Του Καθ.Δρ.Γ.Ζουγανέλη
Ένα απο τα προβλήματα που αντιμετώπιζε η Ρωσία με τη Ουκρανία ήταν το θέμα της μεταφοράς του φυσικού της αερίου απο ξηράς πρός τις χώρες της ΕΕ, αφενός γιατί η Ουκρανία δεν ανταποκρινόταν στο αποπληρωμή των χρεών της προς τη Ρωσία και αφετέρου λόγω των παρεμβολών που υπήρχαν στο θέμα απο το Δυτικό παράγοντα.
Και απο τη θάλασσα όμως υπήρχε πρόβλημα, αφού ο South Stream που θα έπρεπε να φτάσει στη Βουλγαρία θά έπρεπε να περάσει μέσα απο την Ουκρανική ΑΟΖ, οπότε πάλι θα υπήρχαν διαφόρων ειδών προβλήματα που θα καθυστερούσαν την εκτέλεση του έργου.
Ο Πρόεδρος Πούτιν και οι συνεργάτες του προέβλεψαν το θέμα που θα προέκυπτε κάτι χρόνια πρίν. Έτσι, υπέγραψαν διακρατικές συμφωνίες με τη Βουλγαρία, και τη Σερβία ώστε να μη δημιουργηθούν μελλοντικά εμπόδια από κάθε πιθανή εξέλιξη. Δεν πρέπει επίσης να θεωρείται τυχαία η πτώση της τιμής του φυσικού αερίου στην Ελλάδα, που συμφώνησε ο Πρόεδρος Πούτιν με το Σαμαρά.
Τι να σημαίνουν άραγε όλα αυτά;
Σημαίνουν, ότι πολλοί υπήρξαν θεατές ενός έξυπνου γεωστρατηγικού παιγνιδιού που έπαιζε η Ρωσία στη περιοχή αλλά και ότι πολλοί θα μπορούσαν να γνώριζαν τί θα μπορούσε να εξελιχθεί στη περιοχή. Αυτό που πιθανόν να μην είχε υπολογισθεί απο όλους θα μπορούσε να ήταν η αποφασιστικότητα του Πούτιν και η υπερβολική βλακεία της μη εκλεγμένης Ουκρανικής κυβέρνησης που αντικατέστησε τη νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση Γιανουκόβιτζ. Ο πολύς εθνικισμός τυφλώνει.
Η μη εκλεγμένη κυβέρνηση της Ουκρανίας θα έπρεπε να είχε προβλέψει τις ενδεχόμενες κινήσεις της Ρωσίας, όπως και το γεγονός ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να μη εξελιχθούν για αυτή όπως οι ΗΠΑ και η ΕΕ της έδειχναν και της δείχνουν.
Ο κόσμος είναι μια τεράστια σκακιέρα και οι δύο υπερδυνάμεις μπορούν να ανταλλάσσουν στόχους ανά περιοχή, δηλαδή να συναλλάσσονται ανάλογα με τα συμφέροντά τους. Αυτοί που χάνουν είναι πάντα οι μικρές και φτωχές χώρες, όταν κυβερνούνται απο πολιτικούς που δεν ανταποκρίνονται στους ρόλους τους, ένα παράδειγμα είναι και η Ελλάδα.
Στούς δύο χάρτες που ακολουθούν φαίνεται πως αλλάζουν τα σύνορα των ΑΟΖ της Ουκρανίας και της Ρωσίας στη Μαύρη Θάλασσα, μετά την απόκτηση απο τη Ρωσία της Δημοκρατίας της Κριμαίας.
Παρατηρείστε, ότι o South Stream πλέον δεν περνάει μέσα απο την Ουκρανική ΑΟΖ. Η Ρωσία δεν χρειάζεται πλέον να συνδιαλλαγεί με την Ουκρανία ή ακόμη και με τη Τουρκία για να περάσει ο αγωγός South Stream απο την ΑΟΖ τους. Παράλληλα, η Ρωσία δεν έχει ανάγκη να πουλήσει φυσικό αέριο στην Ουκρανία σε πολύ χαμηλές τιμές και παράλληλα παύει να ενισχύει με δάνεια την Ουκρανία.
Η Ρωσία για οικονομικούς λόγους πλέον δεν θα διακινδύνευε να εμπλακεί στη προσπάθεια των Ανατολικών περιοχών της Ουκρανίας - όπου οι Ρωσόφωνοι είναι πάρα πολλοί - να αποσκιρτήσουν προς τη Ρωσία, εκτός αν η παρούσα Ουκρανική κυβέρνηση με την παρότρυνση των ΗΠΑ βοηθήσει και πάλι τη Ρωσία να αποφασίσει…
Η νέα Ουκρανική κυβέρνηση προτίμησε να πέσει η χώρα της στα νύχια του ΔΝΤ. Διερωτώμαι όμως, το ΔΝΤ τί θα μπορούσε να υφαρπάξει απο αυτή τη χώρα; Tο φυσικό αέριο της Ρωσίας θα μπορεί πλέον να πηγαίνει πρός την ΕΕ απο το Νότο. Η Ουκρανία πάλι δεν έχει τους υδρογονάνθρακες που έχει η Ελλάδα και το Αγγλικό Δίκαιο δεν θα είχε τόσο νόημα…
Τόση βλακεία πάντως συμπυκνωμένη δεν έχω ξαναδεί…!
ΥΓ. Η πιθανή επέκταση του ΤΑP απο τη Τουρκία μέσω Ρουμανίας πρός την Ουκρανία κάνει αντιληπτό το γεωστρατηγικό ρόλο της Οδησσού. Η πιθανότητα να υπάρξει αυτή η επέκταση του ΤΑΠ είναι πάντως μικρή. Πιό σημαντικό είναι να σκεφτεί κανείς ότι στις ΗΠΑ οι εξοπλιστικές εταιρείες έχουν ελαττωμένα κονδύλια και κάποιος πρέπει να τις βοηθήσει.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου