Η Βουλγαρία αποτελούσε παραδοσιακό σύμμαχο της Ρωσίας. Τώρα όμως, ως μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, υποχρεωτικά, τάχθηκε στο αντίπαλο στρατόπεδο με τη Ρωσία, με αποτέλεσμα οι Βούλγαροι να έχουν χωριστεί σε ρωσόφιλους… και ρωσόφοβους.
Οι δύο χώρες έχουν παλαιούς ιστορικούς δεσμούς, τους οποίους ενισχύσει το κοινό θρησκευτικό δόγμα. Η Βουλγαρία κέρδισε την ανεξαρτησία της από τη ρωσική νίκη έναντι των Τούρκων το 1878. Η Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου, που υπεγράφη τότε – και ευτυχώς για την Ελλάδα αναθεωρήθηκε στο Βερολίνο – προέβλεπε, τη δημιουργία της «μεγάλης» Βουλγαρίας.
Στον Β’ Βαλκανικό Πόλεμο η Βουλγαρία σώθηκε από πλήρη καταστροφή χάρη στη ρωσική παρέμβαση. Στους δύο παγκοσμίους πολέμου οι δύο χώρες βρέθηκαν σε αντίπαλα στρατόπεδα. Τελικά όμως η Βουλγαρία εντάχθηκε στη σοβιετική ζώνη επιρροής, όπου παρέμεινε μέχρι την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, έχοντας υποστεί, για δεκαετίες τον σοσιαλιστικό παράδεισο.
Παρόλα αυτά η βουλγαρική κοινή γνώμη παραμένει, σε μεγάλο βαθμό, υπέρ της Ρωσίας. Το πλέον δε παράδοξο όλων είναι ότι υπέρ της Ρωσίας τάσσονται όχι μόνο οι κομουνιστές, αλλά και οι ακροδεξιοί εθνικιστές. Δημοσκόπηση που διεξήχθη πρόσφατα στη Βουλγαρία έδειξε ότι το 30% των Βούλγαρων τάσσονται κατά των ρωσικών ενεργειών στην Ουκρανία, 27% υπέρ, ενώ το 43% δηλώνει αναποφάσιστο.
Η στάση αυτή των Βούλγαρων, που ίσως δεν διαφέρει και πολύ από την αντίστοιχη των Ελλήνων, δεν αφορά ενδεχομένως μόνο με τους δεσμούς, ιστορικούς και θρησκευτικούς που έχουν με τη Ρωσία, αλλά με την ευρύτερη δυσαρέσκεια που υπάρχει κατά των Βρυξελλών στους πολίτες των πτωχών ή των οικονομικά δοκιμαζόμενων χωρών μελών της ΕΕ, όπως η Βουλγαρία, αλλά και η Ελλάδα. Η Ρουμανία αποτελεί διαφορετική περίπτωση, καθώς η Σοβιετική Ένωση της είχε αρπάξει τη Μολδαβία, κάτι που οι Ρουμάνοι δεν ξεχνούν ποτέ.
Έτσι η βουλγαρική κοινωνία παραμένει διχασμένη, με την κάθε πλευρά να προβάλει τους δικούς της λόγους και τα επιχειρήματά της. Οι μεν μένουν εκστασιασμένοι ενώπιον του νέου ρωσικού θαύματος και του δημιουργού του, Βλ. Πούτιν, οι δε αρνούνται να ξεχάσουν την σχεδόν πενηντάχρονη σοβιετική κατοχή. Η Ελλάδα, ευτυχώς, δεν γνώρισε την σοβιετική κατοχή. Ίσως για αυτό, ορισμένοι Έλληνες, εμφανίζονται σήμερα πιο Ρώσοι και από τον ίδιον τον Πούτιν, προβάλλοντας όπως και στη Βουλγαρία τους κοινούς θρησκευτικούς και ιστορικούς δεσμούς, δηλαδή το συναίσθημα. Το κατά πόσο η εξωτερική και οικονομική ζωή μιας χώρας μπορεί να ασκηθεί στη βάση αυτή, είναι ένα ερώτημα που δεν χρήζει καν απάντησης. Αρκεί η κοινή λογική, όταν υπάρχει.
Από τη σημερινή Ελλάδα, όμως, φαίνεται πως έχει αποχωρήσει και θα χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια για να επιστρέψει. Η κρίση στην Ουκρανία δυστυχώς επηρεάζει και την Ελλάδα και η ρωσική στάση στην Ουκρανία, ακόμα κι αν αποτελεί λογική απάντηση στις αμερικανικές και ευρωπαϊκές πορτοκαλί ανοησίες, δεν είναι θετική για την Ελλάδα, για μια μεγάλη σειρά από λόγους, που αφορούν κυρίως «το αντίπαλο μας δέος», την Τουρκία.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου