Ένα νέο «χαρτί» ρίχνει η ελληνική κυβέρνηση στο τραπέζι, με στόχο να οδηγηθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση στο σύνολό της να λάβει επιτέλους απόφαση για το τι θα κάνει με τα αποθέματα υδρογονανθράκων που βρίσκονται στις Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες (ΑΟΖ) των χωρών μελών του ευρωπαϊκού νότου.
Η Ελλάδα, δια του πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά, θέτει προς συζήτηση το ενδεχόμενο ενοποίησης των ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, της Ελλάδας και της Μάλτας, καθώς το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο που περιέχονται, θα μπορέσει να εξασφαλίσει την ενεργειακή τροφοδοσία της Ένωσης για πολλές δεκαετίες, αν όχι αιώνες…
Πρόκειται για μια τακτική κίνηση που παρουσιάζει ενδιαφέρον, αφού αντιμετωπίζει το ζήτημα βλέποντάς το μέσα από τα «γυαλιά» των άλλων, αυτών που θεωρητικά τουλάχιστον είναι οι φυσικοί σύμμαχοι της Ελλάδας. Στόχος είναι η άμεση εμπλοκή της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην υπόθεση και στην επίλυση όλων των προβλημάτων που συνδέονται με την αξιοποίηση των αποθεμάτων, ενώ θα αναδείξει την κομβική θέση της ΕΕ σε ένα ζήτημα «υψηλής στρατηγικής», το ενεργειακό, που άπτεται του διεθνούς καταμερισμού ισχύος.
Η Μεσόγειος είναι κάτι παραπάνω από μια θάλασσα, ανέφερε ο πρωθυπουργός, αποκαλώντας την ως το πιο κρίσιμο θαλάσσιο σύνορό της: «Πρέπει να προφυλαχθεί η Ευρώπη από τους κινδύνους που βρίσκονται στα νότιά της, και από εκεί προέρχονται κύματα μεταναστών, στην απέναντι ακτή βρίσκονται πλουτοπαραγωγικοί πόροι που έχει ανάγκη η Ευρώπη, αλλά και στον ίδιο το βυθό της Μεσογείου», ανέφερε.
Κατέληξε δε τονίζοντας, ότι «η ΕΕ πρέπει να κάνει αισθητή την παρουσία της στη γειτονιά της, η Μεσόγειος παίζει και θα παίξει καθοριστικό ρόλο για την ασφάλεια και τη διεθνή ακτινοβολία της Ευρώπης, για τον ενεργειακό εφοδιασμό της».
Πριν μας πιάσει στο εσωτερικό της χώρας… ο οίστρος και αρχίσουμε να κραυγάζουμε ότι εκχωρούμε κυριαρχικά δικαιώματα, να θυμίσουμε κάποια βασικά: Η Ελλάδα δεν διαθέτει δυνατότητες αξιοποίησης των αποθεμάτων από μόνη της, άρα εξ ορισμού χρειάζεται συμμαχίες. Όπως απέδειξε η περίπτωση της Κύπρου, το να περιμένουμε από την οποιαδήποτε δύναμη στον πλανήτη ΕΕ, ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, να μας πάρει από το χεράκι και να μας κάνει… σεΐχηδες, απλώς δεν υφίσταται ούτε ως πιθανότητα.
Η χώρα πρέπει να οικοδομήσει συμμαχίες, κάτι που έχουμε πει και τεκμηριώσει πολλές φορές. Όσο στο μυαλό μας παραμένουν στερεότυπα και όχι ορθολογική ανάλυση της κατάστασης, τόσο πιο πολύ θα απομακρύνεται η μέρα που η χώρα θα αρχίσει να εισπράττει έσοδα. Αυτό που πρέπει να επιδιώξουμε είναι αυτό που γίνεται σε όλο τον κόσμο, από τη στιγμή μάλιστα που δεν θα επενδύσουμε σε πρώτη φάση ούτε ευρώ: Θα γίνει η γεώτρηση και ότι περισσέψει μετά την αφαίρεση, θα μοιραστεί μεταξύ της κοινοπραξίας των εταιριών και του ελληνικού δημοσίου.
Εμείς απλώς προειδοποιούμε γιατί γνωστά πολιτικά «αηδόνια» επιλέγουν εύπεπτες διακηρύξεις χωρίς περιεχόμενο ψηφοθηρώντας, με αποτέλεσμα στο τέλος να είμαστε «έκπληκτοι» και να κατηγορούμε υποτιθέμενους «φίλους» ότι μας «πουλήσανε». Επιτέλους, έχει έρθει η ώρα να ξυπνήσουμε…
πηγή
Δημοσίευση σχολίου