Και ξαφνικά, ένα παρακλάδι της αλ Κάιντα «μεταμορφώθηκε» σε τακτικό στρατό και κατέλαβαν μεγάλες εδαφικές εκτάσεις σε Ιράκ και Συρία. Αρχικά αυτοτιτλοφορήθηκε Ισλαμικός Στρατός του Ιράκ και της Λεβαντίνης και κατόπιν μετονομάστηκε σε Ισλαμικό Κράτος και αυτοανακηρύχθηκε σε χαλιφάτο, έχοντας, στο μεταξύ, σκοτώσει δεκάδες χιλιάδες «απίστους», στους οποίους συμπεριλαμβάνονται και οι σιίτες μουσουλμάνοι. Έχει αποκεφαλίσει δυτικούς δημοσιογράφους και ακολουθεί μεθόδους που ακόμα και η «μητέρα» αλ Κάιντα, χαρακτήρισε ως ακραίες.
Του Burak Bekdil, «The Few Brave Men of Turkey»,
ΠΗΓΗ: The Gatestone Institute, October 4, 2014, αναγνώστηκε στη διεύθυνση, http://www.meforum.org/
ΑΠΟΔΟΣΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Παντελής Καρύκας
Την ίδια ώρα στην Τουρκία, σε μεγάλη δημοσκόπηση που πραγματοποιήθηκε, το 84% των Τούρκων αποφαίνεται πως το ΙΚ δεν ενεργεί όπως ενεργεί λόγω θρησκευτικού φανατισμού. Το 1/3 των ερωτηθέντων Τούρκων θεωρεί, επίσης, πως το ΙΚ δεν αποτελεί απειλή για την Τουρκία, παρά την κατάληψη του τουρκικού προξενείο της Μοσούλης και την ομηρία 49 Τούρκων, οι οποίοι βέβαια απελευθερώθηκαν με αντάλλαγμα την απελευθέρωση αγνώστου αριθμού κρατουμένων τζιχαντιστών.
Σύμφωνα με την ίδια δημοσκόπηση, μόλις το 5% των Τούρκων φαίνεται να εκφράζει συμπάθεια έναντι του ΙΚ. Οι Τούρκοι πρέπει λοιπόν, να είναι μάλλον ευχαριστημένοι που μόλις το 5% των συμπατριωτών τους εκφράζεται θετικά προς το ΙΚ. Τι είναι άλλωστε το 5% ; Δυστυχώς τα πράγματα δεν είναι έτσι.
Το 5% των Τούρκων που βλέπουν θετικά το ΙΚ αντιπροσωπεύει, αριθμητικά, 4 εκατ. ψυχές. Αν το 10% των συμπαθούντων το ΙΚ Τούρκων αποφάσιζε αύριο να συμμετάσχει στον ιερό πόλεμο, τότε οι τζιχαντιστές θα ενισχύονταν με 400.000 νέους τζιχαντιστές, πρόθυμους να πολεμήσουν στο Ιράκ, την Συρία, αλλά και εντός της Τουρκίας, αν θεωρούσαν πως η τουρκική κυβέρνηση στρέφεται κατά των ομοδόξων αδελφών τους. Η δημοσκόπηση λοιπόν, απλώς επιβεβαιώνει το γεγονός πως η Τουρκία αποτελεί πρόσφορο έδαφος για την ανάπτυξη του ισλαμικού εξτρεμισμού.
Ελάχιστους πρέπει να εκπλήσσει το γεγονός αυτό. Νωρίτερα, εντός του 2014, σε άλλη έρευνα βρέθηκε πως το 69% των Τούρκων είναι αντισημίτες, τη στιγμή που το αντίστοιχο ποσοστό στο Ιράν είναι 59%. Άλλη έρευνα ανακάλυψε πως πολλές χιλιάδες Τούρκοι, ανάμεσά τους και βουλευτές, εμφανίστηκαν σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης να υπερασπίζονται το Χίτλερ και τα όσα αυτός διέπραξε κατά των Εβραίων.
Τρανταχτά παραδείγματα αποτελούν ο βουλευτής Σαμίλ Ταγιάρ και ο πανεπιστημιακός Αλί Ισχάν Γκοκέρ, με τον πρώτο να αναφέρει ότι «για τους Εβραίους πρέπει να υπάρξει ένας νέος Χίτλερ» και τον δεύτερο να λέει πως…«Η νέα Τρεμπλίνκα (γερμανικό στρατόπεδο εξόντωσης στην Πολωνία, όπου πέθαναν τουλάχιστον 800.000 άνθρωποι) θα είναι σύντομα έτοιμη. Αν ήμουν πρωθυπουργός θα μάζευα άμεσα τους Εβραίους της Τουρκίας και θα τους έστελνα σε στρατόπεδο συγκέντρωσης».
Και αν ένας πανεπιστημιακός καθηγητής, των θετικών επιστημών, κάτοχος έδρας και στο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης προτείνει, το 2014, να ξαναδημιουργηθούν στρατόπεδα εξόντωσης κατά των Εβραίων, τι θα έπρεπε να έχει συμβεί; Στην Τουρκία ο άνθρωπος αυτός ενισχύθηκε οικονομικά από το κράτος για να συνεχίσει τις έρευνές του, ως ανταμοιβή προφανώς των λεγομένων του.
Ένας βουλευτής της αντιπολίτευσης, ο Αϊκάν Ερντεμίρ, έγραψε πως η έλλειψη επίσημης αντίδρασης στον αντισημιτισμό στην Τουρκία, απλώς αποκαλύπτει την πολιτική σκέψη των κυβερνώντων. Και αποτελεί ένδειξη γενναιότητας να μιλά κανείς έτσι σε μια χώρα με 400.000 υποψήφιους τζιχαντιστές, στις τάξεις των οποίων ο ακραίος αντισημιτισμός αποτελεί προϋπόθεση κοινωνικής αναγνώρισης.Μια ακόμα ομάδα γενναίων μελών της Ένωσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, στην Κωνσταντινούπολη, ζήτησε από τα υπουργεία Δικαιοσύνης και Εσωτερικών της Τουρκίας να διεξάγουν έρευνες για την άνοδο του αντισημιτισμού στην Τουρκία.
Στην πραγματικότητα και ο Ερντεμίρ και η ομάδα ακτιβιστών της Κων/πολης θα πληρώσουν ακριβά τα όσα κατήγγειλαν. Ο μεν βουλευτής θα χάσει ψήφους και υποστηρικτές, οι δε ακτιβιστές μάλλον θα δουν τις τουρκικές αρχές, να ανακρίνουν του ίδιους, σύντομα.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου