Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος
«Μείωση των δαπανών ή αύξηση των φόρων;», αναρωτιέται εύλογα κανείς, όσον αφορά τη μέθοδο που πρέπει να ακολουθηθεί από ένα κράτος, το οποίο έχει οδηγηθεί ανόητα στην παγίδα του χρέους (σκόπιμα, όσον αφορά την Ελλάδα).
Ειδικότερα, για την καταπολέμηση του ελλείμματος του προϋπολογισμού μίας χώρας, καθώς επίσης για τον περιορισμό του δημοσίου χρέους της, απαιτείται είτε η μείωση των δημοσίων δαπανών, είτε η αύξηση των φόρων, είτε ένας ορθολογικός συνδυασμός και των δύο.
Σε γενικές γραμμές τώρα, η μείωση των δημοσίων δαπανών οδηγεί σε υποχρεωτικό περιορισμό του κράτους - συμπεριλαμβανομένου του μεγέθους της κυβέρνησης και του Κοινοβουλίου.
Αντίθετα, η αύξηση των φόρων οδηγεί στη διατήρηση ή στη μεγέθυνση του κρατικού μηχανισμού, της κυβέρνησης κλπ. - αφού οι (ανόητοι) πολίτες αναλαμβάνουν ουσιαστικά να εξοφλήσουν τα χρέη που δημιούργησαν οι πολιτικοί τους, καθώς επίσης να συνεχίσουν να πληρώνουν τη διαφθορά και τους μισθούς των κομματικών τους μηχανισμών.
Σύμφωνα με τα μέχρι στιγμής δεδομένα στην Ελλάδα, ακόμη και η τελευταία κυβέρνηση της, κυβέρνηση συνεργασίας «συντηρητικών και σοσιαλιστικών δυνάμεων», έχει προτιμήσει την αύξηση των φόρων (άρα τη διατήρηση ή τη μεγέθυνση του κρατικού μηχανισμού), αντί της μείωσης των δαπανών - παρά το ότι η πολιτική αυτή είναι εις βάρος της ανάπτυξης και υπέρ της ανεργίας στον ιδιωτικό κυρίως τομέα.
Όπως φαίνεται δε, αυτή θα ήταν η επιλογή και της σημερινής αντιπολίτευσης - οπότε τα συμπεράσματα, όσον αφορά τις επιδιώξεις της, είναι αυτονόητα.
Δυστυχώς για όλους μας, η πολυσυζητημένη ανάπτυξη απαιτεί, μεταξύ πολλών άλλων, μείωση των δημοσίων δαπανών, με τον παράλληλο περιορισμό των φόρων - γεγονός που μάλλον τεκμηριώνει το ότι, συνεχίζεται αφενός μεν η «εκτροφή» του κομματικού κράτους, αφετέρου η διασπορά ψευδών ελπίδων (κυρίως από τα κόμματα εξουσίας).
Περαιτέρω, όσον αφορά την καταπολέμηση του δημοσίου χρέους (το εκάστοτε νέο ύψος του είναι απλούστατα το χρέος του προηγουμένου έτους, συν το έλλειμμα του προϋπολογισμού του τρέχοντος έτους), οι «αλχημείες» δεν έχουν τελειωμό. Περιληπτικά τα εξής:
(α) Στην Ελλάδα επιβαρύνεται το χρέος του 2012 με τα ποσά της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, χωρίς να προστεθούν, ως οφείλουν, στο έλλειμμα. Έτσι το δημόσιο χρέος «εξακοντίζεται» στα 343 δις €, από περίπου 298 δις € που έπρεπε να είναι.
(β) Κάποιες τράπεζες (ΑΤΕ, ΤΤ) χωρίζονται σε κακές (Bad Bank) και καλές. Τα ποσά που συγκεντρώνονται αυθαίρετα στις κακές (στην περίπτωση της ΑΤΕ περί τα 7 δις €, του ΤΤ περί τα 4 δις €), θα μεταφερθούν τελικά στον κρατικό προϋπολογισμό – οπότε στο δημόσιο χρέος και από εκεί στους ανόητους φορολογουμένους.
(γ) Επιλέγεται η αποκρατικοποίηση των δημοσίων επιχειρήσεων, σε τιμές εκποίησης, παρά το ότι αποτελεί μία «άκρως εγκληματική» ενέργεια εις βάρος της χώρας, "ποινικά κολάσιμη" - όσον αφορά τις κοινωφελείς (ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΔΕΗ κλπ.), τις κερδοφόρες (ΟΠΑΠ κλπ.), καθώς επίσης τις στρατηγικές.
Δυστυχώς το έγκλημα αυτό δεν συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα. Ακόμη και στη Γερμανία σχεδιάζεται η ιδιωτικοποίηση των εταιρειών ύδρευσης – γεγονός που έχει οδηγήσει τους πολίτες εκεί στη συλλογή υπογραφών, έτσι ώστε να κατατεθεί μία «συλλογική διαμαρτυρία» («petition» καλύτερα), στην Κομισιόν. Μεταξύ άλλων γράφεται στη συγκεκριμένη αυτή πρωτοβουλία των Γερμανών Πολιτών (right2water.eu) ότι, «Η Ευρώπη οφείλει να ανήκει στους Πολίτες της και όχι στα διάφορα λόμπι».
Στην Ελλάδα, την ίδια στιγμή, σχεδιάζεται η εκποίηση της εταιρείας ύδρευσης της Θεσσαλονίκης (ΕΥΑΘ), όπως συζητήθηκε στη χθεσινή επιτροπή οικονομικών υποθέσεων της Βουλής, έναντι 90 εκ. €, χωρίς δυστυχώς κανένας να διαμαρτύρεται – ειδικά οι πολίτες της Θεσσαλονίκης, οι οποίοι κινδυνεύουν πρώτοι (προφανώς θα ακολουθήσει η ΕΥΔΑΠ στην Αθήνα κοκ.).
Ολοκληρώνοντας, όταν διασωθούν οι τράπεζες με χρήματα των φορολογουμένων, έτσι ώστε να πουληθούν «καθαρές» στους εισβολείς, καθώς επίσης όταν αποκρατικοποιηθούν οι παραπάνω δημόσιες επιχειρήσεις (ο υπόγειος πλούτος έχει ήδη παραχωρηθεί ως εγγύηση στους δανειστές), χωρίς να έχει μειωθεί καθόλου το χρέος, η Ελλάδα θα πεταχτεί στα σκουπίδια, σαν τη στυμμένη λεμονόκουπα
Όπως έχουμε δε πολλές φορές τονίσει, η επιβολή της συγκεκριμένης πολιτικής είναι πολύ πιο εύκολη μέσω των (δήθεν) αριστερών κομμάτων, αφού τότε οι Πολίτες αντιδρούν πολύ λιγότερο. Κατά την άποψη μας λοιπόν, το σχέδιο ξεπουλήματος της πατρίδας μας δεν θα πραγματοποιηθεί από τη σημερινή «κυβέρνηση προετοιμασίας του», αλλά από την επόμενη – την «αριστερή».
πηγή
Δημοσίευση σχολίου