Πως να συγκρίνει κανείς τους Έλληνες στρατηγούς με τους αντίστοιχους σε άλλες χώρες με παρόμοια χαρακτηριστικά και απειλές, όπως το Ισραήλ; Πως να συγκρίνει κανείς την αφωνία τους απέναντι στον εκάστοτε υπουργό Άμυνας αφού δεν τολμάνε να του αναφέρουν καν για τις ελλείψεις τους, παρότι αυτές είναι απείρως σοβαρότερες από τις αντίστοιχες των Ισραηλινών;
Ο αρχηγός του ισραηλινού γενικού επιτελείου, αντιστράτηγος Μπένι Γκαντζ ανακοίνωσε ότι το στράτευμα έχει τεράστιες ελλείψεις και διαμαρτύρεται, μιλώντας στη συνεδρίαση της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων και Ασφάλειας της «Κνέσετ», το ισραηλινό Κοινοβούλιο, για τα χρήματα που έδωσαν στις ένοπλες δυνάμεις. Ο υπουργός Άμυνας έσπευσε να στηρίξει τον αρχηγό, επικρίνοντας το υπουργείο Οικονομικών.
Προφανώς η περίπτωση του Ισραήλ έχει τις δικές της πολιτικές ιδιαιτερότητες, ουδείς αντιλέγει. Και τα οικονομικά δεδομένα ανάμεσα στις δυο χώρες είναι πολύ διαφορετικά την τρέχουσα περίοδο. Άρα και οι απαιτήσεις θα είναι διαφορετικές.
Ό,τι και να ισχύει όμως πως είναι δυνατόν ένα από τα καλύτερα εξοπλισμένα στρατεύματα να διαμαρτύρεται, ενώ ένα στράτευμα με εξίσου σοβαρή απειλή προς αντιμετώπιση, να μη λέει κουβέντα ενώ του λείπουν ακόμα και τα στοιχειώδη στα οποία για ευνόητους λόγους δεν αναφερόμαστε, να μην μιλάει καθόλου;
Όταν γερνάει συνεχώς ο αεροπορικός και ναυτικός στόλος και αντιμετωπίζονται προβλήματα σε πολλούς τομείς, τι περιμένουν; Να ακινητοποιηθούν τα πλοία στον ναύσταθμο για να μιλήσουν; Και πόσα πλοία ταυτοχρόνως θα πρέπει να ναυπηγήσουν εάν πείσουν τους πολιτικούς; Σε πόσο χρονικό διάστημα;
Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη για τα χρόνια που θα μείνει ακάλυπτη η χώρα; Γιατί δε μιλούν οι στρατηγοί; Μήπως διότι τότε που θα μας χτυπήσει την πόρτα «η ώρα η κακιά» αυτοί δεν θα βρίσκονται σε θέσεις ευθύνης και άλλοι θα παίξουν τον ρόλο του «αποδιοπομπαίου τράγου»;
Δεν θα μπορούσαν και οι Ισραηλινοί να περιορίζονται σε διαρροές και ψιθύρους προς τους δημοσιογράφους για να γράφεται κάτι για την «τιμή των όπλων»; Για πόσο ακόμα οι στρατηγοί θα κάνουν καταχρηστική εφαρμογή της δημοκρατικής υποτίθεται επιταγής για υποταγή της στρατιωτικής ηγεσίας στην πολιτική;Αυτό είναι μεν σωστό, δεν σημαίνει όμως να συμπεριφέρονται οι ανώτατοι ως… υπασπιστές στην καλύτερη περίπτωση των – συνήθως υπερφίαλων και ενίοτε και φελλών – υπουργών (και στρατηγοί υπάρχουν σε αυτές τις κατηγορίες, αφού πάρα πολλοί πανάξιοι δεν είναι του γούστου των πολιτικών και τους τρώει… το μαύρο σκοτάδι).
Πρόκειται για τη μεταφορά της μεταπολιτευτικής διαστροφής στο στράτευμα, από όλους αυτούς τους εν πολλοίς άσχετους με τη λειτουργία του σύγχρονου κόσμου πολιτικούς, που ικανοποιούν τη ματαιοδοξία τους και τον αυτοθαυμασμό τους στο εσωτερικό της χώρας, θέτοντας υπό τον έλεγχό τους τα πάντα. Και στα δύσκολα την ξέρουν τη μέθοδο… βόλεϊ με την καυτή πατάτα.
Αυτοί διαλύουν σήμερα και τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, με συνεργούς – δυστυχώς – τους στρατιωτικούς (ομολογούμε ότι είναι γενικό και κάπως αφοριστικό, ας είναι όμως μπας και ξυπνήσουν περισσότεροι…), οι οποίοι εξαρτώνται από τις αρρωστημένες κομματικές ορέξεις των πολιτικών για το αν θα κριθούν άξιοι για να προαχθούν. Ωραία Δημοκρατία έφτιαξαν τα κόμματά μας. Κομμένη και ραμμένη στα μέτρα τους.Εύγε λοιπόν και σε όσους ανώτατους δεν ανοίγουν το στόμα τους μη δυσαρεστήσουν πολιτικούς και πολιτικάντηδες, μπας και εξασφαλίσουν ποιος ξέρει τι άλλο… Τα χάλια της Σχολής Ευελπίδων είναι χαρακτηριστικά του πόσο βαθιά έχει φθάσει η διάβρωση. Και τρέμει το φυλλοκάρδι τους, τόσο που δεν τολμούν να αποκαταστήσουν τον έλεγχο σε ένα δικό τους «μαγαζί», έχοντας εκχωρήσει σε… αντιμιλιταριστές (η κατάσταση είναι πολύ πιο παρανοϊκή… σχεδόν ανέκδοτο) την εκπαίδευση. Μεγάλες προσωπικότητες…
πηγή
Δημοσίευση σχολίου