5-8-2014
Ήταν αρχές της δεκαετίας του ’90 όταν ο ισραηλινός λοχίας Nissim Toledano [1] έπεσε θύμα απαγωγής από τη Χαμάς καθώς πήγαινε στην δουλειά του. Μετά από εκτεταμένες έρευνες ημερών, το πτώμα του βρέθηκε σε ένα χαντάκι.
του Πάνου Μητρονίκα, βασισμένο σε άρθρο του Daniel Greenfield
Η ενέργεια αυτή που ήρθε μετά από μια σειρά άλλων ενεργειών της Χαμάς οδήγησε την τότε ηγεσία του Ισραήλ στην απόφαση να απελάσει 416 μέλη της Χαμάς από την χώρα. Ανάμεσα σε αυτά και όλοι οι προηγούμενοι και τωρινοί ηγέτες της οργάνωσης.
Σε απάντηση στην κίνηση αυτή του Ισραήλ, ο ΟΗΕ εξέδωσε την ομόφωνη απόφαση 799 με την οποία καταδίκαζε το Ισραήλ για παραβίαση του διεθνούς δικαίου με το να απελάσει μαζικά αυτούς τους ανθρώπους χωρίς δίκη. Μια απόφαση την οποία υποστήριξαν ακόμα και οι ΗΠΑ με τον τότε εκπρόσωπο τους στον ΟΗΕ, R. Pickering, να δηλώνει ότι η απέλαση αυτή δεν συμβάλει θετικά στις τότε προσπάθειες για ειρήνη στην περιοχή.
Ο Λίβανος αρνήθηκε να παραλάβει τους απελαθέντες με αποτέλεσμα αυτοί να βρεθούν εγκλωβισμένοι στα σύνορα ανάμεσα στις δύο χώρες. Ο διεθνής Ερυθρός Σταυρός τους παρείχε σκηνές και κουβέρτες και τα διεθνή ΜΜΕ γέμισαν με φωτογραφίες και άρθρα σχετικά με τους 416 που έτρεμαν στο κρύο μπροστά στις σκηνές τους.
Μεγάλα διεθνή ΜΜΕ κατηγόρησαν το Ισραήλ ότι απελαύνει την ελπίδα για ειρήνη στην περιοχή και φιλοξενούσαν συνεντεύξεις με τις οικογένειες των απελαθέντων όπως του Mohammed Taamari που αργότερα έγινε από τα σημαντικότερα μέλη των Ταξιαρχιών των μαρτύρων του Al Aqsa (στρατιωτική πτέρυγα της Φατάχ).
Μετά από πολλές συζητήσεις και παρεμβάσεις κυρίως από τις ΗΠΑ και τον ΟΗΕ, ο τότε πρωθυπουργός του Ισραήλ Rabin, αναγκάστηκε να αναιρέσει την απόφαση της απέλασης και να δεχθεί πίσω άμεσα 100 από τους απελαθέντες, με τους υπόλοιπους να ακολουθούν μέσα στο έτος.
Οι άνθρωποι αυτοί είναι οι ίδιοι που ελέγχουν την λωρίδα της Γάζας στις μέρες μας. Ανάμεσα τους – για παράδειγμα – και ο σημερινός ηγέτης της Χαμάς, Ismael Haniyeh, ακόμη και ο πνευματικός ηγέτης της οργάνωσης Σεΐχης Ahmed Yassin, που σκότωσαν οι Ισραηλινοί το 2004, δια της εκμετάλλευσης του ονόματός του και της παρακαταθήκης του, από τη σημερινή ηγεσία.
Επίσης, ο συνιδρυτής της οργάνωσης Mahmoud al-Zahar, ο οποίος πέρυσι δήλωνε ότι «το Ισραήλ έχει νομιμοποιήσει τον θάνατο όλων των Εβραίων ανά τον κόσμο από την στιγμή που σκοτώνει Παλαιστίνιους», και οι επίσης συνιδρυτές της Χαμάς Mohammed Taha και Abdel-Aziz Rantisi, υπεύθυνοι για τον θάνατο πάρα πολλών Ισραηλινών. Ο Rantisi μάλιστα δήλωνε εμφατικά ότι «δεν θα αφήσουμε κανένα Εβραίο στην Παλαιστίνη» [2].
Φυσικά, ανάμεσα σε αυτούς ήταν και ο υιός του Mohammed Taha, Ayman Taha, αρχηγός των ταξιαρχιών Izz ad-Din al-Qassam που έχουν να παρουσιάσουν πλούσιο έργο επιθέσεων κατά του Ισραήλ καθώς και απαγωγών όπως αυτή του Gilad Shalit το 2006 [3].
Θα έλεγε κάποιος, ότι η αποτυχία να εκδιωχθούν αυτοί που ήταν υπεύθυνοι για την απαγωγή ενός λοχία το ’92 οδήγησε στην απαγωγή ενός άλλου το 2006 και στον θάνατο χιλιάδων και από τις δύο μεριές τις τελευταίες δεκαετίες. Οδήγησε επίσης στον έλεγχο της Λωρίδας της Γάζας από τη Χαμάς στο όνομα της «ειρήνης» και φυσικά με την βοήθεια των ΗΠΑ, του ΟΗΕ, και της ΕΕ.
Βλέπουμε επίσης, ότι οι καλές προθέσεις των διεθνών ΜΜΕ και των διαφόρων οργανώσεων και ΜΚΟ για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ουσιαστικά αποτέλεσαν τον καλύτερο σύμμαχο μιας ισλαμικής τρομοκρατικής οργάνωσης που από το καταστατικό της είναι ξεκάθαρο ότι το μόνο που δεν την ενδιαφέρει είναι η ειρήνη στην περιοχή αλλά και γενικότερα.
Ο κόσμος επέμεινε ότι το Ισραήλ πρέπει να πάρει πίσω τη Χαμάς και το Ισραήλ το έκανε. Επέμεινε ότι το Ισραήλ πρέπει να αποχωρήσει από την λωρίδα της Γάζας και το Ισραήλ πάλι το έκανε στο όνομα της ειρήνης, με αποτέλεσμα οι ίδιοι τρομοκράτες που δέχθηκε πίσω να αναλάβουν τον έλεγχο της Γάζας και να οργανώνουν επιθέσεις εναντίον του.
Ο κόσμος επέμεινε ότι Εβραϊκές κοινότητες μέσα στην Γάζα όπως το Kfar Darom (σε γη που αγοράστηκε και πληρώθηκε από τους Εβραίους το 1930 αλλά είχε Εβραϊκό οικισμό για χιλιάδες χρόνια πριν) θα έπρεπε να φύγουν… και έφυγαν στο όνομα της ειρήνης, μόνο που σήμερα στην θέση τους η Χαμάς εκτοξεύει ρουκέτες προς το Ισραήλ [4].
Σήμερα ο ίδιος κόσμος θεωρεί ότι ο αποκλεισμός της Γάζας είναι παράνομος και πρέπει να σταματήσει παρότι είναι προφανές το όργιο διαφθοράς πάνω σε κάθε μορφή βοήθειας προς την Γάζα από την Χαμάς, καθώς και στόχοι της οργάνωσης αυτής.
Οι ίδιοι άνθρωποι και παράγοντες που έσωσαν την Χαμάς το ’90 μήπως πρέπει να νοιώθουν υπεύθυνοι για τις δράσεις της σήμερα; Επέμεναν τότε ότι η απέλαση θα οδηγούσε σε αποξένωση και ριζοσπαστικοποίηση των Παλαιστινίων, αλλά με την ανάκληση της φαίνεται ότι εξασφάλισαν το ότι η ίδια η Χαμάς γύρισε για να αποξενώσει και να ριζοσπαστικοποιήσει όλη την Γάζα και την Δυτική Όχθη.
Δύο βδομάδες μετά την ανάκληση της απέλασης των μελών της Χαμάς το ‘93, έγινε η πρώτη τρομοκρατική επίθεση στο World Trade Center υπό τις οδηγίες του Omar Abdel Rahman (γνωστού και ως ο «τυφλός Σεΐχης» [5]). Ο Rahman που ήταν ο ηγέτης της οργάνωσης al-Gama’a al-Islamiyya που όπως η Al Quaeda και η Χαμάς, ξεπήδησαν από τους Αδελφούς Μουσουλμάνους, δήλωσε τότε:
«Καταστρέψτε τις συγκοινωνίες των χωρών τους, διαλύστε τες, καταστρέψτε τις οικονομίες τους, κάψτε τις εταιρίες τους, εξαφανίστε τα συμφέροντα τους, βυθίστε τα πλοία τους, καταρρίψτε τα αεροπλάνα τους, σκοτώστε τους στον αέρα την θάλασσα και την ξηρά».
Και αυτό φαίνεται να κάνουν από τότε όλες αυτές οι οργανώσεις, σαν ένα δείγμα αναγνώρισης της συμπαράστασης όλου του Δυτικού κόσμου στο δράμα της Χαμάς και της Παλαιστίνης… ή μήπως για άλλους λόγους;
πηγή
Δημοσίευση σχολίου