Η Ουάσινγκτον επιθυμεί διακαώς να επαναφέρει τις σχέσεις Ισραήλ-Τουρκίας σε εποχές που οι δυο χώρες ήταν “στενοί σύμμαχοι”. Η υπόθεση της επίθεσης των ισραηλινών κομάντος στο Μάβι Μάρμαρα και η επιμονή του Ερντογάν να παριστάνει χωρίς καμία επιτυχία τον “πατερούλη” όλων των αράβων οδήγησαν τις σχέσεις Ισραήλ-Τουρκίας σε ένταση και “ψυχροπολεμικό κλίμα”.
Μετά από το κομβικό σημείο της επίθεσης στο Μάβι Μάρμαρα τον Μάϊο του 2010, ήρθε η “άνοιξη” στις σχέσεις Ισραήλ-Ελλάδας. Από την πρώτη στιγμή η ελληνική πλευρά τόνιζε σε κάθε ευκαιρία ότι η συμμαχία με το Ισραήλ, δεν είναι ενάντια στην Τουρκία. Κύριος εκφραστής αυτής της άποψης ήταν μετά από την πτώση της κυβέρνησης Παπανδρέου, ο Δημήτρης Αβραμόπουλος,τόσο ως ΥΠΕΞ,όσο και ως ΥΕΘΑ. Σε μία συνομιλία του με δημοσιογράφους μάλιστα ο κ.Αβραμόπουλος είχε πει ότι θα έπρεπε ίσως η Ελλάδα να αναλάβει ρόλο διαμεσολαβητή ώστε Ισραήλ και Τουρκία να επανέλθουν σε σχέσεις φυσιολογικές και φιλικές. Η άποψη αυτή στηριζόταν στην λογική ότι οι δυο χώρες ανά πάσα στιγμή θα μπορούσαν να βρεθούν σε φάση επαναπροσέγγισης. Αν η Ελλάδα παρουσίαζε την δική της συμμαχία με το Ισραήλ περίπου ως μέτωπο κατά της Τουρκίας ,θα ήταν η μοναδική χαμένη.
Η άποψη αυτή δικαιώνεται αν πιστέψουμε όσα γράφει σε ανάλυσή του το Stratfor.
Υπενθυμίζει κατ΄ αρχήν ότι στις 22 Ιουνίου, ο νέος γενικός διευθυντής του Ισραηλινού Υπουργείου Εξωτερικών, Dore Gold, συναντήθηκε στη Ρώμη με τον Τούρκο υφυπουργό Εξωτερικών, Feridun Sinirlioglu. Οι δυό τους συζήτησαν σύμφωνα με όσα ο ισραηλινός Τύπος έγραψε “την αποκατάσταση των δεσμών μεταξύ των χωρών τους, κάτι που οι ισραηλινές και τουρκικές κυβερνήσεις έχουν προσπαθήσει αρκετές φορές να πετύχουν κατά τα τελευταία πέντε χρόνια”.
Όπως αναφέρει το Stratfor “το Ισραήλ έχει μεγάλο ενδιαφέρον για τη βελτίωση των σχέσεών του με την Τουρκία, ενώ η εκλογική πτώση του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης του Πρόεδρου της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν (AKP) στις πρόσφατες εκλογές μπορεί να λειτουργήσει θετικά στην προσπάθεια να ξεπεραστούν τα εμπόδια για επαναπροσέγγιση . Αν το Ισραήλ και η Τουρκία αναβιώσουν πλήρως τη σχέση τους, θα έχουν να μοιραστούν πολλά κοινά συμφέροντα”.
Σύμφωνα με το Stratfor “πολλές προσπάθειες έχουν γίνει για την αποκατάσταση των ισραηλινο-τουρκικών σχέσεων. Η πιο αξιοσημείωτο συνέβη κατά την επίσκεψη του Προέδρου των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα στο Ισραήλ τον Μάρτιο του 2013, όταν έπεισε τον Ισραηλινό Πρωθυπουργό Βενιαμίν Νετανιάχου να ζητήσει συγγνώμη από τον Ερντογάν. Μέχρι τον Μάιο του 2013 το γραφείο του Νετανιάχου ήταν αρκετά αισιόδοξο ότι θα μπορούσε να ανακοινώσει συμφωνία με την Άγκυρα . Ωστόσο, το σχέδιο συμφωνίας που συμφωνήθηκε από τις δύο πλευρές παρέμεινε στο γραφείο του Νετανιάχου για μήνες και τελικά έμεινε ανυπόγραφο.
Τον Φεβρουάριο του επόμενου έτους, ένας νέος γύρος συνομιλιών οδήγησε σε μία ακόμη συμφωνία που όμως πάλι εκτροχιάστηκε από την επιφυλακτικότητα Νετανιάχου και τα αιτήματα του Ερντογάν προς το Ισραήλ . Τα οποία περιελάμβαναν και γραπτή δέσμευση για την άρση του αποκλεισμού της Γάζας!
Ο Ομπάμα προσπάθησε να πείσει τον Ερντογάν να κάνει πίσω αλλά ήταν μάταιο”.
Η επαφή στην Ρώμη όμως φαίνεται ότι έχει δημιουργήσει νέες ελπίδες στους αμερικανούς για την “επιχείρηση φιλίας” μεταξύ Ισραήλ -Τουρκίας.
Η πρώτη εξήγηση που δίνει το Stratfor για την διαφαινόμενη προθυμία να κάνει επαφές με την Τουρκία και να τις δημοσιοποιεί , έχει να κάνει με το εσωτερικό πολιτικό παιχνίδι Νετανιάχου.
Η δεύτερη θέλει τον Νετανιάχου να πιστεύει ότι η πτώση της δημοτικότητας του Ερντογάν είναι μια καλή ευκαιρία για να γίνει εκ νέου προσπάθεια προσέγγισης.
Όλοι οι δυνητικοί εταίροι του ΑΚΡ που ψάχνει στήριγμα για να κάνει κυβέρνηση συνασπισμού έχουν επικρίνει δημοσίως την εχθρότητα του Ερντογάν προς το Ισραήλ.
Το Stratfor επισημαίνει ακόμη τον τομέα της ενέργειας:
“Ο τομέας της ενέργειας προσφέρει άλλη μια ελκυστική ευκαιρία για συνεργασία του Ισραήλ με την Τουρκία. Το Ισραήλ ελπίζει να γίνει εξαγωγέας φυσικού αερίου, αλλά το μεγάλο κόστος για την μεταφορά φυσικού αερίου από το γιγαντιαίο κοίτασμα Λεβιάθαν θα απαιτήσει σημαντικές ξένες επενδύσεις για να χρηματοδοτήσει την κατασκευή της αναγκαίας υποδομής των εξαγωγών. Θεωρητικά, ένας αγωγός που διασχίζει την Τουρκία, είναι μια ελκυστική ιδέα για το Ισραήλ. Στο μέτωπο της ασφάλειας, η Τουρκία διατηρεί δεσμούς με τη Χαμάς και τη Παλαιστινιακή Εθνική Αρχή. Ενώ το Ισραήλ αντιμετωπίζει την σχέση της Τουρκίας με τη Χαμάς με καχυποψία, πιστεύει ότι θα αποκτήσει μέσω Άγκυρας, επαφή”.
Βέβαια ο πιο σημαντικός παράγοντας είναι η αμερικανική θέληση να τα “ξαναβρούν” Ισραήλ και Τουρκία. Και γι΄ αυτό η Ουάσινγκτον πιέζει αφόρητα το Ισραήλ.
Όλα αυτά ελπίζουμε ότι θα έχουν προβληματίσει όσους πρέπει να προβληματιστούν στην Αθήνα. Ασφαλώς μια “αναθέρμανση” των σχέσεων Ισραήλ- Τουρκίας προβληματίζει ,αλλά δεν σημαίνει απαραίτητα ότι “χαλάει” υποχρεωτικά τον ελληνοϊσραηλινό άξονα.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου