Τι ξεκινά στη Νέα Υόρκη; Και που πηγαίνουμε; Υπάρχει σχεδιασμός και εναλλακτικές από τη Λευκωσία; Αυτό που ξέρουμε είναι πως επί δυο ημέρες Χριστόφιας, Έρογλου και ο πανταχού παρόντας Αλεξάντερ Ντάουνερ θα είναι απομονωμένοι σε ένα ξενοδοχείο του Long Island, όπου θα τους επισκεφτεί και ο ΓΓ του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν. Τίποτα άλλο. Γιατί προεξοφλείται ότι η διήμερη συνάντηση της Νέας Υόρκης δεν μπορεί να έχει καμιά πιθανότητα θετικής έκβασης και ότι μάλιστα το μόνο ορατό είναι κίνδυνοι για την ελληνοκυπριακή πλευρά;
Μήπως ήθελε ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, όπως εύστοχα γράφει ο ο κυπριακός ''Φιλελεύθερος'' να τους έχει εκεί για να τρώνε μαζί τρεις φορές την ημέρα Χριστόφιας και 'Ερογλου, για να γνωριστούν καλύτερα; Μήπως, τρία χρόνια διαπραγματεύσεων δεν ήταν αρκετά για να γνωριστούν και να διαπιστωθεί τι φταίει και δεν υπάρχει ουσιαστική πρόοδος σε κανένα από τα σημαντικά κεφάλαια;
Γνωρίζουμε το περιβάλλον μέσα στο οποίο κινούνται οι διαπραγματεύσεις. Και είναι βέβαιο ότι μέσα σε τέτοιο περιβάλλον, δεν είναι λογικό να αναμένουμε τίποτε θετικό. Γνωρίζουμε ότι αυτές οι διαπραγματεύσεις γίνονται μέσα σ΄ ένα μπαράζ τουρκικών απειλών, κάτω από την πίεση μιας στρατιωτικής σύγκρουσης, με τα τουρκικά πλοία και αεροπλάνα να παραβιάζουν καθημερινά το ζωτικό χώρο της Κύπρου και την τουρκική ηγεσία να απειλεί όλο και θρασύτερα τα νόμιμα δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας, που απορρέουν από το Διεθνές Δίκαιο.
Είναι ψέμματα πως οι τουρκικές προτάσεις που θα πέσουν στο τραπέζι θα παραβιάζουν για πολλοστή φορά το συμφωνημένο πλαίσιο «διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας»; Και για ποιές συγκλίσεις μας μιλάει αορίστως ο πρόεδρος Χριστόφιας;
Εκτιμούμε πως από το καλοκαίρι που παρήλθε, οι προκλητικές δηλώσεις Ερντογάν στην κατεχόμενη Κερύνεια έδιναν το καλύτερο άλλοθι ώστε η Λευκωσία να απεγκλωβιστεί από την αρρωστημένη τρίχρονη διαδικασία. Εκτιμούμε πως υπό τους στρατιωτικούς τραμπουκισμούς της Άγκυρας, ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν έπρεπε καν να πάει στη Νέα Υόρκη. Έπρεπε να μεταφέρει το παιχνίδι εντός του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και μέσα στις Βρυξέλλες, εκμεταλλευόμενος ότι ηγέτες όπως η Μέρκελ δεν θέλουν ούτε να ακούνε για ευρωπαική προοπτική της Τουρκίας. Έπρεπε ο Χριστόφιας ήδη να έχει εμπλέξει ενεργά και άλλες χώρες στην εκμετάλλευση της κυπριακής ΑΟΖ, μέσα από το δεύτερο γύρο αδειοδοτήσεων, ώστε να οικοδομήσει νέες, ουσιαστικότερες συμμαχίες.
Το βλέπει ο Χριστόφιας πως δεν υπάρχει καμιά ελπίδα για κάτι αξιοπρεπές στη Νέα Υόρκη. Με αυτή την νεο-οθωμανική, τουρκο-ισλαμική κυβέρνηση της Άγκυρας, ναι, δεν υπάρχουν περιθώρια αισιοδοξίας. Κι όμως, δεν κάνει καμιά απολύτως προσπάθεια ο Κύπριος πρόεδρος να ξεφύγει από τον καταστροφικό οδικό χάρτη, που δεν είναι παρά η σκοτεινή λεωφόρος του Ντάουνερ...
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου