Η ιστορία της θρησκευτικής μειονότητας της Θράκης αρχίζει ουσιαστικά στις 24 Ιουλίου 1923, με την υπογραφή της «Συνθήκης της Λωζάννης» και τον καθορισμό των ελληνοτουρκικών συνόρων κατά μήκος του ποταμού Έβρου. Η «Συνθήκη της Λωζάννης» μέχρι και σήμερα εξακολουθεί να καθορίζει τις υποχρεώσεις της Ελληνικής Πολιτείας έναντι της μουσουλμανικής μειονότητας της ελληνικής Θράκης, καθώς και του τουρκικού κράτους έναντι της εν Τουρκία (συρρικνωμένης πλέον) ελληνικής μειονότητας, η οποία, εν αντιθέσει με την εδώ μουσουλμανική, είναι εθνική. Η εν λόγω Συνθήκη όρισε την υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών με εξαίρεση:
α. τον αμιγώς ελληνικό πληθυσμό των νήσων Ίμβρου και Τενέδου, για τον οποίο και όρισε καθεστώς αυτοδιοίκησης, το οποίο δεν τηρήθηκε ποτέ
β. των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης
γ. των μουσουλμάνων της Θράκης ανεξαρτήτως προέλευσης
Στην πρώτη μετά την Συνθήκη πληθυσμιακή απογραφή της μουσουλμανικής μειονότητας στην Ελληνική Θράκη, που διενεργήθηκε στις 30 Μαρτίου 1924 από την τότε διασυμμαχική αγγλογαλλική προσωρινή κυβέρνηση της περιφέρειας, ο μουσουλμανικός πληθυσμός ανερχόταν σε 86.793. Έκτοτε, η αύξηση του μουσουλμανικού πληθυσμού στην Θράκη υπήρξε αλματώδης. Τις ημέρες της υπογραφής της «Συνθήκη της Λωζάννης», οι Έλληνες που παρέμειναν σε τουρκικό έδαφος, ανεξαρτήτως υπηκοότητας, ξεπερνούσαν τις 280.000. Μόλις 10 χρόνια αργότερα, ο πληθυσμός ελαττώθηκε κατά το ήμισυ. Σήμερα, από όλον αυτόν τον πληθυσμό έχουν απομείνει στην Τουρκία περίπου 2.500 Έλληνες. Αντιθέτως, ο σημερινός πληθυσμός της μουσουλμανικής μειονότητας στην Ελληνική Θράκη ανέρχεται σε 140.000. Το γεγονός αυτό της ραγδαίας αύξησής της υποδηλώνει και το κλίμα ελευθερίας στο οποίο ζει.
Διαβάστε την συνέχεια εδώ
πηγή
Δημοσίευση σχολίου