά ερωτηματικά υπάρχουν και για την κατάσταση της υγείας του. Πριν μερικά χρόνια είχε κάνει μία αρκετά σοβαρή επέμβαση. Δείχνει κουρασμένος και πιο μεγάλος από τα 63του έτη. Ο Καντρί Γκουρσέλ πάντως έχει να λέει πως «μην ξεγράφετε τον Ερντογάν όσα προβλήματα και εάν έχει. Είναι ένας μαχητής των δρόμων. Αυτός που μπορεί και ξέρει και νικάει και επιβιώνει».
Ο Πρόεδρος Ερντογάν έκανε επίσης σαφές ότι σκέφτεται να επαναφέρει τη θανατική ποινή. Αλήθεια, ποια θα είναι η μεγαλύτερη ντροπή για την τουρκική κοινωνία; Αυτή η στάση απέναντι στη θανατική ποινή ή το γεγονός ότι τα θύματα της πλευράς του στρατού που επιχειρεί το πραξικόπημα θα θαφτούν σε ένα ξεχωριστό νεκροταφείο χωρίς θρησκευτική τελετή. Ακούγοντας τα λόγια του 63χρονου, δεν θα εκπλαγεί κανείς αν πραγματοποιήσει ένα δημοψήφισμα για τη θανατική ποινή. Αυτό, φυσικά, θα αυξήσει ακόμη περισσότερο τη δημοτικότητά του, η οποία είναι ήδη υψηλή, ως αποτέλεσμα των πρόσφατων γεγονότων.
Είναι περισσότερο από προφανές ότι ο Ερντογάν είναι ένας από τους πιο επικίνδυνους πολιτικούς και μια απειλή για το μέλλον της χώρας του και για τη σταθερότητα αυτής της πολύ εύθραυστης περιοχής στην οποία ανήκει η Τουρκία. Οι Μακιαβελικές πολιτικές που ακολουθεί κρύβουν κινδύνους και έχουν επιπτώσεις πάνω σε όλα τα φαινόμενα και τα κοινωνικά κινήματα, οδηγώντας την περιοχή σε ακόμη μεγαλύτερη αστάθεια. Είναι επίσης σαφές ότι η πολιτική του Ερντογάν δεν είναι πλέον προς το συμφέρον των ΗΠΑ. Η Τουρκία θα προσπαθήσει να αυτοπροβληθεί ως ηγετικό έθνος του Ισλαμικού Κόσμου και θα αποτελέσει μία από τις μεγαλύτερες απειλές για την αμερικανική εξωτερική πολιτική. Πως θα δράσουν πλέον οι Αμερικάνοι;
Ναι, θα μπορούσαμε να πούμε πως ο Πρόεδρος Ερντογάν είναι ένας πολύ καλός ηθοποιός. Αλλά μπορεί να πείσει οποιονδήποτε εκτός Τουρκίας; Η Ευρώπη διαπιστώνει πλέον πως απέναντί της έχει να κάνει με μια αλαζονική φιγούρα. Αιγύπτιοι, Σύροι, Ιρανοί, Ισραηλινοί είδαν την άλλη όψη του, όπως και ο πρώην «κολλητός» του, ο Νταβούτογλου που μιλούσε για το εξαιρετικό έργο με τους Γείτονες.
Δυστυχώς όμως, τα πραγματικά θύματα είναι οι πολίτες που διαθέτουν κοινή λογική και όλα αυτά τα εκατομμύρια που χειραγωγούνται για να υποστηρίξουν μια κυβέρνηση που οδηγεί τη χώρα σε επικίνδυνα μονοπάτια.
Λίγες ώρες μετά την απόπειρα πραξικοπήματος ένα μέλος του Κουρδικού Κόμματος είπε «Το πόσο δημοκρατική είναι μια κυβέρνηση, αποδεικνύεται από τον τρόπο που αντιμετωπίζει μια αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος αλλά και τους υπεύθυνους για αυτό». Αυτή η δήλωση αντιπροσωπεύει την κοινή λογική σε μια Δημοκρατία. Πως μοιάζει στα μάτια μας η Τουρκία; Ενα... χαλιφάτο με ένα ισχυρό σουλτάνο! Ισως να κάνουμε λάθος και ο Γείτονας να αποδειχθεί ένας πραγματικός Φίλος!
Από Δήμαρχος... Σουλτάνος!
1994: Ο Ερντογάν εξελέγη για μια τετραετή θητεία δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης, ως υποψήφιος του Κόμματος Ευημερίας του Νετσμετίν Ερμπακάν.
1998: Αναγκάστηκε να παραιτηθεί όταν το Συνταγματικό Δικαστήριο απαγόρευσε το Κόμμα Ευημερίας.
1998: Ο Ερντογάν προσχώρησε στο Κόμμα Αρετής, το οποίο δημιουργήθηκε σχεδόν από τους ανθρώπους του Κόμματος της Ευημερίας
1999: Δικαστήριο της Κωνσταντινούπολης τον καταδίκασε για υποκίνηση θρησκευτικού μίσους και του επέβαλε ποινή δέκα μηνών φυλάκισης. Εξέτισε τέσσερις μήνες.
1999: Το Κόμμα Αρετής απαγορεύτηκε για παραβίαση των κοσμικών νόμων.
2001: Ο Ερντογάν συγκρότησε το ΑΚΡ τον Αύγουστο και κέρδισε με το... καλημέρα τη συμπάθεια των Τούρκων
2002: Το Νοέμβριο του 2002 το ΑΚP κερδίζει τις εκλογές με το 34.28%, αλλά του απαγορεύτηκε συνταγματικά η ανάληψη δημοσίου αξιώματος
2003: Οι νομοθέτες του ΑΚΡ τροποποίησαν το σύνταγμα και άνοιξαν στον Ερντογάν το δρόμο για την ανάληψη της πρωθυπουργίας. Στις 14 Μαρτίου του 2003, ήταν ο νέος ισχυρός άνδρας της χώρας!
2005: Ο Τούρκος Πρωθυπουργός στέλνει επιστολή προς τον Πρόεδρο της Αρμενίας Ρόμπερτ Κοτσαριάν, προτείνοντας τη δημιουργία μιας κοινής τουρκο-αρμενικής Επιτροπής.Είχε τονίσει αρκετές φορές πως θα αναγνωρίσει τις μαζικές δολοφονίες 1,5 εκατομμυρίων Αρμενίων κατά τη διάρκεια του Α Παγκοσμίου Πολέμου ως γενοκτονία. Μερικά χρόνια αργότερα τόνιζε: «Δεν διαπράξαμε έγκλημα, γι 'αυτό δεν χρειάζεται να ζητήσουμε συγγνώμη. Δεν είναι δυνατόν για έναν μουσουλμάνο να διαπράξει γενοκτονία». Το 2011, ο Ταγίπ Ερντογάν διέταξε το Μνημείο της Ανθρωπότητας, ένα άγαλμα αφιερωμένο στην προώθηση των Αρμενο-τουρκικών σχέσεων, να καταστραφεί.
2006: Η κόντρα του με τη Δικαιοσύνη παίρνει τεράστιες διαστάσεις. Το Συνταγματικό Δικαστήριο, καταδίκασε Ερντογάν για "απειλές, ύβρεις και εχθρότητα» προς το σύστημα της δικαιοσύνης, ωστόσο ο Τούρκος Πρωθυπουργός έχει πετύχει το στόχο του με σειρά από αλλαγές για προσλήψεις και όρια ηλικίας
2009: Ο Ερντογάν ανακοινώνει πλάνο, ώστε να μπει τέλος στον αιματηρό εμφύλιο Τούρκων - PKK που είχε κοστίσει τη ζωή 40.000 ανθρώπων.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Για το κόμμα του υπάρχουν σοβαρές υποψίες πως σχετίζεται με την Αδελφότητα των Μουσουλμάνων και την Χαμάς σε Γάζα. Οι ειδικοί επιμένουν πως υπάρχει μυστικός σκοπός και σχέδιο να ανατραπεί η υπάρχουσα κατάσταση στην Τουρκία για ένα νέο ισλαμικό κράτος. Η Μεμεκάν απαντάει πως δεν υπάρχει καμία βάση σε όλα αυτά. Ότι πρέπει να σταματήσουν οι φήμες για όλα όσα του αποδίδονται.
Τέλος πολλά ερωτηματικά υπάρχουν και για την κατάσταση της υγείας του. Πριν μερικά χρόνια είχε κάνει μία αρκετά σοβαρή επέμβαση. Δείχνει κουρασμένος και πιο μεγάλος από τα 63του έτη. Ο Καντρί Γκουρσέλ πάντως έχει να λέει πως «μην ξεγράφετε τον Ερντογάν όσα προβλήματα και εάν έχει. Είναι ένας μαχητής των δρόμων. Αυτός που μπορεί και ξέρει και νικάει και επιβιώνει».
Ο Πρόεδρος Ερντογάν έκανε επίσης σαφές ότι σκέφτεται να επαναφέρει τη θανατική ποινή. Αλήθεια, ποια θα είναι η μεγαλύτερη ντροπή για την τουρκική κοινωνία; Αυτή η στάση απέναντι στη θανατική ποινή ή το γεγονός ότι τα θύματα της πλευράς του στρατού που επιχειρεί το πραξικόπημα θα θαφτούν σε ένα ξεχωριστό νεκροταφείο χωρίς θρησκευτική τελετή. Ακούγοντας τα λόγια του 63χρονου, δεν θα εκπλαγεί κανείς αν πραγματοποιήσει ένα δημοψήφισμα για τη θανατική ποινή. Αυτό, φυσικά, θα αυξήσει ακόμη περισσότερο τη δημοτικότητά του, η οποία είναι ήδη υψηλή, ως αποτέλεσμα των πρόσφατων γεγονότων.
Είναι περισσότερο από προφανές ότι ο Ερντογάν είναι ένας από τους πιο επικίνδυνους πολιτικούς και μια απειλή για το μέλλον της χώρας του και για τη σταθερότητα αυτής της πολύ εύθραυστης περιοχής στην οποία ανήκει η Τουρκία. Οι Μακιαβελικές πολιτικές που ακολουθεί κρύβουν κινδύνους και έχουν επιπτώσεις πάνω σε όλα τα φαινόμενα και τα κοινωνικά κινήματα, οδηγώντας την περιοχή σε ακόμη μεγαλύτερη αστάθεια. Είναι επίσης σαφές ότι η πολιτική του Ερντογάν δεν είναι πλέον προς το συμφέρον των ΗΠΑ. Η Τουρκία θα προσπαθήσει να αυτοπροβληθεί ως ηγετικό έθνος του Ισλαμικού Κόσμου και θα αποτελέσει μία από τις μεγαλύτερες απειλές για την αμερικανική εξωτερική πολιτική. Πως θα δράσουν πλέον οι Αμερικάνοι;
Ναι, θα μπορούσαμε να πούμε πως ο Πρόεδρος Ερντογάν είναι ένας πολύ καλός ηθοποιός. Αλλά μπορεί να πείσει οποιονδήποτε εκτός Τουρκίας; Η Ευρώπη διαπιστώνει πλέον πως απέναντί της έχει να κάνει με μια αλαζονική φιγούρα. Αιγύπτιοι, Σύροι, Ιρανοί, Ισραηλινοί είδαν την άλλη όψη του, όπως και ο πρώην «κολλητός» του, ο Νταβούτογλου που μιλούσε για το εξαιρετικό έργο με τους Γείτονες.
Δυστυχώς όμως, τα πραγματικά θύματα είναι οι πολίτες που διαθέτουν κοινή λογική και όλα αυτά τα εκατομμύρια που χειραγωγούνται για να υποστηρίξουν μια κυβέρνηση που οδηγεί τη χώρα σε επικίνδυνα μονοπάτια.
Λίγες ώρες μετά την απόπειρα πραξικοπήματος ένα μέλος του Κουρδικού Κόμματος είπε «Το πόσο δημοκρατική είναι μια κυβέρνηση, αποδεικνύεται από τον τρόπο που αντιμετωπίζει μια αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος αλλά και τους υπεύθυνους για αυτό». Αυτή η δήλωση αντιπροσωπεύει την κοινή λογική σε μια Δημοκρατία. Πως μοιάζει στα μάτια μας η Τουρκία; Ενα... χαλιφάτο με ένα ισχυρό σουλτάνο! Ισως να κάνουμε λάθος και ο Γείτονας να αποδειχθεί ένας πραγματικός Φίλος!
Από Δήμαρχος... Σουλτάνος!
1994: Ο Ερντογάν εξελέγη για μια τετραετή θητεία δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης, ως υποψήφιος του Κόμματος Ευημερίας του Νετσμετίν Ερμπακάν.
1998: Αναγκάστηκε να παραιτηθεί όταν το Συνταγματικό Δικαστήριο απαγόρευσε το Κόμμα Ευημερίας.
1998: Ο Ερντογάν προσχώρησε στο Κόμμα Αρετής, το οποίο δημιουργήθηκε σχεδόν από τους ανθρώπους του Κόμματος της Ευημερίας
1999: Δικαστήριο της Κωνσταντινούπολης τον καταδίκασε για υποκίνηση θρησκευτικού μίσους και του επέβαλε ποινή δέκα μηνών φυλάκισης. Εξέτισε τέσσερις μήνες.
1999: Το Κόμμα Αρετής απαγορεύτηκε για παραβίαση των κοσμικών νόμων.
2001: Ο Ερντογάν συγκρότησε το ΑΚΡ τον Αύγουστο και κέρδισε με το... καλημέρα τη συμπάθεια των Τούρκων
2002: Το Νοέμβριο του 2002 το ΑΚP κερδίζει τις εκλογές με το 34.28%, αλλά του απαγορεύτηκε συνταγματικά η ανάληψη δημοσίου αξιώματος
2003: Οι νομοθέτες του ΑΚΡ τροποποίησαν το σύνταγμα και άνοιξαν στον Ερντογάν το δρόμο για την ανάληψη της πρωθυπουργίας. Στις 14 Μαρτίου του 2003, ήταν ο νέος ισχυρός άνδρας της χώρας!
2005: Ο Τούρκος Πρωθυπουργός στέλνει επιστολή προς τον Πρόεδρο της Αρμενίας Ρόμπερτ Κοτσαριάν, προτείνοντας τη δημιουργία μιας κοινής τουρκο-αρμενικής Επιτροπής.Είχε τονίσει αρκετές φορές πως θα αναγνωρίσει τις μαζικές δολοφονίες 1,5 εκατομμυρίων Αρμενίων κατά τη διάρκεια του Α Παγκοσμίου Πολέμου ως γενοκτονία. Μερικά χρόνια αργότερα τόνιζε: «Δεν διαπράξαμε έγκλημα, γι 'αυτό δεν χρειάζεται να ζητήσουμε συγγνώμη. Δεν είναι δυνατόν για έναν μουσουλμάνο να διαπράξει γενοκτονία». Το 2011, ο Ταγίπ Ερντογάν διέταξε το Μνημείο της Ανθρωπότητας, ένα άγαλμα αφιερωμένο στην προώθηση των Αρμενο-τουρκικών σχέσεων, να καταστραφεί.
2006: Η κόντρα του με τη Δικαιοσύνη παίρνει τεράστιες διαστάσεις. Το Συνταγματικό Δικαστήριο, καταδίκασε Ερντογάν για "απειλές, ύβρεις και εχθρότητα» προς το σύστημα της δικαιοσύνης, ωστόσο ο Τούρκος Πρωθυπουργός έχει πετύχει το στόχο του με σειρά από αλλαγές για προσλήψεις και όρια ηλικίας
2009: Ο Ερντογάν ανακοινώνει πλάνο, ώστε να μπει τέλος στον αιματηρό εμφύλιο Τούρκων - PKK που είχε κοστίσει τη ζωή 40.000 ανθρώπων.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου