Συγκριτικά απούσα, για μια ακόμα φορά, από τις δραματικές εξελίξεις στη Μέση Ανατολή εμφανίζεται η Ελλάδα, παρά τις δειλές προσπάθειες με την ανακοίνωση αποστολής κάποιων πυρομαχικών στους Κούρδους.
ΣΧΟΛΙΟ: Του Παντελή Καρύκα
Και πάλι αποκλεισμένη στα στενά όρια της εγχώριας μικροπολιτικής κατάστασης, η ελληνική πολιτική ηγεσία αδυνατεί να αντιληφθεί επαρκώς τις τεράστιες αλλαγές που συντελούνται στην ευρύτερη γεωπολιτική μας γειτονιά, πολλώ δε μάλλον, να μπορέσει να τις αξιοποιήσει, έχοντας νομιμοποιηθεί να διατυπώνει τουλάχιστον άποψη για όσα θα συμβούν και να ακούγεται…
Ήδη 50 χώρες έχουν δεχτεί να συμμετάσχουν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, στη συμμαχία κατά των σφαγέων του Ισλαμικού Κράτους. Η Ελλάδα δεν βρίσκεται ανάμεσα σε αυτές, τη στιγμή που και η συμβολική μόνο παρουσία της θα είχε ξεχωριστή βαρύτητα. Προφανώς βρίσκουμε ιδιαιτέρως δύσκολο, το να διατεθεί μια ελληνική διμοιρία υγειονομικού, για παράδειγμα, υπέρ της συμμαχίας, ώστε το όνομα της Ελλάδας να αναγραφεί στον κατάλογο των συμμετεχουσών χωρών.
Αντί αυτού, οι μακάριοι πολιτικοί ταγοί της χώρας, εξακολουθούν να ερίζουν σχετικά με την ακριβή τοποθεσία κατασκευής του μουσουλμανικού, εν Αθήναις, τεμένους. Ο κίνδυνος του ακραίου Ισλάμ όμως, είναι υπαρκτός και στην Ελλάδα, όπως και αλλού και δεν μπορούμε να τον αποφεύγουμε στρουθοκαμηλίζοντας αενάως. Ούτε είναι αξιόπιστο το επιχείρημα, ότι με τον τρόπο αυτό προστατευόμαστε και δεν μπαίνουμε στο μάτι των τζιχαντιστών.
Ακόμα όμως και αν κίνδυνος δεν είναι άμεσος, η Ελλάδα δεν πρέπει επιτέλους να δείξει ότι ενδιαφέρεται για τις εξελίξεις στη γειτονιά της; Δεν πρέπει να αποδείξει με τον τρόπο αυτό ότι υπάρχει, δρα και κινείται στα διεθνή φόρα, ότι είναι παρούσα στις διεθνείς εξελίξεις, που σε τελική ανάλυση επηρεάζουν την ασφάλειά της με την ευρύτερη έννοια;
Γιατί να μην επιχειρήσει να υπερκεράσει, στο μέτρο του δυνατού, την Τουρκία, μετέχοντας με κάποιον τρόπο στις επιχειρήσεις κατά του ΙΚ, έστω και υποστηρικτικά; Ως πότε η Ελλάδα θα είναι ανύπαρκτη και ουσιαστικά θα κρύβεται, την ώρα που συμβαίνουν κοσμοϊστορικές αλλαγές στην περιοχή της, οι οποίες, επιβεβαιωμένα, θα την επηρεάσουν αύριο;
Δυστυχώς όμως, από τη μια πλευρά οι διεκδικητές της εξουσίας ακολουθούν την πολιτική της μαντίλας, από την άλλη οι υπεύθυνοι, υποτίθεται, ταγοί, περί άλλων τυρβάζουν, αδιαφορώντας πλήρως για τα όσα συμβαίνουν (αν δεν έχουν να τα σχολιάσουν στην τηλεόραση…) και κυρίως για τα όσα θα συμβούν αν η κατάσταση στη Μέση Ανατολή εξελιχθεί θετικά για την εν δυνάμει αντίπαλο Τουρκία.
Θα μπορούσαν να γίνουν πολλά, αλλά πιθανότατα και πάλι δεν θα γίνει τίποτα, γιατί το τίποτα, εδώ και χρόνια κυριαρχεί στην ελληνική πολιτική σκηνή. Διότι έχουν προ πολλού εκλείψει οι έχοντες όραμα ηγέτες του έθνους, οι οποίοι θα ήταν ικανοί να αρπάξουν την ευκαιρία και να ακολουθήσουν μια δυναμική πολιτική τύπου Ελευθέριου Βενιζέλου που πολλοί τον επικαλούνται, χωρίς όμως να έχουν κατανοήσει όσα εκπρσώπευε.
Αντί αυτού, στη μαστιζόμενη από την οικονομική κρίση Ελλάδα, έχει πλήρως επικρατήσει η απομόνωση στο καβούκι μας, τα μικροπολιτικά συμφέροντα και κυρίως τα φοβικά σύνδρομα έναντι του πανίσχυρου, υποτίθεται, γείτονα, που δεν επιτρέπει ούτε καν την ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ, παρά τις εξαγγελίες.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου