Το λιγότερο προκάλεσε αίσθηση για τον απόλυτο τρόπο με τον οποίο παρουσιάστηκε η άποψη του αρθρογράφου – αναλυτή που ακολουθεί, αναφορικά με την Τουρκία και το μέλλον της. Το άρθρο περιγράφηκε σε πολλά ρεπορτάζ, μεταξύ των οποίων και σε αυτό του παρόντος ιστοχώρου, ωστόσο, η σημασία του και ο τρόπος επιχειρηματολογίας για την κατάληξη της Τουρκίας, εάν ασφαλώς συνεχίσει να βαδίζει όπως σήμερα, μας οδήγησε στν απόφαση συνολικής παρουσίασής του:Του David P. Goldman
ΤΙΤΛΟΣ: «Turkey is the Next Failed State in the Middle East»
ΠΗΓΗ: Asia Times Online
Δεν γνωρίζουμε ποιοι ανατίναξαν τις δύο βόμβες που σκότωσαν δεκάδες Κούρδους και φίλα προσκείμενους στην Άγκυρα, το περασμένο Σάββατο, αλλά το λιγότερο πιθανό είναι η κυβέρνηση Ερντογάν να μην είναι αναμεμιγμένη. Όπως είπε Τούρκος βουλευτής η βομβιστική επίθεση είτε δεν ματαιώθηκε από σφάλμα της ΜΙΤ, ή προκλήθηκε από τη ΜΙΤ.
«Προδομένος» από ΗΠΑ και Ρωσία και εβρισκόμενοι ενώπιον της ίδρυσης κουρδικού κράτους στα σύνορά τους και την άνοδο του κουρδικού κόμματος στις εκλογές, ο Ερντογάν είναι στριμωγμένος. Ο άμεσος κίνδυνος είναι το κόμμα του να μην κερδίσει την πλειοψηφία στις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου. Μεσοπρόθεσμα, όμως, ο κίνδυνος είναι η ύπαρξη καθαυτή του τουρκικού κράτους.
Στη Δύση η Τουρκία χαιρετίζεται ως η μεγάλη ισλαμική δημοκρατία, όπως είχε πει και ο Ομπάμα το 2010. Το ίδιο υποστήριζε και ο Μπους πριν, όταν είχε δεχτεί τον Ερντογάν στον Λευκό Οίκο το 2003. Μια μειοψηφία στρατιωτικών και αναλυτών είχαν, όμως, προειδοποιήσει πως η Τουρκία δεν θα υπάρχει μεσοπρόθεσμα, στα σημερινά της σύνορα.
Η εύστοχη εικονογράφηση του άρθρου του David P. Goldman ανήκει στον ιστοχώρο http://www.meforum.org/ που επίσης το δημοσίευσε.
Το πρόβλημα είναι πως η κουρδική μειονότητα, η οποία αυτή την στιγμή αποτελεί το 20% του πληθυσμού, έχει ποσοστό γεννήσεων διπλάσιο αυτού των Τούρκων. Έτσι το ήμισυ των σε στρατεύσιμη ηλικία Τούρκων υπηκόων θα είναι κουρδικής καταγωγής σε λιγότερο από 20 χρόνια από σήμερα.
Μια υπαρξιακή κρίση υποβόσκει στην Τουρκία εδώ και χρόνια. Την περασμένη εβδομάδα όμως η Τουρκία βρέθηκε εντός της τέλειας καταιγίδας, η οποία απειλεί να προκαλέσει βαθιά πολιτική αστάθεια, καθιστώντας την Τουρκία την χώρα της περιοχής που πιθανότητα θα είναι η επόμενη που θα καταρρεύσει.
Η Τουρκία είναι η ετοιμόρροπη χώρα της Μέσης Ανατολής. Πριν την βομβιστική επίθεση ο Ερντογάν είχε υποστεί δημόσια ταπείνωση από Αμερικανούς και Ρώσους. Οι Αμερικανοί άλλαξαν άρδην την πολιτική τους στην Συρία, εγκαταλείποντας τους σουνίτες για χάρη των εκεί Κούρδων. Οι ΗΠΑ θα παραδώσουν όπλα, εφόδια και θα παρέχουν αεροπορική υποστήριξη σε Κούρδους, Ασσύριους χριστιανούς και Άραβες της Συρίας που ήδη πολεμούν το Ισλαμικό Κράτος.
Η απόφαση αυτή έρχεται μετά την αναγγελία του τερματισμού του προγράμματος εξοπλισμού και εκπαίδευσης της μετριοπαθούς αντιπολίτευσης. «Βασικό στοιχείο της στρατηγικής μας είναι η συνεργασία με ικανές ομάδες τις οποίες θα εφοδιάσουμε ώστε να τις καταστήσουμε πιο ικανές και θα τις υποστηρίξουμε από αέρος», ανέφερε το Πεντάγωνο.
Μέχρι την προηγούμενη Παρασκευή ΗΠΑ και Τουρκία υποστήριζαν από κοινού την σουνιτική αντιπολίτευση με στόχο την ανατροπή του Άσαντ και την εγκαθίδρυση ενός σουνιτικού καθεστώτος. Η πολιτική αυτή είχε χρεοκοπήσει, αλλά επέτρεπε στην Τουρκία να ενισχύει, μυστικά, το ΙΚ. Η ρωσική επέμβαση όμως αποκάλυψε το άσκοπο της προσπάθειας των Αμερικανών να βρουν μια μετριοπαθή σουνιτική αντιπολίτευση για να υποστηρίξουν.
Οι Ρώσοι υποχρέωσαν τους Αμερικανούς να βρουν αξιόμαχους συμμάχους για να υποστηρίξουν και η Ουάσινγκτον στράφηκε προς τους Κούρδους, τη μόνη αποτελεσματική στρατιωτική δύναμη στην περιοχή που δεν συνδέεται με το ΙΚ ή την αλ Κάιντα. Αυτό ακριβώς δεν ήθελε η Τουρκία, την ένωση των Κούρδων στης Συρίας με αυτούς του Ιράκ, καθώς οι δύο αυτές περιοχές μπορούν να αποτελέσουν τον πυρήνα ενός κουρδικού κράτους.
Η Ρωσία επίσης ταπείνωσε την Τουρκία προκαλώντας την εντός του ίδιου του εναέριου χώρου της. Παρόλα αυτά όμως ΗΠΑ και Γερμανία απέσυραν τους πυραύλους Patriot από το τουρκικό έδαφος, τους μόνους πυραύλους που αποτελούσαν απειλή για τους Ρώσους.
Τα ρωσικά μαχητικά πάνω από την Συρία, δεν επιτρέπουν πλέον στους Τούρκους να παρέχουν αεροπορική κάλυψη στο ΙΚ, ενώ την ίδια ώρα τα περιθώρια ελιγμών της Τουρκίας, έναντι της Ρωσίας είναι ιδιαίτερα περιορισμένα. Λιγότερο εμφανής, αλλά όχι λιγότερο δυσοίωνη είναι η επιδείνωση των σχέσεων της Τουρκίας με την Κίνα, λόγω των Ουιγούρων.
Όλα αυτά σημαίνουν πως πολύ απλά η εξωτερική πολιτική του Ερντογάν κατέρρευσε και οι χώρες που υποστήριζαν το καθεστώτος του προς όφελος της περιφερειακής σταθερότητας τον ταπεινώνουν πλέον ανοικτά και μάλιστα πριν τις κρίσιμες εκλογές της 1ης Νοεμβρίου. Ο Ερντογάν μετά τις εκλογές του Ιουνίου ξεκίνησε επιχειρήσεις κατά του ΡΚΚ και παράλληλα προσπάθησε να υπονομεύσει, πολιτικά, το κουρδικό κόμμα HDP. Το ΡΚΚ πριν τη βομβιστική επίθεση κήρυξε μονομερώς εκεχειρία.
Σύμφωνα με αναλυτές η εκεχειρία αυτή ήταν πιθανότατα συνδέεται με τη βομβιστική επίθεση στην Άγκυρα. Οι εγκέφαλοι της βομβιστικής επίθεσης ήθελαν να αποτρέψουν την εκεχειρία. Εν ολίγοις ο Ερντογάν βλέπει τώρα τους Κούρδους της Συρίας να διαθέτουν αμερικανικά όπλα, την ώρα που η αεροπορία του δεν μπορεί πια να υποστηρίξει τους σουνίτες αντικαθεστωτικούς. Παράλληλα, έχει χάσει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία λόγω των Κούρδων.
Είτε η τουρκική κυβέρνηση είναι ο ένοχος της βομβιστικής επίθεσης, είτε έκανε τα στραβά μάτια επιτρέποντας στο ΙΚ να την εκτελέσει, η επίθεση φανερώνει απλώς την απελπισία του καθεστώτος Ερντογάν. Καθεστώτα όμως που καταφεύγουν σε τέτοια μέσα δεν διαρκούν πολύ.
Το καλύτερο που η Τουρκία μπορεί να κάνει, δεδομένων των συνθηκών, είναι να διεξάγει δημοψήφισμα, υπό την εποπτεία του ΟΗΕ, επιτρέποντας στις κουρδικές επαρχίες ακόμα και να αποσχιστούν, εφόσον το επιθυμούν. Τα γεμάτα Κούρδους βουνά της νοτιοανατολικής Τουρκίας αποτελούν απλώς βάρος για τον τουρκικό προϋπολογισμό.
Ούτε ο Ερντογάν, ούτε οι άλλοι Τούρκοι εθνικιστές σκέπτονται κάτι τέτοιο η οποία θα υπονόμευε τον νεοθωμανικό, αλλά και τον κοσμικό εθνικισμό στην Τουρκία. Η πίεση όμως των τεκτονικών πλακών θα ενταθεί. Η βομβιστική επίθεση της Άγκυρας ίσως οριοθετεί το τέλος του τουρκικού κράτους όπως αυτό προέκυψε μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου