Έχω γράψει πολλές φορές ότι η Αίγυπτος είναι η βασίλισσα των θαλάσσιων Δρόμων του Μεταξιού, και η Τουρκία η βασίλισσα των χερσαίων Δρόμων του Μεταξιού.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ερντογάν, μαζί με το Ιράν και το Κατάρ τα είχε δώσει όλα για να φέρει στην εξουσία τον Μοχάμεντ Μόρσι της Μουσουλμανικής Αδελφότητας στην Αίγυπτο, και πράγματι με τεράστιες χρηματοδοτήσεις και υποσχόμενοι τα πάντα στους πάντες οι Ισλαμιστές πήραν την εξουσία το 2012.
Μόλις πήρε την εξουσία ο Μοχάμεντ Μόρσι, κάλεσε τον Ερντογάν και τον υποδέχτηκε με τιμές Σουλτάνου, δήλωσε ότι θα ανακαλέσει την από το 1979 υπογεγραμμένη ανακωχή με το Ισραήλ, και κάλεσε στην Αίγυπτο τον Ιρανό πρόεδρο. Η πρώτη επίσκεψη Ιρανού προέδρου στην Αίγυπτο μετά την άνοδο των Ιρανών Ισλαμιστών στην εξουσία το 1979.
Όλα όπως τα ήθελε ο Σουλτάνος. Γιατί το όραμα του Σουλτάνου είναι να δημιουργηθεί μία Ισλαμική σοσιαλιστική ένωση, μία Ισλαμική εκδοχή της Σοβιετικής Ένωσης για τον Ισλαμικό κόσμο, με τον ίδιο να έχει τον ρόλο του Σουλτάνου, και να ελέγχει και τους θαλάσσιους και τους χερσαίους δρόμους του μεταξιού.
Το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο της Μέσης Ανατολής και της Κασπίας θα φτάνουν στην Ευρώπη μέσω της Τουρκίας, όλοι μαζί θα μπορούν να διαπραγματεύονται με τους σταυροφόρους (Ευρωπαίους) και να πολεμούν τους απίστους (Ρώσους), και όταν οι Κινέζοι, οι Ινδοί, οι Ιάπωνες και οι Νοτιοκορεάτες θέλουν να στείλουν τα εμπορεύματα τους στην Ευρώπη, είτε μέσω της Αιγύπτου και των θαλάσσιων Δρόμων του Μεταξιού, είτε μέσω της Τουρκίας και των Χερσαίων Δρόμων του Μεταξιού, θα μιλούν με τον Σουλτάνο για τις προμήθειες που θα πρέπει να πληρώνουν στο Χαλιφάτο. Κανένας άπιστος δεν θα εκμεταλλεύεται πλέον το Χαλιφάτο.
Το σχέδιο του Ερντογάν προέβλεπε ότι η Αίγυπτος θα πάρει το Ισραήλ, με μία επίθεση Τουρκίας, Αιγύπτου, Ιράν, και ότι η Τουρκία θα πάρει την Συρία, ξεσηκώνοντας την Σουνιτική πλειοψηφία. Δυστυχώς αυτό το σχέδιο δεν έδειξε να τρομάζει κάποιους Αμερικανούς.
Στην Συρία ο Σουλτάνος τα χάλασε με το Ιράν, γιατί το Ιράν δεν δέχεται τον Ερντογάν για Σουλτάνο, και διεκδικεί την Συρία και έναν ανεξάρτητο εμπορικό δρόμο προς την Ευρώπη. Στην Συρία ο Σουλτάνος τα χάλασε και με τους Ρώσους. Στο Ισραήλ προφανώς τα χάλασε με τους Ισραηλινούς, και στην Αίγυπτο προφανώς τα χάλασε με του Αιγυπτίους σοσιαλιστές, όπως και στην Σαουδική Αραβία τα χάλασε με τον Σαουδάραβα βασιλιά, αφού και αυτός θέλει για τον εαυτό του τον ρόλο του ανώτατου ηγέτη του Μουσουλμανικού κόσμου.
Όμως εκ των υστέρων, δεν μπορούμε να πούμε ότι ο Σουλτάνος πέτυχε λίγα. Κατέστρεψε βέβαια την χώρα του, αλλά λίγα δεν πέτυχε. Άσχετα με το αν θα τα πάει καλύτερα στο μέλλον ή αν θα πάει χειρότερα. Μιλάμε μόνο κρίνοντας το τι πέτυχε μέχρι σήμερα. Αγνοώντας φυσικά το τίμημα που πλήρωσε ο Τουρκικός λαός.
Ο Ερντογάν κατάφερε να ξεσηκώσει την Αίγυπτο εναντίον του Ισραήλ, και αν δεν ανέτρεπαν οι Αιγύπτιοι σοσιαλιστές τον Μόρσι, με την βοήθεια των Σαουδαράβων και των ΗΑΕ, το Ισραήλ θα πήγαινε σε έναν πόλεμο με την Αίγυπτο, άσχετα αν αυτός ο πόλεμος θα έπαιρνε την μορφή τρομοκρατικών επιθέσεων ή τακτικού πολέμου.
Ο Ερντογάν κατάφερε επίσης να συζητηθεί το ενδεχόμενο να στείλουν το Ιράν και το Κατάρ μαζί αέριο στην Τουρκία, και οι τρεις μαζί ξεσήκωσαν τους σοσιαλιστές Ισλαμιστές της Σαουδικής Αραβίας εναντίον του Σαουδάραβα Βασιλιά.
Ο Ερντογάν κατάφερε να αποκτήσει μεγάλα πατήματα στις Μουσουλμανικές χώρες της Κεντρικής Ασίας (Αζερμπαϊτζάν, Τουρκμενιστάν, Καζακστάν), και να ασκήσει πίεση μέχρι και στην Κίνα, υποστηρίζοντας τους Ουιγούρους Μουσουλμάνους της Xin Jiang.
Ο Ερντογάν κατάφερε να ξεσηκώσει τους Σουνίτες της Συρίας, και άνοιξε έναν Σουνιτικό διάδρομο μέχρι τον Περσικό Κόλπο.
Ο Ερντογάν κατάφερε να αποσπάσει μεγάλα ποσά από το Κατάρ, από την Σαουδική Αραβία, ενδεχομένως και από άλλους Άραβες του Κόλπου.
Βέβαια όλα αυτά τα κατάφερε πηγαίνοντας σε πόλεμο με την Ρωσία, το Ιράν, το Ισραήλ, την Αίγυπτο, την Σαουδική Αραβία, και την Συρία, προκαλώντας έναν ξεσηκωμό στο Κουρδιστάν της Τουρκίας, έναν σχεδόν εμφύλιο στο εσωτερικό της Τουρκίας ανάμεσα στους Τούρκους Ισλαμιστές και στους Τούρκους σοσιαλιστές, και πλημμυρίζοντας και φουσκώνοντας την Τουρκική οικονομία με τουρκικές λίρες. Αλλά είπα ότι κρίνω τι πέτυχε αγνοώντας το τίμημα που πλήρωσε ο Τουρκικός λαός.
Επειδή είπα για την σημασία της Αιγύπτου για την Τουρκία, να πω και για την συμμαχία της Αιγύπτου με το Ισραήλ, και για την σημασία του Ισραήλ για την Αίγυπτο. Οι Ισραηλινοί έχουν καταφέρει να συνεργαστούν με τους Αιγύπτιους σοσιαλιστές, αλλά η αλήθεια είναι ότι το Ισραήλ παραμένει για τους Αιγυπτίους μία μεγάλη πληγή.
Με το λιμάνι του Eilat στην Κόκκινη Θάλασσα το Ισραήλ παρακάμπτει το χρυσορυχείο της Αιγύπτου, την Διώρυγα του Σουέζ. Αυτό μειώνει πάρα πολύ την σημασία της Αιγύπτου στους θαλάσσιους Δρόμους του Μεταξιού. Αν η Αίγυπτος έπαιρνε το Ισραήλ θα ήταν η βασίλισσα των θαλάσσιων δρόμων του μεταξιού, και αν ο Ερντογάν έπαιρνε την Αίγυπτο η Τουρκία θα ήταν η βασίλισσα όλων των Δρόμων του Μεταξιού. Αν φυσικά η Τουρκία έπαιρνε και την Συρία ώστε να κόψει το Ιράν.
Όλα αυτά τα προσπάθησε ο Σουλτάνος, και έφτασε πολύ κοντά, και στην Συρία, και στην Αίγυτπο, και στο Ισραήλ. Μεγάλη μάρκα o Σουλτάνος. Ο Τσίπρας και ο Καμμένος μπροστά του είναι άγιοι.
Δημοσίευση σχολίου