Μπορεί όλοι, ακόμα και ο ΟΗΕ να ομιλούν στο Κυπριακό για «διζωνική, δικοινοτική Ομοσπονδία», έστω εννοώντας «χαλαρή ομοσπονδία» (ή όπως έχουμε επισημάνει «σφιχτή συνομοσπονδία»… καταδικασμένη να χαλαρώσει), όμως η τουρκική πλευρά, Τούρκοι και Τουρκοκύπριοι, φροντίζουν να μην αφήνουν περιθώρια παρερμηνειών για τις πραγματικές τους προθέσεις.Πλέον, το αδιέξοδο στις προσπάθειες να διαμορφωθεί κοινό ανακοινωθέν από τις δυο πλευρές που θα ανοίξει τον δρόμο στην επανέναρξη διαπραγματεύσεων είναι προφανές. Τα Ηνωμένα Έθνη δεν αποδεικνύουν παρά την αδυναμία τους όχι να παρέμβουν στη διαδικασία, αλλά και να υπερασπίσουν αυτά που έχουν ψηφιστεί από τα όργανά τους, με αποτέλεσμα η διοίκηση του διεθνούς οργανισμού να συμβάλλει στην περαιτέρω απαξίωσή του…
Είναι να απορεί κανείς πως είναι δυνατόν να θεωρείται πως οι Τουρκοκύπριοι και οι πάτρωνές τους Τούρκοι, συμμορφώνονται σε γενικές γραμμές με τις θέσεις των Ηνωμένων Εθνών περί ομοσπονδίας δύο κοινοτήτων, τη στιγμή που δεν συζητούν καν το θέμα της κυριαρχίας, θεωρώντας ότι τα κατεχόμενα θα έχουν τη δική τους κυριαρχία, άρα θα έχουμε βάλει και σφραγίδα αποδοχής στα τετελεσμένα της εισβολής και της κατοχής, ενώ τυπικά, αυτό παραπέμπει στο συνομοσπονδιακό και όχι το ομοσπονδιακό μοντέλο κρατικής οργάνωσης.
Οι Τουρκοκύπριοι όμως συνεχίζουν τη συστηματική κοροϊδία του ΟΗΕ και της διεθνούς κοινότητας συνολικά. Διεξάγουν πανηγυράκια στα κατεχόμενα για να εορτάσουν τον αιμοσταγή ΑΤΤΙΛΑ και οι ηγέτες τους που κατά τα άλλα επιθυμούν λύση, δηλώνουν ότι πάντα θα υπάρχουν τουρκικές εγγυήσεις ασφαλείας (κάθε καλή… επαγγελματίας συγκεκριμένου χώρου θέλει τον προστάτη της) και ότι δε θα υποχωρήσουν στο αίτημα για χωριστή κυριαρχία.
Με απλά λόγια, οι άνθρωποι δηλώνουν ανοιχτά, ότι δεν υπάρχει περίπτωση να δεχθούν να ζήσουν υπό «ελληνοκυπριακή διοίκηση». Σα να διακηρύσσουν σε όλους τους τόνους, ότι όσα κάνουν είναι από διπλωματική ανάγκη και ότι στόχος είναι η νομιμοποίηση των τετελεσμένων της εισβολής και της κατοχής, με την ανακήρυξη τουρκοκυπριακού κράτους στον κατεχόμενο βορά.
Όλα αυτά, έχουμε την αίσθηση, ότι η ελληνική (ελλαδική και κυπριακή) πλευρά δεν κατορθώνει να τα επικοινωνήσει επαρκώς τα τόσο εξόφθαλμα διεθνώς, όχι όμως μόνο σε επίπεδο κυβερνήσεων, αφού η καθεμιά έχει βαθμό… κατανόησης που εξαρτάται από τα ιδιοτελή συμφέροντα ενός εκάστου κράτους. Στόχος πρέπει να είναι τα Κοινοβούλια, όπου και η ελληνική παρουσία όφειλε να είναι πολύ πιο δυναμική.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου