Όταν οι Ιρακινοί σοσιαλιστές πήραν την εξουσία άρχισαν να διεκδικούν από το Ιράν τμήματα της επαρχίας Khuzestan, που είναι μία από τις πλουσιότερες σε πετρέλαιο περιοχές του Ιράν, και βρίσκεται στα νότια σύνορα Ιράκ και Ιράν. Οι διεκδικήσεις βασίζονταν στο ότι στην περιοχή υπήρχαν και Αραβικοί πληθυσμοί. Άνοιξαν λοιπόν αμέσως σχεδόν οι Άραβες σοσιαλιστές λογαριασμούς με τους Ιρανούς, σε μία κόντρα που κράτησε για όλες τις επόμενες δεκαετίες, και κορυφώθηκε με τον αιματηρό πόλεμο Ιράκ-Ιράν 1980-1988.
Χάρτης Επαρχίας Khuzestan
Χάρτης Πετρελαίου (μαύρο) και Φυσικού Αερίου (κόκκινο) της Μέσης Ανατολής
Μεγάλο πρόβλημα επίσης για την σχέση των δύο χωρών ήταν τα νερά του ποταμού Shatt al-Arab. Ο ποταμός αυτός αποτελεί την συμβολή των ποταμών Τίγρη και Ευφράτη, οδηγεί στον Περσικό Κόλπο, και είναι το νοτιότερο σύνορο των δύο χωρών.
Χάρτης
Ο Σαντάμ Χουσέιν ήταν ισχυρό στέλεχος του σοσιαλιστικού Αραβικού κόμματος Baath, και κατάφερε να πάρει την εξουσία το 1979. Εκείνη την περίοδο ο προηγούμενος πρόεδρος του Ιράκ, ο Hassan al-Bakr, συζητούσε με τον σοσιαλιστή πρόεδρο της Συρίας Hahez Assad, πατέρα του σημερινού Άσαντ, την ένωση της Συρίας και του Ιράκ, ώστε το Ιράκ να βγάζει στην Μεσόγειο το πετρέλαιο του, και η Συρία να εισπράττει προμήθειες.
Όμως υπό τον φόβο να τοποθετηθεί επικεφαλής ο ισχυρός Hafez al-Assad, o Σαντάμ Χουσέιν απείλησε και κατάφερε να πετύχει την παραίτηση του Hassan al Bakr, και την ανάληψη της προεδρίας του Ιράκ από τον ίδιο το 1979. Στην συνέχεια οι Σαντάμ Χουσέιν και Χαφέζ Άσαντ συνέχισαν τις διαπραγματεύσεις, αλλά το θέμα δεν προχώρησε γιατί οι Ιρακινοί ήθελαν για να γίνει η ένωση να επιτραπεί στον Ιρακινό στρατό να εγκατασταθεί στην Συρία, κάτι που δεν δεχόταν ο Άσαντ.
Να πω ότι το σχέδιο των Άσαντ-Χουσέιν την δεκαετία του 70 ήταν μία πολύ πιο ταπεινή εκδοχή του σχεδίου του σοσιαλιστή ηγέτη της Αιγύπτου Γκαμάλ Νάσερ την δεκαετία του 60. Το σχέδιο του Νάσερ ήταν να πάρει η Αίγυπτος το Ισραήλ, να πάρει η Συρία τον Λίβανο, και έχοντας ενώσει τα παράλια της Ανατολικής Μεσογείου να εισπράττουν γερές προμήθειες από τους Άραβες του Περσικού Κόλπου. Γι’αυτό και οι σχέσεις της Αιγύπτου και της Συρίας ήταν πολύ εχθρικές και με το Ισραήλ και τον Λίβανο, αλλά και με τους Άραβες του Κόλπου. Ανά πάσα στιγμή σιγόβραζαν δύο πόλεμοι. Ο ένας πόλεμος ήταν ανάμεσα στους ενωμένους Άραβες εναντίον του Ιράν και του Ισραήλ, και ο άλλος πόλεμος ήταν ανάμεσα στους Άραβες της Ανατολικής Μεσογείου και τους Άραβες του Περσικού Κόλπου.
Η νίκη των Ισραηλινών στον πόλεμο του 1967 ήταν ουσιαστικά μία νίκη των Ισραηλινών και των Ιρανών εναντίων των Αράβων. Οι Ισραηλινοί και οι Ιρανοί είχαν συμφωνήσει να κατασκευάσουν τον αγωγό Eilat-Ashkelon, που θα έστελνε πετρέλαιο του Ιράν στην Ευρώπη μέσω του Ισραήλ, αποφεύγοντας την Διώρυγα του Σουέζ,. Ο Νάσερ γέμισε με στρατό την Χερσόνησο του Σινά για να αποκλείσει τους Ισραηλινούς από την Κόκκινη Θάλασσα, αλλά οι Ισραηλινοί νίκησαν τον πόλεμο, και το 1968 κατασκευάστηκε ο αγωγός Eilat-Ashkelon, που ανήκε κατά 50% στο Ιράν και κατά 50% στο Ισραήλ. Βλέπε Wikipedia. Να πω ότι μέχρι την άνοδο των Ισλαμιστών στην εξουσία του Ιράν το 1979, οι Ισραηλινοί και οι Ιρανοί ήταν οι στενότεροι σύμμαχοι.
Χάρτης Ιράν-Ισραήλ – Αγωγός Eilat-Ashkelon
Για περισσότερες πληροφορίες για τον Ενδο-Αραβικό πόλεμο βλέπε “Ο Ενδό-Αραβικός Πετρελαϊκός Πόλεμος 1950-1970”.
http://iakovosal.blogspot.gr/2015/06/1950-1970.html
Ο Σαντάμ Χουσέιν, παρόλο που ήταν σοσιαλιστής, είχε να αντιμετωπίσει την Σιιτική πλειοψηφία στο εσωτερικό του. Ο στόχος ήταν μέσω του σοσιαλισμού να ισοπεδωθεί η θρησκεία, κάτι που θα έδινε την ευκαιρία στον Σαντάμ Χουσέιν να ομογενοποιήσει των πληθυσμό του Ιράκ, που αποτελείται κατά 60-65% από Άραβες Σιίτες, κατά 20-25% από Άραβες Σουνίτες, και κατά 10-15% από Κούρδους. Οι Κούρδοι είναι κυρίως Σουνίτες.
Στον παρακάτω χάρτη βλέπετε με πράσινο τις Σιιτικές περιοχές του Ιράκ, με ροζ τις Σουνιτικές, και με καφέ τις Κουρδικές.
Χάρτης Σιίτες Άραβες (πράσινο), Σουνίτες Άραβες (ροζ) και Σουνίτες Κούρδοι (καφέ)
Στην πορεία ο Σαντάμ Χουσέιν διαπίστωσε ότι το σοσιαλιστικό μοντέλο που προωθούσε το Baath Party δεν απέδιδε τα αναμενόμενα, και άρχισε να στρέφεται προς τον Σουνιτικό Ισλαμισμό, ως αντίβαρο στον Σιιτικό Ισλαμισμό, που είχε και την υποστήριξη του Ιράν. Για την προώθηση του Ισλαμισμού από τον Σαντάμ βλέπε Telegraph Saddam has Koran written in his blood”, Δεκέμβριος 2002, και New York Times “How Saddam Hussein Gave Us ISIS”, Ιανουάριος 2016.
Ο Σαντάμ χρησιμοποίησε αυτό που οι New York Times αποκαλούν Baathi-Salafism, έναν συνδυασμό δηλαδή σοσιαλισμού και σκληρού Σουνιτικού Ισλαμισμού. Ο Σαντάμ εφάρμοσε σταδιακά ένα μέρος του Ισλαμικού νόμου (Sharia Law). Για παράδειγμα σε πολλές περιπτώσεις τα χέρια των κλεφτών κόβονταν, οι ομοφυλόφιλοι ρίχνονταν στο κενό από ψηλά κτίρια, κτλ. Βλέπε New York Times.
Λόγω των οικονομικών κυρώσεων που του επέβαλλαν οι Δυτικοί, ο Σαντάμ Χουσέιν δημιούργησε ένα δίκτυο λαθρεμπορίου μέσω των γειτονικών χωρών, το οποίο σε μεγάλο βαθμό λειτουργούσε μέσω των τζαμιών, και σε πολλές περιπτώσεις είναι το ίδιο δίκτυο που χρησιμοποιεί σήμερα ο ISIS (βλέπε New York Times How Saddam Hussein Gave Us ISIS”, Ιανουάριος 2016).
Μια και ανέφερα την χρησιμοποίηση των τζαμιών από τον Σαντάμ για να προωθεί το λαθρεμπόριο του, να αναφέρω και τον αγώνα που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ κατά της κατασκευής του γηπέδου του Παναθηναϊκού στον Βοτανικό, την οποία τελικά και ακύρωσε, στέλνοντας και τον Βωβό στην χρεοκοπία. Τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να κατασκευάσει στον Βοτανικό το τεράστιο Μουσουλμανικό Τέμενος, όπως μπορείτε να διαβάσετε στο TVXS.
Καταλαβαίνετε πόσο σημαντική θα είναι η κατατασκευή του Τεμένους για την Ελληνική αριστερά, αφού υπάρχει τεράστια χρηματοδότηση από τους Άραβες. Και το πιθανότερο είναι ότι όπως κατάφεραν να ακυρώσουν το γήπεδο του Παναθηναϊκού να καταφέρουν να κατασκευάσουν και το τέμενος.
Να γυρίσω όμως στο θέμα του Σαντάμ Χουσέιν και του ISIS. Οι Σουνίτες Ισλαμιστές που υποστηρίζουν σήμερα οι Τούρκοι και οι Άραβες στο Ιράκ, είναι οι πρώην άνθρωποι του Σαντάμ. Ειδικά μετά τον πόλεμο του 1991, όταν οι Σιίτες του Ιράκ μαζί με τους Κούρδους ξεσηκώθηκαν, βλέποντας τον στρατιωτικό μηχανισμό του Σαντάμ σε κακή κατάσταση μετά την ήττα του από τους Δυτικούς, λόγω της εισβολής του στο Κουβέιτ , ο Σαντάμ προώθησε ακόμη πιο σκληρές μορφές Σουνιτικού Ισλαμισμού. Για τους ξεσηκωμούς των Σιιτών στο Ιράκ βλέπε BBC “Flashback: the 1991 Iraqi revolt”, Αύγουστος 2007.
Επομένως οι Ισλαμιστές που βρήκαν οι Τούρκοι και οι Άραβες είναι πρώην σύμμαχοι του Σαντάμ, και σε πολλές περιπτώσεις για να πουλήσουν το πετρέλαιο και τα προϊόντα τους χρησιμοποιούν τα ίδια ακριβώς δίκτυα λαθρεμπορίου που χρησιμοποιούσε ο Σαντάμ Χουσέιν. Προτείνω να διαβάσετε το άρθρο των New York Times “How Saddam Hussein Gave Us ISIS”, Ιανουάριος 2016.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου